Κάνοντας τη σύνδεση

Η συνοικία Vauban στη Γερμανία γίνεται μοντέλο βιωσιμότητας

Ζω στη πόλη χωρίς αυτοκίνητο

Είναι η ώρα που σχολάνε στον παιδικό σταθμό του Vauban εδώ στην άκρη του Μαύρου Δάσους, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα πουλμανάκι να περιμένει τα παιδιά. Αντ' αυτού, ένα κονβόι από μητέρες με ποδήλατα που ρυμουλκούν μικρά αμαξάκια κάνουν πετάλι μέχρι την είσοδο.

Καλώς ήλθατε στην πιό γνωστή φιλική στο περιβάλλον κοινότητα της Γερμανίας και ένα επιτυχές πείραμα πράσινης διαβίωσης στη πόλη. Η περιοχή Vauban - 2.000 νέα σπίτια σε μια πρώην στρατιωτική βάση 10 λεπτά με το ποδήλατο από την καρδιά του Freiburg - έχει βάλει σε εφαρμογή πολλές ιδέες που κάποτε απομακρύνθηκαν ως οικο-φαντασία αλλά που τώρα κινούνται προς το κέντρο της δημόσιας πολιτικής.

Με τιμές βενζίνης αρκετά πάνω από το 1 ευρώ το λίτρο στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, η συνοικία Vauban πρωτοτυπεί στη Δυτική Ευρώπη καθώς οι κοινότητες ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να είναι λιγότερο εξαρτώμενοι από το αυτοκίνητο. Μόλις αυτή την εβδομάδα, το Παρίσι παρουσίασε ένα νέο ηλεκτρικό τραμ σε μία προσπάθεια να μειωθούν η αστική ρύπανση και η κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Η Vauban είναι σαφώς μια προσφορά για τις οικογένειες με παιδιά να ζήσουν χωρίς αυτοκίνητα. Σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίσει την εξάπλωση των πόλεων σε προάστεια - μια προσφορά στις οικογένειες να μην κινηθούν έξω από τη πόλη προς τα προάστια και να τους δώσουν το ίδιο πράγμα, ή ακόμα καλύτερη ποιότητα ζωής. Και είναι πολύ επιτυχές.

Υπάρχουν πολυάριθμα κίνητρα για τους 4.700 κατοίκους της Vauban για να ζήσουν χωρίς αυτοκίνητο: όσοι μετακινούνται μαζί στη δουλειά με ένα αυτοκίνητο παίρνουν ετήσια κάρτα ελεύθερας στα τραμ.

Κατά συνέπεια, το ποσοστό ιδιοκτησίας αυτοκινήτων στη Vauban είναι μόνο 150 ανά 1.000 κατοίκους, έναντι 430 ανά 1.000 κατοίκους σε Freiburg κατάλληλο.

Αντίθετα, ο αμερικανικός μέσος όρος είναι 640 ανά 1.000 κατοίκους. Αλλά μερικές πόλεις - όπως η Davis στη Καλιφόρνια, όπου το 17 τοις εκατό των κατοίκων μετακινούνται με το ποδήλατο - έχουν καινοτομήσει σε ένα τρόπο ζωής χωρίς αυτοκίνητο που είναι παρόμοιος με το πρότυπο της Vauban.

Η Vauban, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της χώρας, οφείλει την ύπαρξή της, τουλάχιστον εν μέρει, στο Freiburg - μια πανεπιστημιακή πόλη, όπως η Davis - που έχει τη φήμη ως η οικολογική πρωτεύουσα της Γερμανίας.

Στη δεκαετία του '70, η πόλη έγινε το λίκνο του ισχυρού αντιπυρηνικού κινήματος της Γερμανίας αφού οι τοπικοί ακτιβιστές απέτρεψαν τα σχέδια για έναν σταθμό πυρηνικής ενέργειας εκεί κοντά. Η μάχη έφερε τα πολιτικά ζητήματα που έχουν σχέση με την ενέργεια πιό κοντά στους ανθρώπους και αύξησε τη συμμετοχή στην τοπική πολιτική. Με το ένα τέταρτο των ανθρώπων της να ψηφίζουν για το Κόμμα των Πράσινων, το Freiburg έγινε ένα πολιτικό αντίβαρο στο συντηρητικό κρατίδιο του Baden Wuerttemberg.

Σχεδόν την ίδια περίοδο, το Freiburg, μια πόλη 216.000 κατοίκων, έφερε επανάσταση στη συμπεριφορά της μετακίνησης. Έκανε το μεσαιωνικό κέντρο του πιό φιλικό για τους πεζούς, καθόρισε ένα δικτυωτό πλέγμα ποδηλατόδρομων, και εισήγαγε ένα σταθερό, χαμηλό εισιτήριο για τις γραμμές τραμ και λεωφορείων.

Η περιβαλλοντική έρευνα έγινε επίσης η σπονδυλική στήλη της οικονομίας της περιοχής, η οποία καυχάται για το μεγαλύτερο ηλιακό ερευνητικό κέντρο της Γερμανίας και ένα διεθνές κέντρο για την ανανεώσιμη ενέργεια. Υπηρεσίες όπως η εγκατάσταση ηλιακών φωτο-βολταικών πάνελ και ο καθαρισμός των λυμμάτων εξασφαλίζουν το 3 τοις εκατό των θέσεων εργασίας στην περιοχή.

Δεν προξενεί κατάπληξη λοιπόν, που όταν ο γαλλικός στρατός έκλεισε το 1991 τη βάση των 94 στρεμμάτων που καταλαμβάνει τώρα η Vauban, μια ομάδα προνοητικών πολιτών πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει μια νέα μορφή αστικής διαβίωσης για τις νέες οικογένειες.

"Ξέραμε ότι η πόλη είχε καθήκον να κάνει ένα σχέδιο. Θελήσαμε να αναμιχθούμε όσο το δυνατόν λιγότερο, "λέει ο Ανδρέας Delleske, ένας σπουδαστής φυσικής τότε που ηγήθηκε της πρωτοβουλίας σε επίπεδο βάσης που σχεδίασε από κοινού τη Vauban. "Και γίναμε αποδεκτοί ως συνεργάτες της πόλης."

Το 1998, το Freiburg αγόρασε το έδαφος από τη γερμανική κυβέρνηση και συνεργάστηκε με την ομάδα του Delleske για να σχεδιάσουν ένα βασικό πρόγραμμα για την περιοχή, λαμβάνοντας υπόψη οικολογικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, και πολιτιστικούς στόχους μείωσης των επιπέδων ενέργειας δημιουργώντας ταυτόχρονα υγιέστερο αέρα και μια στέρεη υποδομή για τις νέες οικογένειες. Αντί να παραδοθεί η περιοχή σε εταιρείες ανάπτυξης ακίνητων, η πόλη άφησε τους μικρούς συνεταιρισμούς των ιδιοκτητών να σχεδιάσουν και να χτίσουν τα σπίτια τους από την αρχή.

Σήμερα, σειρές χωριστά σχεδιασμένων, λαμπρά χρωματισμένων κατοικιών υπάρχουν κατά μήκος των οδών, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί να είναι πάρα πολύ στενές για τα αυτοκίνητα. Υπάρχουν τέσσερις παιδικοί σταθμοί, ένα σχολείο Waldorf(με το σύστημα Waldorf ή Rudolf Steiner που είναι μια μοναδική μορφή εκπαίδευσης βασισμένη στην άποψη ότι ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα με σώμα, ψυχή και πνεύμα), και αφθονία παιδικών χαρών – που είναι πολύ καλό, εμιας και το ένα τρίτο των κατοίκων της Vauban είναι κάτω των 18, πηγαίνοντας κόντρα στη τάση μιας χώρα που γερνάει.

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρόμοια προγράμματα ξεφυτρώνουν. Η Κοπεγχάγη, παραδείγματος χάριν, διατηρεί έναν στόλο των ποδηλάτων για δημόσια χρήση που χρηματοδοτείται μέσω της διαφήμισης επάνω στα πλαίσια των ποδηλάτων.

Καθώς περισσότερες πόλεις ακολουθούν το παράδειγμα της Vauban, η προσέγγισής της απογειώνεται ως ένα κίνημα σχεδιασμού των μελλοντικών πόλεων.