22 November 2011

Τα σταφύλια μιας οργής που όλο και πιο γρήγορα ωριμάζει

Οι ανατριχιαστικές αναλογίες της Αμερικής μετά το ψευδο-κραχ του ’29 με την σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα μετά την ψευδο-κρίση του 2008 έχουν αρχίσει να διαφαίνονται.

Ξανά λοιπόν στο προσκήνιο οι ίδιες σκηνές της αδικαιολόγητης εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού μέσα από τις ψευδοκρίσεις του συστήματος της καταπίεσης (ΣτΚ) κάθε φορά που η εγκληματική ελίτ που έχει παράνομα αναρριχηθεί στην κορυφή της ιεραρχίας αφήνεται ανενόχλητη να αναδιαρθρώνει το σκηνικό του κόσμου με βάση τα κοντόφθαλμα συμφέροντά της.

Το ίδιο έργο παίζεται ξανά με τα ίδια φτηνά σκηνικά και την ίδια φτηνή και ανενδοίαστα αποκαλυπτική των προθέσεων της σκηνοθεσία. Και οι βαριές συνέπειες αυτής της άθλιας παράστασης είναι ήδη εδώ όπως επίσης και η οργή, η οποία αυτή τη φορά οφείλει να βρει τον πραγματικό στόχο, δηλαδή το ΣτΚ και να το πλήξει καίρια ώστε να μην αναγεννηθεί και γίνει παντοδύναμο, όπως έγινε στο παρελθόν.

Στο απόσπασμα που ακολουθεί από το κλασικό αριστούργημα του Τζον Στάινμπεκ καταγράφεται πολύ συνοπτικά το κλίμα και η ατμόσφαιρα εκείνης της όχι και τόσο μακρινής εποχής όπου από την μια έχουμε την απόγνωση λόγω της εξαθλίωσης και της πείνας, ενώ από την άλλη έχουμε την απόλυτα δικαιολογημένη οργή των ανθρώπων.

Όμως αυτή τελικά βρίσκει λανθασμένη διέξοδο, αφού αντί να γίνει μπούμερανγκ για το ΣτΚ, καταλήγει σε ένα επιτυχημένο για το κατεστημένο «διαίρει και βασίλευε» όπου οι καταπιεζόμενες ομάδες στρέφονται η μία εναντίον της άλλης.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21 από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζον Στάινμπεκ

Οι μετακινούμενοι, αναζητούντες άνθρωποι ήταν τώρα μετανάστες. Οικογένειες που είχαν ζήσει σε ένα μικρό κομμάτι γης, που είχαν ζήσει και πεθάνει στο κλήρο τους, είχαν φαει ή πεινάσει από την παραγωγή του, είχαν πλέον όλη την Δύση να περιφέρονται. Και έτρεχαν δεξιά-αριστερά, ψάχνοντας για δουλειά·  και οι εθνικές οδοί ήταν ρυάκια ανθρώπων, και οι όχθες ήταν οι γραμμές των ανθρώπων. Πίσω από αυτούς έρχονταν περισσότεροι. Οι μεγάλες λεωφόροι ήταν σε συνεχή ροή με μετακινούμενους ανθρώπους. Εκεί στις Μέσο και Νοτιοδυτικές Πολιτείες ζούσε ένας απλός αγροτικός πληθυσμός που δεν είχε αλλάξει με τη βιομηχανία, δεν καλλιεργούσε με μηχανήματα ούτε γνώριζε τη δύναμη και τον κίνδυνο των μηχανημάτων σε ιδιωτικά χέρια. Δεν είχε μεγαλώσει μέσα στα παράδοξα της βιομηχανίας. Η αίσθηση του ήταν ακόμα οξεία στην γελοιότητα της βιομηχανικής ζωής.

Και μετά ξαφνικά τα μηχανήματα τους έδιωξαν βίαια και αυτοί όρμησαν στους αυτοκινητοδρόμους. Η μετακίνηση τους άλλαξε·  οι αυτοκινητόδρομοι, οι καταυλισμοί κατά μήκος του δρόμου, ο φόβος της πείνας και η ίδια πείνα, τους άλλαξαν. Τα παιδιά χωρίς φαγητό τους άλλαξαν, η ατελείωτη μετακίνηση τους άλλαξε. Ήταν μετανάστες. Και η εχθρότητα τους άλλαξε, τους έφερε κοντά, τους ένωσε - εχθρότητα που έκανε τις μικρές πόλεις να συσπειρώνονται και να οπλίζονται σαν να πρόκειται να αποκρούσουν τον εισβολέα, ομάδες με αξίνες, υπάλληλοι και καταστηματάρχες με κυνηγετικά όπλα, φύλαγαν τον κόσμο εναντία στους δικούς τους ανθρώπους.

Στη Δύση υπήρξε πανικός, όταν οι μετανάστες πολλαπλασιάστηκαν στις εθνικές οδούς. Οι κατέχοντες ιδιοκτησία ήταν τρομοκρατημένοι για την ιδιοκτησία τους. Άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν πεινάσει είδαν τα μάτια των πεινασμένων. Άνθρωποι που ποτέ δεν τους έλειψε κάτι πολύ είδαν την αναλαμπή της στέρησης στα μάτια των μεταναστών. Και οι άντρες των πόλεων και των ήπιων προαστιακών περιοχών συγκεντρώθηκαν για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους· και διαβεβαίωσαν τους εαυτούς τους ότι ήταν οι καλοί και οι εισβολείς κακοί, όπως πρέπει να κάνει ένας άντρας πριν πολεμήσει. Είπαν, αυτοί οι καταραμένοι Okies (οι καταγόμενοι από την Οκλαχόμα) είναι βρώμικοι και ανίδεοι. Είναι εκφυλισμένοι, μανιακοί σεξουαλικά. Οι καταραμένοι Okies είναι κλέφτες. Θα κλέψουν τα πάντα. Δεν έχουν καμία αίσθηση των δικαιωμάτων  ιδιοκτησίας.

Και το τελευταίο ήταν αλήθεια, γιατί πώς μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς ιδιοκτησία να ξέρει τον πόνο της ιδιοκτησίας; Και οι υπερασπιζόμενοι είπαν, Φέρνουν ασθένεια, είναι βρώμικοι. Δεν μπορούμε να τους έχουμε στα σχολεία. Είναι ξένοι. Πως θα σου φαινόταν να έχεις την αδερφή σου να βγαίνει με έναν από αυτούς;

Οι ντόπιοι μπήκαν γρήγορα στο καλούπι της σκληρότητας. Έπειτα σχημάτισαν μονάδες, αποσπάσματα και τα όπλισαν –με ρόπαλα, με βενζίνη, με όπλα. Μας ανήκει η περιοχή. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτούς τους Okies να ξεφύγουν από τον έλεγχο. Και οι άνδρες που ήταν οπλισμένοι δεν κατείχαν τη γη, αλλά νόμιζαν ότι την κατείχαν. Και οι υπάλληλοι που έκαναν περιπολίες τη νύχτα δεν κατείχαν τίποτα, και οι μικροί καταστηματάρχες κατείχαν μόνο ένα συρτάρι γεμάτο χρέη. Αλλά ακόμη και ένα χρέος είναι κάτι, ακόμα και μια θέση εργασίας είναι κάτι. Ο υπάλληλος σκεφτόταν, έχω δεκαπέντε δολάρια την εβδομάδα. Εάν ένας καταραμένος okie δούλευε για δώδεκα; Και ο μικρός καταστηματάρχες σκεφτόταν, πώς θα μπορούσα να ανταγωνιστώ κάποιον που δεν έχει χρέος;

Και οι μετανάστες ξεχύνονταν στις εθνικές οδούς και η πείνα τους, ήταν στα μάτια τους, και η ανάγκη τους ήταν στα μάτια τους. Δεν είχαν κανένα επιχείρημα, κανένα σύστημα, παρά μόνο τον αριθμό τους και τις ανάγκες τους. Όταν υπήρχε δουλειά για έναν άνθρωπο, δέκα άνδρες πολεμούσαν γι αυτήν - πολεμούσαν με το χαμηλό μεροκάματο. Αν αυτός ο τύπος δουλεύει για τριάντα σεντς, θα δουλέψω για είκοσι πέντε. Αν θα πάρει είκοσι πέντε, θα το κάνω για είκοσι.

Όχι, εγώ, είμαι πεινασμένος. Δουλεύω για δεκαπέντε. Δουλεύω για φαγητό. Τα παιδιά. Θάπρεπε να τα δείτε. Όλο βγάζουν σπυριά, και δεν μπορούν να τρέξουν. Δώστους κάποια απροσδόκητα φρούτα, και φουσκώνουν. Εγώ, θα δουλέψω για ένα μικρό κομμάτι κρέας.

Και αυτό ήταν καλό, γιατί οι μισθοί μειώνονταν και οι τιμές έμεναν ψηλά. Οι μεγαλοϊδιοκτήτες ήταν ευτυχείς και έστελναν περισσότερα φεϊγβολάν για να φέρουν περισσότερους ανθρώπους και οι μισθοί μειώνονταν και οι τιμές παρέμεναν πάνω. Και πολύ σύντομα τώρα θα έχουμε και πάλι δουλοπάροικους.

Και τώρα οι μεγαλοϊδιοκτήτες και οι εταιρείες εφεύραν μια νέα μέθοδο. Ένας μεγαλοϊδιοκτήτης αγόραζε ένα κονσερβοποιείο. Και όταν τα ροδάκινα και τα αχλάδια ήταν ώριμα έκοβε την τιμή των φρούτων κάτω από το κόστος παραγωγής τους. Και ως ιδιοκτήτης κονσερβοποιείου πλήρωνε ο ίδιος μια χαμηλή τιμή για τα φρούτα και διατηρούσε την τιμή των κονσερβοποιημένων προϊόντων ψηλά και έπαιρνε το κέρδος του. Και οι μικροί αγρότες οι οποίοι δεν είχαν κονσερβοποιία έχαναν τα χωράφια τους, και τους τα έπαιρναν οι μεγαλοϊδιοκτήτες, οι τράπεζες και οι εταιρείες οι οποίες, επίσης, είχαν τις κονσερβοποιίες. Καθώς περνούσε ο καιρός, υπήρχαν λιγότερες φάρμες. Οι μικροί αγρότες μετακόμιζαν στην πόλη για λίγο και εξαντλούσαν το βερεσέ τους, εξαντλούσαν τους φίλους τους, τους συγγενείς τους. Κι ύστερα κι αυτοί πήγαιναν στις εθνικές οδούς. Και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με άνδρες λιμασμένους για δουλειά, δολοφονικούς για δουλειά.

Και οι εταιρείες, οι τράπεζες εργάζονταν για την δική τους καταδίκη και δεν το ήξεραν. Τα χωράφια ήταν γεμάτα φρούτα, και άνθρωποι που πέθαιναν από την πείνα κινούνταν στους δρόμους. Οι σιταποθήκες ήταν γεμάτες και τα παιδιά των φτωχών μεγάλωναν ραχιτικά, και τα σπυριά της πελλάγρας διογκώνονταν στα πλευρά τους. Οι μεγάλες εταιρείες δεν γνώριζαν ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της πείνας και της οργής είναι μια λεπτή γραμμή. Και χρήματα που θα μπορούσαν να έχουν πάει σε μεροκάματα πήγαιναν για βενζίνη, για όπλα, για πράκτορες και κατασκόπους, για μαύρες λίστες, για περιπολίες. Στις εθνικές οδούς οι άνθρωποι κινούνταν σαν τα μυρμήγκια και έψαχναν για δουλειά, για φαΐ. Και η οργή άρχισε να αναβράζει.



15 November 2011

Παρουσίαση του veganism στην Κατερίνη

Το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, με αφορμή τα 67 χρόνια από την εμφάνιση του veganism (ηθική φυτοφαγία), διοργανώθηκε από την Οικολογική Ομάδα Κατερίνης «Μητέρα Γη» εκδήλωση στο Συνεδριακό Κέντρο «Εκάβη» με καλεσμένο ομιλητή τον Χρήστο Γεωργιάδη ο οποίος έκανε εισήγηση με θέμα: Veganism : ένα σύστημα δικαιοσύνης για τον άνθρωπο, τα μη ανθρώπινα ζώα, το οικοσύστημα.

Η εισήγηση ανέδειξε τον ρόλο και την δύναμη του ζητήματος της τροφής να καθορίζει το είδος του κόσμου που ζούμε, και ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία να γίνεται όσο ποτέ άλλοτε το κομβικό σημείο τριβής και αντιπαλότητας με τους άλλους ανθρώπους, τα ζώα και το οικοσύστημα αντί του σεβασμού και της συνύπαρξης μαζί τους.

Επιπλέον επισημάνθηκε ότι στο πεδίο της διατροφής εξελίσσεται συγκαλυμμένη η πιο κρίσιμη ιδεολογική διαμάχη στην οποία μάχονται για επικράτηση δυο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις. Από την μια, η κυρίαρχη άποψη του Συστήματος της Καταπίεσης (ΣτΚ) η οποία θέλει την τροφή μας να είναι προϊόν καταπίεσης και να αποκτιέται μέσω πρακτικών που εισάγουν την αδικία στο οικοσύστημα και στην κοινωνία. Από την άλλη, η θέση του veganism, η οποία απορρίπτει την καταπίεση ως μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού προτάγματος για ένα σύστημα δικαιοσύνης.

Η εισήγηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο veganism, οδηγώντας σε έναν τρόπο ζωής ο οποίος στο ατομικό επίπεδο τερματίζει στην πράξη την καταπίεση των ζώων, μπορεί στο συλλογικό επίπεδο να οδηγήσει σε ένα σύστημα δικαιοσύνης για τον άνθρωπο, τα ζώα και το οικοσύστημα.



Περιεχόμενα παρουσίασης

Εισαγωγή
Ιστορία του Veganism
Η τροφή υπό τον έλεγχο του ΣτΚ
Στόχος: ο τερματισμός της καταπίεσης
Από την κουλτούρα του θανάτου στην κουλτούρα της ζωής

Η διάρκεια της παρουσίασης είναι 1ώρα και 30 λεπτά και μπορείτε να την κατεβάσετε σε PDF παρακάτω:







.....

09 November 2011

Γιατί δεν υπάρχει περισσότερη αντίδραση στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων;

των Δρ Matthew Cole & Δρ Karen Morgan

Ένα βασικό στοιχείο της δουλειάς μας ως κοινωνιολόγοι είναι να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως η εκμετάλλευση των άλλων ζώων συνεχίζεται χωρίς περισσότερη εναντίωση από τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουμε ότι τα ανθρώπινα όντα είναι από τη φύση τους αδιάφορα για τα βάσανα των άλλων. Αντ' αυτού θεωρούμε ότι η εκμετάλλευση καθίσταται δυνατή από δύο αλληλένδετες διαδικασίες: την απόκρυψη και την αντικειμενοποίηση.


Κρύβοντας τα ζώα

Ο πόνος και ο θάνατος των ζώων εκτροφής κυριολεκτικά κρύβεται από τα μάτια των περισσότερων ανθρώπων τον περισσότερο καιρό. Ταυτόχρονα, τα εκτρεφόμενα ζώα κρύβονται από τη γλώσσα που χρησιμοποιείται για να παραποιήσει τις εμπειρίες τους. Τα βιβλία και τα παιχνίδια που δόθηκαν στους περισσότερους από εμάς στην παιδική ηλικία, μας ενθάρρυναν να πιστέψουμε ότι τα εκτρεφόμενα ζώα είναι ευχαριστημένα και πρόθυμα «δίνουν» το γάλα, τα αυγά ή ακόμα και τη σάρκα τους σε μας. Με αυτούς τους τρόπους, η πραγματική ζωή των εκτρεφόμενων ζώων γίνεται αθέατη. Αυτό το κενό καθιστά πολύ πιο δύσκολη την αναγνώριση της εκμετάλλευσης, και εάν οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ηθικό ζήτημα, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί δεν έχουν το κίνητρο να στραφούν στον  veganism.

Αντικειμενοποίηση των ζώων

Η αντικειμενοποίηση ενός ζώου (ανθρώπινου ή μη) είναι η αντιμετώπισή του ως ένα μέσο για έναν σκοπό, ως ένα κομμάτι εργαστηριακού εξοπλισμού για τον ζωοτόμο, ή ως «μηχανή κρέατος» για την βιομηχανική φάρμα. Η άρνηση ότι τα άλλα ζώα υποφέρουν ως άμεσο αποτέλεσμα της επιλογής κάποιου να μην είναι vegan γίνεται πιο εύκολη από την έλλειψη επαφής που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν με τα εκτρεφόμενα ή ζωοτομούμενα ζώα. Ακόμα και καθημερινή γλώσσα αντικειμενοποιεί τα άλλα ζώα και αρνείται την ικανότητά τους για νοημοσύνη ή συναίσθημα, για παράδειγμα σε εκφράσεις όπως «κοκορόμυαλος» ή «βόδι». Αυτές οι ψευδείς πεποιθήσεις για τα άλλα ζώα επιτρέπουν στους ανθρώπους να τα αντικειμενοποιούν, ακόμη και όταν βρίσκονται σε στενή επαφή μαζί τους.


Είμαστε υπεύθυνοι

Η αντικειμενοποίηση και η απόκρυψη των άλλων ζώων είναι το αποτέλεσμα του τρόπου που οι άνθρωποι μεταχειρίζονται, σκέφτονται, μιλάνε και αντιπροσωπεύουν τα ζώα – και πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με τα ίδια τα ζώα. Παίρνοντας τα κουνέλια ως παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι θανατώνονται για την σάρκα τους, εξοντώνονται ως  «παράσιτα», ζωοτομούνται, περιορίζονται ως «κατοικίδια ζώα», κλπ.

Δεν υπάρχει τίποτα στη «φύση» του να είσαι κουνέλι που να τα προορίζει για οποιεσδήποτε από αυτές τις τύχες. Το ζήτημα αυτό είναι προφανές στους vegan, αλλά η δικαιολογία ότι η μοίρα ενός ζώου είναι να υφίσταται εκμετάλλευση, είναι ένας από τους πιο κοινούς τρόπους που οι μη vegan δικαιολογούν τις επιλογές τους στον εαυτό τους και σε μας. Το ακούμε αυτό σε κοινότοπα «ανέκδοτα» για τα ζώα ότι ο «σκοπός» τους είναι να τρώγονται επειδή είναι φτιαγμένα «από κρέας», και ούτω καθεξής.

Η σύνδεση με την ανθρώπινη καταπίεση

Γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι, επίσης, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, με την εκμετάλλευση και τα βάσανά τους να είναι κρυμμένα. Η ίδια διαδικασία της απόκρυψης και της αντικειμενοποίησης εμπλέκεται στην καταπίεση των ανθρώπων με βάση το φύλο, την εθνότητα, τη θρησκεία, τη σεξουαλικότητα, την τάξη, την αναπηρία, την ηλικία και κ.ο.κ. Αυτές οι διαδικασίες είναι συχνά αλληλένδετες, όπως όταν οι καταπιεσμένοι άνθρωποι συγκρίνονται με τα καταπιεσμένα μη ανθρώπινα ζώα (για παράδειγμα, «παράσιτα»), ως τρόπος για να δικαιολογηθεί η καταπίεσή τους. Η αύξηση των επιπέδων της αντικειμενοποίησης έχει την τάση να πηγαίνει χέρι-χέρι με τη μείωση της δυνατότητας να θεαθούν αυτές οι καταστάσεις. Είναι δύσκολο να βρει κανείς και να αποκτήσει πρόσβαση σε βιομηχανικές φάρμες ή στα sweat shops (εργοστάσια όπου οι εργαζόμενοι είναι ουσιαστικά σκλάβοι - δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς ωράριο, και με μηδαμινή αμοιβή).

Αυτό υποδηλώνει ότι εμείς ως κοινωνία έχουμε πάντα πολύ καλή επίγνωση ότι είναι ηθικά λάθος να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους. Αν δεν αισθανόμασταν ντροπή, γιατί τότε τα σφαγεία δεν έχουν γυάλινους τοίχους; Αυτό το επίπεδο της ντροπής, μας δίνει την ελπίδα ότι με την αποκάλυψη αυτού που έχει αποκρυφτεί, μπορούμε να διεγείρουμε την συμπόνια και το θυμό που θα κινητοποιήσει τον κόσμο να αρνηθεί να δεχτεί την εκμετάλλευση. Ως εκ τούτου η αποκάλυψη της πραγματικότητας της εκμετάλλευσης και η αμφισβήτηση την αντικειμενοποίησης παραμένουν ζωτικής σημασίας τακτικές για τον veganism.






01 November 2011

Κάνοντας τη σύνδεση

Με αφορμή την 1η Νοέμβρη: Παγκόσμια ημέρα veganism (Ηθική Φυτοφαγία για ένα σύστημα δικαιοσύνης προς όλη την αισθανόμενη ζωή) παρουσιάζεται μια περιεκτική ταινία για το θέμα.


Making the connection

Ταινία της Vegan Society που παρουσιάζει σφαιρικά το θέμα της διατροφής, της εκμετάλλευσης των ζώων, της αειφορίας, της βιολογικής καλλιέργειας χωρίς ζωικά συστατικά (stockfree ή veganic), και του veganism.

Παραγωγή 2010. Διάρκεια 30 λεπτά.

Με ελληνικούς υπότιτλους, πατώντας CC και επιλέγοντας greek.

Μεταξύ των ομιλητών είναι:

- η διατροφολόγος Sandra Hood, η οποία έχει γράψει το βιβλίο Feeding your vegan infant  with confidence

- η μαραθωνοδρόμος Fiona Oakes

- ο συγγραφέας και ποιητής Benjamin Zephaniah


Η μουσική που ακούγεται είναι:

- Promoe - Long Distance Runner
http://www.youtube.com/watch?v=er1oj0tZiHQ

- Jah Sun - No Bones No Blood (ft. Lutan Fyah & Ras Attitude)
http://www.youtube.com/watch?v=P9Cmt8E1NYI