20 December 2012

Πες μου γιατί πρέπει να τρώμε τα ζώα – Γιατί; Γιατί;,


Why Must We Eat The Animals (Oh Why Oh Why)
Μουσική, στίχοι:  Cyrus Pirasteh
Τραγούδι: Greg Cipes και Jah Sun



Αν προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αυτό το γιατί μέσα απ’ τη καρδιά μας και μακριά απ’ όλο τον προγραμματισμό που έχουμε δεχθεί, δηλαδή με καθαρή, ανεπηρέαστη ειλικρίνεια, θα διαπιστώσουμε ότι το ερώτημα είναι αφοπλιστικό.

Δεν έχουμε τι να πούμε. Μένουμε άναυδοι!

Δεν υπάρχει καμία απάντηση που μπορούμε να δώσουμε.

Υπάρχει μόνο το αυθαίρετο «γιατί έτσι» της αποσυνδεμένης από την αισθανόμενη ζωή «κουλτούρας» του θανάτου που είμαστε βυθισμένοι και που ως αυτόματα ακολουθούμε.

Μέσα σ’ αυτή την «κουλτούρα» δεν τρώμε για μας και για τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής μας στον πλανήτη της ζωής: για να δικαιώνουμε και να τιμούμε την σύνδεση και την ενότητά μας με την αισθανόμενη ζωή και την αφοσίωση σ’ αυτήν.

Τρώμε μόνο και μόνο για να πλημμυρίζει αυτός ο κόσμος με την αντίληψη της υποτέλειας και της καταπίεσης ενώ ταυτόχρονα ευτελίζονται και ισοπεδώνονται όλες οι αξίες από έναν Δούρειο ίππο ψευδο-απόλαυσης και πλασματικού ευδαιμονισμού.

Είναι τέτοια η αλλοίωση και η απομάκρυνση από τον πραγματικό μας εαυτό ώστε τρώμε μόνο και μόνο για να υφίσταται και να εδραιώνεται ένα άνομο σύστημα που θέλει πρώτα και κύρια τα μη ανθρώπινα ζώα ως όντα χωρίς καμία αξία και κανένα δικαίωμα.

Και στη συνέχεια, με το ύπουλο σχέδιο της καταπίεσης τους μεταμφιεσμένο ως κάλυψη δήθεν της ανάγκης για τροφή, ένδυση και οτιδήποτε άλλο, να διαβρώνει και να εκμηδενίζει και την αξία της ανθρώπινης ζωής και να καταργεί και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτή η διαδικασία ανενδοίαστα και μάταια επινοεί τις μυριάδες προφάσεις, δικαιολογίες και άλλοθι για την άλωση της σκέψης και της συνείδησής μας.

Όμως απάντηση για το ερώτημα του τίτλου δεν έχει.

Γιατί πολύ απλά αυτό το γιατί δεν σηκώνει λόγια.

Αυτό το γιατί ζητάει την επίγνωση της αδικίας.

Και την επακόλουθη ανάληψη της προσωπικής ευθύνης.

Αυτό το γιατί ζητάει την συνειδητοποίηση του χρέους.

Και την μόνη πράξη που αυτή οδηγεί.

Την επανόρθωση της αδικίας.




07 December 2012

Μεγαλώνοντας ένα vegan μωρό

του Roger Merenyi
από το περιοδικό The Vegan (Φθινόπωρο 2008)
της Vegan Society


Η κόρη μας, η Αντζελίνα, μόλις έγινε ενός έτους. Τρέφονταν με μητρικό γάλα από τη γέννησή της και αρχίσαμε να εισάγουμε στερεά τροφή περίπου στους επτά μήνες. Τώρα απολαμβάνει μια ευρεία ποικιλία φυτικών τροφών, όπως μήλο, μπανάνα, αχλάδι, αβοκάντο, μήλο κρέμα, αγγούρι, κολοκύθι, τοφού, ψωμί σικάλεως, ταχίνι, κινόα, ρύζι, γλυκοπατάτα, μπρόκολο, σπανάκι, μούρα goji, μπάρες φρούτων και γιαούρτι σόγιας. Στην Αντζελίνα αρέσουν τα γεύματά της και είναι εξαιρετικά σπάνιο να απορρίψει κάτι που της προσφέρουμε. Συνεχίζει να πίνει το γάλα της μητέρας της και της δίνουμε επίσης φιλτραρισμένο νερό.

Ευτυχώς στο Cambridge έχουμε μια μεγάλη ομάδα μαίες του ΕΣΥ και η μαία μας ήταν πολύ υποστηρικτική στην διατροφή μας. Όταν στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης της συζύγου μου Άννας, ανέφερα ότι ήταν vegan, η μαία μας είπε απλά «Ω, κανένα πρόβλημα, πιθανά έχετε μια πολύ καλύτερη διατροφή από τις περισσότερες μου μελλοντικές μητέρες.» Ήταν επίσης πολύ υποστηρικτική στον τοκετό στο σπίτι. Παρά το γεγονός ότι το εθνικό ποσοστό γεννήσεων στο σπίτι ανέρχεται σε περίπου 2,5%, στο Cambridge είναι σχεδόν 5%. Ο τοκετός μας στο σπίτι πήγε πολύ καλά και είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες για τις δύο μαίες που ήρθαν στη μέση της νύχτας για να μας καθοδηγήσουν σ’ αυτήν την εμπειρία.

Ωστόσο, η θετική στάση της μαίας μας απέναντι στην vegan διατροφή δεν φαίνεται να αντικατοπτρίζεται στα έντυπα της κυβέρνησης. Η Miriam Muller μέλος της Vegan Society έχει τονίσει ότι ο οδηγός του ΕΣΥ Από την Γέννηση μέχρι τα Πέντε, ο οποίος διανέμεται δωρεάν σε όλους τους νέους γονείς, αναφέρει ότι «τα παιδιά χρειάζονται περίπου τρεις μερίδες» γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων την ημέρα, και επίσης συνεχίζει ότι «οι vegan δίαιτες δεν ... συνιστώνται για μωρά». Ορισμένες μη κυβερνητικές εκδόσεις, επίσης, φαίνεται να έχουν κολλήσει στο Μεσαίωνα. Μια πρόσφατη έκδοση του Rough Guide για την εγκυμοσύνη και τη γέννηση αναφέρει «ή ίσως να προσπαθήσετε την εγκυμοσύνη με μια vegan διατροφή (χωρίς ζωικά προϊόντα), η οποία απλά δεν είναι κατάλληλη για την ανάπτυξη του εμβρύου». Τέτοια ανακριβή και παραπλανητικά σχόλια σαφώς βασίζονται σε προκαταλήψεις και όχι γεγονότα.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα στην ανατροφή ενός μωρού από τη διατροφή, φυσικά. Πέρα από τις πρακτικές απαιτήσεις, όπως σχεδόν την συνεχή επίβλεψη και το πλύσιμο σε πολυάριθμες πάνες, υπάρχει το εξαιρετικά σημαντικό καθήκον να διασφαλίσουμε ότι τα μωρά και τα μικρά παιδιά αισθάνονται ασφαλή και ότι τα αγαπάμε και τα εκτιμάμε.

Χρειάζονται καθησυχασμό, αγκαλιές και κατανόηση. Από τη γέννησή της, η Αντζελίνα πάντα κοιμόταν στο κρεβάτι μας, γεγονός που δίνει την δυνατότητα στην Άννα να την ταΐζει χωρίς να σηκώνεται τη νύχτα και πιστεύουμε ότι έχει δώσει στην Αντζελίνα μια αυξημένη αίσθηση ασφάλειας. Επίσης έχουμε χρησιμοποιήσει ένα μεταφορέα μωρού τύπου μάρσιπου κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, μιας και είναι πιο φυσικό να έχουμε το μωρό μας κοντά μας αντί να κάθεται μόνη της σε ένα καρότσι.

Αφού εξετάσαμε διεξοδικά το θέμα του εμβολιασμού και τα πολλά ηθικά και ζητήματα υγείας γύρω από αυτόν, αποφασίσαμε να μην κάνουμε εμβόλια. Δίνουμε έμφαση στην οικοδόμηση του ανοσοποιητικού συστήματος της Αντζελίνας μέσω του θηλασμού, αποφεύγοντας την ραφιναρισμένη ζάχαρη και προσφέροντάς της άφθονα βιολογικά, ή κατά προτίμηση vegan-οργανικά φρούτα και λαχανικά. Έχουμε επίσης διαθέσιμα vegan ομοιοπαθητικά φάρμακα, αν χρειαστεί.

Ωστόσο, παρά τη σημασία όλων αυτών των άλλων πτυχών της ανατροφής των παιδιών μας εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η διατροφή είναι υψίστης σημασίας στο να προσφέρει ένα υγιές και ευτυχισμένο ξεκίνημα στη ζωή, και δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι η φυτοφαγία και η φιλοσοφία της για την αβλάβεια και τον ενεργό περιορισμό του κακού είναι θεμελιώδους σημασίας στο να δοθεί σε ένα παιδί το αίσθημα του σεβασμού προς τους άλλους και προς τον εαυτό του/της. Επιπλέον, η γενική αγνόηση που επιδεικνύουν οι περισσότεροι γονείς για τα ζώα και τη ζωή τους, από την βιομηχανική κτηνοτροφία μέχρι τα πειράματα στα ζώα και από τους ζωολογικούς κήπους στα τσίρκο, μπορεί σύντομα να εδραιώσει στο μυαλό ενός παιδιού την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι ανώτεροι και ότι οι ιδιοτροπίες και οι επιθυμίες τους, προηγούνται των επιθυμιών των άλλων πλασμάτων. Κατά κάποιο τρόπο είναι σαν να λέμε σε ένα παιδί ότι ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι αποδεκτά σύγχρονα φαινόμενα.

Πιστεύουμε ότι το να ανατρέφεσαι με ένα πραγματικό σεβασμό για τα δικαιώματα των άλλων δημιουργεί έναν ευγενή ενήλικο. Γίνεται αυτές τις μέρες πολύς λόγος από την κυβέρνηση για ευθύνες, σεβασμό και για την ιδιότητα του πολίτη. Και όμως τα βρέφη και τα παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με το διπλό στάνταρ του να βλέπουν χαριτωμένα, μικρά αρνάκια στα παιδικά βιβλία τους και μετά να ταΐζονται την νεκρή σάρκα των ίδιων ζώων στο καρεκλάκι τους. Είναι σαν να εκφράζει η κυβέρνηση τον αποτροπιασμό της για τα εγκλήματα με όπλα στους δρόμους μας, ενώ την ίδια στιγμή διαπράττει πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Δεν είναι λογικό, και το να διδάσκουμε τα παιδιά τέτοια διπλά μέτρα και σταθμά είναι μια προσβολή στη νοημοσύνη τους. Ευτυχώς καθώς μεγαλώνουν ένας αυξανόμενος αριθμός παιδιών, αναγνωρίζουν την υποκρισία που είναι συνυφασμένη με την κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών και υιοθετούν μια vegan διατροφή. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί και ότι μπορούμε να προσβλέπουμε σε ένα πιο πολιτισμένο και ειρηνικό μέλλον για τους απογόνους του κόσμου, και τους ανθρώπινους αλλά και των μη-ανθρώπινους.

................................

Επιπλέον πληροφορίες

1- Vegan  ΜΩΡΑ &ΠΑΙΔΙΑ
Ένας οδηγός διατροφής της Vegan Society που περιλαμβάνει  την προ-σύλληψη και την εγκυμοσύνη

Τον οδηγό έχει επιμεληθεί η διατροφολόγος της Vegan Society Sandra Hood, η οποία έχει γράψει το βιβλίο Feeding your vegan infant  with confidence



2- Ταινία της Vegan Society Κάνοντας τη σύνδεση

Στο ένατο λεπτό της ταινίας η Hester Cambell (Εκπαιδευτής φυσικής κατάστασης) μιλάει για την vegan εγκυμοσύνη και ανατροφή του μωρού της


Reed Mangels, PhD, RD and Sandra Hood, BSc (Hons), SRD
(Περιοδικό The Vegan, φθινόπωρο 2002)



23 November 2012

Όλα τα ζώα κατοικίδια

Αν στην επιφάνεια του μυαλού μας έρχονται σκέψεις και υπόνοιες ότι κάτι δεν πάει καλά με την σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ...

Αν ψάχνουμε να βρούμε το γιατί χαϊδεύουμε κάποια ζώα και γιατί δολοφονούμε κάποια άλλα ...

Αν αναρωτιόμαστε με ποια λογική ένα ζώο θεωρείται φίλος ενώ κάποιο άλλο ζώο θεωρείται τροφή ...

Και αν μέχρι τώρα δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια φιλοσοφία περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism) που δίνει απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, τότε υπάρχει ένας απλός τρόπος για να βγούμε από την αμηχανία μας:

μπορούμε να βλέπουμε όλα τα ζώα ως κατοικίδια.

Εικόνα από την Animal Aid

Αυτό δεν σημαίνει ότι παίρνουμε όλα τα ζώα στο σπίτι αλλά ότι τερματίζουμε τους διαχωρισμούς και τις κατηγοριοποιήσεις και τα προσεγγίζουμε με τον σεβασμό και την αγάπη των κατοικίδιων, δηλαδή ως φίλους. Και οι φίλοι δεν έχουν θέση στο μενού μας και στα γεύματά μας, δεν είναι τροφή μας, ένδυσή μας ή οποιαδήποτε άλλη χρήση αποδεχόμασταν μέχρι τώρα γι αυτά.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» είναι ο πιο απλός κώδικας συμπεριφοράς προς τα ζώα και μια πρώτη, γενική απάντηση που όμως είναι απόλυτα συνεπής και έχει νόημα γιατί όλα τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα, τα οποία ευθέως μας δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να υποφέρουν και ότι διεκδικούν το αυτονόητο δώρο της φύσης: να ορίζουν την ζωή τους. Από εκεί και πέρα πάνω σε αυτή την βασική θέση μπορούμε να χτίσουμε και να εμβαθύνουμε, κάνοντας κάποιες τελικές μικρορυθμίσεις που θα διευθετούν πλήρως το θέμα στην βάση της δικαιοσύνης.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» κατοχυρώνει ότι φροντίζουμε, αγαπάμε και προστατεύουμε όλα τα ζώα. Είναι μια σχέση στοργής και κάτι πολύ εύκολο στο οποίο μπορούμε να ανταποκριθούμε, γιατί έχουμε την εμπειρία να φερόμαστε σε όλα τα ζώα όπως στα κατοικίδια και είναι κάτι που ήδη γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε. Aπλά το επεκτείνουμε σε όλα τα ζώα. Μάλιστα, το ίδιο το γεγονός της διαφορετικής συμπεριφοράς μας προς τα κατοικίδια είναι και το πιο σοβαρό χτύπημα και η πιο σοβαρή καταδίκη και απονομιμοποίηση της καταπίεσης των υπόλοιπων ζώων.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» είναι μια απελευθερωτική ιδέα και για τους ανθρώπους και για τα ζώα. Εμείς κερδίζουμε την ακεραιότητα του μυαλού μας, την καθαρότητα της σκέψης και της συνείδησής μας. Δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα, ή να ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να κρυφτούμε πίσω από αστήρικτα άλλοθι. Και ακόμα τερματίζουμε τον αποπροσανατολισμό και τον διχασμό της προσωπικότητάς μας που ενώ αγαπάει τα ζώα, αποδέχονταν τα διαμελισμένα σώματά τους και τις αναπαραγωγικές εκκρίσεις των σωμάτων τους (γάλα και αυγά) ως τροφή.

Αντίστοιχα τα ζώα κερδίζουν τον προ πολλού οφειλόμενο σεβασμό και την ελευθερία να ζήσουν σαν πραγματικοί φίλοι μας, οριστικά έξω από κάθε άνομη απαίτηση και επιθυμία μας που ντύναμε με τον μανδύα της «ανάγκης». Παύουν να είναι οι αποδέκτες της αβεβαιότητάς μας και της εξάρτησής μας από κάτι που πέρα από απόλυτα άδικο είναι και απόλυτα περιττό.

Γιατί ο άνθρωπος ποτέ δεν εξαρτώνταν από τα ζώα, ούτε και αυτά από εμάς. Πρώτον γιατί η φύση δημιουργεί αυτόνομα όντα που δεν χρειάζονται «υποστήριξη» από εμάς για να ζήσουν. Τα είδη που τώρα εκμεταλλευόμαστε έχουν εμφανιστεί στον πλανήτη πολύ πριν από εμάς και τα κατάφερναν για εκατομμύρια χρόνια μια χαρά. Για παράδειγμα, τα πρόβατα δεν είχαν τόσο μαλλί και οι αγελάδες δεν παρήγαγαν τόσο γάλα, χαρακτηριστικά τα οποία απέκτησαν μέσα από τις επιλεκτικές διασταυρώσεις που τους κάναμε. Εμείς δημιουργήσαμε την ανισορροπία και εμείς μπορούμε να την τερματίσουμε. Επομένως δεν χρειάζεται να παίξουμε άλλο τον ρόλο του «σωτήρα» τους, ούτε και να «καταδικάζουμε» τους εαυτούς μας σε καταναγκαστική κατανάλωση των «προϊόντων» τους για να μην «σκάσουν» ή να μη πάθουν «κακό».

Δεύτερον, έχουμε ανατομία φυτοφάγου και τσάμπα μπήκαμε στον «κόπο» της «εξημέρωσης» των ζώων (κυριολεκτικά της μετατροπής τους σε δούλους μας), αφού η ανακάλυψη της γεωργίας που είχε προηγηθεί, μας είχε λύσει το πρόβλημα της διατροφής.

Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι τα ζώα που εκμεταλλευόμαστε εξαφανίζονταν σήμερα, αυτό όχι μόνο δεν θα επηρέαζε την επιβίωσή μας αλλά θα την βελτίωνε θεαματικά σε κάθε επίπεδο. Αντίστοιχα για τα ζώα, η εξαφάνιση του ανθρώπου θα ήταν μια απρόσμενα θετική εξέλιξη και θα είχε τεράστιο θετικό αντίκτυπο γι αυτά. Θα επανέρχονταν στην προ της «εξημέρωσης» εποχή και στην δικαιοδοσία της Φύσης.

Η παραπάνω υπόθεση δείχνει το αδιέξοδο της τρέχουσας σχέσης των δύο πλευρών που δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Και επειδή το πρώτο σκέλος της υπόθεσης που αφορά τα ζώα είναι κάθε άλλο παρά υποθετικό (αφού τώρα αφενός τα άγρια ζώα βιώνουν την έκτη μαζική εξάλειψη ειδών προκαλούμενη από τον άνθρωπο, τα δε «εξημερωμένα» ζώα γενοκτονούνται κατά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο), και επειδή θα ήταν τραγική απώλεια, λόγω της ματαιοδοξίας μας, να ζούμε σε ένα πλανήτη χωρίς ζώα, πρέπει να διευθετήσουμε την αδικία άμεσα.

Με την προσέγγιση «Όλα τα ζώα κατοικίδια», λύνουμε τον «Γόρδιο δεσμό» τώρα. Και όχι μόνο δεν χάνουμε απολύτως τίποτα, αλλά αντίθετα κερδίζουμε σε κάθε τομέα (ηθικό, πνευματικό, περιβαλλοντικό, κοινωνικό, ατομικό).

Γιατί να μην την υιοθετήσουμε λοιπόν; 




10 November 2012

Ζωικά «προϊόντα»: η λεηλασία της ζωής


Η τραγική ιστορία δισεκατομμυρίων μη ανθρώπινων ζώων περνά μπροστά από τα μάτια μας άπειρες φορές κάθε ημέρα. Κρέας, γαλακτοκομικά, αυγά, δέρμα και γούνα και πάνω από 11 χιλιάδες ζωικά συστατικά κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Βρίσκονται παντού γύρω μας: στα ράφια, στις βιτρίνες, στις αποθήκες, στα ψυγεία μας, στις ντουλάπες μας, στα πιάτα μας, μέσα μας. Αποκαλούνται παραπλανητικά ζωικά «προϊόντα» και στην συγκυρία που ζούμε έχουν γίνει η προτίμηση της πλειοψηφίας και καταγράφονται στην συλλογική συνείδηση ως τα κορυφαία «προϊόντα».

Όμως η θεώρηση των ζωικών ως «προϊόντων» είναι η μεγαλύτερη και πιο επιζήμια ψευδαίσθηση. Ξέρουμε ότι τα προϊόντα παραπέμπουν σε ύλη (όπως πχ σίδερο, γυαλί, κλπ) και προέρχονται από την κατεργασία της. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με αισθανόμενα όντα και άτομα από τα οποία αφαιρούμε το δικαίωμα να ορίζουν τη ζωή τους και κατόπιν κατεργαζόμαστε την ζωή τους σαν να ήταν ύλη. Αυτό σημαίνει ότι η αξία την οποία αυτοδίκαια έχει ζωή (επειδή ακριβώς είναι ζωή και μάλιστα αισθανόμενη) καταλύεται.

Μια τέτοια εξέλιξη ήρθε ως συνέπεια της λεγόμενης «εξημέρωσης» των ζώων η οποία έδωσε ώθηση σε ένα ανώμαλο σύστημα το οποίο κυριαρχεί μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτό η ζωή εκδιώκεται από τον φυσικό της χώρο, το πλαίσιο εκείνο που την αναγνωρίζει ως αξία και την περιβάλλει με σεβασμό. Το προστατευτικό τείχος γκρεμίζεται και η ζωή παραδίδεται έρμαιο σε ένα άλλο καθεστώς βαρβαρότητας και τρόμου, όπου το δίκαιο και η λογική έχουν καταλυθεί και όπου κυριαρχεί ο παροξυσμός και η μανία εναντίον της.

Είναι το καθεστώς της λεηλασίας της ζωής το οποίο βάλλει ευθέως και δολοφονεί την αξία της. Είναι το καθεστώς που με αμόκ και μανία θα χιμήξει λυσσασμένο να ξεσκίσει και να κουρελιάσει τη ζωή. Μια λεηλασία εννοιολογική πρώτα απ’ όλα η οποία στερεί από κάθε νόημα την έννοια της ζωής. Και μόλις έχουν αφαιρεθεί και τα τελευταία ψήγματα αξίας από αυτήν, τότε ο δρόμος είναι ανοικτός για να ακολουθήσει και η λεηλασία της στη πράξη.


Βρισκόμαστε κυριολεκτικά πνιγμένοι μέσα σε ένα τέτοιο νοσηρό και μακάβριο καθεστώς λεηλασίας της ζωής. Οι συνθήκες που ευνοούν την λεηλασία όχι μόνο δεν έχουν εξαλειφθεί αλλά σκόπιμα οξύνονται ώστε αυτή να μεγεθύνεται σε γιγαντιαία έκταση. Όλα τα συστατικά του αναχρονιστικού κακουργήματος είναι εδώ: οι εφιαλτικές σκηνές και η πρωτοφανής αγριότητα είναι εδώ. Τα κατώτερα πάθη που υποδαυλίζονται είναι εδώ. Τα διεγερμένα πλήθη σε κατάσταση αμόκ είναι εδώ. Και τέλος τα αθώα θύματα είναι κι αυτά εδώ κατά δισεκατομμύρια, καταδικασμένα να βιώσουν ανυπεράσπιστα την άνευ προηγουμένου λεηλασία της ζωής τους.

Μόνο που τώρα το αρρωστημένο καθεστώς έχει εκσυγχρονιστεί και «εκπολιτιστεί». Η νέα σκηνοθεσία επιβάλλει οι εφιαλτικές σκηνές να κρυφτούν στο περιθώριο. Η αγριότητα της λεηλασίας δεν πρέπει να φαίνεται: κανένας δεν σφαγιάζει, δεν κακοποιεί, δεν δολοφονεί σήμερα, απλά καταναλώνει. Έτσι το αμόκ και η λύσσα για αρπαγή αυτού που δεν μας ανήκει έχουν ενσωματωθεί και κρυφτεί καλά μέσα σε μια καταναλωτική μανία αφού τώρα η λεία και τα λάφυρα από την λεηλασία της ζωής φτάνουν με ευκολία στα πλήθη βαφτισμένα ως «προϊόντα».

Ως δια μαγείας η λεηλασία της ζωής εξαφανίζεται και η συνείδηση οδηγείται στην συναίνεση και στον συμβιβασμό ότι καταναλώνει «προϊόντα» και όχι τα πειστήρια ενός εγκλήματος και τη λεία από την ζωή που λεηλατήθηκε. Η ζωή ισοπεδώνεται, η αδικία παραγράφεται και στη συνέχεια ακολουθεί όλος αυτός ο παραλογισμός όπου εκείνος που επιμένει να βλέπει και να τιμά στη πράξη την ζωή ως ζωή, να αντιμετωπίζεται από το εμποτισμένο στην λεηλασία της ζωής κοινωνικό σώμα στην καλύτερη περίπτωση ως εκκεντρικός και στην χειρότερη ως ακραίος.

«Δεν βάζεις γάλα στο κουάκερ;» θα μας ρωτήσουν με μια τεράστια απορία και έκπληξη. Είναι τόσο δεδομένο να χρησιμοποιούν ζωικό γάλα που η μη χρήση του φαντάζει συγκλονιστική. Είναι τόσο δεδομένο να αγνοούν πως προήλθε αυτό το γάλα. Είναι τόσο δεδομένο αλλά και βολικό να εθελοτυφλούν και να εθελοκωφεύουν μπροστά σε κάθε τι που προέρχεται από τα ζώα γιατί στην τρέχουσα συγκυρία και κάτω από το τρέχον σύστημα η πλειοψηφία εμποδίζεται με κάθε τρόπο να φτάσει στην επίγνωση.

Γιατί αν αφεθούν να εστιάσουν στην προέλευση θα δουν την πραγματικότητα και τότε είναι υποχρεωμένοι να βγουν από την αυταπάτη του «προϊόντος». Και επομένως όταν συναντούν τα μη ανθρώπινα ζώα ως νεκρά σώματα (ψάρια στο πάγο), ως κατακρεουργημένα μέλη σωμάτων (κρέας στο σελοφάν), ως γάλα και γαλακτοκομικά (η κλεμμένη τροφή των δολοφονημένων με φούρια μωρών των ζώων), ως αυγά (η εκμετάλλευση του θηλυκού και της αναπαραγωγικής του ικανότητας), ως παπούτσια και ρούχα από δέρμα, ως μύρια άλλα «προϊόντα» και «υπηρεσίες», τότε είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν την λεηλασία της ζωής.

Όμως μια τέτοια αναγνώριση είναι εν δυνάμει βόμβα στα θεμέλια του συστήματος το οποίο μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από την λεηλασία της ζωής: ανθρώπινης και μη ανθρώπινης. Μια τέτοια αναγνώριση διαπερνά τους διάφορους μύθους και βλέπει καθαρά ότι τα ζωικά «προϊόντα» και γενικά η ζωική «οικονομία» εξυπηρετούν την ατζέντα της καταπίεσης και μόνο. Η ύπαρξη ζωικών δεν υπακούει στις άθλιες δικαιολογίες περί αναγκών  ούτε είναι αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης αλλά αποτέλεσμα αυτής της ατζέντας με τον συγκεκριμένο σκοπό της ηθικής διαφθοράς και εξαχρείωσης του αντιπάλου, δηλαδή της κοινωνίας. Επιπλέον, ο λόγος που τα ζωικά «προϊόντα» δεν απαντούν σε καμία αναγκαιότητα είναι ότι καμία αναγκαιότητα δεν απαντάται με βαρβαρότητα από ένα έλλογο, αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος. Καμία αναγκαιότητα δεν αφήνεται ανεξέλεγκτη σε συμπεριφορές και ψυχολογία λεηλασίας, ούτε γίνεται η δικαιολογία εγκληματικών πράξεων (ο σκοπός αγιάζει τα μέσα) όπως επικρατεί τώρα αλλά φιλτράρεται από τους κανόνες της ηθικής και των αξιών. Ο σκοπός είναι πάντα υπόλογος απέναντι στη ζωή και όχι υπεράνω της.

Έτσι μέσω των ζωικών η συλλογική συνείδηση ύπουλα και έμμεσα απομακρύνεται από την φυσική τάση της αλληλεγγύης προς τη ζωή και διαβρώνεται στην ανοχή ή στην αποδοχή της καταπίεσης πρώτα των ζώων και  κατόπιν των άλλων κατά περίσταση στοχοποιούμενων κοινωνικών ομάδων. Και η κοινωνία εκπαιδεύεται στο μοντέλο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος όπου η δημοκρατία έχει στραγγαλιστεί και οι υπήκοοί του έχουν χάσει κάθε δικαίωμα, ώστε να αποδεχτεί σε ανύποπτο χρόνο την γενική επιβολή αυτού του καθεστώτος στη βάση κάποιας κατασκευασμένης «αναγκαιότητας» και ανωτέρας βίας.

Ουσιαστικά, το σύστημα της καταπίεσης με το να πλήττει τα ζώα, δεν πλήττει απλά την βιολογική ύπαρξη κάποιων άλλων όντων αλλά πλήττει το γενικό χαρακτηριστικό που όλοι είμαστε φορείς του: πλήττει την αξία της αισθανόμενης ζωής. Εμάς τελικά πλήττει και απαξιώνει έμμεσα μέσω των ζώων και τα ζώα είναι ο Δούρειος ίππος για να το κάνει αυτό. Γι αυτό η λεηλασία της ζωής των ζώων ως ζωικά προϊόντα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του συστήματος και είναι ο πυλώνας της «οικονομίας» του και της «αγοράς» του.

Και το να βασίζουμε την ζωή μας στα ζωικά «προϊόντα» γίνεται το μεγάλο εμπόδιο στην πρόοδο αφού συντηρεί και διαιωνίζει έναν καταστροφικό διχασμό: από τη μια έχουμε τη γνώση, την εμπειρία, και την τεχνολογική εξέλιξη ώστε να μην κάνουμε κακό που μπορούμε να αποφύγουμε, όμως από την άλλη κρατούμαστε τεχνητά καρφωμένοι σε μια ηθική στασιμότητα που μας πισωγυρίζει στην πρωτόγονη εποχή. Έτσι εξακολουθούμε να βλάπτουμε χωρίς λόγο άλλες ζωές, ενώ είμαστε κι εμείς φτιαγμένοι από ζωή και ξέρουμε τι ακριβώς είναι να αισθάνεσαι.


Όμως η αμείλικτη πραγματικότητα της λεηλασίας της ζωής είναι εδώ και τώρα δόλια συγκαλυμμένη συνεχώς διευρύνεται άσχετα από το αν την αναγνωρίζουμε ή όχι και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως μια διαδικασία που απαιτεί την ακύρωση του αισθανόμενου ανθρώπου μπορεί να απαντήσει και να επιλύσει το οποιαδήποτε πρόβλημα μας; Πως μια πρακτική η οποία είναι αναίσθητη μπροστά στην αισθανόμενη ζωή μπορεί να θρέψει ένα  αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος;

Τα ζωικά «προϊόντα» ισοδυναμούν με τη μέγιστη και τη πιο προκλητική δήλωση: λεηλατούμε τη ζωή γιατί έτσι μας αρέσει και γιατί μπορούμε να το κάνουμε ατιμώρητα. Και παρόλο που η πλειοψηφία τα έχει αποδεχτεί ως «προϊόντα» και τα καταναλώνει, αυτό δεν είναι το μέτρο της συμπεριφοράς μας (επειδή κάτι γίνεται μαζικά), ούτε και το άλλοθι για να υπάρχουν. Όχι πολλές δεκαετίες πριν σε αρκετές χώρες της Ευρώπης εκατομμύρια άνθρωποι αποδέχονταν το καθεστώς του ναζισμού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι νομιμοποιείται ο ναζισμός και ότι κάτω από ένα τέτοιο σύστημα θα πρέπει να οργανωθεί η κοινωνία μας.

Έχουμε χρέος να βγούμε άμεσα από την παγίδα των ζωικών. Δεν μπορούμε να δεχόμαστε την απόλυτη κατάλυση της λογικής και του δικαίου μεταμφιεσμένη ως «προϊόντα», ούτε να δεχόμαστε το έκτρωμα της καταπίεσης μεταμφιεσμένο ως κάλυψη των αναγκών μας. Γιατί από τα ζώα δεν παίρνουμε προϊόντα: τους παίρνουμε τη ζωή και όχι αυτό δεν είναι νόμος της φύσης τουλάχιστον για την περίπτωση του ανθρώπου. Η ψευδαίσθηση των ζωικών προϊόντων και ότι όλα είναι μέλι γάλα (η αίσθηση του οικείου και του καλού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την βάρβαρη κλοπή του ζωικού γάλακτος και του μελιού) κομματιάζεται κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά από μια παραπλανητική συσκευασία και μηχανικά, χωρίς δεύτερη σκέψη την επιλέγουμε. Κάθε τέτοια στιγμή μπορεί και πρέπει να γίνει η μεγάλη μας ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε οριστικά τη σκέψη μας και τη θέση μας: σταματάμε να δυναστεύουμε τα μη ανθρώπινα ζώα και να είμαστε τα αναλώσιμα πιόνια ενός συστήματος που καταπιέζει και εμάς με τον ίδιο τρόπο μέσα από την διαρκή λεηλασία της ζωής.  





01 November 2012

Σήμερα γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο η παγκόσμια ημέρα veganism



Εικόνα από την Vegan Society

Πριν από 68 χρόνια έγινε το ξεκίνημα μιας ειρηνικής επανάστασης η οποία μπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα από το αδιέξοδο σπιράλ της καταπίεσης και της επακόλουθης κουλτούρας του θανάτου. Είναι μια πορεία που οδηγεί τους ανθρώπους να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό προς όλη την υπόλοιπη αισθανόμενη ζωή του πλανήτη κάνοντας πράξη την περιεκτική δικαιοσύνη για όλους.

Είναι μια έκκληση για τον σεβασμό της αξίας της ζωής και για την αποκατάσταση του πιο καταπιεζόμενου, των μη ανθρώπινων ζώων, η οποία δυστυχώς γίνεται υπό τον αθέατο φόντο της απόλυτης απαξίωσης της ζωής τους. (Πάνω από 55 δισεκατομμύρια ζώα της ξηράς και πολλαπλάσια δισεκατομμύρια ζώα της θάλασσας γενοκτονούνται μόνο για «τροφή» κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο).

Η τεχνητή κατάπτωση των ζώων σε αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς καταπίεσης είναι αυτή η οποία προετοίμασε και προλείανε το έδαφος και για την ολοφάνερη πλέον κατάπτωση και της ίδιας της ζωής των ανθρώπων σε ένα ανάλογο καθεστώς κυριαρχίας πλήρους φάσματος όπου χάνονται ή ήδη έχουν χαθεί τα περισσότερα δικαιώματα.

Το διατροφικό δόγμα που επικράτησε μετά τον 2ο Π.Π. δεν επέβαλε τυχαία την γενικευμένη διατροφή με ζωικά (κρέας, γαλακτοκομικά, αυγά, κλπ) κόντρα στην φυτοφάγο ανατομία του ανθρώπινου οργανισμού. Ο στόχος δεν ήταν η κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων (για τροφή, ένδυση, κλπ) όπως δήθεν προπαγανδίζεται αλλά ο εκμαυλισμός της ανθρωπότητας, η αλλοίωση της συλλογικής συνείδησης και η εξοικείωση της με την αντίληψη της καταπίεσης όποιου αυθαίρετα θεωρεί υποδεέστερο.

 Όπως αποδεικνύεται η εύκολη συναίνεση των ανθρώπων στην καταπίεση του αισθανόμενου άλλου ήταν μοιραία αφού ουσιαστικά οδήγησε σε μια παγκόσμια κατάσταση όπου εκμηδενίστηκαν όλες οι θεμελιώδεις αξίες και το μόνο που ευημερεί είναι η καταπίεση και το σύστημα της σε παγκοσμιοποιημένη πλέον μορφή.

Τώρα λοιπόν η έκκληση του veganism γίνεται ακόμα πιο κρίσιμα επίκαιρη γιατί μας δείχνει τον μόνο δρόμο για να ανατραπεί η λαίλαπα της καταπίεσης: έναν τρόπο ζωής με προσήλωση στις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, και του σεβασμού της ζωής αλλά αυτή την φορά όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά για όλους τους αισθανόμενους.

Και η διαχρονική αυτή έκκληση δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα παρά από τον εμπνευστή αυτής της ιδέας Donald Watson ο οποίος τον Νοέμβρη του 1944 μαζί με μια μικρή ομάδα άλλων πρωτοπόρων ίδρυσαν την Vegan Society, κορυφώνοντας ουσιαστικά μια προσπάθεια που ξεκίνησε από τον Πυθαγόρα στην λογική και δίκαιη κατάληξή της: «ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει χωρίς να εκμεταλλεύεται τα ζώα».*


.....................

Μια έκκληση
του Donald Watson
από το περιοδικό “The Vegan” Χειμώνας 1947

Η αύξηση της Vegan Society σε πεντακόσια μέλη μέσα σε τρία χρόνια είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην εξέλιξη της ανθρωπιστικής σκέψης και πρακτικής. Το ενδιαφέρον που προκάλεσε η vegan ιδέα δεν είναι έκπληξη όταν εκτιμηθεί πλήρως η πρόκληση που θέτει ο veganism σε πολλές πτυχές της σύγχρονης σκέψης. Ο ισχυρισμός ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα ζώα και ότι η εν λόγω εκμετάλλευση παρεμβαίνει στους νόμους που διέπουν την υγεία του και την προμήθεια της τροφής του δεν θα πρέπει να περνούν απαρατήρητα από τους σκεπτόμενους ανθρώπους σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την βαναυσότητα, τις ασθένειες και την πείνα. Η αποσπασματική προσέγγιση σε αυτά τα προβλήματα από την Εκκλησία, το ιατρικό επάγγελμα και την πολιτική, χρειάζεται την καθοδήγηση μιας ορθολογικής, ηθικής φιλοσοφίας για να δείξει ότι σχετίζονται και ότι έχουν κοινή προέλευση. Το μεγάλο λάθος του κατακερματισμού της σκέψης χωρίζει τους βασικούς παράγοντες των προβλημάτων, έτσι ώστε η λύση τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οδηγεί άμεσα και σχεδόν πάντοτε στην θεραπεία των συμπτωμάτων παρά των αιτίων.

Ο vegan έχει να προσφέρει μια χρήσιμη συμβολή στο να θέσει αυτή την απαραίτητη, ενοποιητική φιλοσοφία. Η Εκκλησία πρέπει να διδαχθεί ότι τα ηθικά διδάγματά της μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν καθολικά σε όλη την αισθανόμενη Ζωή, και πραγματικά οι καταστροφές θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στην ανθρωπότητα, αν αυτό δεν γίνει. Η επιστήμη πρέπει να οδηγηθεί να αναγνωρίσει ότι η συνείδηση ​​είναι ένας πραγματικός παράγοντας στην ανθρώπινη υπόσταση και ότι είναι αντιεπιστημονικό να αγνοείται. Η θρησκεία που έχει πάρει διαζύγιο από την συμπόνια είναι παράλογη, και η επιστήμη που έχει πάρει διαζύγιο από την ηθική είναι επικίνδυνη. Η χριστιανική εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλο είναι πιθανό να πετύχει μόνο αν συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις που θα άρουν τα εμπόδια που κάνουν δύσκολη την αγάπη ή, για τους κρεοφάγους, αδύνατη. Οι πεινασμένοι, κουρελοντυμένοι, υποσιτιζόμενοι άνθρωποι δεν ελκύονται εύκολα σε μια ζωή αγάπης.

Ο Veganism δείχνει σε έναν κόσμο συγχυσμένο από τα συσσωρευμένα προβλήματά του ότι η κακομεταχείριση του ζώου είναι στη ρίζα σχεδόν όλου του κακού. Μόνο ο vegan έχει την απάντηση για το μεγαλύτερο και πιο επείγον πρόβλημα σήμερα, δηλαδή το πως η γη μπορεί να παράγει αρκετά τρόφιμα για να θρέψει ολόκληρο τον πληθυσμό της επαρκώς. Η κύρια αιτία της έλλειψης τροφής παγκοσμίως είναι αρκετά σαφής σε ορισμένους από εμάς. Έχει την ρίζα της στο εργαστήριο πειραμάτων σε ζώα, όπου εξάγονται εσφαλμένα συμπεράσματα σχετικά με τις διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μέσα από διατροφικά πειράματα σε ζώα των οποίων οι διαιτητικές ανάγκες διαφέρουν από τις δικές μας. Τα συμπεράσματα του ζωοτόμου γίνονται αποδεκτά από το διατροφολόγο, ο οποίος, με τη σειρά του, τα περνάει στον πολιτικό. Αυτός με τη σειρά του δίνει εντολή στον αγρότη να χαραμίζει την εύφορη γη σε μια υπερβολική προσπάθεια να εκθρέψει χιλιάδες εκατομμύρια ζώα των οποίων τα σώματα και τα προϊόντα θεωρούνται ως αναγκαία για να διατηρηθεί ο άνθρωπος ζωντανός. Το μικρό ποσοστό γης που προορίζεται για καλλιέργειες ωθείται σε μεγαλύτερη (προσωρινά) παραγωγή με την εφαρμογή δηλητηρίων που το καταστρέφουν για τις επόμενες γενιές. Ο άνθρωπος πληρώνει ακριβά για την ζωοτομία του. Οι αμαρτίες των γονέων είναι βέβαιο ότι θα επισκεφθούν τα παιδιά.

Πιστεύουμε ότι η vegan άποψη είναι τόσο απλή, λογική, ηθική και συμφέρουσα ώστε προορίζεται να έχει μια βαθιά επίδραση στη σύγχρονη σκέψη, ακόμη και μόνο για το αδιάσειστο συμπέρασμά της και για τον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζει γενικά διαδεδομένες απόψεις σχετικά με κάποια από τα πιο θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου. Όταν οι πλήρεις συνέπειες του veganism αναγνωριστούν ευρύτερα, μπορεί να υπάρξουν εκατομμύρια που θα γίνουν vegan μέσα σε μια γενιά. Οι άνθρωποι δεν θα ζουν επ' αόριστον στο πνευματικό κενό που υπάρχει τώρα, και η vegan αντίληψη της ηθικής μπορεί να γίνει δεκτή ως ο δικαιωματικός διάδοχος στις δεισιδαίμονες πεποιθήσεις του παρελθόντος. Είναι ασύλληπτο τι αλλαγές προς το καλύτερο θα υπάρξουν όταν οι πύλες της βαναυσότητας αρχίσουν να κλείνουν. Μεγάλο μέρος της ιστορίας δεν έχει ακόμη γραφτεί.

Αυτές οι σημειώσεις είναι για να πείσουν εκ νέου τόσο τον συγγραφέα όσο και τους αναγνώστες του για τις ευθύνη που πέφτει σήμερα στον vegan. Ο κίνδυνος να αφήσουμε την μεταρρύθμιση στο μέλλον είναι ότι το μέλλον μπορεί να μην είναι τόσο ενημερωμένο ή εμπνευσμένο όπως εμείς. Η ανθρωπότητα μπορεί να χαθεί λόγω έλλειψης λίγων ανθρώπων που μπορούν να σκεφτούν χωρίς παραδοσιακές ή συναισθηματικές προκαταλήψεις. Ένας αναγνώστης γράφει για να ρωτήσει αν πιστεύουμε ότι αγωνιζόμαστε για μια χαμένη υπόθεση, όταν λάβουμε υπόψη το μέγεθος της αντίδρασης εναντίον μας. Εάν ο αγώνας είναι χαμένος δεν μπορεί να ειπωθεί ακόμη. Αυτό εξαρτάται από εμάς. Σίγουρα το να είσαι ένα με την Αλήθεια σημαίνει το να έχεις βεβαιότητα, και έτσι οπλισμένοι, έχουμε τη δυνατότητα να μετασχηματίσουμε τον κόσμο και να ισοπεδώσουμε τα τεράστια οχυρά της βαναυσότητας και του ψεύδους που εμφανίζονται τώρα απόρθητα. Η μάχη των ιδεών είναι σε εξέλιξη. Ο καθένας πρέπει να αποφασίσει τη δική του θέση και το δικό του καθήκον στον αγώνα.
DW
....

* Από την ομιλία του Leslie Cross, συνιδρυτή της Vegan Society στο Vegetarian World Forum του 1951 Ορισμός του veganism – «...και με την λέξη veganism νοείται η ιδεολογία ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει χωρίς να εκμεταλλεύεται τα ζώα.»






22 October 2012

Τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι φίλοι μας: ένα κάλεσμα για δράση


 
Τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι ο φίλος των ανθρώπων που αναζητούν την αλήθεια. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από έξι εταιρείες που εκπροσωπούν τα ίδια τα άτομα και τις ίδιες επιχειρήσεις που προσπαθούν να υποδουλώσουν, και σε ορισμένες περιπτώσεις, προσπαθούν να εξοντώσουν την ανθρωπότητα.

Έχω υπάρξει άμεσο θύμα αυτών των τρελών της παγκοσμιοποίησης και αυτή είναι η ιστορία του γιατί, εγώ, ένα άτομο που δεν είχε καμία εκπαίδευση ως δημοσιογράφος, τελικά αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να προσπαθήσω να αλλάξω τα πράγματα με τη πένα και το μικρόφωνο.

Επαγγελματικά, διδάσκω φοιτητές πώς να κάνουν την έρευνα στις τελικές εργασίες τους καθώς ολοκληρώνουν τις πτυχιακές σπουδές τους. Διδάσκω επίσης μαθήματα ψυχολογίας και κοινωνιολογίας. Έχω πρόσφατα αποσυρθεί από προπονητής μπάσκετ σε κολέγιο. Δεν είχα καμία εκπαίδευση ούτε καμία επιθυμία να γίνω ποτέ δημοσιογράφος. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο ακτιβισμός μου ουσιαστικά μου επιβλήθηκε από άτομα σαν τον Τζον Μακέιν (γερουσιαστής από την Αριζόνα) και άλλους ψυχοπαθείς της παγκοσμιοποίησης.


Πριν από εννέα χρόνια, μετακόμισα στο υπέροχο σπίτι μου στην επαρχία, 30 χλμ βόρεια του Φοίνιξ, προκειμένου να ξεφύγω από την μάστιγα της αστικής ζωής. Λίγο μετά τη μετακόμιση στο σπίτι των ονείρων μου, η πολιτεία της Αριζόνα, η ομοσπονδιακή διεφθαρμένη κυβέρνηση και ο Τζον Μακέιν, ηγήθηκαν μιας συντονισμένης προσπάθειας για να αναγκάσουν την κοινότητά μου να εγκαταλείψουμε τη γη μας χωρίς αποζημίωση. Είχαμε πολύ ισχυρούς ανθρώπους παραταγμένους εναντίον μας στα μέσα ενημέρωσης και στις επιχειρήσεις, καθώς και στην πολιτική.

Οι 300 γείτονές μου, που ζούσαν ειρηνικά σε οικόπεδα των 4-8 στρεμμάτων με εξέπληξαν επιλέγοντας εμένα να είμαι ο εκπρόσωπος της ομάδας που θα ηγείτο του αγώνα να αποκαταστήσουμε τα χαμένα ιδιοκτησιακά μας δικαιώματα. Αρχικά, οι παγκοσμιοποιητές και  οι ανόητοι υπάλληλοι τους μας είπαν ότι ήμασταν στον χώρο υπερπτήσεων της Βάσης Luke της Πολεμικής Αεροπορίας και δεν έπρεπε να μας είχαν αφήσει να  χτίσουμε εκεί όπου είμαστε και οι παγκοσμιοποιητές θα χρησιμοποιούσαν την ισχύ του νόμου για να μας διώξουν. Όμως μια στιγμή, η βάση Luke είναι 50 χιλιόμετρα από την κοινότητά μας και θα έπρεπε να πετάξουν πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπων για να φθάσουν σε μας και ο κατασκευαστής μας έλαβε έγκριση από όλους τους φορείς, συμπεριλαμβανομένης και της βάσης Luke, πριν από την κατασκευή των σπιτιών μας. Έτσι, ξέραμε ότι οι δικαιολογίες των παγκοσμιοποιητών που είχαν σχεδιαστεί για να μας διώξουν από τη γη μας ήταν ένα ψέμα. Αυτά τα ανήθικα άτομα ήθελαν να φύγουμε από τη γη μας για να εξασφαλίσουν τους πολύτιμους πόρους μας τους οποίους χρειάζονταν για την υποστήριξη των επεκτατικών σχεδίων τους.

Όταν οι παγκοσμιοποιητές επεμβαίνουν για να κλέψουν από τους ανθρώπους, τις οργανώσεις και τις χώρες, υπάρχουν λόγοι που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους και βέβαια υπάρχουν και οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους ασκούν τις ατέλειωτες, εγκληματικές επιθέσεις τους κατά της ανθρωπότητας. Αυτό που σύντομα ανακάλυψε η κοινότητά μας ήταν ότι 11 χιλιόμετρα δυτικά μας, προγραμματιζόταν κάποια στιγμή να περάσει μέσα από την περιοχή μας μια βορειοαμερικανική εθνική οδός με διόδια (CANAMEX) που θα ελέγχεται από τον βασιλιά Χουάν Κάρλος της Ισπανίας. Επίσης έντεκα χιλιόμετρα ανατολικά, αυτοί οι παγκοσμιοποιητές σχεδίαζαν να κατασκευάσουν ένα τεράστιο σύστημα υποστήριξης της υποδομής για το σύστημα του αυτοκινητόδρομου. Όχι τόσο συμπτωματικά, η κοινότητά μου κάθεται πάνω στον μεγαλύτερο υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα νερού της πολιτείας στα νοτιοδυτικά. Στη συνέχεια, οι παγκοσμιοποιητές υπό τον Τζον Μακέιν ήθελαν να μας διώξουν από τον τόπο μας, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση στους πλούσιους υδάτινους πόρους μας για την υποστήριξη αυτών των σχεδίων παγκοσμιοποίησης. Αντί να επιβάλουν διαφανείς διαδικασίες στις περιουσίες της κοινότητάς μας, σύμφωνα με τις οποίες θα έπρεπε να καταβάλουν δίκαιες αποζημιώσεις στο πλαίσιο του νόμου, οι παγκοσμιοποιητές αποφάσισαν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσο καλά, να κλέψουν αυτό που ήθελαν.

Κατά παράβαση της νόμιμης διαδικασίας των δικαιωμάτων μας και χωρίς να εκδοθεί κάποια δημόσια ανακοίνωση, η πολιτεία της Αριζόνα άρχισε κρυφά να εξετάζει και να περνά νομοθεσία που θα ανάγκαζε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της κοινότητας μου να φύγει από τη γη μας χωρίς αποζημίωση. Όλα στο όνομα του να ικανοποιήσει τους διεθνείς τραπεζίτες-γκάνγκστερ, η πολιτεία πέρασε κάποιους δρακόντειους νόμους που μας απαγόρευαν να επισκευάσουμε τα σπίτια μας μετά από ζημιές που θα προκαλούσε θύελλα. Μας απαγόρεψαν να φτιάξουμε πισίνες, περιφράξεις, ανεξάρτητα γκαράζ, βεράντες, να εκτελούμε επισκευές στεγών και άλλα. Το πιο ανησυχητικό, δεν μπορούσαμε να ξαναχτίσουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς. Ω ναι, ήμασταν υποχρεωμένοι να καταβάλουμε τις δόσεις μας για ένα σπίτι που δεν υπήρχε, αλλά δεν μπορούσαμε να το ανοικοδομήσουμε. Αυτό επίσης μας αφαιρούσε το δικαίωμα αποζημίωσης από την ασφάλεια σε περίπτωση καταστροφής. Με λίγα λόγια, δεν μπορούσαμε να οικοδομήσουμε ΤΙΠΟΤΑ, και τα σπίτια μας, με την πάροδο του χρόνου, έγιναν άνευ αξίας. Το 2006, δεν θα μπορούσαμε να πουλήσουμε τα σπίτια μας. Είναι ενδιαφέρον ότι η πτώση στις αξίες των ακινήτων μας δεν είδαν ποτέ μια αντίστοιχη μείωση των φόρων ακίνητης περιουσίας που πιθανώς βασιζόταν στην εκτιμώμενη αξία.

Μίλησα με πολλούς δικηγόρους με την ελπίδα ότι θα αναλάμβαναν την υπόθεσή μας, καθώς εκείνη την εποχή, ακόμα είχα την αυταπάτη ότι το δικαστικό σύστημα στήριζε την δικαιοσύνη. Κατάλαβα όμως την πραγματικότητα όταν κανένας δικηγόρος δεν αναλάμβανε την υπόθεσή μας, επειδή όλοι φοβούνταν τον ισχυρό και διεφθαρμένο παγκοσμιοποιητή, Τζον Μακέιν. Πολλά από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης συντάχθηκαν εναντίον μας αποκαλώντας μας μη πατριώτες και ότι η κοινότητά μου ήταν μια «απειλή για την εθνική ασφάλεια.» Στην πραγματικότητα, η αρχισυντάκτης της εφημερίδας Arizona Republic, Venita Hawthorne James, έφτασε να μας πει ότι «θα έπρεπε να φύγουμε από τη γη μας για το γενικότερο καλό» (χωρίς αποζημίωση). Η κοινότητα μου έζησε μερικές πολύ σκοτεινές μέρες και φαινόταν ότι οι της παγκοσμιοποίησης ήταν παντού και έλεγχαν τους πάντες. Συλλογικά, χάσαμε πολύ από τον ύπνο μας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Μετά από πολλές χαμένες μάχες και πολλές απογοητεύσεις, κατάφερα να κινητοποιήσω το Ελευθεριακό Κόμμα και στη συνέχεια αυτοί έπεισαν τους δικηγόρους του Ινστιτούτου Goldwater να παρέμβουν και αυτοί σταμάτησαν την κυβέρνηση από το να μας αναγκάσει να εγκαταλείψουμε τη γη μας, χωρίς ούτε καν να χρειαστεί να καταθέσει μήνυση. Όπως και τόσοι πολλοί της παγκοσμιοποίησης, όταν ρίξουμε φως στις εγκληματικές ενέργειες τους, γρήγορα τρέχουν να καλυφτούν. Εν ολίγοις, νικήσαμε, και νικήσαμε ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες. Αυτή ήταν μια αληθινή περίπτωση που ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ της παγκοσμιοποίησης.

Κατά τη διαδικασία του αγώνα για την κοινότητά μου, εμφανίστηκα σε πολλές τοπικές και εθνικές εκπομπές λόγου. Σε κάποιο σημείο, προσέλκυσα την προσοχή του μακαρίτη Pete Peterson, που είχε το ραδιόφωνο KBSZ στο Wickenburg, Αριζόνα, και μου πρόσφερε τη δική μου εκπομπή. Στην αρχή, το απέρριψα, γιατί δεν θεωρούσα ότι διέθετα τα προσόντα για να έχω τη δική μου εκπομπή. Στη διάρκεια της εμφάνισής μου στην εκπομπή του για τρίτη φορά, ο Πιτ ανακοίνωσε στον αέρα, ότι ξεκινούσα τη δική μου εκπομπή την επόμενη Κυριακή. Την ίδια εβδομάδα, ο Ernie Hancock, ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας Freedoms Phoenix website, μου πρόσφερε μια θέση αρθρογράφου στην ιστοσελίδα του. Όταν ο Pete πούλησε το σταθμό του, ο John Stadtmiller του Republic Broadcasting Network, μου πρόσφερε θέση στο δίκτυο του και από εδώ είμαι τυχερός να εκπέμπω σήμερα.

Όταν κοιτάζω πίσω τη ζωή μου, δεν υπάρχει τίποτα που να προεξοφλούσε ότι θα μπορούσα ποτέ να γίνω παρουσιαστής εκπομπής λόγου και ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόμουν ένας συγγραφέας που θα διαβάζεται πέρα από κάποιους ελάχιστους ανθρώπους. Το επακόλουθο μήνυμά μου προς όλους εσάς τους πιθανούς αγωνιστές στο κίνημα της ελευθερίας, είναι ότι δεν χρειάζεται να έχετε εξαιρετική επιδεξιότητα, αλλά πάνω απ' όλα θα πρέπει να έχετε μια πραγματική αίσθηση της δικαιοσύνης και ένα θαρραλέο πνεύμα και να πιστεύετε ολόψυχα σε ό, τι κάνετε.

Πριν από δέκα χρόνια, δεν γνώριζα την έκταση των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης στο θέμα της αποβιομηχάνισης και του αποπληθυσμού της ανθρωπότητας. Σήμερα, ξέρω ότι η ανθρωπότητα είναι μέσα στον αγώνα για τη συλλογική ζωή της. Έχω συνειδητοποιήσει ότι έως τώρα έχω ένα μικρό αντίκτυπο στην αφύπνιση και στην κινητοποίηση μερικών ανθρώπων σε δράση. Ωστόσο, η ανθρωπότητα χρειάζεται όλους εσάς που διαβάζετε αυτές τις λέξεις για να μεταφέρετε τη δάδα της ελευθερίας. Και για όνομα του Θεού, μη μου πείτε ότι δεν μπορείτε να το κάνετε. Αν μπορώ να το κάνω εγώ, ο καθένας μπορεί. Γιατί μόνο όταν όλοι μαζί ξεσηκωθούμε και πούμε «τέρμα, όχι άλλο» στην παγκοσμιοποίηση, θα διασφαλίσει η ανθρωπότητα το μέλλον της.

Σας παρακαλώ να κάνετε το πρώτο βήμα και να χρησιμοποιήσετε το θεόσταλτο ταλέντο σας για να αυξήσετε την σφαίρα επιρροής σας. Αυτή η χώρα χρειάζεται 100 εκατομμύρια Paul Reveres (αμερικανός ήρωας στον απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους βρετανούς αποικιοκράτες) να αφυπνίσουν και να προειδοποιήσουν τους υπόλοιπους από τους κοιμώμενους συμπατριώτες μας για τους επικίνδυνους δρόμους που βρίσκονται μπροστά μας, καθώς αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας και τελικά για την επιβίωσή μας. Μην περιμένετε, όπως εγώ, μέχρι να έρθει μια κρίση που θα σας αναγκάσει στον αγώνα. Σε κάποιο σημείο στην ιστορία, όλοι μας ούτως ή άλλως θα κληθούμε να πολεμήσουμε. Θα μπορούσατε κάλλιστα να τον κάνετε έναν αγώνα της δικής σας επιλογής. Κάντε το τώρα!

Αν η καρδιά σας είναι στο σωστό μέρος, θα υπάρξουν οι συνθήκες που θα σας δείξουν τον τρόπο που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ταλέντα σας, για να προωθήσετε το σκοπό της ελευθερίας. Όταν φτάσει αυτή η στιγμή, όπως έχει συμβεί και με τόσους πολλούς άλλους ομοϊδεάτες Αμερικανούς, σύντομα θα συνειδητοποιήσετε ότι είστε εκεί που είστε σε σχέση με τον αγώνα μας, όχι λόγω του ταλέντου σας ή για να ικανοποιήσετε την ανάγκη του εγώ σας για προσοχή, αλλά θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε τοποθετηθεί σε αυτή τη θέση από ισχυρές πνευματικές δυνάμεις και τελικά περιστάσεις πέρα από τον έλεγχό σας. Ως αποτέλεσμα, θα αναπτύξετε μια αυτο-επίγνωση ότι είστε μέρος μιας ειδικής αποστολής την οποία έχετε επιλέγει να εκτελέσετε.

Καθώς βλέπουμε την αυξητική τάση του κινήματος της ελευθερίας, το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει, ανυπομονώ για την ημέρα που οι προσπάθειες μας θα καταλήξουν σε ένα αντίπαλο τσουνάμι που θα σαρώσει ολόκληρο τον πλανήτη και θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρουμε πίσω τη νόμιμη κληρονομιά μας από εκείνους οι οποίοι προσωρινά μας έχουν στερήσει τις τύχες μας, τις ελευθερίες μας και το συλλογικό μέλλον της ανθρωπότητας. Μπορείτε να ξεκινήσετε απλά πείθοντας ένα άτομο τη μέρα ότι η ζωή τους εξαρτάται από τη συμμετοχή τους. Αυτό το κίνημα δεν είναι απαραίτητο να απορροφήσει εντελώς τη ζωή σας. Ωστόσο, απαιτεί μια συγκεκριμένη επένδυση χρόνου. Σας παρακαλώ, κάντε το τώρα, γιατί το κακό δεν έχει ποτέ αργία και η ανθρωπότητα έχει ήδη τη πλάτη της στον τοίχο και τελικά, η ζωή σας, και οι ζωές των αγαπημένων σας εξαρτώνται από τη συμμετοχή σας.




18 October 2012

1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας


19 - 20 - 21 Οκτωβρίου



Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται και να αναπτύσσονται όλο και περισσότερες ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, αχρήματης, ανταλλακτικής οικονομίας σε όλη την Ελλάδα αλλά και κολεκτίβες εργασίας. Η δράση και η συμμετοχή σ' αυτά όχι απλά αποτελεί μία άλλη απάντηση στην κρίση, αλλά αποδεικνύει σε όλους μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά υπαρκτός.

Οι ομάδες και τα δίκτυα αυτά θα βρεθούν στο επίκεντρο του 1ου Εναλλακτικού Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που θα πραγματοποιηθεί 19-20-21 Οκτωβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ






12 October 2012

Η ΕΕ προκαλεί: συντάσσεται με την Μονσάντο και τους ΓΤΟ αντί με το γενικό αίσθημα των Ευρωπαίων πολιτών


Η πρόσφατη δημοσίευση της έρευνας του καθηγητή Σεραλίνι στη Γαλλία (καρκίνος σε αρουραίους που τράφηκαν με το γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι της Μονσάντο) είναι μόνο η τελευταία από μια σειρά ανεξάρτητων ερευνών που αποκαλύπτουν όχι μόνο τους κινδύνους αλλά και το νοσηρό σκεπτικό πίσω από τους ΓΤΟ (γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς).

Και μόνο η εικόνα από τους φρικτά παραμορφωμένους αρουραίους (λόγω των τεράστιων καρκινικών όγκων που ανέπτυξαν από τροφή της οποίας έχει αλλοιωθεί γενετικά το DNA και είναι γεμάτη με δηλητηριώδες ζιζανιοκτόνο και άλλα τοξικά κατάλοιπα) μιλάει από μόνη της και επιβάλει την μια και μόνη απάντηση: απαγόρευση των μεταλλαγμένων.

Το έκανε άμεσα η Ρωσία και θα το κάνουν και άλλες χώρες.



Όμως η ΕΕ, η οποία ύπουλα και συνεχώς διαβρώνει την αντίδραση των Ευρωπαίων πολιτών στο συγκεκριμένο κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας ζήτημα και στην πλέον κρίσιμη συγκυρία όπου η διατροφή έχει εξελιχθεί σε απειλή για την υγεία των ανθρώπων και πάλι τους προδίδει και απορρίπτει την συγκεκριμένη έρευνα.

Δια στόματος της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (European Food Safety Authority), στα χνάρια της αμαρτωλής και πρώτης διδάξασας την διαπλοκή με τα κατεστημένα συμφέροντα αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), όχι μόνο αμφισβητεί την έρευνα αλλά την απαξιώνει πλήρως δηλώνοντας πως είναι για τα σκουπίδια.

Έτσι λοιπόν το ψευδεπίγραφο, ολοκληρωτικό μόρφωμα που παραπλανητικά λέγεται ΕΕ αποκαλύπτει κατάμουτρα και ξεδιάντροπα για μια ακόμα φορά με ποιους είναι, ποιους υπολογίζει και για ποιους δουλεύει αλλά και για ποιους αδιαφορεί εντελώς.

Με έναν απροκάλυπτα αντιδημοκρατικό τρόπο όπου οι αποφάσεις παίρνονται όχι από εκλεγμένους αντιπροσώπους αλλά από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες οι οποίοι έχουν διοριστεί σε όλες τις θέσεις κλειδιά, και στις πάμπολλες αρχές, επιτροπές και οργανώσεις καρικατούρες με τους ψευδεπίγραφους, οργουελικούς τίτλους (όπως η παραπάνω «αρχή ασφάλειας») η ΕΕ παίζει το παιχνίδι της βρώμικης προπαγάνδας και της εξαπάτησης των Ευρωπαίων πολιτών με το να αναμασά τα μεροληπτικά στερεότυπα του λόμπι της «βιοτεχνολογίας».

Φυσικά μια τέτοια τακτική δεν προξενεί έκπληξη αφού είναι η ίδια ακριβώς τακτική σε κάθε ζήτημα που αφορά τους Ευρωπαϊκούς λαούς και τους Ευρωπαίους πολίτες όπου επιβάλλεται ο μονόδρομος προαποφασισμένων σχεδίων στη βάση των έντεχνα κατασκευασμένων απειλών και του φόβου (με αποκορύφωμα την ψευδο-οικονομική κρίση), των παραποιημένων και ψευδών στοιχείων, και της υποκριτικής ρητορικής για την δήθεν «σωτηρία» μας (διατροφική, οικονομική, και ούτω καθεξής).

Όμως το ποτήρι έχει ξεχειλίσει και η οργή απέναντι σε αυτούς που εμπαίζουν την νοημοσύνη μας και μας αντιμετωπίζουν σαν ανίδεα και προγραμματιζόμενα πιόνια και πειραματόζωα τους, φουντώνει. Οι εγκάθετοι «φωστήρες» και «σωτήρες» μας όσο επιμένουν στην αδιέξοδη, καταστροφική ατζέντα τους τόσο περισσότερο βρίσκονται διαμετρικά αντίθετοι με την κοινή λογική και το γενικότερο αίσθημα των ανθρώπων.

Μιλώντας για την Ευρώπη, έχει πλέον βουίξει ο τόπος και ακόμα και οι πέτρες έχουν κατανοήσει τι είναι τα μεταλλαγμένα και ποιων το σχέδιο εξυπηρετούν, και αυτοί απτόητοι αναμασούν την ίδια, διάτρητη, γκεμπελική προπαγάνδα. Σε ένα ζήτημα που εξ ορισμού δεν χωράει καμία συζήτηση, πόσο μάλλον αντίρρηση και αμφισβήτηση, τολμούν να μας εμπαίζουν και να μας προκαλούν εξαναγκάζοντας μας να δεχθούμε ως τροφή την ασθένεια και την παράνοια των μεταλλαγμένων.


Σατυρικό βίντεο που κυκλοφόρησε ενόψει της επικείμενης ψήφισης (6 Νοεμβρίου 2012) της πρότασης νόμου 37 στην πολιτεία της Καλιφόρνια για την υποχρεωτική σήμανση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων.


Θα πρέπει επιτέλους να αποφανθεί η κοινωνία μέσα από ένα δημοψήφισμα για τα μεταλλαγμένα για να τελειώνουμε μια για πάντα με αυτό το ζήτημα στην Ευρώπη και να κλείσουν όλες οι κερκόπορτες που τώρα είναι διάπλατα ανοικτές και έχουν έμμεσα και εν αγνοία του Ευρωπαίου καταναλωτή γεμίσει το πιάτο του με μεταλλαγμένα τα τελευταία δέκα χρόνια. Γιατί η δέσμια της ΕΕ Ευρώπη ακολουθεί έναν επικίνδυνο κατήφορο πολύ πιο ύπουλο και αυταρχικό από αυτόν των ΗΠΑ. Εκεί ευθέως το λόμπι της βιοτεχνολογίας έχει την δύναμη να επιβάλει την μη σήμανση των μεταλλαγμένων τροφίμων και αυτά ανενόχλητα έχουν αλώσει την τροφή των αμερικανών (αν και τώρα πλέον ξυπνάει κι εκεί το κύμα της αντίδρασης που απαιτεί την σήμανση, κάτι που οι εταιρίες το πολεμούν λυσσαλέα). Εδώ επειδή κάτι τέτοιο σκοντάφτει στην θέληση των Ευρωπαίων πολιτών, όλη η εκστρατεία επιβολής των μεταλλαγμένων γίνεται στο παρασκήνιο (με πρόσφατη απόφαση της ΕΕ αφαιρείται το δικαίωμα να γνωρίζουν τι καταναλώνουν οι Ευρωπαίοι).

Είναι φανερό ότι έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο όπου η τροφή αντιμετωπίζει την πιο κρίσιμη απειλή όλων των εποχών. Και αφού η τροφή είναι η πιο βασική ανάγκη του ανθρώπου, είναι και το κεντρικό ζήτημα που καθορίζει όλα τα άλλα. Αυτό που τελικά θα οριστεί και θα θεωρείται τροφή του ανθρώπου έχει την δύναμη να μεταμορφώνει δραματικά την εικόνα του κόσμου που ζούμε αφού οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο παραγωγής και σε μια συγκεκριμένη διαχείριση των φυσικών πόρων αλλά και σε τεράστιες συνέπειες σε ανθρώπους, ζώα και στο ευρύτερο οικοσύστημα της Γης.

Ο έλεγχος της τροφής σημαίνει τελικά τον έλεγχο των ανθρώπων και επομένως η τροφή θα πρέπει να πάψει θεωρείται ένα ουδέτερο, απολιτικό και αθώο ζήτημα που έχει να κάνει με το προσωπικό γούστο και την «ελευθερία επιλογής» μέσα στην «αγορά» του τρέχοντος συστήματος.

Αντίθετα είναι το κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα και μια βασικότατη πολιτική πράξη, αφού συμβαίνει σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον και στηρίζει ή αποδοκιμάζει συγκεκριμένες πολιτικές, δημιουργεί ή αποτρέπει συγκεκριμένες συνέπειες σε άλλους  ανθρώπους, στα ζώα και στο περιβάλλον, μας συνδέει με πολύ βασικούς νόμους του οικοσυστήματος και μπορεί τελικά να οδηγεί τον κόσμο προς την κατεύθυνση της δικαιοσύνης, της αειφορίας και της διατροφικής σταθερότητας  ή στην κατεύθυνση της καταπίεσης, του διατροφικού χάους και του γενικευμένου ολέθρου για την ίδια τη ζωή.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε την μανία επιβολής των μεταλλαγμένων που δυστυχώς μας έρχεται ως συνέπεια της αποδοχής και της μη έγκαιρης αντίδρασης στην χημική γεωργία των τελευταίων δεκαετιών που ευφημιστικά ονομάστηκε «πράσινη επανάσταση» και της οποίας οι τραγικές συνέπειες και τα τραγικά αδιέξοδα αξιοποιούνται τώρα για την καθιέρωση ενός ασύγκριτα μεγαλύτερου κακού ασύλληπτων διαστάσεων και ανυπολόγιστων συνεπειών.

Το απόλυτα σημαντικό όμως είναι δούμε το ζήτημα συνολικά και με ψυχραιμία και όχι κάτω από το κλίμα πανικού και υστερίας που καλλιεργείται και κάτω από το οποίο μας καλούν να συμβιβαστούμε με το νοσηρό τους σχέδιο. Οφείλουμε με σύνεση και νηφαλιότητα να λάβουμε υπόψη μας την εμπειρία και την σοφία της ανθρωπότητας, αλλά και τις αξίες και την ηθική με τα οποία προσεγγίζουμε την επίλυση των προβλημάτων ως έλλογα όντα και να μην οδηγηθούμε σε αποφάσεις υπό μια ψυχολογία τρομοκρατημένου κοπαδιού και των δήθεν μονόδρομων που επιδιώκουν κάποιοι. 

Τότε θα δούμε τα πραγματικά δεδομένα:
- τις εναλλακτικές μορφές παραγωγής οι οποίες είναι αειφόρες, με καλύτερη απόδοση και παράγουν πραγματική τροφή,
- ότι αυτοί οι οποίοι δραστηριοποιούνται παγκόσμια στην βιοτεχνολογία έχουν βεβαρημένο «βιογραφικό» (agent orange, DDT, διοξίνη, PCB, ασπαρτάμη, κλπ) και αυτό τα λεει όλα για τις πραγματικές προθέσεις τους,
- και τελικά το γιατί αυτοί θέλουν να πάρουν τον έλεγχο της τροφής και ποιος θα έπρεπε να έχει αυτόν τον έλεγχο, δηλαδή η κοινωνία.

Μέσα από μια τέτοια διεργασία καταρρέει το νοσηρό σχέδιο των μεταλλαγμένων και αποκαθίσταται η μοναδική ρεαλιστική προοπτική: απαιτούμε να ξέρουμε τι τρώμε και απαιτούμε να τρώμε αυτό που πραγματικά θεωρείται τροφή.

Απαιτούμε τελικά τον έλεγχο σε αυτό που είναι δικαίωμά μας και που κανείς δεν εξουσιοδοτείται να διαχειρίζεται ερήμην μας και εν ονόματι της «σωτηρίας» μας.