Πρωτεΐνη και προπαγάνδα
(Μέρος 2o)
του
Michael Dye
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
http://www.all-creatures.org/cb/a-protein.html
3) Η ανάγκη να καταναλώσουμε τρόφιμα ή γεύματα που περιέχουν τη "πλήρη πρωτεΐνη" είναι βασισμένη σε έναν λανθασμένο και ξεπερασμένο μύθο. Λόγω της παρατεταμένης παραπληροφόρησης από μια μελέτη με αρουραίους του 1914, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ακόμα ότι πρέπει να φάνε ζωικά προϊόντα για να λάβουν τη "πλήρη πρωτεΐνη."
Και για άλλους ανθρώπους, αυτή η πλάνη αντικαταστάθηκε από μια δεύτερη ανακριβή θεωρία ότι ο κατάλληλος συνδυασμός τροφίμων είναι απαραίτητος για να λάβουμε τη "πλήρη πρωτεΐνη" από τα λαχανικά.
Και οι δύο θεωρίες έχουν ανασκευαστεί αδιαφιλονίκητα, επειδή ξέρουμε τώρα ότι οι άνθρωποι μπορούν να ικανοποιήσουν εντελώς τις πρωτεϊνικές ανάγκες τους και όλες τις άλλες θρεπτικές απαιτήσεις από τα ωμά φρούτα και λαχανικά χωρίς να ανησυχούν για τον κατάλληλο συνδυασμό τροφών ή να προσθέτουν πρωτεϊνικά συμπληρώματα ή ζωικά προϊόντα στη διατροφή τους.
Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η θεωρία πίσω από την ανάγκη να καταναλωθεί η "πλήρης πρωτεΐνη" -- μια πεποίθηση που κάποτε θεωρούνταν γεγονός από τους ιατρικούς και διατροφικούς ειδικούς -- δεν λαμβάνεται τώρα πια υπόψη. Παραδείγματος χάριν, ο Δρ Alfred Harper, πρόεδρος των θρεπτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Wisconsin, Madison, και της Επιτροπής τροφίμων και διατροφής του εθνικού ερευνητικού Συμβουλίου, δηλώνει ότι, "μια από τις μεγαλύτερες πλάνες που έχουν τόσο διαιωνιστεί είναι ότι υπάρχει οποιαδήποτε ανάγκη για την αποκαλούμενη πλήρη πρωτεΐνη."
Η πρωτεΐνη αποτελείται από αμινοξέα, και αυτά τα αμινοξέα είναι κυριολεκτικά οι δομικές μονάδες του σώματός μας. Υπάρχουν 8 ουσιαστικά αμινοξέα που χρειαζόμαστε από τα τρόφιμα για να χτίσει το σώμα μας τη "πλήρη πρωτεΐνη," και καθένα από αυτά τα αμινοξέα μπορεί να βρεθεί στα φρούτα και τα λαχανικά. (Υπάρχουν συνολικά 23 αμινοξέα που χρειαζόμαστε, αλλά το σώμα μας είναι σε θέση να παραγάγει 15 αυτά, αφήνοντας 8 που πρέπει να προσλάβουμε από τα τρόφιμα).
Αλλά ο λόγος που δεν χρειαζόμαστε και τα 8 ουσιαστικά αμινοξέα από μια τροφή ή από ένα γεύμα είναι ότι το σώμα μας αποθηκεύει αμινοξέα για μελλοντική χρήση. Από την πέψη των τροφών και από την ανακύκλωση των πρωτεϊνικών αποβλήτων, το σώμα μας διατηρεί ένα απόθεμα αμινοξέων, το οποίο κυκλοφορεί στα κύτταρα σε όλο το σώμα μέσω του αίματος και του λεμφατικού συστήματος. Αυτά τα κύτταρα και το συκώτι μας κάνουν συνεχώς καταθέσεις και αποσύρσεις από αυτό το απόθεμα, βασιζόμενα στην προσφορά και τη ζήτηση των συγκεκριμένων αμινοξέων.
Η πεποίθηση ότι η ζωική πρωτεΐνη είναι ανώτερη από τις φυτικές χρονολογείται πίσω στο 1914 όταν δύο ερευνητές ονόματι Osborn και Mendel διαπίστωσαν ότι οι αρουραίοι μεγάλωναν γρηγορότερα με ζωική πρωτεΐνη από όσο με την φυτική πρωτεΐνη. Από αυτά τα συμπεράσματα, το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα αυγά ονομάστηκαν ως πρωτεΐνες "κατηγορίας Α", και οι φυτικές πρωτεΐνες ταξινομήθηκαν ως κατώτερη "κατηγορία Β."
Στα μέσα της δεκαετίας του '40, ερευνητές διαπίστωσαν ότι 10 ουσιαστικά αμινοξέα απαιτούνται για τη διατροφή ενός αρουραίου, και ότι το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα αυγά παρείχαν και τα δέκα από αυτά τα αμινοξέα, ενώ το στάρι, το ρύζι και το καλαμπόκι όχι. Οι βιομηχανίες κρέατος, γαλακτοκομικών και αυγών εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και τα δύο αυτά συμπεράσματα, με ελάχιστο σεβασμό για το γεγονός ότι οι θρεπτικές απαιτήσεις των αρουραίων είναι πολύ διαφορετικές απ'αυτές των ανθρώπων.
Ανακαλύφθηκε το 1952 ότι οι άνθρωποι χρειαζόντουσαν μόνο 8 ουσιαστικά αμινοξέα, και ότι τα φρούτα και τα λαχανικά είναι μια άριστη πηγή για όλα αυτά. Τα πιό πρόσφατα πειράματα επίσης διαπίστωσαν ότι αν και η ζωική πρωτεΐνη επιταχύνει την αύξηση των αρουραίων, η ζωική πρωτεΐνη οδηγεί επίσης σε μια πιό σύντομη διάρκεια ζωής και υψηλότερα ποσοστά καρκίνου και άλλων ασθενειών. Υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφορές στις πρωτεϊνικές ανάγκες των ανθρώπων και των αρουραίων.
Το ανθρώπινο μητρικό γάλα αποτελείται από 5 τοις εκατό πρωτεΐνη, έναντι 49 τοις εκατό πρωτεΐνης στο γάλα των αρουραίων. Για να φανεί πόσο ανίδεοι μπορούν να είναι οι "ειδικοί", την εποχή που οι υψηλές σε πρωτεΐνη διατροφές θεωρούνταν ότι ήταν υγιεινές, πολλοί ειδικοί αισθάνθηκαν ότι ήταν λάθος της φύσης που τα ανθρώπινα θηλυκά παρήγαγαν γάλα με μόνο 5 τοις εκατό πρωτεΐνη.
Στο μύθο "της πλήρους πρωτεΐνης " δόθηκε άλλη μια ώθηση το 1971 όταν η Frances Moore Lappe έγραψε το βιβλίο "Διατροφή για έναν μικρό πλανήτη (Diet for a Small Planet )". Η Lappe αποθάρρυνε την κατανάλωση κρέατος, αλλά προήγαγε τον συνδυασμό τροφών με φυτικές πρωτεΐνες, όπως τα φασόλια και το ρύζι,για να λάβει κανείς και τα οκτώ ουσιαστικά αμινοξέα σε ένα γεύμα. Αλλά μέχρι το 1981, η Lappe πραγματοποίησε πρόσθετη έρευνα και συνειδητοποίησε ότι ο συνδυασμός των χορτοφαγικών τροφών δεν ήταν απαραίτητος για να πάρει κανείς την κατάλληλη πρωτεΐνη.
Στη δέκατη επετειακή έκδοση της "Διατροφής της για έναν μικρό πλανήτη", η Lappe αναγνώρισε ότι διαπράττει σφάλμα και αναγνώρισε ότι ο συνδυασμός τροφίμων δεν είναι απαραίτητος για να λάβει κανείς ικανοποιητική πρωτεΐνη από μια χορτοφαγική διατροφή. Στην πραγματικότητα, ο Δρ John McDougall προειδοποιεί ότι οι προσπάθειες να συνδυαστούν τα τρόφιμα για την πλήρη πρωτεΐνη είναι όχι μόνο περιττές, αλλά και επικίνδυνες, επειδή "κάποιος που ακολουθεί τις συμβουλές για τον συνδυασμό πρωτεϊνών μπορεί ακούσια να σχεδιάσει μια διατροφή που περιέχει μια υπερβολική και επομένως επιβλαβή ποσότητα πρωτεΐνης."
4) Η πρωτεΐνη είναι ένα ουσιαστικό μέρος (του ζωντανού) σώματός μας και υπάρχει μια διαφορά μεταξύ της πρωτεΐνης που έχει μαγειρευτεί και πρωτεΐνης στην ωμή (ζωντανή) μορφή της. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σώμα μας (που αποτελείται από περίπου 100 τρισεκατομμύρια ζωντανά κύτταρα) αποτελείται από 15% πρωτεΐνη, καθιστώντας την πρωτεΐνη το κύριο στερεό στοιχείο στο σώμα μας, και δεύτερη πίσω από το νερό, το οποίο αποτελεί το 70 τοις εκατό του σώματός μας.
Η πρωτεΐνη αποτελείται από αμινοξέα, και τα αμινοξέα αποτελούνται από αλυσίδες ατόμων. Αυτά τα άτομα που αποτελούν τα αμινοξέα που αποτελούν την πρωτεΐνη γίνονται κυριολεκτικά οι δομικές μονάδες του σώματος μας.
Το πρόβλημα είναι ότι το μαγείρεμα σκοτώνει τα τρόφιμα και μετουσιώνει ή ρυθμίζει εκ νέου τη μοριακή δομή της πρωτεΐνης, αναγκάζοντας τα αμινοξέα να υποστούν πήξη, ή να συντηχθούν μεταξύ τους.
Ο Δρ Norman Walker υπογραμμίζει ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ των ατόμων που είναι ζωντανά και των ατόμων που είναι νεκρά. Ο Δρ Walker λέει ότι η θερμότητα από το μαγειρέμα θανατώνει και αλλάζει τη δόνηση των ατόμων που συνθέτουν τα αμινοξέα τα οποία συνθέτουν την πρωτεΐνη που συνθέτει το σώμα μας. Σε ένα ανθρώπινο σώμα, ο Δρ Walker σημειώνει ότι μέσα σε έξι λεπτά μετά το θάνατο, τα άτομά μας αλλάζουν τη δόνησή τους και δεν είναι πλέον σε μια ζωντανή, οργανική μορφή. Έτσι η διαφορά μεταξύ της μαγειρευμένης και της ωμής πρωτεΐνης είναι η διαφορά μεταξύ της ζωής και του θανάτου των ατόμων που αποτελούν το 15 τοις εκατό του σώματός μας.
Ο Δρ Walker γράφει: "Ακριβώς όπως η ζωή είναι δυναμική, μαγνητική, οργανική, έτσι είναι ο θάνατος στατικός, μη μαγνητικός, ανόργανος. Χρειάζεται ζωή για να γεννήσει ζωή, και αυτό ισχύει για τα άτομα στα τρόφιμά μας. Όταν τα άτομα στα αμινοξέα είναι ζωντανά, οργανικά άτομα, μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Όταν καταστρέφονται με τη δολοφονία του ζώου και το μαγείρεμα των τροφίμων, οι ζωτικής σημασίας παράγοντες που αφορούν τα άτομα στις λειτουργίες των αμινοξέων χάνονται."
Μπορείτε να δείτε την πρωτεΐνη να αλλάζει τη δομή της αμέσως μόλις ρίξετε ένα αυγό σε ένα καυτό τηγάνι. Μόλις ακουμπήσει τη θερμότητα, η καθαρή, ρέουσα, σαν ζελές ουσία που περιβάλλει τη λέκιθο των αυγών γίνεται λαστιχένια και άσπρη. Η πρωτεΐνη δεν είναι η ίδια ουσία πριν και μετά από το μαγείρεμα.
Στο βίντεο υψηλής ενεργειακής διατροφής(The High Energy Diet video),ο Δρ Douglas Graham δηλώνει ότι η "πρωτεΐνη καταστρέφεται στους 65 βαθμούς Κελσίου. "Σε αυτήν την θερμοκρασία, λέει ο χημικός δεσμός και η δομή της πρωτεΐνης "μετουσιώνονται," και μόλις συμβεί αυτό, δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε στην πρωτεΐνη " για να αναστρέψουμε την αλλοίωση της".
Αλλά ο Δρ Graham στέλνει ένα μικτό μήνυμα στο θέμα εάν το σώμα μας δεν μπορεί να πάρει απολύτως κανένα όφελος από τη μαγειρεμένη πρωτεΐνη, ή εάν μπορούμε να αφομοιώσουμε μόνο μια μικρή ποσότητα της πρωτεΐνης στα μαγειρεμένα τρόφιμα. Λέει και τα δύο. Αμέσως μετά από τη ρήση ότι η πρωτεΐνη "μετουσιώνεται" και "καταστρέφεται" με το μαγείρεμα, και ότι "δεν μπορούμε να πάρουμε τίποτε χρήσιμο από τα μαγειρεμένα τρόφιμα"... στον ίδιο βίντεο Δρ ο Graham δηλώνει ότι "μόνο μια μικρή μερίδα πρωτεΐνης από αυτή (που μαγειρεύεται) είναι διαθέσιμη στους ανθρώπους."
Στην "Βιώσιμη Υγεία (Living Health)", ο Harvey και η Marilyn Diamond στέλνουν τα ίδια μικτά μηνύματα ως προς το εάν η μαγειρεμένη πρωτεΐνη είναι ακατάλληλη προς χρήση ή δύσκολο να χρησιμοποιηθεί. Γράφουν ότι, "όταν μαγειρεύονται, τα αμινοξέα λιώνουν μεταξύ τους, καθιστώντας την πρωτεΐνη ακατάλληλη προς χρήση." Το βιβλίο δηλώνει επίσης, "τα αμινοξέα καταστρέφονται ή μετατρέπονται σε μορφές που είτε είναι εξαιρετικά δύσκολο είτε αδύνατο να αφομοιωθούν."
Έτσι, έχουμε 3 επιλογές στον τρόπο με τον οποίο αισθανόμαστε τη διαφορά μεταξύ ωμής και μαγειρεμένης πρωτεΐνης. Μπορούμε να πιστεψουμε ότι:
α. τα ζωντανά κύτταρά μας δεν παίρνουν κανένα όφελος από τα νεκρά άτομα και τη μετουσιωμένη πρωτεΐνη των μαγειρεμένων τροφίμων
β. σίγουρα πρέπει να παίρνουμε κάποιο μικρό όφελος από τη μαγειρεμένη πρωτεΐνη, ακόμα κι αν το μεγαλύτερο μέρος της καταλήγει ως άπεπτη πρωτεΐνη που προκαλεί πολλά ιατρικά προβλήματα (ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουμε πώς τα νεκρά άτομα μπορούν να γίνουν οι δομικές μονάδες για τα ζωντανά κύτταρά μας)
γ. ή μπορούμε να δεχτούμε την ορθόδοξη ιατρική και διατροφική "σοφία" που λέει ότι ακόμα και μαγειρεμένη, η νεκρή και μετουσιωμένη πρωτεΐνη είναι εξίσου υγιής με την ζωντανή πρωτεΐνη από τα ωμά τρόφιμα (και προσπαθήστε να μην σκεφτείτε για τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου στις τροφές που βάζουμε στον οργανισμό μας).
Η πρώτη θέση, που υποστηρίζεται από τον George Malkmus, θα θεωρούνταν η πιο ριζοσπαστική από το ιατρικό και διατροφικό κατεστημένο.(Θυμηθείτε ,αυτοί οι ειδικοί είναι οι ίδιοι που –όχι πολύ καιρό πριν –έλεγαν ότι δεν μπορούμε να προσλάβουμε αρκετή πρωτεΐνη από τα φρούτα και λαχανικά,και κάποτε σύστηναν επίπεδα πρωτεΐνης που τώρα γνωρίζουμε ότι είναι επικίνδυνα για την υγεία.
Η δεύτερη θέση είναι ένας κάπως αντιφατικός συμβιβασμός.Αλλά η τρίτη θέση, η οποία είναι τώρα η επίσημη κυβερνητική πολιτική, είναι όντως και η πιο δύσκολη να υπερασπιστείς. Ίσως όταν τα στοιχεία μελετηθούν πιο προσεκτικά, η θέση αυτή ν’αλλάξει, όπως τόσες πολλές άλλες επίσημες,ορθόδοξες θέσεις στην διατροφή έχουν εξελιχθεί.
Τα στοιχεία για την διατροφική υπεροχή των ωμών τροφών είναι διαθέσιμα για δεκαετίες,αλλά πληροφόρηση που είναι ενάντια σε εμπορικά συμφέροντα της αγοράς αργεί να φτάσει στο κοινό. Ακολουθεί μια περίληψη αυτών των στοιχείων:
- Όλα τα ζώα στη φύση τρώνε ωμή τροφή, έτσι τα άγρια ζώα που κρατούνται σε αιχμαλωσία έχουν προσφέρει ένα καλό μέσο σύγκρισης των πλεονεκτημάτων της ωμής τροφής σε αντίθεση με την μαγειρεμένη.
Στις αρχές του 1900, ήταν συνηθισμένο για ζωολογικούς κήπους,τσίρκα κλπ,να εξοικονομούν χρήματα ταίζοντας τα ζώα τους με αποφάγια από εστιατόρια.Αλλά η θνησιμότητα αυτών των ζώων ήταν υψηλή και οι προσπάθειες να τα αναπαράγουν δεν ήταν πολύ επιτυχείς.Όταν η διατροφή τους άλλαξε σε φυσικές,ωμές τροφές, η υγεία, μακροζωία και αναπαραγωγή των ζώων βελτιώθηκαν τρομερά.Μια μελέτη αυτού του τύπου στον ζωολογικό κήπο της Φιλαδέλφειας περιγράφτηκε σ’ένα βιβλίο του 1923 με τον τίτλο Ασθένεια στα άγρια ζώα και πτηνά σε αιχμαλωσία (Disease in Captive Wild Animals and Birds) του Dr. H. Fox.
- Μιά από τις πιο γνωστές μελέτες ωμών τροφών σε αντίθεση με την μαγειρεμένες ήταν μια δεκαετής ερευνητική εργασία που διενεργήθηκε από τον Dr. Francis M. Pottenger, χρησιμοποιώντας 900 γάτες.Η μελέτη του δημοσιεύτηκε το 1946 στο Αμερικανικό περιοδικό ορθοδοντικής και στοματικής χειρουργικής (American Journal of Orthodontics and Oral Surgery).Ο Dr. Pottenger τάιζε όλες και τις 900 γάτες την ίδια τροφή, με την μόνη διαφορά ότι η μιά ομάδα την λάμβανε ωμή και η άλλη μαγειρεμένη.
Τα αποτελέσματα δραματικά αποκαλύπτουν τα πλεονεκτήματα των ωμών τροφών σε σχέση με την μαγειρευτή διατροφή.Οι γάτες που τρέφονταν με ωμή,ζωντανή τροφή γεννούσαν υγειή γατάκια από χρόνο σε χρόνο χωρίς προβλήματα υγείας και πρόωρους θανάτους.
Αλλά οι γάτες που τρέφονταν την ίδια τροφή, μόνο που ήταν μαγειρεμένη, παρουσίασαν καρδιοπάθεια, καρκίνο, νόσο των νεφρών και του θυρεοειδή, πνευμονία, παράλυση, απώλεια δοντιών, αρθρίτιδα, γεννετικές δυσκολίες, μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον, διάρροια, οξυθυμία, προβλήματα συκωτιού και οστεοπόρωση (τις ίδιες ασθένειες που συναντάμε στην κουλτούρα της μαγειρευτής διατροφής των ανθρωπων).
Η πρώτη γενιά γατάκια από γάτες που τρέφονταν με μαγειρευτή τροφή ήταν ασθενή και αφύσικα,η δεύτερη γενιά συχνά γεννιόταν αρρωστημένα ή πεθαμένα,και στην τρίτη γενιά, οι μητέρες ήταν στείρες.
Ένα μεγάλο μέρος του ίδιου φαινομένου μπορεί να παρατηρηθεί και στους ανθρώπους.Στο βιβλίο του 1988, "Βελτιώνοντας την δίαιτα του Πριτίκιν (Improving on Pritikin)", ο Ross Horne σημειώνει, "υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ μαγειρέματος και επεξεργασίας των τροφών και της εμφάνισης καρκίνου, και αντιθέτα, είναι γεγονός ότι οι ασθενείς με καρκίνο κάνουν την καλύτερη ανάρρωση με απόλυτα ωμές χορτοφαγικές τροφές...
Αυτό δείχνει ότι όταν τα ζωτικής σημασίας όργανα είναι στη χαμηλότερη κατάσταση λειτουργίας τους, μόνο οι ωμές τροφές τους δίνουν την δυνατότητα να παρέχουν τη σωματική χημεία που είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η υγεία. Επομένως συνεπάγεται ότι, εάν οι ωμές τροφές επιτρέπουν σε ένα ειδάλλως κατεστραμμένο σώμα να αποκαταστήσει την υγεία του, τότε οι ωμές τροφές θα πρέπει να παρέχουν το μέγιστο όφελος στον οποιοδήποτε -- άρρωστο ή υγειή."
Στο βιβλίο του 1980, η "Υγιείνη Επανάσταση (The Health Revolution)", ο Horne γράφει, η "μαγειρεμένη πρωτεΐνη είναι δύσκολο να αφομοιωθεί, και όταν η ημιτελώς αφομοιωμένη πρωτεΐνη εισέρχεται στο παχύ έντερο αυτή σαπίζει και σχηματίζεται αμμωνία."
Ο Horne αναφέρει το Δρ Willard Visek, καθηγητή κλινικών επιστημών της ιατρικής σχολής στο πανεπιστήμιο του Ιλλινόις ο οποίος λέει, "στην πέψη των πρωτεϊνών, εκτιθόμαστε συνεχώς σε μεγάλα ποσά αμμωνίας στον εντερικό σωλήνα μας. Η αμμωνία συμπεριφέρεται όπως οι χημικές ουσίες που προκαλούν καρκίνο ή προωθούν την αύξησή του. Σκοτώνει τα κύτταρα, αυξάνει τη μόλυνση από ιούς, έχει επιπτώσεις στο ρυθμό με τον οποίο διαιρούνται τα κύτταρα, και αυξάνει τη μάζα της επένδυσης των εντέρων."
Αυτό που είναι αξιοπερίεργο είναι ότι μέσα στο παχύ έντερο, η εμφάνιση του καρκίνου πάει παράλληλα με τη συγκέντρωση αμμωνίας." Ο Δρ Visek αναφέρεται στο βιβλίο "Τα Χρυσά επτά συν ένα(The Golden Seven Plus One) ", του Δρ C. Samuel West, να λέει ότι, "η αμμωνία, η οποία παράγεται σε μεγάλα ποσά σαν υποπροϊόν του μεταβολισμού του κρέατος, είναι ιδιαίτερα καρκινογόνος και μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη καρκίνου."
- Τα μαγείρεμα της τροφής δημιουργεί επίσης πολλούς τύπους μεταλλαξιογόνων, ιδιαίτερα με τις πρωτεΐνες. "Τα μεταλλαξιογόνα είναι χημικές ουσίες που μπορούν να αλλάξουν το DNA στον πυρήνα ενός ζωντανού κυττάρου και έτσι αυξάνουν τον κίνδυνο να γίνει το κύτταρο καρκινικό," εξηγεί ο Horne. "Τα περισσότερα μεταλλαξιογόνα φαίνεται να διαμορφώνονται από μια επίδραση του μαγειρέματος στις πρωτεΐνες," σύμφωνα με τον Δρ Οliver Alabaster, συνεργάτη καθηγητή ιατρικής και διευθυντή έρευνας του καρκίνου στο πανεπιστήμιο George Ουάσιγκτον, στο βιβλίο του 1985, "Τι μπορείτε να κάνετε για να προλάβετε τον καρκίνο(What You Can Do to Prevent Cancer) ".
Ο Horne παραθέτει περαιτέρω αποσπάσματα από το βιβλίο του Alabaster που λένε ότι, το ψήσιμο "χάμπουργκερ, βοδινού κρέατος, ψαριού, κοτόπουλου, ή οποιουδήποτε άλλου κρέατος, θα δημιουργήσει μεταλλαξιογόνα, και έτσι αυτό φαίνεται να είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια του μαγειρέματος. Άλλα μεταλλαξιογόνα διαμορφώνονται από την δράση του μαγειρέματος στους υδατάνθρακες.
Ακόμη και μια δράση τόσο αθώα όπως το ψήσιμο του ψωμιού έχει αποδειχθεί ότι δημιουργεί μεταλλαξιογόνες χημικές ουσίες μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως αντίδραση αμαύρωσης(browning reaction). Αυτή η αντίδραση εμφανίζεται επίσης όταν τηγανίζονται οι πατάτες και το βοδινό κρέας, ή όταν θερμαίνονται οι ζάχαρες...
Ευτυχώς, τα εκχυλίσματα πολύ λίγων φρούτων και λαχανικών είναι μεταλλαξιογόνα. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο. Εργαστηριακές δοκιμές έχουν καταδείξει ότι διάφορες ουσίες στα τρόφιμα (συμπεριλαμβανομένου του λάχανου, του μπρόκολου,της πράσινης πιπεριάς,της μελιτζάνας,του κρεμμυδιού,του ανανά, του μήλου,του φύλλου πιπερόριζας και μέντας) μπορούν πραγματικά να εμποδίσουν τη δράση πολλών μεταλλαξιογόνων."
- Και τα αποτελέσματα της προσωπικής εμπειρίας πολλών ανθρώπων που έχουν στραφεί κυρίως στα ωμά τρόφιμα της χορτοφαγικής διατροφής είναι ακόμα εντυπωσιακότερα από τα επιστημονικά εργαστηριακά συμπεράσματα. Δεδομένου ότι ο Αιδεσιμότατος George Malkmus θεράπευσε τον καρκίνο του στο παχύ έντερο και άλλες ασθένειες 18 χρόνια πριν με τη στροφή του σε μια διατροφή ωμών φρούτων και λαχανικών, έχει οδηγήσει πολλού άλλους στην ίδια κατεύθυνση.
Οι προσωπικές μαρτυρίες και οι επιστολές πολλών από αυτούς τους ανθρώπους έχουν εμφανιστεί στις σελίδες ενημερωτικών δελτίων... άνθρωποι που έχουν αναρρώσει από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις, σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβήτη, αρθρίτιδα, παχυσαρκία, κοιλιακό πόνο και πολλά άλλα.
Όλα αυτά από κάτι τόσο απλό όσο μια αλλαγή σε μια χορτοφαγική διατροφή κυρίως ωμών φρούτων και λαχανικών, με έμφαση στον φρέσκο φυτικό χυμό. (Η εξαγωγή του χυμού είναι σημαντική επειδή οι θρεπτικές ουσίες στον ωμό φυτικό χυμό μπορούν να περάσουν στο κυτταρικό επίπεδο γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα γιατι οι θρεπτικές ουσίες είναι χωρισμένες από τον πολτό, ή την ίνα. Αυτό επιτρέπει να αποφευχθεί η χρονοβόρα και ενεργοβόρα διαδικασία της πέψης.)
Αλλά ο George Malkmus δεν ήταν ο πρώτος -- ούτε θα είναι ο τελευταίος – που θα έχει τέλεια αποτελέσματα από τη στροφή στις ωμές τροφές. Τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από τον αιδεσιμότατο Malkmus και την Hallelujah Acres είναι πολύ σύμφωνα και με άλλους που έχουν δώσει έμφαση στη διατροφή με ωμά τρόφιμα και φρέσκο φυτικό χυμό.
Ο Δρ Norman Walker ήταν σοβαρά άρρωστος στα '40 του, αλλά θεραπεύθηκε με χυμούς των ωμών λαχανικών, και έζησε μέχρι άνω των 100 ετών, γράφοντας το τελευταίο βιβλίο του όταν πέρασε τον αιώνα.
Και από τη δεκαετία του '20, η θεραπεία Gerson που αναπτύχθηκε από τον Δρ Max Gerson έχει επιτύχει με φρέσκους φυτικούς χυμούς αποτελέσματα που είναι ασύγκριτα σε σχέση με την ορθόδοξη ιατρική πρακτική. Οι "ανίατες" ασθένειες θεραπεύονται στην κλινική Gerson, όπως ο καρκίνος των πνευμόνων, το επεκτεινόμενο μελάνωμα, το λέμφωμα, ο καρκίνος των οστών, ο καρκίνος του παχέος εντέρου, ο καρκίνος του μαστού, ο καρκίνος του εγκεφάλου, ο καρκίνος του συκωτιού, ο καρκίνος του προστάτη, η σκλήρυνση κατά πλάκας, το σοβαρό άσθμα, το εμφύσημα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο διαβήτης, ο λύκος και άλλα.
Έτσι, είτε εξετάσετε την επιστημονική ανάλυση ή την πραγματική εμπειρία, υπάρχουν ισχυρά στοιχεία ανωτερότητας της ωμής πρωτεΐνης από τη μαγειρεμένη.
Η επιστημονική ανάλυση της διάκρισης μεταξύ της ζωής και θανάτου των ατόμων που γίνονται οι δομικές μονάδες του σώματός μας, καθώς επίσης η μετουσίωση της πρωτεΐνης και τα μεταλλαξιογόνα που προκαλούνται από το μαγείρεμα της πρωτεΐνης βοηθούν να εξηγηθεί η προσωπική εμπειρία των πολλών ιατρικών προβλημάτων που προκαλούνται από τις υπερβολικές ποσότητες άπεπτης, μαγειρεμένης πρωτεΐνης, καθώς επίσης και τα μεγάλα αποτελέσματα που έχουν δει οι άνθρωποι με τη στροφή στη ωμή διατροφή.
1 comment:
poly kalo arthro! bravo paidia!
Post a Comment