Κάνοντας τη σύνδεση

Πρωτεΐνη και προπαγάνδα

(Μέρος 1ο)

του

Michael Dye

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

http://www.all-creatures.org/cb/a-protein.html

Η πρωτεΐνη είναι κατά πολύ η πιο ευρύτατα συζητημένη και δημοσιευμένη θρεπτική απαίτηση του σώματος μας.

Με όλες αυτές τις διαθέσιμες πληροφορίες για την πρωτεΐνη, θα υποθέσετε ότι οι άνθρωποι είναι αρκετά καλά ενημερωμένοι για το θέμα. Λάθος.

Ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει πάνω από 100 γραμμάρια πρωτεΐνης ημερησίως, 3 έως 5 φορές παραπάνω απ’ όσο λένε τώρα οι ειδικοί ότι είναι απαραίτητο.

Όλοι ξέρουμε ότι η πρωτεΐνη είναι μια ουσιαστική θρεπτική ουσία, αλλά αυτό που δεν μας έχουν πει είναι ότι οι υπερβολικές ποσότητες άπεπτης πρωτεΐνης μπορούν να είναι επικίνδυνες στην υγεία μας.

Οι κίνδυνοι μιας υψηλής σε πρωτεΐνη διατροφής δεν είναι γνωστοί συνήθως από το ευρύ κοινό επειδή έχουμε υποστεί τη περισσότερη παραπληροφόρηση και προπαγάνδα για τη πρωτεΐνη από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία τροφής.


Ένας συνδυασμός ξεπερασμένων ζωικών πειραμάτων και ιδιοτελής κατήχηση που μεταμφιέζονται ως διατροφική εκπαίδευση έχουν αφήσει τους περισσότερους ανθρώπους άσχημα παραπληροφορημένους για τις πρωτεϊνικές ανάγκες του σώματος μας.

Διάφορες γενιές μαθητών και γιατρών διδάχθηκαν ανακριβώς ότι χρειαζόμαστε το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα αυγά για να πάρουμε πρωτεΐνη. Οι βιομηχανίες κρέατος, γαλακτοκομικών και αυγών χρηματοδότησαν αυτήν την "διατροφική εκπαίδευση" και έγινε πολιτική της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ κυβέρνησης.

Ένα μεγάλο μέρος των στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την αξίωση ότι τα ζωικά προϊόντα είναι ιδανικά για τις ανθρώπινες πρωτεϊνικές ανάγκες βασίστηκε σε ένα τώρα ξεπερασμένο πείραμα με αρουραίους που πραγματοποιήθηκε το 1914.

Οι ειδικοί στον τομέα της διατροφής και της ιατρικής επιστήμης έχουν αλλάξει δραστικά τη σκέψη τους για τις ανθρώπινες πρωτεϊνικές ανάγκες από εκείνη την κακόφημη μελέτη αρουραίων 90 χρόνια πριν, αλλά αυτή η εκσυγχρονισμένη γνώση φθάνει πολύ αργά στο κοινό.

Έτσι, σε μια προσπάθεια να καλύψει αυτό το ευρύ κενό των πληροφοριών όσο το δυνατόν πιό συνοπτικά, εδώ βρίσκεται μια περίληψη 6 σημείων, όσων πρέπει να ξέρουμε για την πρωτεΐνη. Καθένα από αυτά τα 6 σημεία θα αποτελέσει έκπληξη στο μέσο ενήλικο του οποίου η γνώση για την πρωτεΐνη περιορίζεται σε αυτό που διδάχθηκε αρκετές δεκαετίες πριν στο σχολείο.

Το ιατρικό και διατροφικό κατεστημένο αργεί να δεχτεί τα στοιχεία που είναι αντίθετα στο καθεστώς της ιδιοτελούς "διατροφικής εκπαίδευσης" που προωθείται από σημαντικά εμπορικά συμφέροντα, ειδικά τη κρεατοβιομηχανία και τη γαλακτοκομική βιομηχανία.

Αλλά η αντιμετώπιση των γεγονότων έχει αναγκάσει τους γιατρούς και τους διατροφολόγους να οδηγήσουν όλο και περισσότερους ανθρώπους μακρυά από τα ζωικά προϊόντα (χοληστερόλη, κορεσμένα λίπη, βλέννα, μηδέν ίνες, κ.λπ....) και σε περισσότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πώς στη διάρκεια των ετών οι ειδικές απόψεις και οι επίσημες πολιτικές στον τομέα της υγείας και της διατροφής έχουν αλλάξει, μερικές φορές διστακτικά. Παραδείγματος χάριν, σχετικά με το θέμα της πρωτεΐνης:

1) Η σύγχρονη έρευνα έχει δείξει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να ανησυχήσουν περισσότερο για τα ιατρικά προβλήματα που προκαλούνται με τη κατανάλωση πάρα πολλής πρωτεΐνης, παρά από τη μη αρκετή πρόσληψη της.

Η πρωτεΐνη είναι μια εξαιρετικά σημαντική θρεπτική ουσία, αλλά όταν παίρνουμε πάρα πολλή, ή πρωτεΐνη που δεν μπορούμε να αφομοιώσουμε, προκαλεί τα προβλήματα. Στο βιβλίο "Your Health, Your Choice (Η υγεία σας, επιλογή σας)",ο Dr. Ted Morter, Jr., προειδοποιεί, "στην κοινωνία μας, μια από τις κύριες πηγές φυσιολογικών τοξινών είναι η πάρα πολλή πρωτεΐνη."

Μπορεί να προκαλέσει σοκ σε ανθρώπους που προσπαθούν να καταναλώσουν όσο το δυνατόν περισσότερη πρωτεΐνη όταν διαβάσουν σε σημαντικά ιατρικά περιοδικά και επιστημονικές εκθέσεις ότι η υπερβολική πρωτεΐνη έχει βρεθεί ότι προωθεί την αύξηση των κυττάρων του καρκίνου και μπορεί να προκαλέσει διαταραχές συκωτιού και νεφρών, πεπτικά προβλήματα, ουρική αρθρίτιδα, αρθρίτιδα, ανεπάρκειες ασβεστίου (συμπεριλαμβανομένης της οστεοπόρωσης) και άλλες επιβλαβείς ανισορροπίες μετάλλων.

Ήταν γνωστό για δεκαετίες ότι οι πληθυσμοί που καταναλώνουν υψηλή σε πρωτεΐνη διατροφή, βασισμένη στο κρέας έχουν τα υψηλότερα ποσοστά καρκίνου και την χαμηλότερη διάρκεια ζωής (κατα μέσο όρο τόσο χαμηλή στα 30 - 40 χρόνια), έναντι των πολιτισμών που τρέφονται με χαμηλή σε πρωτεΐνη χορτοφαγική διατροφή (με μέση διάρκεια ζωής τόσο υψηλή έως τα 90 - 100 χρόνια).

Πολυάριθμες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι τα ζώα και οι άνθρωποι που υποβάλλονται σε υψηλές σε πρωτεΐνη διατροφές έχουν αναπτύξει με συνέπεια τα υψηλότερα ποσοστά καρκίνου.

Όσον αφορά στους ανθρώπους, ο Colin Campbell, καθηγητής διατροφικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Cornell και ανώτερος σύμβουλος επιστήμης στο αμερικανικό ίδρυμα για την έρευνα του καρκίνου, λέει ότι υπάρχει "ένας ισχυρός συσχετισμός μεταξύ της διατροφικής εισαγωγής πρωτεΐνης και του καρκίνου του μαστού, του προστάτη, του πάγκρεατος και του παχέος εντέρου."

Επιπλέον, ο Myron Winick, διευθυντής του τμήματος ανθρώπινης διατροφής στο πανεπιστήμιο Columbia, έχει βρεί ισχυρά στοιχεία "μιας σχέσης μεταξύ της υψηλής σε πρωτεΐνη διατροφής και του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Στο βιβλίο "Your Health, Your Choice (Η υγεία σας, επιλογή σας)",ο Dr. Morter γράφει "το παράδοξο της πρωτεϊ'νης είναι ότι είναι όχι μόνο ουσιαστική αλλά και ενδεχομένως καταστρεπτική για την υγεία. Τα επαρκή ποσά είναι ζωτικής σημασίας στην διατήρηση της υγείας και της λειτουργικότητας των κυττάρων σας.


Αλλά η αμείωτη κατανάλωση υπερβολικής διαιτητικής πρωτεΐνης προκαλεί συμφόρηση στα κύτταρα και εξαναγκάζει το pH των ζωτικών ρευστών σας να πέσει σε επίπεδα κυτταρικής ασφυξίας, που παράγουν ασθένεια. Τα κύτταρα που επιβαρύνονται με πρωτεΐνη γίνονται τοξικά."

Γράφοντας στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1982 του ιατρικού περιοδικού New England Journal of Medicine, οι ερευνητές Δρ Barry Branner και Τimothy Meyer δηλώνουν ότι η "άπεπτη πρωτεΐνη πρέπει να αποβληθεί από τα νεφρά. Αυτή η περιττή εργασία επιβαρύνει τα νεφρά τόσο πολύ που βαθμιαία αναπτύσσονται τραύματα και οι ιστοί αρχίζουν να σκληραίνουν."

Στο παχύ εντέρο, αυτά τα υπερβολικά πρωτεϊνικά απόβλητα σαπίζουν σε τοξικές ουσίες, μερικές από τις οποίες απορροφώνται στην κυκλοφορία του αίματος. Ο Δρ Willard Visek, καθηγητής κλινικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του ιατρικού τμήματος του Ιλλινόις, προειδοποιεί, "μια υψηλή πρωτεϊνική διατροφή συντρίβει το πάγκρεας και χαμηλώνει την αντίσταση στον καρκίνο καθώς επίσης συμβάλλει και στην ανάπτυξη του διαβήτη."

Οποιοσδήποτε είναι επιτυχώς δασκαλεμένος από τη διατροφική εκπαίδευση της κρεατοβιομηχανίας και της γαλακτοκοβιομηχανίας θα παραξενευόταν από τις πολυάριθμες μελέτες που βρίσκουν ότι η οστεοπόρωση, μια ανεπάρκεια ασβεστίου που κάνει τα κόκκαλα πορώδη και εύθραυστα, είναι πολύ προεξέχουσα μεταξύ ανθρώπων με μεγάλη κατανάλωση και πρωτεϊ'νης και ασβεστίου.

Παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Μαρτίου 1983 της κλινικής διατροφής(Clinical Nutrition) διαπίστωσε ότι στην ηλικία των 65, η μετρήσιμη απώλεια οστών των κρεατοφάγων ήταν 5 έως 6 φορές χειρότερη απ'ό,τι των χορτοφάγων.

Το τεύχος της 22 Αυγούστου 1984 του Ιατρικού Βήματος(Medical Tribune) επίσης διαπίστωσε ότι οι χορτοφάγοι έχουν "πολύ ισχυρότερα οστά."

Οι Αφρικανές γυναίκες Bantu προσλαμβάνουν μόνο 350 mg. ασβεστίου την ημέρα (πολύ κάτω από την σύσταση των 1.200 mg του εθνικού γαλακτοκομικού Συμβουλίου - National Dairy Council), αλλά σπάνια σπάνε κόκκαλα, και η οστεοπόρωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, επειδή έχουν μια διατροφή χαμηλή σε πρωτεΐνη.

Στο άλλο άκρο, οι Εσκιμώοι έχουν την υψηλότερη εισαγωγή ασβεστίου στον κόσμο (περισσότερα από 2.000 mg ημερησίως), αλλά πάσχουν από ένα από τα υψηλότερα ποσοστά οστεοπόρωσης επειδή η διατροφή τους είναι επίσης η υψηλότερη σε πρωτεΐνη.

Η εξήγηση για αυτά τα συμπεράσματα είναι ότι η κατανάλωση κρέατος αφήνει ένα όξινο υπόλειμμα, και η διατροφή με τροφές που παράγουν όξινο υπόλειμμα απαιτούν από το σώμα να αποσύρει το ασβέστιο (ένα αλκαλικό μέταλλο) από τα κόκκαλα και τα δόντια για να ισορροπήσει το pH του.

Έτσι ακόμα κι αν καταναλώνουμε ικανοποιητικό ασβέστιο, μια υψηλή σε πρωτεΐνη διατροφή, βασισμένη στο κρέας θα αναγκάσει το ασβέστιο να διυλιστεί από τα κόκκαλά μας.

Ο Δρ John McDougall αναφέρει μια μακροπρόθεσμη μελέτη που διαπιστώσε ότι ακόμη και με εισαγωγές ασβεστίου τόσο υψηλές όπως 1.400 mgs. ημερησίως, εάν τα άτομα κατανάλωναν 75 γραμμάρια πρωτεϊ'νης καθημερινά, υπήρχε περισσότερο ασβέστιο που χάνονταν στα ούρα τους από όσο απορροφόταν στο σώμα τους.

Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι για να αποφύγουμε μια ανεπάρκεια ασβεστίου, μπορεί να είναι σημαντικότερο να μειωθεί η πρωτεϊνική εισαγωγή από το να αυξηθεί η κατανάλωση ασβεστίου.

Στο βιβλίο του 1976, "Πώς να γίνουμε καλά (How to Get Well )", ο Δρ Paavo Airola, ph.D., N.D., σημειώνει ότι "έχουμε διαπαιδαγωγηθεί να πιστεύουμε ότι μια υψηλή πρωτεϊνική διατροφή είναι κάτι επιβεβλημένο εάν επιθυμούμε να επιτύχουμε ένα υψηλό επίπεδο υγείας και να αποτρέψουμε την ασθένεια.

Οι συγγραφείς και οι "ειδικοί" υγείας που υποστήριζαν την υψηλή πρωτεϊνική διατροφή παραπλανήθηκαν από την διαστρεβλωμένη έρευνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τις βιομηχανίες γαλακτοκομικών και κρέατος, ή από ανεπαρκείς και ξεπερασμένες πληροφορίες.

Η πιό πρόσφατη έρευνα, παγκόσμια, και επιστημονική και εμπειρική, παρουσιάζει όλο και περισσότερο πειστικά ότι οι προηγούμενες πεποιθήσεις μας όσον αφορά τις υψηλές απαιτήσεις πρωτεΐνης είναι ξεπερασμένες και ανακριβείς, και ότι η πραγματική καθημερινή ανάγκη για πρωτεΐνη στην ανθρώπινη διατροφή είναι πολύ κάτω από αυτήν που έχει θεωρηθεί από καιρό απαραίτητη.

Οι ερευνητές, που εργάζονται ανεξάρτητα σε πολλά μέρη του κόσμου, έφθασαν στο συμπέρασμα ότι η πραγματική καθημερινή ανάγκη πρωτεΐνης μας είναι μόνο 25 έως 35 γραμμάρια (οι ωμές πρωτεΐνες χρησιμοποιούνται 2 φορές καλύτερα από αυτές που μαγειρεύονται)...

Αλλά αυτό που είναι ακόμα σημαντικότερο είναι ότι, η παγκόσμια έρευνα φέρνει σχεδόν καθημερινά την επιβεβαίωση της επιστημονικής προϋπόθεσης... ότι οι πρωτεϊ'νες, ουσιαστικές και σημαντικές όπως είναι, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΒΛΑΒΕΙΣ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΌ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΣΑΣ."

Ο Δρ Airola συνεχίζει:

Ο μεταβολισμός των πρωτεϊνών που καταναλώνονται παραπάνω από την πραγματική ανάγκη αφήνει τοξικά υπολείμματα μεταβολικών αποβλήτων στους ιστούς, προκαλεί αυτο-τοξεμία, υπερ-οξύτητα και διατροφικές ανεπάρκειες, συσσώρευση ουρικού οξέος και πουρίνες(purines) στους ιστούς, εντερική σήψη, και συμβάλλει στην ανάπτυξη πολλών από τις πιό κοινές και σοβαρές ασθένειές μας, όπως η αρθρίτιδα, η βλάβη των νεφρών, ουλίτιδα, σχιζοφρένια, οστεοπόρωση, αρτηριοσκλήρωση, καρδιακές παθήσεις, και καρκίνο. Μια υψηλή πρωτεϊνική διατροφή προκαλεί επίσης την πρόωρη γήρανση και χαμηλώνει την υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής."