Κάνοντας τη σύνδεση

Επιλέγοντας ένα νέο τρόπο ζωής: Εθελοντική απλότητα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Duane Elgin

Promise Ahead

A Vision Of Hope & Action For Humanity's Future

http://www.simpleliving.net/awakeningearth/reports.asp

Η τιμή οποιουδήποτε πράγματος είναι το ποσό ζωής που πρέπει να πληρώσετε για αυτό -- Henry Thoreau

Πάρα πολλοί άνθρωποι ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν κερδίσει, για να αγοράσουν πράγματα που δεν θέλουν, για να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν συμπαθούν. -- Will Rogers

Μια ήρεμη επανάσταση

Η τάση για μια δεύτερη ευκαιρία που μπορεί να έχει τεράστια συμβολή προς μια εξελικτική ώθηση είναι η εθελοντική μετατόπιση σε ένα πιό βιώσιμο και ικανοποιητικό τρόπο ζωής. Αυτή είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη διότι, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επερχόμενες προκλήσεις της εξέλιξης επιτυχώς, θεωρώ ότι θα πρέπει να κάνουμε σημαντικές αλλαγές σε κάθε πτυχή της ζωής μας —συμπεριλαμβανομένης της μετακίνησης που χρησιμοποιούμε, των τροφίμων που τρώμε, των σπιτιών και των κοινοτήτων που ζούμε, της εργασίας, και της εκπαίδευσης που παρέχουμε. Αν και είναι ελκυστικό να σκεφτόμαστε ότι οριακά μέτρα όπως η εντατική ανακύκλωση και περισσότερο οικονομικά στην κατανάλωση αυτοκίνητα θα φροντίσουν τα πράγματα, εντούτοις δεν πρόκειται. Πρέπει να κάνουμε σαρωτικές αλλαγές —και εξωτερικά και μέσα μας. Ένα βιώσιμο μέλλον θα απαιτήσει πολύ περισσότερα από μια επιφανειακή αλλαγή σε έναν διαφορετικό τρόπο της ζωής —απαιτεί μια βαθιά αλλαγή σε έναν νέο τρόπο ζωής.

Είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να προκύψει ένας νέος τρόπος της ζωής; Το αμερικανικό όνειρο ιδρύθηκε στην προϋπόθεση ότι όσο περισσότερο καταναλώνετε, τόσο πιο ευτυχέστεροι και πιό ικανοποιημένοι θα είστε.

Αλλά δεκαετίες έρευνας από τις κοινωνικές επιστήμες αποκαλύπτουν ότι, εκτός από τους πολύ φτωχούς, το επίπεδο εισοδήματός μας δεν έχει καμία σημαντική επίδραση στο επίπεδο ικανοποίησής μας με τη ζωή. Μόλις φθάνουμε σε ένα άνετο επίπεδο εισοδήματος, ο συσχετισμός μεταξύ του εισοδήματος και της ευτυχίας μικραίνει δραματικά.

Μελέτες ολόκληρων εθνών αποκαλύπτουν μια παρόμοια εικόνα. Παραδείγματος χάριν, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το κατά κεφαλήν διαθέσιμο εισόδημα(προσαρμοσμένο για τον πληθωρισμό) διπλασιάστηκε μεταξύ 1960 και 1990, το ποσοστό των Αμερικανών που δήλωσαν ότι ήταν "πολύ ευτυχείς" παρέμεινε ουσιαστικά το ίδιο (35 τοις εκατό το 1957 και 32 τοις εκατό το 1993).

Σε ένα άρθρο στους New York Times σχετικά με το υψηλό τίμημα της αναζήτησης της ευμάρειας, ο Alfie Kohn λέει ότι οι ερευνητές έχουν συγκεντρώσει σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι "η ικανοποίηση απλά δεν είναι προς πώληση." Στην πραγματικότητα, ο Kohn λέει ότι "οι άνθρωποι για τους οποίους η ευμάρεια είναι προτεραιότητα στη ζωή τείνουν να δοκιμάζουν έναν ασυνήθιστο βαθμό ανησυχίας και κατάθλιψης καθώς επίσης και ένα χαμηλότερο γενικό επίπεδο ευημερίας." Η μονόπλευρη προσήλωση στην αναζήτηση της ευμάρειας στην πραγματικότητα μειώνει την αίσθηση της ευημερίας και της ικανοποίησης στους ανθρώπους. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά του ονείρου του να γίνεις πλούσιος, και φαίνεται να ισχύει ανεξάρτητα από την ηλικία, το επίπεδο εισοδήματος, ή τον πολιτισμό. Οι ερευνητές επίσης έχουν διαπιστώσει ότι "ακολουθώντας στόχους που απεικονίζουν τις γνήσιες ανθρώπινες ανάγκες, όπως την επιθυμία να αισθάνεσαι συνδεμένος με τους άλλους, αποδεικνύεται πιό ευεργετική ψυχολογικά από το να περάσεις τη ζωή προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις τους άλλους." Η Lily Tomlin φαίνεται να έχει δίκιο όταν λέει, "το πρόβλημα με το να συμμετέχεις σ’αυτό το σκληρό σκυλοφάγωμα είναι ότι ακόμα κι αν κερδίσεις, δεν παύεις να είσαι ένα σκυλί."

Άραγε αφυπνίζονται οι άνθρωποι σ’έναν άλλο τρόπο της ζωής, που στρέφεται όχι στην αναζήτηση της ευμάρειας, αλλά στις στενές σχέσεις και στη φροντίδα, σε μια πλούσια εσωτερική ζωή, και τις δημιουργικές συνεισφορές στον κόσμο; Μήπως αναδύεται ένας νέος τρόπος ζωής που αποσύρεται από τον υλισμό όχι από θυσία αλλά σε μία προσπάθεια να βρεθούν οι αυθεντικές και μόνιμες πηγές ικανοποίησης και νοήματος;

Ανάμεσα σε έναν παροξυσμό ευδιάκριτης κατανάλωσης, μια δυσδιάκριτη επανάσταση παίρνει σάρκα και οστά. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων επιδιώκει έναν τρόπο της ζωής που είναι πιό ικανοποιητικός και βιώσιμος. Αυτή η ήρεμη επανάσταση έχει ονομαστεί με πολλά ονόματα όπως εθελοντική απλότητα, εκφραστική απλότητα, και συμπονετική διαβίωση. Αλλά όποιο και να είναι το όνομά της, η σφραγίδα της είναι μια νέα κοινή αίσθηση —συγκεκριμένα, ότι η ζωή είναι πάρα πολύ βαθιά και ο καταναλωτισμός είναι πάρα πολύ ρηχός για να μπορεί να δώσει συναισθηματική ικανοποίηση. Κατά συνέπεια, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, εξερευνούν τη ζωή πέρα από τα θέλγητρα της διαφήμισης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει την καλή ζωή που έχει να προσφέρει ο καταναλωτισμός και την βρήκαν επίπεδη και μη ικανοποιητική έναντι των ανταμοιβών της απλής ζωής. Η επιλογή από μέρους τους ενός τρόπου ζωής συνειδητής απλότητας υπαγορεύεται όχι από θυσία αλλά από μια αυξανόμενη κατανόηση των πραγματικών πηγών ικανοποίησης και νοήματος — φιλίες που μας γεμίζουν ικανοποίηση, μια οικογενειακή ζωή που μας καταξιώνει, η πνευματική ανάπτυξη, και οι ευκαιρίες για δημιουργική μάθηση και έκφραση.

Αυτή είναι μια επανάσταση χωρίς ηγέτη —ένα κίνημα που αυτο-οργανώνεται όπου οι άνθρωποι αναλαμβάνουν συνειδητά το κουμάντο της ζωής τους. Είναι ένα σαφές και ελπιδοφόρο παράδειγμα ανθρώπων που μεγαλώνουν και που παίρνουν την ευθύνη για το πώς οι ζωές τους συνδέονται με τη Γη και με το μέλλον. Πολλοί από αυτούς τους πρωτοπόρους έχουν εργαστεί σε επίπεδο βάσης για αρκετές δεκαετίες, συχνά αισθανόμενοι μόνοι, μην συνειδητοποιώντας ότι μέσα στη κοινωνία είναι διασκορπισμένοι και άλλοι σαν αυτούς που αριθμούν εκατομμύρια.