18 January 2007


200.000 χρόνια θα ήταν αρκετά για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος της ανθρώπινης παρουσίας από τη Γη

του

Lewis Smith

http://www.timesonline.co.uk/article/0,,3-2399972.html



ΑΝ επρόκειτο να εξαφανιστεί το Ανθρώπινο Είδος από το πρόσωπο της Γης σήμερα, το ίχνος του στον πλανήτη θα παρέμενε μονάχα όσο το ανοιγόκλεισμα του ματιού με γεωλογικούς όρους.


Εντός ωρών, η φύση θα άρχιζε να ξεριζώνει τον αντίκτυπό του. Σε 50.000 χρόνια το μόνο που θα είχε παραμείνει θα ήταν αρχαιολογικά ίχνη. Μόνο τα ραδιενεργά υλικά και μερικοί δημιουργημένοι από τον άνθρωπο χημικοί μολυσματικοί παράγοντες θα διαρκούσαν περισσότερο - μια αόρατη κληρονομιά.


Ο¶Ο
Homo sapiens έχει καταφέρει να υπάρχει μόλις 150.000 χρόνια στη γη, και ο πιο πρώιμος - αμφισβητήσιμος - πρόγονός του μόνο έξι εκατομμύρια. Σε αντίθεση, οι δεινόσαυροι εποίκησαν τον πλανήτη για 165 εκατομμύρια χρόνια.


Το ανθρώπινο περιβαλλοντικό ίχνος, σύμφωνα με μια έκθεση στο περιοδικό New Scientist , θα άρχιζε να μειώνεται σχεδόν αμέσως, με την ρύπανση από τα φώτα να είναι η πρώτη που θα σταματούσε καθώς οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος θα έπαυαν να παρέχουν ενέργεια.


Την επ¶Την
αύριο, οι φωτεινοί σηματοδότες και τα φώτα των σπιτιών που θα είχαν αφεθεί αναμμένα από τους προηγούμενους κατόχους τους θα άρχιζαν να σβήνουν.


Οι οδοί και τα καλλιεργημένα χωράφια θα ήταν τα επόμενα που θα εξαφανίζονταν. Μέσα σε 20 χρόνια οι χωριατόδρομοι και οι αγροτικοί δρόμοι θα είχαν εξαφανιστεί κάτω από τη κάλυψη των ζιζανίων. Τα χωράφια θα γέμιζαν μέσα σε μήνες. Οι αστικές οδοί θα χρειάζονταν λίγο περισσότερο, αλλά ακόμη και στις τεράστιες δημιουργημένες από τον άνθρωπο πόλεις, όπως το Λονδίνο και το Μπέρμιγχαμ, τα φυτά θα είχαν κυριαρχήσει σε περίπου 50 χρόνια.


Τα κτήρια θα κατέρρεαν γρήγορα. Οι ξύλινες κατασκευές θα κατέρρεαν πρώτες, από την επίθεση ζωυφίων και προνυμφών. Όλα
αυτά τα σπίτια θα εξαφανίζονταν σε έναν αιώνα.


Οι πύργοι γυαλιού και χάλυβα που δημιουργούν το σύγχρονο περίγραμμα του ορίζοντα των πόλεων θα έπεφταν συνήθως σε 200 χρόνια. Οι κατασκευές από τούβλο, πέτρα και τσιμέντο θα διαρκούσαν περισσότερο. Με εξαιρέσεις - οι πυραμίδες είναι ήδη 3.000 ετών - μέχρι την επόμενη χιλιετία θα είχαν απομείνει παρά μόνο ελάχιστα ερείπια.


"Αν το αύριο ξημερώσει χωρίς ανθρώπους, ακόμη και από τη τροχιά γύρω από τη Γη η αλλαγή θα είναι εμφανής σχεδόν αμέσως," είπε ο Bob Holmes του New Scientist. "Χωρίς να υπάρχει κανείς για να κάνει επισκευές, κάθε θύελλα, η πλημμύρα και η παγωμένη νύχτα θα ροκάνιζαν σταδιακά τα εγκατελειμμένα κτήρια και μέσα σε μερικές δεκαετίες οι στέγες θα άρχιζαν να πέφτουν και τα κτήρια θα κατέρρεαν."


Ο
Ronald Chesser, του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Τέξας, είπε: "Το πιό κυρίαρχο πράγμα που θα βλέπατε θα ήταν φυτά των οποίων τα ριζικά συστήματα θα έμπαιναν στο σκυρόδεμα και πίσω από τα τούβλα και στα πλαίσια των θυρών και ούτω καθ'εξής και θα γκρέμιζαν γρήγορα τη κατασκευή."


Η άγρια φύση θα οργίαζε στην απουσία του ανθρώπου. Τα περισσότερα από τα 15.589 απειλούμενα είδη θα άρχιζαν να ανακάμπτουν αμέσως προς ιστορικούς πληθυσμούς.


Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα συνέχιζαν να προκαλούν αλλαγή του κλίματος για άλλα 100 χρόνια, αλλά μετά από 1.000 χρόνια όλα θα ήταν πίσω στα προβιομηχανικά επίπεδα, με όλα τα προκαλούμενα από τον άνθρωπο ίχνη να έχουν εξαφανιστεί σε 20.000 χρόνια.


Εντούτοις, το πιό ραδιενεργό από τα μη επεξεργασμένα πυρηνικά απόβλητα δεν θα ήταν ασφαλές μέχρι και δύο εκατομμύρια χρόνια, είπε ο
John Large, ένας ανεξάρτητος πυρηνικός σύμβουλος. Οι προκαλούμενες από τον άνθρωπο χημικές ουσίες, ειδικά οι φθοριούχοι τύποι(perfluorinated), δεν θα διασπώνταν μέχρι και για 200.000 χρόνια, αν και θεωρείται ότι θα είχαν θαφτεί πολύ πριν συμβεί κάτι τέτοιο.


Εάν, 50.000 χρόνια μετά, ένας εξωγήινος αρχαιολόγος επρόκειτο να προσγειωθεί σε μια Γη χωρίς τον άνθρωπο, θα
ήταν ίσως αρκετά απογοητευμένος από την έλλειψη μαρτυριών ότι υπήρξαμε καν εδώ.



2 comments:

staroad said...

Προσωπικά θα ήμουν πανευτυχής, εάν διατηρήσουμε την κατάσταση του κλίματος της Γης σταθερή, έστω για τα επόμενα 10 χρόνια!

ecoChris said...

Συμφωνώ μαζί σου και θα είναι μια πρόκληση για το καθένα μας όχι απλά να κρατήσουμε το κλίμα σταθερό αλλά να το επαναφέρουμε στο φυσιολογικό.