Πότε θα αντιδράσουμε στο μέγιστο σκάνδαλο που λέγεται απαξίωση της ζωής

Μέσα στις δραματικές συνθήκες που έχει φτάσει να ζει η ανθρωπότητα και οι οποίες κάθε μέρα μεταβάλλονται ραγδαία προς το χειρότερο, ένα πράγμα προβάλει πλέον ολοφάνερα: αυτό που ζούμε είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο, είναι το μέγιστο σκάνδαλο που λέγεται απαξίωση της ζωής. Οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στο τρέχον σύστημα φωνάζει απροκάλυπτα ότι η ζωή δεν έχει καμιά αξία και αυτό το μήνυμα μας σερβίρεται ωμά και κατάμουτρα κάθε μέρα.

Αυτοί που δόλια βρέθηκαν σε θέση ελέγχου των κοινωνιών και της ανθρωπότητας και ο μηχανισμός εξουσίας τους ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την διατήρηση του στάτους κβο των προνομίων που βίαια υφάρπαξαν. Ειδικότερα στην τρέχουσα συγκυρία αυτό γίνεται με κάθε τρόπο που υπάρχει στην διάθεσή τους και με την απροκάλυπτη εχθρότητα και καταπίεση ενάντια στη ζωή, ανθρώπινη και μη ανθρώπινη.

Όλα τα επιμέρους σκάνδαλα που ξεσπούν ασταμάτητα και χωρίς τελειωμό σε κάθε πτυχή της ζωής μας προέρχονται από αυτό το βασικό σκάνδαλο της απαξίωσης της ζωής. Και φυσικά όλα τα σκάνδαλα είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να ενισχύουν συνεχώς αυτό το μέγιστο σκάνδαλο που θέλει την ζωή χωρίς αξία ενώ στην θέση της να προτάσσονται ως αξία τα αντιδραστικά δόγματα αυτού του συστήματος.

Έτσι για παράδειγμα η ανθρωπότητα ωθείται στο αρρωστημένο σκεπτικό που θέλει το ψευδο-χρέος, την «οικονομία», τις τράπεζες, κλπ να είναι πιο σημαντικά από την ζωή των ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι έχουν ωθηθεί να πιστεύουν ότι το μοντέλο τροφής που τους έχει επιβληθεί είναι πιο σημαντικό από την ζωή των μη ανθρώπινων ζώων.

Εξ ου και η μετάβαση σε μια απόλυτα ανώμαλη, ανεξέλεγκτη και εχθρική διατροφική δυστοπία που συνεχίζεται ακάθεκτη. Η τροφή έχει πλέον φτάσει στον οργουελικό αντίποδα του να είναι μη τροφή. Είναι κάτι εντελώς ξένο και απομακρύνεται συνεχώς από αυτό που είναι συμβατό με την ανθρώπινη πεπτική ανατομία, με τις θεμελιώδεις αξίες και την ηθική αλλά και τους νόμους του οικοσυστήματος. Πρόκειται για έναν χώρο απέραντα βρώμικο όπου η μια ανωμαλία διαδέχεται την άλλη και το ένα σκάνδαλο το άλλο, με τελευταίο αυτό με το κρέας αλόγου. 

Τα πάντα επιβάλλονται από τα πάνω, από ένα σύστημα αντιδραστικό που προς στιγμήν φαίνεται να παίζει στο γήπεδό του και να μας επιβάλει ότι θέλει. Και αν ο χώρος της πολιτικής είναι μια φορά βρώμικος, ο χώρος της διατροφής είναι πολλές φορές περισσότερο. Το διατροφικό πεδίο μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο βουλιάζει ασταμάτητα στον δυσώδη βούρκο του ολοκληρωτισμού όπως άλλωστε βουλιάζει και κάθε άλλη πτυχή της ζωής μας για την οποία μας αφαιρέθηκε η δυνατότητα να έχουμε λόγο. Έτσι τα μεταλλαγμένα είναι παντού σε μια Ευρώπη που οι πολίτες είναι σαφώς ενάντια τους ενώ ο διατροφικός κώδικας ύπουλα προωθείται για να μας αφαιρέσει και το τελευταίο δικαίωμα στην πραγματική τροφή.

Σε αυτή την καταστροφική πορεία δίνουν το παλμό και την καθοδηγούν τα λεγόμενα ζωικά «προϊόντα» αφού αυτά μπορεί να παρουσιάζονται ως η κάλυψη της ανάγκης της τροφής αλλά στην πραγματικότητα σημαίνουν ένα και μόνο πράγμα: την απαξίωση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων (και κατ’ επέκταση και του ανθρώπου). Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με την ρίζα του σκανδάλου και την πρωτογενή παραγωγή της αντίληψης που απαξιώνει την ζωή. Εν συνεχεία μέσα από τον σκόπιμο κορεσμό της κοινωνίας με ζωικά «προϊόντα», με το να βρίσκονται παντού και με το να έχουν επιβληθεί ως «αναγκαία» και «απαραίτητα», λειτουργούν ως το ζωντανό παράδειγμα της απαξίωσης της ζωής που διαβρώνει και αλώνει την συλλογική συνείδηση. Και τελικά καταλήγει να επιτρέπει την ίδια απαξίωση και καταπίεση και για την ζωή των ανθρώπων.

Αλλά όσο η πηγή των σκανδάλων (η απαξίωση της ζωής που πρωτογενώς εισβάλει στην κοινωνία ως τροφή μέσα από την καταπίεση των ζώων) θα αφήνεται αδιαμφισβήτητη και στο απυρόβλητο, θα παράγει συνεχώς απαξίωση και αλλεπάλληλα σκάνδαλα. Και το ερώτημα είναι πότε ο καταναλωτής θα πάρει ανάποδες ώστε τελικά να καταρρεύσει η πίστη του σε αυτό το σύστημα.

Η «αγορά» των ζωικών όσο κραταιά και να δείχνει σήμερα και όσο και αν οι προβλέψεις της μιλούν για διπλασιασμό της «παραγωγής» μέχρι το 2020, είναι μια εύθραυστη αγορά που εύκολα θα μπορούσε να καταρρεύσει και να τιναχτεί στο αέρα. Η αγορά αυτή εξαρτάται από μια σειρά σκόπιμα ευνοϊκούς παράγοντες σήμερα, (όλους καλυπτόμενους με χρήματα του καταναλωτή όπως επιδοτήσεις, διαφήμιση, εκπαίδευση στρατιών «ειδικών» της εκμετάλλευσης ζώων με σκοπό την παραπληροφόρηση και την συμμετοχή του καταναλωτή σε αυτό το σύστημα, κλπ) αλλά τελικά εξαρτάται κυρίως από τον αβέβαιο και απρόβλεπτο ανθρώπινο παράγοντα που είναι ήδη αρκετά δυσαρεστημένος.

Έτσι σε ανύποπτο χρόνο η περίοδος του εφησυχασμένου καταναλωτή μπορεί να λήξει και μεθαύριο τα γούστα μπορεί να αλλάξουν και αυτός να αποσύρει την συναίνεσή του από αυτή την αγορά. Γιατί ο «πελάτης» της συγκεκριμένης «αγοράς» δεν είναι δεδομένος και δεν θα είναι πάντα πειθήνιος και ευκολόπιστος. Η τάση έχει ήδη αρχίσει να διαγράφεται και πολλοί, παρασυρόμενοι από τα σκάνδαλα και τον εμπαιγμό αλλά κυρίως από την ανάγκη να προστατέψουν την υγεία τους και την ζωή τους, αποσύρουν την στήριξη τους από αυτή την αγορά. Ο γίγαντας ξυπνάει και οι στατιστικές λένε ότι στις ΗΠΑ το 12,5% έχει πλέον μπει σε μια φυτική διατροφή.

Μέσα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται αλλά και απέναντι στο υπάρχον σκηνικό που έχει ισοπεδώσει την αξία της ζωής, η vegan προσέγγιση και προοπτική είναι η μόνη φωνή πραγματικής αντίθεσης και η μόνη που αποκαθιστά στη πράξη την αξία της ζωής. Είναι η θρυαλλίδα που δημιουργεί σταδιακά την κρίσιμη μάζα η οποία θα τερματίσει το μέγιστο σκάνδαλο της απαξίωσης της ζωής και θα μας πάει στο επόμενο κεφάλαιο της ανθρώπινης εξέλιξης.

Η μεγαλύτερη απειλή για το σύστημα και τις «αγορές» του (με προεξάρχουσα αυτήν των «ζωικών προϊόντων») είναι η σύνδεση των αισθανόμενων εκ των οποίων ο ένας (άνθρωπος) τεχνητά στρέφεται εναντίον του άλλου (ζώα) και ο veganism αντιπροσωπεύει αυτή την σύνδεση και την επανασύνδεση. Μας ξεκαθαρίζει ότι αυτό που το σύστημα της καταπίεσης παρουσιάζει ως «αγορά», δεν είναι αγορά και ούτε πρόκειται για «πελάτες» ή «καταναλωτές». Μας δείχνει ότι σκόπιμα οι έννοιες συγχέονται αφού πρόκειται για ένα δουλεμπόριο στο οποίο οι «καταναλωτές» μετατρέπονται σε πιόνια που αποδέχονται τα προϊόντα εγκλήματος και της λεηλασίας της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων μέσα σε ένα σκηνικό όπου η εκμετάλλευση ντύνεται ως αγορά και η καταπίεση μεταμφιέζεται ως κατανάλωση.

Το σύστημα βρίσκεται σε θέση αμυνόμενου και σε μια συνεχή μάχη ενάντια στην ευαισθητοποίηση, στην συνειδητοποίηση και στην επίγνωση που καραδοκούν στο μυαλό και στην καρδιά του καταναλωτή. Όμως τι να πρωτοκρύψει και τι να δικαιολογήσει, και για πόσο ακόμη;

Όταν υπάρξει συνείδηση του τι κάνουν οι άνθρωποι στην αισθανόμενη ζωή, τότε το παιχνίδι για την αγορά ζωικών θα έχει χαθεί. Ο μέχρι χθες πειθήνιος πελάτης είναι πλέον σε θέση να διαλευκάνει το άδικο και μακάβριο έγκλημα και να δει την πλήρη εικόνα. Ξαφνικά όλα τα διάσπαρτα, πολλαπλά, αποσπασματικά κομμάτια που υπάρχουν στα ράφια αυτής της «αγοράς» επανασυνδέονται στο ον από το οποίο προήλθαν: το γάλα, το κρέας, το καλλυντικό, το ρούχο, το παπούτσι και τόσα άλλα «προϊόντα», από λείψανα μιας ζωής που απαξιώθηκε συντίθενται πλέον συμβολικά και ξαναδημιουργούν την ζωή που άδικα χάθηκε σε ένα άλλο επίπεδο.

Είναι το βαθύτερο επίπεδο όπου όλη η σκευωρία της απαξίωσης της ζωής και του πως αυτή περνούσε από την εκμηδένιση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων έρχεται στο προσκήνιο. Και τότε ο καταναλωτής κατανοεί ότι πάνω απ’ όλα και ο ίδιος είναι φορέας αισθανόμενης ζωής. Είναι η στιγμή της βαθιάς κατανόησης ότι ο σεβασμός της ίδιας μας της ζωής περνάει από τον σεβασμό της ζωής των άλλων αισθανόμενων. Και τότε επιτακτικά διαισθάνεται το χρέος να υπερασπίσει την αξία της ζωής, κάθε ζωής, με το να βγει για πάντα από αυτή την «αγορά».