02 May 2012

Ο αγώνας για δικαιοσύνη εμπεριέχει και την αποκατάσταση των ζώων


Το όραμα ενός δίκαιου κόσμου θα παραμένει απλά μια φράση χωρίς νόημα εάν όσοι αγωνίζονται γι αυτόν, αποδέχονται τα ιδεολογήματα της παρούσας οικονομικο-πολιτικής δομής, της οποίας βασική αντίληψη και βασικός οικονομικός κλάδος είναι η εκμετάλλευση των ζώων.

Η πορεία προς ένα δίκαιο κόσμο περνάει μέσα από την χωρίς διάκριση ιδεολογική και πρακτική αμφισβήτηση κάθε μορφής αδικίας, βίας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Γιατί για έναν αμερόληπτο κριτή τα παραπάνω εξακολουθούν να είναι αδικία, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση όταν επιβάλλονται  στα μη ανθρώπινα ζώα και η αποδοχή τους ή η ανοχή προς αυτά, παράγει μόνο περισσότερη αδικία, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση.

Όμως αυτή η προφανής διαπίστωση είναι απόλυτα επιζήμια για το τρέχον σύστημα το οποίο προσπαθεί συνεχώς και με διάφορους τρόπους να την αμφισβητήσει και να την ακυρώσει.

Κάτω από την πίεση των ιδιοτελών συμφερόντων οι διάφοροι υπερασπιστές του συστήματος αναλαμβάνουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και ως εκ θαύματος όλα τα παραπάνω δικαιολογούνται ή παραγράφονται όταν πρόκειται για τα μη ανθρώπινα ζώα.

Στο πλαίσιο αυτής της μόνιμης εκστρατείας σπίλωσης, τα ζώα συνεχώς απαξιώνονται και υποβαθμίζονται και ο κόσμος τα γνωρίζει μέσα από αυτήν την παραποιημένη αντίληψη, όπως εξάλλου συμβαίνει και με πολλά άλλα ζητήματα στα οποία έχει μεσολαβήσει η προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Η γνώμη που τελικά διαμορφώνει ο κόσμος για τα ζώα είναι η υποκειμενική και μεροληπτική αντίληψη του συστήματος.

Συνεπώς, ο κόσμος αλληλεπιδρά με τα ζώα βάσει αυτής της διαστρεβλωμένης αντίληψης και όχι βάσει αντικειμενικών παραγόντων όπως οι θεμελιώδεις αξίες (δικαιοσύνη, σεβασμός της ζωής και της ελευθερίας, κλπ), η ίδια φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού και τέλος η ορθολογική απόφαση της μη συμμετοχής σε ένα αδικαιολόγητο κακό, το οποίο μπορεί να αποφευχθεί μέσω συμπονετικών επιλογών.

Ο κόσμος γνωρίζει και καταγράφει τα ζώα ως δουλικά, υπηρέτες και ορντινάντσες του ανθρώπου. Εκπαιδεύεται από πολύ νωρίς να μην τα υπολογίζει και να αποδέχεται σχεδόν άκριτα ότι επιβάλλεται σ’ αυτά.

Μαθαίνει να τα βλέπει σαν εμπορεύματα και αντικείμενα κτήσης (κατοικίδια), ως κομπάρσους σε θεάματα (τσίρκο, ταυρομαχίες, ενυδρεία και ζωολογικούς κήπους), ως άχρηστα και αναλώσιμα υποκείμενα (πειράματα) και σαν άψυχα μηχανήματα και πρώτη ύλη σε μια γραμμή παραγωγής τροφής και ένδυσης.

Ο κόσμος εκπαιδεύεται τελικά σε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά και αντικειμενικά είναι τα ζώα για το οικοσύστημα το οποίο τα δημιούργησε.

Εκλαμβάνονται ως υπο-όντα, τα οποία δεν αξίζει να υπάρχουν για τον εαυτό τους αλλά μόνο σε σχέση με τις ανθρώπινες απαιτήσεις και συνολικά δημιουργείται εκείνη η εικόνα η οποία εγγυάται την συνέχιση της εκμετάλλευσής τους και όχι την ελεύθερη ύπαρξή τους.

Έτσι ο δρόμος για την γενοκτονία τους είναι ορθάνοιχτος, αφού και τα οκτώ στάδια αυτής της διαδικασίας είναι εδώ σύμφωνα με το Genocide Watch:

1 - Διάκριση σε ομάδες: επιχειρείται η διαίρεση σε «εμείς» και «αυτοί» και στην προκειμένη περίπτωση «εμείς οι άνθρωπο»ι και «αυτά τα ζώα»
2 - Συμβολισμός ή στιγματισμός: χρησιμοποιούνται υποτιμητικές λέξεις όπως «βρώμικα», «ηλίθια», κλπ
3 – Απανθρωποποίηση: για τα ζώα θα το λέγαμε αποζωοποίηση δηλαδή άρνηση της υπόστασης του αισθανόμενου όντος
4 - Οργάνωση: στην γενοκτονία ανθρώπων χρησιμοποιείται οργανωμένος στρατός, ενώ σε αυτή των ζώων μια οργανωμένη βιομηχανία και τα γύρω από αυτήν επαγγέλματα
5 – Πόλωση: χρησιμοποιείται πολωτική προπαγάνδα και νομοθεσία για να επιτευχθεί η πλήρης διαίρεση των ομάδων
6 – Προετοιμασία: γίνεται διαχωρισμός των θυμάτων
7 – Εξόντωση: μαζικής κλίμακας εξολόθρευση
8 - Άρνηση ενοχής: απόσειση ευθυνών, συγκάλυψη, και ακόμη η κατηγορία των ίδιων των θυμάτων

Στην περίπτωση των μη ανθρώπινων ζώων, η λέξη γενοκτονία είναι πολύ λίγη για να περιγράψει με ακρίβεια αυτόν τον απαράδεκτο, επαναλαμβανόμενο κύκλο: ολόκληρες γενιές ζώων εξοντώνονται ανά τακτά διαστήματα (συγκριτικά ο πιο γρήγορος κύκλος είναι για τα κοτόπουλα (broiler chicken): αυτό σημαίνει ότι ανά μόλις 45 ημέρες εξοντώνεται μια ολόκληρη γενιά και αντικαθιστάται αμέσως από μία νέα).

Πρόκειται λοιπόν για έναν καθαρά υποκινούμενο κύκλο εγκλήματος, ο οποίος θα είχε καταδικαστεί και τερματιστεί εάν η πραγματική εικόνα των ζώων αφηνόταν να αποκατασταθεί στην συνείδηση των ανθρώπων.

Η αποκατάσταση των ζώων δεν πάει κόντρα στην φύση, ούτε αντιβαίνει τους κανόνες της αλλά αντίθετα εναρμονίζεται μ’ αυτούς, αφού η Φύση ορίζει ως προϋποθέσεις ύπαρξης για κάθε πλάσμα, την αυτοτέλεια και την ελευθερία.

Επιπλέον, η αποκατάσταση των ζώων δεν πάει κόντρα στην ζωή και στα συμφέροντα του ανθρώπου (υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι να τραφούμε, να ντυθούμε και να κάνουμε ότι άλλο σήμερα το κάνουμε χρησιμοποιώντας ζώα) - πηγαίνει κόντρα μόνο στα κατεστημένα συμφέροντα και στις εγωιστικές ιδιοτέλειες που έχουν έντεχνα συνδυαστεί με την κατανάλωση των ζωικών προϊόντων.

Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι η αποκατάσταση των ζώων προάγει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο την αποκατάσταση και την θωράκιση των αξιών και επομένως τον κάθε κοινωνικό αγώνα για δικαιοσύνη, ελευθερία, ειρήνη.

Γιατί δεν μπορείς να αγωνίζεσαι ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και να την αποδέχεσαι για τα ζώα. Δεν μπορείς να παρέχεις ιδεολογική και πρακτική στήριξη σε αυτό ακριβώς που εναντιώνεσαι, αφού έτσι αφήνονται άθικτα τα προνόμια και οι κυριαρχικές αντιλήψεις και δομές. Μια τέτοια διαχωριστική τακτική είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να απαξιωθεί, να αποδυναμωθεί και τελικά να ευνουχιστεί ο αγώνας.

Είναι προς το συμφέρον της ανθρωπότητας να μην υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι, να μην υπάρχει εκμετάλλευση, αφού, όπως η ιστορία επαληθεύει, αυτή είναι μόνο πηγή δεινών που οδηγεί σε κυριαρχικές ιδεολογίες, αυτοκρατορίες και καταπιεστικά καθεστώτα για ανθρώπους και μη ανθρώπους. Και η μη συνολική καταπολέμηση της εκμετάλλευσης οδηγεί σε αναζωπύρωσή της και σε περισσότερη και πιο συγκαλυμμένη και εκλεπτυσμένη καταπίεση.

Τελικά, αυτό που συμφέρει την ανθρωπότητα είναι να σβηστεί και η παραμικρή εστία εκμετάλλευσης, και όσο κι αν ακούγεται απλοϊκό και ίσως αφελές, αυτό συμφέρει ακόμα και αυτήν την τυφλή και ματαιόδοξη ελίτ που κατευθύνει τώρα τα πράγματα και μας οδηγεί στην καταστροφή.

Η εποχή του όποιου «διαίρει και βασίλευε» πλησιάζει εσπευσμένα στο τέλος της. Μια άλλη εποχή αναδύεται, στην οποία αποκαθίστανται οι απατηλές διαιρέσεις του παρελθόντος. Πρωταγωνιστής σε αυτήν την προσπάθεια είναι η φιλοσοφία του veganism με την σαφή προσήλωσή της στην βασική αρχή της μη εκμετάλλευσης.