Τύποι γεωργίας που υπάρχουν σήμερα

............

Σχόλια σχετικά με τον πίνακα

1- Το ιδανικό είναι να έχουν όλοι την δυνατότητα να καλλιεργήσουν την δική τους τροφή και ο καλύτερος τρόπος είναι η Φυσική Καλλιέργεια χωρίς καθόλου ζωικές εισροές δηλαδή veganic. Γνωστό παράδειγμα φυσικής καλλιέργειας είναι το κτήμα του Παναγιώτη Μανίκη στο Κλησοχώρι Έδεσσας, όπου σε μια έκταση 35 στρεμμάτων έχουμε πάνω από 100 είδη φυτών. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα δάσος τροφής (Food Forest) και ένα μικρό οικοσύστημα.

2- Πολύ κοντά στην φυσική καλλιέργεια είναι και η περμακουλτούρα ή αεικαλλιέργεια και έχει σχεδόν την ίδια φιλοσοφία με αυτήν.

3- Η βιολογική καλλιέργεια είναι αυτή την στιγμή η καλύτερη επιλογή για τον μέσο καταναλωτή ο οποίος δεν έχει την δυνατότητα να καλλιεργήσει την δική του τροφή και είναι αναγκασμένος να την αγοράζει. Το ιδανικό είναι να αγοράζουμε τα βιολογικά καλλιεργημένα φρούτα και λαχανικά από τις βιολογικές λαϊκές όπου είναι στην καλύτερη και πιο φρέσκια μορφή τους. Σημαντικό στοιχείο είναι ότι η τιμή τους έχει πλέον σχεδόν εξισωθεί με των συμβατικών.

4- Η συμβατική χημική γεωργία παράγει μη τροφή και είναι αδιανόητο να αποδεχόμαστε ως τροφή κάτι που έχει δηλητηριαστεί με χημικά. Η «πράσινη επανάσταση» είναι αδιέξοδη από κάθε άποψη και ως καταναλωτές δεν θα πρέπει να εφησυχαζόμαστε στις διαβεβαιώσεις περί ασφάλειας αφού η μη τροφή είναι ένας αργός δολοφόνος που συσσωρεύει τοξίνες στον οργανισμό μας και δημιουργεί ύπουλα και αργά τα προβλήματα υγείας. Διεκδικώντας το δικαίωμα στην αγνή τροφή θα μπορέσουμε να κλείσουμε την καταστροφική παρένθεση της μη τροφής που εξυπηρετεί λίγους και μια συγκεκριμένη ατζέντα.

5- Η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων φυτών είναι η «απάντηση» της αγροβιομηχανίας στην κρίση της «πράσινης επανάστασης» που η ίδια δημιούργησε και είναι ο απόλυτος κίνδυνος για την βιοποικιλότητα και την ίδια την ζωή στη Γη. Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν υπάρχει τέτοια καλλιέργεια στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κίνδυνος έχει αποσοβηθεί και ότι στο μέλλον δεν θα υπάρξει. Το γεγονός ότι η χώρα είναι υπό το καθεστώς του ΔΝΤ εγκυμονεί τεράστιο κίνδυνο να μας επιβληθούν τα μεταλλαγμένα όπως έγινε με την ανάλογη περίπτωση της Αργεντινής. Ο απόλυτος βέβαια εμπαιγμός και το εντελώς δυσάρεστο είναι ότι τα μεταλλαγμένα αλωνίζουν εδώ και χρόνια ως ζωοτροφή στην Ευρώπη και όσοι καταναλώνουν ζωικές τροφές, τα καταναλώνουν έμμεσα και συστηματικά εκθέτοντας τον οργανισμό τους σε απρόβλεπτες συνέπειες.

30-ετής μελέτη για την βιολογική γεωργία

Η βιολογική γεωργία μπορεί να θρέψει τον κόσμο: 
30-ετής μελέτη δείχνει ανώτερη απόδοση

http://www.rodaleinstitute.org/fst30years

Μια ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη μελέτη από το Ινστιτούτο Rodale, μια οργάνωση που λειτουργεί από το 1947 και για πάνω από εξήντα χρόνια ερευνά τις βέλτιστες πρακτικές της βιολογικής γεωργίας.

Η βιωσιμότητα, η υγεία, και τα περιβαλλοντικά οφέλη της βιολογικής καλλιέργειας αποδεικνύονται στην πιο μακρόχρονη μελέτη που έγινε ποτέ.

Το Ινστιτούτο Rodale πρόσφατα ολοκλήρωσε μια 30-χρονη δοκιμή η οποία σύγκρινε την βιολογική γεωργία, με την χημική και την γεωργία με ΓΤΟ, που δείχνει ότι οι αποδόσεις και τα κέρδη ήταν υψηλότερα για τις βιολογικές καλλιέργειες.

Τα συμπεράσματα με μια ματιά

- Οι αποδόσεις της βιολογικής καλλιέργειας είναι οι ίδιες με τις συμβατικής γεωργίας.

- Η βιολογική καλλιέργεια ξεπερνά την συμβατική στα έτη ξηρασίας.

- Τα συστήματα βιολογικής γεωργίας χτίζουν αντί να καταστρέφουν την οργανική ύλη του εδάφους, καθιστώντας τα ένα πιο βιώσιμο σύστημα.

- Η βιολογική γεωργία χρησιμοποιεί 45% λιγότερη ενέργεια και είναι πιο αποτελεσματική.

- Τα συμβατικά συστήματα παράγουν 40% περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου.

- Τα συστήματα βιολογικής γεωργίας είναι πιο κερδοφόρα από ό,τι τα συμβατικά.

Το σήμα κατατεθέν ενός πραγματικά βιώσιμου συστήματος είναι η ικανότητά του να αναγεννιέται. Και όταν πρόκειται για καλλιέργεια, το κλειδί για τη βιώσιμη γεωργία είναι η υγεία του εδάφους, γιατί αυτή είναι το θεμέλιο για την παρούσα και μελλοντική ανάπτυξη.

Η βιολογική γεωργία είναι κατά πολύ ανώτερη από τα συμβατικά συστήματα, όταν πρόκειται για την οικοδόμηση, τη διατήρηση και την αναπλήρωση της υγείας του εδάφους. Όταν κάποιος λάβει επίσης υπόψη τις αποδόσεις, την οικονομική βιωσιμότητα, την χρήση ενέργειας, και την ανθρώπινη υγεία, είναι σαφές ότι η βιολογική γεωργία είναι βιώσιμη, ενώ οι τρέχουσες συμβατικές πρακτικές δεν είναι.

Ιστορία της έρευνας

Η έρευνα των γεωργικών συστημάτων (Farming Systems Trial (FST)®) του Ινστιτούτου Rodale είναι η μακροβιότερη (στις ΗΠΑ) σύγκριση μεταξύ βιολογικής και χημικής γεωργίας. Όταν ξεκίνησε το 1981 για να μελετήσει τι συμβαίνει κατά τη μετάβαση από την χημική στην βιολογική γεωργία, η έρευνα αποτέλεσε έκπληξη για μια διατροφική κοινότητα που ακόμη απαξιούσε τις βιολογικές πρακτικές. Μετά από μια αρχική πτώση των αποδόσεων κατά τα πρώτα χρόνια της μετάβασης, το οργανικό σύστημα σύντομα ανέκαμπτε στο να φτάνει ή και να ξεπερνά το συμβατικό σύστημα. Με την πάροδο του χρόνου, η έρευνα έγινε η σύγκριση του μακροπρόθεσμου δυναμικού των δύο συστημάτων.

Το Ινστιτούτο Rodale είναι μη κερδοσκοπικό και για πάνω από 60 χρόνια ερευνά τις καλύτερες πρακτικές για την βιολογική γεωργία και τις μοιράζεται με τους καλλιεργητές και τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Επίσης προωθεί την εκπαίδευση των καταναλωτών για το πως η βιολογική καλλιέργεια είναι η πιο υγιεινή επιλογή για τους ανθρώπους και τον πλανήτη.

Η πλήρης μελέτη σε PDF

http://www.rodaleinstitute.org/files/FSTbookletFINAL.pdf

Η πλάνη του σπασμένου παράθυρου

Η πλάνη του σπασμένου παράθυρου πρωτοαναφέρεται το 1850 από τον Γάλλο οικονομολόγο Φρεντερίκ Μπαστιά (Frédéric Bastiat) στο δοκίμιό του «Αυτό που φαίνεται και αυτό που δεν φαίνεται». Ο Μπαστιά με την «πλάνη του τζαμά», όπως αλλιώς λέγεται, μας δείχνει ότι η καταστροφή δεν συνδέεται με την ανάπτυξη.

Και αυτό γιατί οι πόροι, η ενέργεια, οι δυνάμεις και ο χρόνος που δαπανώνται για την αποκατάσταση των ζημιών μιας σκόπιμης, προκαλούμενης από τον άνθρωπο καταστροφής (πχ πόλεμος), θα μπορούσαν να διατεθούν για άλλες ανάγκες της κοινωνίας.

Υπάρχουν όμως και κάποια κατεστημένα συμφέροντα που ωφελούνται από τέτοιου είδους καταστροφές και είναι αυτά που φροντίζουν να διατηρούν την πλάνη ζωντανή, αποκρύπτοντας την άλλη όψη, την δημιουργική εναλλακτική που έχουμε στην διάθεσή μας χωρίς να χρειάζεται να καταστρέψουμε.

Στο βίντεο η πλάνη του σπασμένου παράθυρου εξηγείται από τον καθηγητή Art Carden του Rhodes College.

Ο αγώνας για δικαιοσύνη εμπεριέχει και την αποκατάσταση των ζώων

Το όραμα ενός δίκαιου κόσμου θα παραμένει απλά μια φράση χωρίς νόημα εάν όσοι αγωνίζονται γι αυτόν, αποδέχονται τα ιδεολογήματα της παρούσας οικονομικο-πολιτικής δομής, της οποίας βασική αντίληψη και βασικός οικονομικός κλάδος είναι η εκμετάλλευση των ζώων.

Η πορεία προς ένα δίκαιο κόσμο περνάει μέσα από την χωρίς διάκριση ιδεολογική και πρακτική αμφισβήτηση κάθε μορφής αδικίας, βίας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Γιατί για έναν αμερόληπτο κριτή τα παραπάνω εξακολουθούν να είναι αδικία, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση όταν επιβάλλονται  στα μη ανθρώπινα ζώα και η αποδοχή τους ή η ανοχή προς αυτά, παράγει μόνο περισσότερη αδικία, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση.

Όμως αυτή η προφανής διαπίστωση είναι απόλυτα επιζήμια για το τρέχον σύστημα το οποίο προσπαθεί συνεχώς και με διάφορους τρόπους να την αμφισβητήσει και να την ακυρώσει.

Κάτω από την πίεση των ιδιοτελών συμφερόντων οι διάφοροι υπερασπιστές του συστήματος αναλαμβάνουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και ως εκ θαύματος όλα τα παραπάνω δικαιολογούνται ή παραγράφονται όταν πρόκειται για τα μη ανθρώπινα ζώα.

Στο πλαίσιο αυτής της μόνιμης εκστρατείας σπίλωσης, τα ζώα συνεχώς απαξιώνονται και υποβαθμίζονται και ο κόσμος τα γνωρίζει μέσα από αυτήν την παραποιημένη αντίληψη, όπως εξάλλου συμβαίνει και με πολλά άλλα ζητήματα στα οποία έχει μεσολαβήσει η προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Η γνώμη που τελικά διαμορφώνει ο κόσμος για τα ζώα είναι η υποκειμενική και μεροληπτική αντίληψη του συστήματος.

Συνεπώς, ο κόσμος αλληλεπιδρά με τα ζώα βάσει αυτής της διαστρεβλωμένης αντίληψης και όχι βάσει αντικειμενικών παραγόντων όπως οι θεμελιώδεις αξίες (δικαιοσύνη, σεβασμός της ζωής και της ελευθερίας, κλπ), η ίδια φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού και τέλος η ορθολογική απόφαση της μη συμμετοχής σε ένα αδικαιολόγητο κακό, το οποίο μπορεί να αποφευχθεί μέσω συμπονετικών επιλογών.

Ο κόσμος γνωρίζει και καταγράφει τα ζώα ως δουλικά, υπηρέτες και ορντινάντσες του ανθρώπου. Εκπαιδεύεται από πολύ νωρίς να μην τα υπολογίζει και να αποδέχεται σχεδόν άκριτα ότι επιβάλλεται σ’ αυτά.

Μαθαίνει να τα βλέπει σαν εμπορεύματα και αντικείμενα κτήσης (κατοικίδια), ως κομπάρσους σε θεάματα (τσίρκο, ταυρομαχίες, ενυδρεία και ζωολογικούς κήπους), ως άχρηστα και αναλώσιμα υποκείμενα (πειράματα) και σαν άψυχα μηχανήματα και πρώτη ύλη σε μια γραμμή παραγωγής τροφής και ένδυσης.

Ο κόσμος εκπαιδεύεται τελικά σε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά και αντικειμενικά είναι τα ζώα για το οικοσύστημα το οποίο τα δημιούργησε.

Εκλαμβάνονται ως υπο-όντα, τα οποία δεν αξίζει να υπάρχουν για τον εαυτό τους αλλά μόνο σε σχέση με τις ανθρώπινες απαιτήσεις και συνολικά δημιουργείται εκείνη η εικόνα η οποία εγγυάται την συνέχιση της εκμετάλλευσής τους και όχι την ελεύθερη ύπαρξή τους.

Έτσι ο δρόμος για την γενοκτονία τους είναι ορθάνοιχτος, αφού και τα οκτώ στάδια αυτής της διαδικασίας είναι εδώ σύμφωνα με το Genocide Watch:

1 - Διάκριση σε ομάδες: επιχειρείται η διαίρεση σε «εμείς» και «αυτοί» και στην προκειμένη περίπτωση «εμείς οι άνθρωπο»ι και «αυτά τα ζώα»

2 - Συμβολισμός ή στιγματισμός: χρησιμοποιούνται υποτιμητικές λέξεις όπως «βρώμικα», «ηλίθια», κλπ
3 – Απανθρωποποίηση: για τα ζώα θα το λέγαμε αποζωοποίηση δηλαδή άρνηση της υπόστασης του αισθανόμενου όντος
4 - Οργάνωση: στην γενοκτονία ανθρώπων χρησιμοποιείται οργανωμένος στρατός, ενώ σε αυτή των ζώων μια οργανωμένη βιομηχανία και τα γύρω από αυτήν επαγγέλματα
5 – Πόλωση: χρησιμοποιείται πολωτική προπαγάνδα και νομοθεσία για να επιτευχθεί η πλήρης διαίρεση των ομάδων
6 – Προετοιμασία: γίνεται διαχωρισμός των θυμάτων
7 – Εξόντωση: μαζικής κλίμακας εξολόθρευση
8 - Άρνηση ενοχής: απόσειση ευθυνών, συγκάλυψη, και ακόμη η κατηγορία των ίδιων των θυμάτων

Στην περίπτωση των μη ανθρώπινων ζώων, η λέξη γενοκτονία είναι πολύ λίγη για να περιγράψει με ακρίβεια αυτόν τον απαράδεκτο, επαναλαμβανόμενο κύκλο: ολόκληρες γενιές ζώων εξοντώνονται ανά τακτά διαστήματα (συγκριτικά ο πιο γρήγορος κύκλος είναι για τα κοτόπουλα (broiler chicken): αυτό σημαίνει ότι ανά μόλις 45 ημέρες εξοντώνεται μια ολόκληρη γενιά και αντικαθιστάται αμέσως από μία νέα).

Πρόκειται λοιπόν για έναν καθαρά υποκινούμενο κύκλο εγκλήματος, ο οποίος θα είχε καταδικαστεί και τερματιστεί εάν η πραγματική εικόνα των ζώων αφηνόταν να αποκατασταθεί στην συνείδηση των ανθρώπων.

Η αποκατάσταση των ζώων δεν πάει κόντρα στην φύση, ούτε αντιβαίνει τους κανόνες της αλλά αντίθετα εναρμονίζεται μ’ αυτούς, αφού η Φύση ορίζει ως προϋποθέσεις ύπαρξης για κάθε πλάσμα, την αυτοτέλεια και την ελευθερία.

Επιπλέον, η αποκατάσταση των ζώων δεν πάει κόντρα στην ζωή και στα συμφέροντα του ανθρώπου (υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι να τραφούμε, να ντυθούμε και να κάνουμε ότι άλλο σήμερα το κάνουμε χρησιμοποιώντας ζώα) - πηγαίνει κόντρα μόνο στα κατεστημένα συμφέροντα και στις εγωιστικές ιδιοτέλειες που έχουν έντεχνα συνδυαστεί με την κατανάλωση των ζωικών προϊόντων.

Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι η αποκατάσταση των ζώων προάγει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο την αποκατάσταση και την θωράκιση των αξιών και επομένως τον κάθε κοινωνικό αγώνα για δικαιοσύνη, ελευθερία, ειρήνη.

Γιατί δεν μπορείς να αγωνίζεσαι ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και να την αποδέχεσαι για τα ζώα. Δεν μπορείς να παρέχεις ιδεολογική και πρακτική στήριξη σε αυτό ακριβώς που εναντιώνεσαι, αφού έτσι αφήνονται άθικτα τα προνόμια και οι κυριαρχικές αντιλήψεις και δομές. Μια τέτοια διαχωριστική τακτική είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να απαξιωθεί, να αποδυναμωθεί και τελικά να ευνουχιστεί ο αγώνας.

Είναι προς το συμφέρον της ανθρωπότητας να μην υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι, να μην υπάρχει εκμετάλλευση, αφού, όπως η ιστορία επαληθεύει, αυτή είναι μόνο πηγή δεινών που οδηγεί σε κυριαρχικές ιδεολογίες, αυτοκρατορίες και καταπιεστικά καθεστώτα για ανθρώπους και μη ανθρώπους. Και η μη συνολική καταπολέμηση της εκμετάλλευσης οδηγεί σε αναζωπύρωσή της και σε περισσότερη και πιο συγκαλυμμένη και εκλεπτυσμένη καταπίεση.

Τελικά, αυτό που συμφέρει την ανθρωπότητα είναι να σβηστεί και η παραμικρή εστία εκμετάλλευσης, και όσο κι αν ακούγεται απλοϊκό και ίσως αφελές, αυτό συμφέρει ακόμα και αυτήν την τυφλή και ματαιόδοξη ελίτ που κατευθύνει τώρα τα πράγματα και μας οδηγεί στην καταστροφή.

Η εποχή του όποιου «διαίρει και βασίλευε» πλησιάζει εσπευσμένα στο τέλος της. Μια άλλη εποχή αναδύεται, στην οποία αποκαθίστανται οι απατηλές διαιρέσεις του παρελθόντος. Πρωταγωνιστής σε αυτήν την προσπάθεια είναι η φιλοσοφία του veganism με την σαφή προσήλωσή της στην βασική αρχή της μη εκμετάλλευσης.