Ζάχαρη

του Anup Shah
www.globalissues.org

Πίσω από τη κατανάλωση και το καταναλωτισμό

Μέρος 1ο

http://www.globalissues.org/TradeRelated/Consumption/Sugar.asp

Το πρώτο γλυκό φλυτζάνι καυτού τσαγιού που καταναλώθηκε από έναν άγγλο εργάτη ήταν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, επειδή προοιώνιζε το μετασχηματισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας, μια συνολική ανακατασκευή της οικονομικής και κοινωνικής βάσης της. Πρέπει να προσπαθήσουμε για να καταλάβουμε πλήρως τις συνέπειες αυτού και των συναφών γεγονότων γιατι επάνω σε αυτά δημιουργήθηκε μια εξ ολοκλήρου διαφορετική αντίληψη της σχέσης μεταξύ των παραγωγών και των καταναλωτών, της έννοιας της εργασίας, του καθορισμού του εαυτού, της φύσης των πραγμάτων.

-- Sydney Mintz, Sweetness and Power(Γλύκα και Εξουσία), παρατίθεται από τον Richard H. Robbins, στο βιβλίο Παγκόσμια προβλήματα και η κουλτούρα του καπιταλισμού (Allyn and Bacon, 1999), σ.208.

Η κατανάλωση ζάχαρης και η ιστορία της μας οδηγεί στα διάφορα αλληλένδετα ζητήματα, όπως η οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η σκλαβιά, τα περιβαλλοντικά ζητήματα, η υγεία, τα ζητήματα καταναλωτισμού και τα λοιπά. Βλέπουμε επίσης μια νύξη για τις "κρυμμένες δαπάνες" και τις επιδράσεις στην κοινωνία.

Αρχικά η ζάχαρη ήταν ένα στοιχείο πολυτέλειας

Ιστορικά, περίπου 1000 χρόνια πριν, η ζάχαρη χρησιμοποιήθηκε πρώτιστα για πράγματα όπως:

· ιατρικούς σκοπούς (επειδή μπορεί να είναι ευεργετικό σε περιορισμένες ποσότητες)

· σαν συντηρητικό

· σαν καρύκευμα

· σαν γλυκαντική ουσία, φυσικά.

Ακόμα μέχρι το δέκατο έβδομο αιώνα, ήταν ένα ακριβό στοιχείο πολυτέλειας. Για να καταναλωθεί από τις μάζες, αυτή η πολυτέλεια έπρεπε να μετατραπεί σε ανάγκη.

Αποικιοκρατία, σκλαβιά και φυτείες ζάχαρης

Η ζάχαρη ήταν ένα προσοδοφόρο εμπόριο στο δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα. Η ανάπτυξη ζαχαροκάλαμου της Ισπανίας και της Πορτογαλίας επεκτάθηκε στη Καραϊβική και τα μέρη της Νότιας Αμερικής. Από εκεί, θα στελνόταν σε μέρη όπως η Λισσαβώνα για ραφινάρισμα.

Ενώ αυτό οδήγησε σε μια βιομηχανία που επεκτάθηκε από αυτό, ήρθε επίσης με κάποιο κόστος. Ένα τέτοιο κόστος ήταν η σκλαβιά.

Οι σύγχρονοι οικονομολόγοι επιθυμούν να μιλούν για τα δευτερεύοντα αποτελέσματα ορισμένων προϊόντων, δηλαδή το βαθμό στον οποίο η παραγωγή τους οδηγεί στην ανάπτυξη θυγατρικών βιομηχανιών...η παραγωγή ζάχαρης επίσης παρήγαγε θυγατρικές οικονομικές δραστηριοτήτες. Αυτές περιελάμβαναν τη σκλαβιά, τη δημιουργία αποθέματος στους παραγωγούς ζάχαρης, τη ναυτιλία, την επεξεργασία(ραφινάρισμα), την αποθήκευση, και το χονδρικό και λιανικό εμπόριο.

... Το εμπόριο σκλάβων ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στην επέκταση των βιομηχανιών ζάχαρης... Η αυξανόμενη ζήτηση και η παραγωγή της ζάχαρης δημιούργησαν την οικονομία των φυτειών στο νέο κόσμο και ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος αρμόδιες για την επέκταση του ατλαντικού εμπορίου σκλάβων τον δέκατο έκτο, δέκατο έβδομο και δέκατο όγδοο αιώνα. Από το 1701 έως το 1810 σχεδόν ένα εκατομμύριο σκλάβοι μεταφέρθηκαν στα νησιά Μπαρμπάντος και Τζαμάικα για να απασχοληθούν στις φυτείες ζάχαρης.

... [ Η ζάχαρη έγινε το κέντρο μιας βιομηχανίας, ένα σύμπλεγμα ζάχαρης που συνδύαζε τις φυτείες ζάχαρης, το εμπόριο σκλάβων, τη ναυτιλία μεγάλης απόστασης, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, και τη χρηματοδότηση επενδύσεων.

-- Richard Robbins, Παγκόσμια προβλήματα και ο πολιτισμός της κεφαλαιοκρατίας, (Allyn και μπέϊκον, 1999), Σ. 215-216

Τα παιδιά των σκλάβων χρησιμοποιήθηκαν επίσης στις φυτείες ζάχαρης.

Η ζάχαρη έπειτα μετατράπηκε σε ανάγκη

Όπως συνεχίζει να επισημαίνει ο Robbins, η κατανάλωση ζάχαρης αυξήθηκε προς το τέλος του δέκατου έβδομου αιώνα στην Ευρώπη. Στην Αγγλία και την Ουαλία, από το 1663 έως το 1775 " η κατανάλωση εικοσαπλασιάστηκε " και "αυξήθηκε γρηγορότερα από το ψωμί, το κρέας, και τα γαλακτοκομικά προϊόντα στο δέκατο όγδοο αιώνα." (σ.216).

Γιατί συνέβη αυτό;

Συνοψίζοντας από τον Robbins (Σ. 216 - 217), υπήρξαν πολυάριθμοι λόγοι, που περιλαμβάνουν:

· Αυξανόμενη παραγωγή ζάχαρης που οδηγεί στη μείωση της τιμής. Ως εκ τούτου, ότι κάποτε περιοριζόταν στις ανώτερες τάξεις έγινε ευρύτερα προσιτό στις μέσες τάξεις επίσης. (Για κάποιο δίαστημα, οι τιμές ήταν ακόμα υψηλές οφειλόμενες στα δασμολόγια και την πολιτική επιρροή των ισχυρών ιδιοκτητών φυτειών κ.λπ....)

· Τα οφέλη της ζάχαρης διαλαλήθηκαν ευρέως από τις διάφορες αυθεντίες και προωθήθηκαν επιθετικά σε πολλές πτυχές της ζωής των ανθρώπων.

· Χρησιμοποιήθηκε ως γλυκαντική ουσία σε άλλες ουσίες όπως το τσάι, ο καφές και το κακάο.

· Η φήμη της ζάχαρης ως αγαθό πολυτέλειας ενέπνευσε τη μέση τάξη να την χρησιμοποιήσει για να μιμηθεί τους πλούσιους. Η ζάχαρη ήταν ένα σύμβολο γοήτρου! Δεδομένου ότι η τιμή της ζάχαρης μειώθηκε περαιτέρω, ακόμη και οι φτωχότερες τάξεις ήταν σε θέση να την καταναλώσουν για αυτόν και άλλους λόγους.

· Οι αυξανόμενες αγορές ζάχαρης και προϊόντων ζάχαρης από την κυβέρνηση οδήγησαν στην περαιτέρω χρήση επίσης. Η κατάλληψη της Τζαμάικας που κατεχόταν από τους Γάλλους οδήγησε στη κατάλληψη περισσότερων φυτειών ζάχαρης και στη δημιουργία σταθμών ρουμιού για το βρετανικό ναυτικό.

Κατά συνέπεια, "η παραγωγή ζάχαρης και η κατανάλωση της αυξήθηκαν, όπως επίσης το ποσό εδάφους που αφιερώθηκε στην παραγωγή της, ο αριθμός των μύλων και εγκαταστάσεων καθαρισμού ζάχαρης, των αποστακτηρίων που παρήγαν ρούμι, και των σκλάβων που χρησιμοποιήθηκαν σε ολόκληρη τη διαδικασία. Το σημαντικότερο, τα κέρδη που παράγονταν από το εμπόριο ζάχαρης αυξήθηκαν εντυπωσιακά." (p.217)

Όπως οι ιστορικοί McKendrick, Brewer και Plumb επισήμαναν επίσης, δεδομένου ότι ο καταναλωτισμός γενικά αυξανόταν, καινοτόμες ιδέες πώλησης χρησιμοποιούνταν. Αυτό περιέλαβε την πώληση ζάχαρη με χασούρα για να βοηθήσει να πουληθούν άλλα προϊόντα στα καταστήματα:

Ακόμη και ο ταπεινός καταστηματάρχης του δέκατου-όγδοου αιώνα μπορεί να αποδειχθεί ότι ήταν γνώστης των μεθόδων πωλήσεων που όλες τους πάρα πολύ συχνά αποδίδονται με βεβαιότητα στην ευστροφία του εμπορίου του εικοστού-αιώνα. Η έννοια του ηγέτη μέσω της χασούρας, παραδείγματος χάριν, καθιερώθηκε καλά μεταξύ των καταστηματαρχών του δέκατου- όγδοου αιώνα. Όπως έγραψε ο Campbell το 1747 [ αναφέροντας από τον Καταστηματάρχη του Λονδίνου, 1747, Σ. 188-9 ] "μια συνήθεια έχει επικρατήσει μεταξύ των παντοπωλών να πωλούν τις ζάχαρες στο πρωταρχικό κόστος, και [ αυτοί ] να μην κερδίζουν τίποτα από την πώληση". Οι απώλειες δεν ήταν ασήμαντες [ αλλά ] η πρόθεση (όπως είναι ακόμα σήμερα) ήταν να προσελκυστούν οι πελάτες μέσω αυτής της χασούρας και να προτρεφθούν έπειτα να αγοράσουν "άλλα προϊόντα" (με αυτόν τον τρόπο ωθώντας τον τζίρο των καταστηματαρχών) στα οποία θα έπρεπε "να καταβάλουν τις σε υπερβολικές τιμές" (με αυτόν τον τρόπο επίσης ωθώντας τον τζίρο των καταστηματαρχών).

-- McKendrick, Brewer και Plumb, Η γέννηση μιας καταναλωτικής κοινωνίας, (Hutchinson, 1983), Σ. 93-94

Όπως συνεχίζει επίσης ο Robbins (p.218) οι περαιτέρω αλλαγές από τη βρετανική κυβέρνηση επέτρεψαν περισσότερη μαζική κατανάλωση ζάχαρης:

· Η αφαίρεση των δασμολογίων στις εισαγωγές ξένης ζάχαρης επέτρεψε περισσότερο ανταγωνισμό και χαμήλωμα των τιμών έτσι ώστε η ζάχαρη να μπορεί να γίνει οικονομικά προσιτή σε σχεδόν όλα τα επίπεδα της βρετανικής κοινωνίας.

· Η κατάργηση της σκλαβιάς στις αρχές του 1830 αφού είχε καταργηθεί το ίδιο το εμπόριο σκλάβων το 1807, οδήγησε στην ανάγκη για τις τεχνολογικές βελτιώσεις που χαμήλωσαν περαιτέρω την τιμή.

Σοδιές του κέρδους - Ca$h Crop$

Πολυτέλεια για τους πλουσίους
Θάνατος για τους φτωχούς

Ως σοδειά του κέρδους ορίζεται "οποιοδήποτε προϊόν πολυτέλειας καλλιεργείται σε ένα έθνος του τρίτου κόσμου και εξάγεται σε ένα έθνος του πρώτου κόσμου". Αυτά είναι τα προϊόντα της πείνας και της οικολογικής καταστροφής.

Ο καφές, το ζαχαροκάλαμο, το τσάι, το κακάο, το κρέας αγελάδων, και οι μπανάνες αποτελούν τις βασικές σοδειές κέρδους.

Εν τούτοις όλες οι σοδειές που καλλιεργούνται για εξαγωγή από τις χώρες που δεν ταΐζουν τους πληθυσμούς τους δίκαια θεωρούνται σοδειές κέρδους (δηλ. βαμβάκι, καουτσούκ(λάστιχο), ανανάδες, και όλα τα άλλα τροπικά φρούτα).

Φαίνεται σαν μια προφανής αλήθεια ότι οι χώρες του τρίτου κόσμου θα έπρεπε να παράγουν τρόφιμα προκειμένου να ταΐσουν τα άτομα που λιμοκτονούν στις αντίστοιχες πατρίδες τους, και όχι να παρέχουν στις υπερ-τρεφόμενες χώρες προϊόντα πολυτέλειας.

Να η βάση του προβλήματος:

Πολλά έθνη που παράγουν σοδειές κέρδους είχαν κατακτηθεί εκατοντάδες χρόνια πριν για να χρησιμεύσουν ως οι πρώτες παγκόσμιες αποικίες. Αυτές οι φυλετικές κοινωνίες χρησιμοποιήθηκαν αμέσως από τους λευκούς αποίκους με αμέτρητους τρόπους. Κατ’αρχήν, οι "αποικιοκράτες" χρησιμοποίησαν βία για να πάρουν το πιό εύφορο έδαφος για τον εαυτό τους - αυτό επρόκειτο να γίνει το έδαφος γαι τις σοδειές κέρδους.

Επιπλέον, αυτές οι πράξεις απληστίας οδήγησαν σε περιπτώσεις υποσιτισμού μεταξύ των ντόπιων, οδηγώντας τους να κάνουν περισσότερα παιδιά. Υπολογίζεται ότι σε τέτοια έθνη, για να εξασφαλιστεί ότι ένα αγόρι θα ζήσει ως την ενηλικίωση, οι οικογένειες πρέπει να κάνουν έξι απογόνους. Ο υπερπληθυσμός οδηγεί έτσι, και συμβάλλει στον κύκλο της πείνας.

Αγοράζοντας τις σοδειές κέρδους συμβάλλουμε στην πείνα του τρίτου κόσμου:

Οι πολυεθνικές εταιρίες αγοράζουν το μεγαλύτερο μέρος του καλλιεργήσιμου εδάφους από την κυβέρνηση. Τέτοιες εταιρίες είναι σε θέση να πλειοδοτήσουν έναντι των τοπικών αγροτών για γη. Άλλα εδάφη που δεν είναι για πώληση και καλλιεργούνται με τα βασικά τρόφιμα μπορεί κατόπιν να υποστούν επίθεση (μερικές φορές με πολύ κυριολεκτική έννοια).

Στους τοπικούς αγρότες προσφέρονται επιχορηγήσεις από την κυβέρνηση της χώρας του τρίτου κόσμου, και ακριβώς όπως συμβαίνει με τα μικρά αμερικανικά αγροκτήματα, μόλις και μετά βίας μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την αποδοχή τέτοιων προσφορών. Η κυβέρνηση κρύβεται πίσω από την αξίωση ότι θέλει να προωθήσει την εθνική ευημερία, αλλά η διαφθορά συχνά εξασφαλίζει ότι αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Κατά περιόδους, χρησιμοποιούνται κακοποιοί για "να πείσουν" τους αγρότες, μερικές φορές με το κάψιμο των χωραφιών(όπως συχνά γίνεται στην παραγωγή ναρκωτικών). Αυτό αναγκάζει τον τοπικό αγρότη να καλλιεργήσει τις σοδειές κέρδους για να μείνει στην δουλειά.

Πάρτε το Περού παραδείγματος χάριν:

το 1970 καλλιεργήθηκαν 852.000 εκτάρια δημητριακών, όπως το σιτάρι, το ρύζι, και το καλαμπόκι.

Το 1980: 821,000

και το 1990: 745,000.

Στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος των είκοσι ετών, η παραγωγή καφέ στα εκτάρια που καλλιεργήθηκαν ήταν:

το 1970: 119.000 εκτάρια (1 εκτάριο = 10 στρέμματα)

το 1980: 140.000 και

το 1990: 164,000.

Η παραγωγή κακάου

το 1970 ανήλθε σε 4.000 εκτάρια

το 1980: 9.000 και

το 1990: 21,000.

Όλες οι άλλες σοδειές κέρδους στο Περού ακολούθησαν την ίδια πορεία.

Δύο άλλες συγκρίσεις που είναι ενδιαφέρουσες είναι τα ποσοστά της απαραίτητης καθημερινής θερμιδικής πρόσληψης ανά άτομο στις ΗΠΑ και στο Περού.

Στις ΗΠΑ, η μέση θερμιδική πρόσληψη ήταν:

131% του απαραίτητου ποσού το 1970:

138% του απαραίτητου ποσού το 1980 και

150% του απαραίτητου ποσού το 1990.

Η πρόσληψη στο Περού είναι η ακόλουθη:

το 1970: 108%

το 1980: 99% και

το 1990: 96%.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός 96% είναι παραπλανητικός επειδή τα πλούσια άτομα στο Περού καταναλώνουν περισσότερο από το 100% του μεριδίου τους, έτσι εκείνοι που δεν είναι πλούσιοι καταναλώνουν αρκετά λιγότερο από το 96% αυτού που χρειάζονται για να είναι υγιείς.

Οι Αιθίοπες το 1990 κατανάλωναν μόνο το 70% αυτού που χρειάζονταν, ενώ παρήγαγαν 79.000 μετρικούς τόνους μπανάνες για εξαγωγή στις καλά-τρεφόμενες χώρες.

Όλες οι χώρες που λιμοκτονούν έχουν το ίδιο πρόβλημα:

αυξάνονται τα προϊόντα πολυτέλειας που εξάγονται στα πλούσια έθνη, ενώ οι άνθρωποι στη χώρα λιμοκτονούν από την έλλειψη των βασικών, πρωτευόντων τροφίμων.

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτήν την αδικία:

Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης προς όφελος μας. Εάν οι άνθρωποι δεν αγοράζουν τα προϊόντα που εξάγονται από τις πεινασμένες χώρες, το κίνητρο του κέρδους εξαλείφεται και τέτοια προϊόντα πολυτέλειας δεν θα παραχθούν.

Εάν δεν αγοράσουμε πλέον τις σοδειές κέρδους, οι παραγωγοί θα αναγκαστούν να κοιτάξουν τις απαιτήσεις στην ντόπια αγορά της χώρας του τρίτου κόσμου. Έτσι εκείνοι που στερούνται την επαρκή διατροφή θα είναι σε θέση να καταβάλουν λογικές τιμές για τα αναγκαία βασικά τρόφιμα.

Οικο-κοινότητες* - Χορτοφαγία

Δύο πρακτικές που θα μας οδηγήσουν στη αειφορία

*(αστικές ή αγροτικές κοινότητες ανθρώπων, που προσπαθούν να συνδυάσουν ένα υποστηρικτικό κοινωνικό περιβάλλον με έναν τρόπο ζωής χαμηλού περιβαλλοντικού αντίκτυπου, αξιοποιώντας τη περμακουλτούρα, την οικολογική δόμηση, τη πράσινη παραγωγή, την εναλλακτική ενέργεια, και πολλά άλλα)

Διάλεξα να αναφερθώ στις Οικο-κοινότητες και τη Χορτοφαγία μαζί γιατι αφ’ενός μεν είναι ιδέες και κινήματα αλληλένδετα αλλά και γιατί και τα δύο μέχρι στιγμής δεν έχουν επίσημη έκφραση σ’αυτή τη χώρα.

Ενώ η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος ζουν μια πρωτόγνωρη άνθηση και εξάπλωση τέτοιων οικο-κοινοτήτων (και η Τουρκία έχει ήδη 4 οικολογικά χωριά) στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει ακόμα γίνει κάτι.

Ίδια κατάσταση και με τις Ενώσεις Χορτοφάγων που ενώ πάλι υπάρχουν σχεδόν σε κάθε χώρα και στη Τουρκία, εδώ ακόμα δεν υπάρχει αντίστοιχη.

Βέβαια η έλλειψη τους αντισταθμίζεται κατα κάποιο τρόπο με τις έντονες ζυμώσεις που γίνονται απ’όσο ξέρω το τελευταίο διάστημα, αφού πλέον έχει γίνει κατανοητή και στη κοινωνία μας η αναγκαιότητα για τη δημιουργία και οικολογικών χωριών και Ένωσης Χορτοφάγων.

Όμως πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί οι πρωτοπόρες ιδέες αργούν τόσο πολύ να εκφραστούν σ’αυτή τη χώρα, τη στιγμή που οτιδήποτε αρνητικό ξένο εισάγεται σχεδόν αμέσως;

Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά το γιατί αργούμε να ανταποκριθούμε και να εκτιμήσουμε έγκαιρα την αξία τόσο σημαντικών θεμάτων και εξελίξεων.

Εμπάσει περιπτώσει, κάλλιο αργά παρά ποτέ γιατι και η Ένωση Χορτοφάγων είναι στα σκαριά να γίνει αλλά και απ’ότι φαίνεται θα μας προκύψουν όχι 1 αλλά 5-6 οικολογικά χωριά μονομιάς.

Αυτή την εντύπωση αποκόμισα φεύγοντας από την σημαντική ημερίδα που διοργάνωσε ο Νίκος Αναστασόπουλος, αρχιτέκτων ΕΜΠ, το Σάβατο 20-1-07 στην Αθήνα με θέμα τις οικο-κοινότητες.

Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Ιρλανδός Declan Kenedy, αρχιτέκτων και καθηγητής πανεπιστημίου, ηγετική μορφή του κινήματος των οικο-κοινοτήτων και ιδρυτής του GEN(Παγκόσμιο Δίκτυο Οικολογικών Χωριών), ιδρυτής επίσης του οικολογικού χωριού Lebensgarten κοντά στο Ανόβερο και επίσης πρόεδρος της επιτροπής του Gaia University, ενός πανεπιστημίου που ασχολείται αποκλειστικά με την αειφορία.

Παρούσα ήταν και η Ζησούλα Κουρδάκη, περιβαλλοντολόγος και ιδρυτικό μέλος της οικοκοινότητας Zegg, κοντά στο Βερολίνο, με κοινοτική εμπειρία για πάνω από 25 έτη.

Και οι δύο έμπειροι ομιλητές αποκάλεσαν τα οικολογικά χωριά εφαρμοσμένες ουτοπίες, εννοώντας ότι κάτι που φαινόταν μακρινό και ανέφικτο αποδείχτηκε ότι είναι όχι μονάχα ρεαλιστικό και εξαιρετικά επιτυχημένο αλλά και ότι μπορούμε να πετύχουμε μια άλλου είδους συμβίωση, αληθινά κοινοτική, ανθρώπινη και αρμονική με το περιβάλλον.

Ακόμη τα οικολογικά χωριά μας δείχνουν ότι η αειφορία μπορεί να εφαρμοστεί από το καθένα μας αρκεί να προσπαθήσουμε προς αυτή τη κατεύθυνση.

Η πρόκληση λοιπόν είναι δημιουργήσουμε και στην Ελλάδα αντίστοιχες οικο-κοινότητες άμεσα μιας και όπως τόνισαν οι ομιλητές εδώ υπάρχει ακόμα έντονο το κοινοτικό συναίσθημα.

Σχετικοί δικτιακοί τόποι:

Global Ecovillage network(Παγκόσμιο Δίκτυο Οικολογικών Χωριών): http://gen.ecovillage.org

Η σελίδα του Declan Kenedy: http://www.declan.de

Οικολογικό χωριό Lebensgarten: http://www.lebensgarten.de

Οικολογικό χωριό Zegg: http://www.zegg.de

Κίνηση για την Οικο-κοινότητα: http://www.oikokoinotita.gr

Οικολογικό Χωριό - Μελέτη Βιωσιμότητας: http://www.geocities.com/laloslal/biocall.html

200.000 χρόνια θα ήταν αρκετά για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος της ανθρώπινης παρουσίας από τη Γη

του

Lewis Smith

http://www.timesonline.co.uk/article/0,,3-2399972.html

ΑΝ επρόκειτο να εξαφανιστεί το Ανθρώπινο Είδος από το πρόσωπο της Γης σήμερα, το ίχνος του στον πλανήτη θα παρέμενε μονάχα όσο το ανοιγόκλεισμα του ματιού με γεωλογικούς όρους. ¶

¶
Εντός ωρών, η φύση θα άρχιζε να ξεριζώνει τον αντίκτυπό του. ¶Σε 50.000 χρόνια το μόνο που θα είχε παραμείνει θα ήταν αρχαιολογικά ίχνη. ¶Μόνο τα ραδιενεργά υλικά και μερικοί δημιουργημένοι από τον άνθρωπο χημικοί μολυσματικοί παράγοντες θα διαρκούσαν περισσότερο - μια αόρατη κληρονομιά. ¶

Ο¶Ο Homo sapiens έχει καταφέρει να υπάρχει μόλις 150.000 χρόνια στη γη, και ο πιο πρώιμος - αμφισβητήσιμος - πρόγονός του μόνο έξι εκατομμύρια. ¶Σε αντίθεση, οι δεινόσαυροι εποίκησαν τον πλανήτη για 165 εκατομμύρια χρόνια. ¶

¶
Το ανθρώπινο περιβαλλοντικό ίχνος, σύμφωνα με μια έκθεση στο περιοδικό New Scientist , θα άρχιζε να μειώνεται σχεδόν αμέσως, με την ρύπανση από τα φώτα να είναι η πρώτη που θα σταματούσε καθώς οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος θα έπαυαν να παρέχουν ενέργεια. ¶

Την επ¶Τηναύριο, οι φωτεινοί σηματοδότες και τα φώτα των σπιτιών που θα είχαν αφεθεί αναμμένα από τους προηγούμενους κατόχους τους θα άρχιζαν να σβήνουν. ¶

¶
Οι οδοί και τα καλλιεργημένα χωράφια θα ήταν τα επόμενα που θα εξαφανίζονταν. ¶Μέσα σε 20 χρόνια οι χωριατόδρομοι και οι αγροτικοί δρόμοι θα είχαν εξαφανιστεί κάτω από τη κάλυψη των ζιζανίων. ¶Τα χωράφια θα γέμιζαν μέσα σε μήνες. ¶Οι αστικές οδοί θα χρειάζονταν λίγο περισσότερο, αλλά ακόμη και στις τεράστιες δημιουργημένες από τον άνθρωπο πόλεις, όπως το Λονδίνο και το Μπέρμιγχαμ, τα φυτά θα είχαν κυριαρχήσει σε περίπου 50 χρόνια. ¶

¶
Τα κτήρια θα κατέρρεαν γρήγορα. ¶Οι ξύλινες κατασκευές θα κατέρρεαν πρώτες, από την επίθεση ζωυφίων και προνυμφών. ¶Όλα αυτά τα σπίτια θα εξαφανίζονταν σε έναν αιώνα. ¶

¶
Οι πύργοι γυαλιού και χάλυβα που δημιουργούν το σύγχρονο περίγραμμα του ορίζοντα των πόλεων θα έπεφταν συνήθως σε 200 χρόνια. ¶Οι κατασκευές από τούβλο, πέτρα και τσιμέντο θα διαρκούσαν περισσότερο. ¶Με εξαιρέσεις - οι πυραμίδες είναι ήδη 3.000 ετών - μέχρι την επόμενη χιλιετία θα είχαν απομείνει παρά μόνο ελάχιστα ερείπια. ¶

¶
"Αν το αύριο ξημερώσει χωρίς ανθρώπους, ακόμη και από τη τροχιά γύρω από τη Γη η αλλαγή θα είναι εμφανής σχεδόν αμέσως," είπε ο Bob Holmes του New Scientist. ¶"Χωρίς να υπάρχει κανείς για να κάνει επισκευές, κάθε θύελλα, η πλημμύρα και η παγωμένη νύχτα θα ροκάνιζαν σταδιακά τα εγκατελειμμένα κτήρια και μέσα σε μερικές δεκαετίες οι στέγες θα άρχιζαν να πέφτουν και τα κτήρια θα κατέρρεαν." ¶

¶
Ο Ronald Chesser, του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Τέξας, είπε: ¶"Το πιό κυρίαρχο πράγμα που θα βλέπατε θα ήταν φυτά των οποίων τα ριζικά συστήματα θα έμπαιναν στο σκυρόδεμα και πίσω από τα τούβλα και στα πλαίσια των θυρών και ούτω καθ'εξής και θα γκρέμιζαν γρήγορα τη κατασκευή." ¶

¶
Η άγρια φύση θα οργίαζε στην απουσία του ανθρώπου. ¶Τα περισσότερα από τα 15.589 απειλούμενα είδη θα άρχιζαν να ανακάμπτουν αμέσως προς ιστορικούς πληθυσμούς. ¶

¶
Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα συνέχιζαν να προκαλούν αλλαγή του κλίματος για άλλα 100 χρόνια, αλλά μετά από 1.000 χρόνια όλα θα ήταν πίσω στα προβιομηχανικά επίπεδα, με όλα τα προκαλούμενα από τον άνθρωπο ίχνη να έχουν εξαφανιστεί σε 20.000 χρόνια. ¶

¶
Εντούτοις, το πιό ραδιενεργό από τα μη επεξεργασμένα πυρηνικά απόβλητα δεν θα ήταν ασφαλές μέχρι και δύο εκατομμύρια χρόνια, είπε ο John Large, ένας ανεξάρτητος πυρηνικός σύμβουλος. ¶Οι προκαλούμενες από τον άνθρωπο χημικές ουσίες, ειδικά οι φθοριούχοι τύποι(perfluorinated), δεν θα διασπώνταν μέχρι και για 200.000 χρόνια, αν και θεωρείται ότι θα είχαν θαφτεί πολύ πριν συμβεί κάτι τέτοιο. ¶

¶
Εάν, 50.000 χρόνια μετά, ένας εξωγήινος αρχαιολόγος επρόκειτο να προσγειωθεί σε μια Γη χωρίς τον άνθρωπο, θα ήταν ίσως αρκετά απογοητευμένος από την έλλειψη μαρτυριών ότι υπήρξαμε καν εδώ.

¶

Η χρονική πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης

του

John Pickrell

NewScientist.com

55 εκατομμύρια χρόνια πριν (ΕΧΠ)

Τα πρώτα πρωτόγονα πρωτεύοντα εξελίσσονται, ζώντας στη σκιά των δεινοσαύρων

8 - 6 ΕΧΠ : Οι πρώτοι γορίλλες εξελίσσονται. Αργότερα, οι καταγωγές του χιμπατζή και του ανθρώπου αποκλίνουν

5.8 ΕΧΠ : Tugenensis Orrorin, ο παλαιότερος ανθρώπινος πρόγονος που θεωρείται ότι περπάτησε στα δύο πόδια

5.5 ΕΧΠ : Ο Ardipithecus, ο πρώιμος "πρωτο-άνθρωπος" μοιράζεται γνωρίσματα με τους χιμπατζήδες και γορίλλες και κατοικεί στα δάση

4 ΕΧΠ : Οι Australopithecinces εμφανίζονται. Έχουν εγκεφάλους όχι μεγαλύτερους από ενός χιμπατζή - με όγκο περίπου 400 - 500 cm³ -, αλλά περπατούν όρθιοι στα δύο πόδια. Είναι οι πρώτοι ανθρώπινοι πρόγονοι που ζουν στη σαβάνα

3.2 ΕΧΠ : Η Lucy, το διάσημο δείγμα του αυστραλοπιθήκου afarensis, ζει κοντά σε αυτό που είναι σήμερα το Hadar της Αιθιοπίας

2.7 ΕΧΠ : Ο Paranthropus, ζει στα δάση και στα λιβάδια, έχει ογκώδη σαγόνια για το μάσημα ριζών και βλάστησης. Εξαφανίζεται ως είδος σε 1,2 ΕΧΠ

2.5 ΕΧΠ : Ο Homo habilis εμφανίζεται. Το πρόσωπό του προεξέχει λιγότερο από τα πιό πρώιμα ανθρωποειδή, αλλά ακόμα διατηρεί πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πίθηκων. Έχει όγκο εγκεφάλου περίπου 600 cm³

Τα ανθρωποειδή αρχίζουν να χρησιμοποιούν πέτρινα εργαλεία τακτικά, δημιουργώντας τα με το σχίσιμο της πέτρας - αυτό αρχίζει την Oldowan παράδοση κατασκευής εργαλείων, η οποία διαρκεί ένα εκατομμύριο χρόνια

2 ΕΧΠ : Στοιχεία για τη παρουσία του Homo ergaster, με έναν όγκο εγκεφάλου μέχρι 850 cm³, στην Αφρική

1.8 - 1,5 ΕΧΠ : Ο Homo erectus βρίσκεται στην Ασία. Ο πρώτος αληθινός κυνηγός-τροφοσυλλέκτης πρόγονος, και επίσης ο πρώτος που μετανάστευσε από την Αφρική σε μεγάλους αριθμούς. Επιτυγχάνει ένα μέγεθος εγκεφάλου περίπου 1000 cm³

1.6 ΕΧΠ : Η πιθανή πρώτη σποραδική χρήση φωτιάς που εικάζεται από τα αποχρωματισμένα ιζήματα στο Koobi Fora στη Κένυα. Τα πιό πειστικά στοιχεία απανθρακωμένων ξύλινων και πέτρινων εργαλείων βρίσκονται στο Ισραήλ και χρονολογούνται 780.000 χρόνια πριν

Τα πιό σύνθετα πέτρινα εργαλεία Acheulean αρχίζουν να παράγονται και είναι η κυρίαρχη τεχνολογία μέχρι 100.000 χρόνια πριν

600,000 ΧΠ : Ο Homo Heidelbergensis ζει στην Αφρική και την Ευρώπη. Παρόμοια χωρητικότητα εγκεφάλου με τους σύγχρονους ανθρώπους

500,000 ΧΠ : Η πιό πρώιμη μαρτυρία σκόπιμα κατασκευασμένων καταφυγίων - ξύλινες καλύβες - είναι γνωστά από περιοχές κοντά στο Chichibu της Ιαπωνίας

400,000 ΧΠ : Οι πρώτοι άνθρωποι αρχίζουν να κυνηγούν με λόγχες

325,000 ΧΠ : Οι παλαιότερες σωζόμενες πατημασιές πρώιμων ανθρώπων δημιουργούνται από τρεις ανθρώπους που κατέβηκαν τις πλαγιές ενός ηφαιστείου στην Ιταλία

280,000 ΧΠ : Οι πρώτες περίπλοκες πέτρινες λεπίδες και ακονιστικές πέτρες

230,000 ΧΠ : Οι Neanderthal εμφανίζονται και βρίσκονται σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τη Μεγάλη Βρετανία στη δύση μέχρι το Ιράν στην ανατολή, έως ότου εξαλειφθούν ως είδος με την εμφάνιση των σύγχρονων ανθρώπων 28.000 χρόνια πριν

195,000 ΧΠ : Το δικό μας είδος Homo sapiens εμφανίζεται στη σκηνή - και αμέσως μετά από αρχίζει να μεταναστεύει στην Ασία και στην Ευρώπη. Τα παλαιότερα υπολείμματα του σύγχρονου ανθρώπου είναι δύο κρανία που βρέθηκαν στην Αιθιοπία και χρονολογούνται σε αυτήν τη περίοδο. Ο μέσος όγκος του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι 1350 cm³

170,000 ΧΠ : Η μιτοχονδριακή Εύα (Mitochondrial Eve), ο άμεσος πρόγονος σε όλους τους ζωντανούς ανθρώπους σήμερα, μπορεί να είχε ζήσει στην Αφρική

150,000 ΧΠ : Άνθρωποι ενδεχομένως ικανοί για ομιλία. Το 100.000 ετών κοσμήμα από όστρακα δείχνει ότι εκείνοι οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει σύνθετη ομιλία και συμβολισμό

140,000 ΧΠ : Πρώτα στοιχεία του εμπορίου μεγάλων αποστάσεων

110,000 ΧΠ : Οι πρώτες χάντρες - φτιαγμένες από κελύφη αυγών στρουθοκαμήλων - και κοσμήματα

50,000 ΧΠ : "Μεγάλο άλμα μπροστά": ο ανθρώπινος πολιτισμός αρχίζει να αλλάζει γρηγορότερα από πριν. Οι άνθρωποι αρχίζουν να θάβουν τους νεκρούς τελετουργικά. Φτιάχνουν ενδύματα από δέρματα ζώων και αναπτύσσουν σύνθετες τεχνικές κυνηγιού, όπως οι παγίδες με όρυγμα.

Αποίκιση της Αυστραλίας από τους σύγχρονους ανθρώπους

33,000 ΧΠ : Η παλαιότερη ζωγραφική σε σπηλιά. Αργότερα, οι ζωγράφοι της Λίθινης Εποχής δημιουργούν τις θεαματικές τοιχογραφίες στο Lascaux και Chauvet τη Γαλλίας

Ο Homo erectus εξαφανίζεται στην Ασία - αντικαθίσταται από το σύγχρονο άνθρωπο

18,000 ΧΠ : Ο Homo Floresiensis, οι άνθρωποι "Hobbit", βρίσκονται στο ινδονησιακό νησί Flores. Είναι μόλις 1 μέτρο, και έχουν εγκεφάλους παρόμοιους στο μέγεθος με τους χιμπατζήδες, όμως έχουν εξελιγμένα πέτρινα εργαλεία

12,000 ΧΠ : Οι σύγχρονοι άνθρωποι φθάνουν στην Αμερική

10,000 ΧΠ : Η γεωργία αναπτύσσεται και εξαπλώνεται. Τα πρώτα χωριά. Πιθανή εξημέρωση των σκυλιών

5,500 ΧΠ : Η Λίθινη Εποχή τελειώνει και αρχίζει η Εποχή του Χαλκού. Οι άνθρωποι αρχίζουν να τήκουν και να δουλεύουν το χαλκό και το κασσίτερο, και να τους χρησιμοποιούν στη θέση των πέτρινων εργαλείων

5,000 ΧΠ : Η πρώτη γνωστή γραφή

4.000 έως 3.500 π.Χ. : Οι Σουμέριοι της Μεσοποταμίας αναπτύσσουν το πρώτο πολιτισμό του κόσμου

3.500 π.Χ. : Οι άνθρωποι αρχίζουν να χρησιμοποιούν σιδερένια εργαλεία

1 μ.Χ. : πληθυσμός της Γης 150 εκατομμύρια

1835 : πληθυσμός της Γης 1 δισεκατομμύριο

2007 : ο πληθυσμός της Γης πλησιάζει τα 6,6 δισεκατομμύρια

Η Εξάλειψη Ειδών στην Ολόκαινο Εποχή συνεχίζεται (άρχισε 3000-4000 χρόνια πρίν) με το παρατηρηθέν ποσοστό εξάλειψης να αυξάνεται δραματκά τα τελευταία 50 χρόνια.

Οι περισσότεροι βιολόγοι θεωρούν ότι είμαστε αυτήν τη στιγμή στην αρχή μιας παρά πολύ επιταχυνόμενης ανθρωπογενούς μαζικής εξάλειψης.

Ο διακεκριμένος βιολόγος Edward Osborne Wilson υπολογίζει ότι με τα τρέχοντα ποσοστά ανθρώπινης καταστροφής της βιόσφαιρας, το μισό όλων των ειδών ζωής θα έχει εκλείψει σε 100 χρόνια.

O πλανήτης Γη είναι 4.6 δισεκατομμυρίων ετών

Είναι δύσκολο για μας να συλλάβουμε ένα τέτοιο τεράστιο χρονικό διάστημα, αλλά εάν το απλοποιούσαμε σε μια κατανοητή ιδέα, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε το πλανήτη Γη με έναν άνθρωπο 46 ετών.

Τίποτα δεν είναι γνωστό για τα πρώτα 7 χρόνια ζωής αυτού του προσώπου, και πολύ λίγες πληροφορίες υπάρχουν για τη μέση περίοδο.

Ξέρουμε μόνο ότι ήταν στην ηλικία των 42 που η Γη άρχισε να ανθίζει.

Οι δεινόσαυροι και τα μεγάλα ερπετά δεν εμφανίστηκαν παρά μόλις ένα χρόνο πριν, όταν ο πλανήτης ήταν 45.

Τα θηλαστικά έφθασαν μόνο 8 μήνες πριν.

Στο μέσο της περασμένης εβδομάδας οι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι έγιναν ανθρωποειδή.

Και το Σαββατοκύριακο, η τελευταία περίοδος των παγετώνων κάλυπτε τη Γη.

Ο σύγχρονος άνθρωπος υπάρχει για 4 ώρες.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας ώρας ο άνθρωπος ανακάλυψε τη γεωργία.

Η βιομηχανική επανάσταση άρχισε ακριβώς ένα λεπτό πριν.

Κατά τη διάρκεια αυτών των 60 δευτερολέπτων βιολογικού χρόνου, ο άνθρωπος έχει καταντήσει τη Γη ένα σκουπιδότοπο.

Έχει αυξήσει τους αριθμούς του σε φοβερές αναλογίες,

έχει προκαλέσει το θάνατο εκατοντάδων ειδών ζώων,

έχει ληστέψει και καταστρέψει τo πλανήτη στην αναζήτηση του για καύσιμα.

Τώρα στέκεται, όπως ένα βίαιο, κακομαθημένο παιδί, ευχαριστημένο από τη ταχύτητα ανόδου του στην εξουσία, στο χείλος της τελικής μαζικής καταστροφής και της δολοφονίας κάθε μορφής ζωής που υπάρχει στο ηλιακό σύστημα.

Από το βιβλίο Success at fce του 1990

Το ασπροπτέρυγο δελφίνι εξαφανίστηκε ως είδος.

Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με εμάς!

του TOM TEEPEN

http://www.baiji.org/start.html

Το 2007 έχει μπεί αλλά το ασπροπτέρυγο δελφίνι (white-fin dolphin ή Baiji) δεν είναι μαζί μας. Άλλη μια χρονιά, άλλο ένα είδος.

Μια ομάδα 25 επιστημόνων έψαξε πρόσφατα το ποταμό Yangtze στη Κίνα, το μόνο βιότοπο αυτού του δελφινιού, και δεν μπόρεσε να βρεί ούτε ένα. Αυτό δεν ήταν μεγάλη έκπληξη. Το είδος ήταν γνωστό ότι είχε πρόβλημα. Η τελευταία φορά που θεάθηκε ήταν το 2004.

¶
¶Ακόμη κι έτσ鶶Ίσως η αναζήτηση να μην είδε ένα ή δύο δελφίνια. Ακόμη κι έτσι, δεν έχει καμμιά σημασία. Το είδος είναι τελειωμένο. Το περιβαλλοντικό τμήμα των Ηνωμένων Εθνών έχει κηρύξει το Yangtze νεκρή ζώνη. ¶

¶
Αυτό το δελφίνι του γλυκού νερού ήταν στη Γη 20 εκατομμύρια χρόνια. ¶¶¶¶¶Φανταστείτε το: 20 εκατομμύρια. Γεωλογικές εποχές ήρθαν και έφυγαν. Το δελφίνι είχε αντέξει τα χειρότερα που η ρευστή και βίαια φύση θα μπορούσε να ρίξει επάνω του. Δεν άντεξε το δημιουργημένο από τον άνθρωπο περιβάλλον της υπεραλίευσης, της βιομηχανικής ανάπτυξης και της έντονης ναυσιπλοίας. ¶

¶
Είναι πραγματικά απαραίτητο να ειπωθεί αυτό που οφείλε να είναι προφανές; ¶Εδώ έχουμε ένα συναγερμό που χτυπά και προστίθεται στους πολλούς που ήδη χτυπούν και ουρλιάζουν. ¶

¶Στη
Στη Γένεση ο Θεός έδωσε στην ανθρωπότητα την εξουσία σ’όλη τη γη. ¶Αυτό δεν ήταν χάρη. ¶Ήταν ένα καθήκον. ¶Η εξουσία πρέπει να υποθέτει την επιμελητεία και τη φροντίδα. ¶

¶
Υπάρχει μια πικρή ειρωνεία για τις αποτυχίες μας σ’αυτό το καθήκον. ¶Πικρή επειδή, εάν δίναμε προσοχή, θα παρατηρούσαμε ότι αν καταπιαστούμε σοβαρά και, αποφασιστικά, εάν δεν είναι πάρα πολύ αργά, μπορούμε να σταματήσουμε και μερικές φορές να αντιστρέψουμε τη ζημία από την αμέλεια και τη λεηλασία μας. Η προστασία του περιβάλλοντος φέρνει αποτελέσματα¶Η προστασία του περιβάλλοντος. ¶

¶
Τριάντα πέντε χρόνια σοβαρής προσοχής του αέρα και της ποιότητας νερού στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βελτιώσει και τα δύο. ¶Και η έγκαιρη επαγρύπνηση στις επικείμενες εξαλείψεις ειδών έχει οδηγήσει σε διασώσεις. ¶

Ο φαλακρός αετός πρόκειται να βγει από το κατάλογο των υπό εξαφάνιση ειδών το Φεβρουάριο. Ο¶Ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί 15 φορές από το 1963. ¶Ο γερανός(whooping crane), από μόλις 15 το 1941, τώρα αριθμεί 518. ¶Η απώλεια και η υποβάθμιση του βιότοπου μετανάστευσης παραμένουν μια πρόκληση, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά σε περισσότερο από έναν αιώνα που ο πληθυσμός τους υπερβαίνει τους 500.

Έχουμε¶ τη συντριπτική, διεθνή διαπίστωση των επιστημόνων από τις σχετικές επιστήμες ότι η Γη θερμαίνεται και ότι η θέρμανση είναι προκαλούμενη από τον άνθρωπο, και όχι μέρος ενός φυσικού κύκλου. ¶Υπάρχουν ένα εκατομμύριο διαφωνίες για τις λεπτομέρειες αλλά αυτή είναι η συνολική εικόνα και αυτή δεν αμφισβητείται σοβαρά μεταξύ σοβαρών ανθρώπων. ¶

Η κυβέρνηση¶Η Μπους, που περιφρονεί την εξοικονόμηση ενέργειας ως ίσως καλή για προσωπική αρετή αλλά άχρηστη ως πολιτική, αρχικά αρνήθηκε ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου συμβαίνει, κατόπιν αναγνώρισε απρόθυμα ότι υπάρχει αλλά ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί συμβαίνει. Άρα τι να περιμένεις από μια τέτοια κυβέρνηση¶Η; ¶

Αν¶Ά ενεργούσε, θα ενοχλούσε την αυτοκινητοβιομηχανία, τις πετρελαικές και άλλες βιομηχανίες και θα δυσαρεστούσε τη δεξιά, η οποία κρατά ως δόγμα, ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι μια απάτη της αριστεράς που δημιουργήθηκε για να συνθλίψει τις ελεύθερες αγορές και να φτύσει στον τάφο του Adam Smith. ¶

Παρόλα αυτά ¶ έχει διαρρεύσει από τη κυβέρνηση¶Η ότι η πολική αρκούδα μπορεί σύντομα να βρίσκεται στη λίστα των απειλούμενων ειδών, όντας το πρώτο είδος που ορίζεται ως πιθανό θύμα της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου για το οποίο ο λευκός οίκος λέει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε τίποτα γι’αυτό. ¶

¶
¶Τα δελφίνια είναι θηλαστικά, όπως εμείς, μια σκέψη που συχνά μας γοητεύει. Ίσως πρέπει να δώσουμε περισσότερη προσοχή στο γεγονός ότι κι εμείς είμαστε θηλαστικά. ¶Όπως τα δελφίνια.

¶

Η εκτροφή ζώων παράγει περισσότερα αέρια θερμοκηπίου από την οδήγηση αυτοκινήτων, προειδοποιεί έκθεση του Ο.Η.Ε.

FOOD AND AGRICULTURE ORGANIZATION OF THE UNITED NATIONS

29 Νοεμβρίου 2006 - Η εκτροφή ζώων παράγει περισσότερα αέρια θερμοκηπίου(προξενούν τη παγκόσμια θέρμανση) από όσα οι μεταφορές (όπως μετριούνται σε αντιστοιχία CO₂) και απαιτούνται επειγόντως καλύτερες μέθοδοι παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της βελτιωμένης διατροφής των ζώων για να μειωθεί η εντερική ζύμωση και οι επακόλουθες εκπομπές μεθανίου, σύμφωνα με μια νέα έκθεση των Ηνωμένων Εθνών.

¶

¶
"Η εκτροφή ζώων είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες των σημερινών σοβαρότατων περιβαλλοντικών προβλημάτων," είπε ο Henning Steinfeld, ανώτατος αξιωματούχος της Οργάνωσης Τροφίμων και Υγείας των Η.Ε (FAO). ¶" Απαιτείται άμεση δράση για να διορθωθεί η κατάσταση." ¶

¶Η εκτροφή ζώων είναι επίσης μια σημαντική πηγή υποβάθμισης του εδάφους και των υδάτων, σύμφωνα με την έκθεση του FAO, "Η Μακρά Σκιά των εκτρεφόμενων ζώων - Περιβαλλοντικά ζητήματα και επιλογές(Livestock’s Long Shadow – Environmental Issues and Options) της οποίας ο κ. Steinfeld είναι ο κύριος συντάκτης. ¶

"Το περιβαλλοντικό κόστος ανά μονάδα παραγωγής εκτρεφόμενων ζώων πρέπει να κοπεί στο μισό, και αυτό είναι μόνο για να αποφευχθεί η επιδείνωση της ζημίας πέρα από το παρόν επίπεδό της," προειδοποιεί η έκθεση. ¶

¶
Όταν συμπεριληφθούν οι εκπομπές από τη χρήση εδάφους και την αλλαγή χρήσης εδάφους, ο τομέας των εκτρεφόμενων ζώων είναι υπεύθυνος για το 9% του CO2 που προκύπτει από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά παράγει ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο ακόμη πιο επιβλαβών αερίων του θερμοκηπίου.

¶
Παράγει το 65% του σχετιζόμενου με τον άνθρωπο μονοξειδίου του αζώτου, το οποίο έχει 296 φορές τη δυνατότητα για παγκόσμια θέρμανση (GWP) απ’ότι το CO2. ¶Το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από τη κοπριά. ¶

¶
Και αντίστοιχα είναι υπεύθυνο για το 37% ολόκληρου του προκληθέντος από τον άνθρωπο μεθανίου (23 φορές πιο θερμαντικό από το CO2), που παράγεται κατά ένα μεγάλο μέρος από το πεπτικό σύστημα των μηρυκαστικών, και για το 64% της αμμωνίας(από τα ούρα των ζώων), η οποία συμβάλλει σημαντικά στην όξινη βροχή.

¶
Με την αυξανόμενη ευημερία, οι άνθρωποι καταναλώνουν περισσότερο κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα κάθε χρόνο, σημειώνει η έκθεση. ¶Η παγκόσμια παραγωγή κρέατος προβλέπεται να υπερδιπλασιαστεί από τα 229 εκατομμύρια τόνους το 1999/2001 σε 465 εκατομμύρια τόνους το 2050, ενώ η παραγωγή γάλακτος προβλέπεται να αναρριχηθεί από 580 σε 1043 εκατομμύρια τόνους.

¶
Ο παγκόσμιος τομέας της εκτροφής ζώων αυξάνεται γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο γεωργικό υποτομέα. ¶Παρέχει εισόδημα σε περίπου 1,3 δισεκατομμύρια ανθρώπους και συμβάλλει περίπου στο 40% της παγκόσμιας γεωργικής παραγωγής. ¶Για πολλούς φτωχούς οι αγρότες των αναπτυσσόμενων χωρών τα εκτρεφόμενα ζώα είναι επίσης μια πηγή ανανεώσιμης ενέργειας για έλξη και μια ουσιαστική πηγή οργανικού λιπάσματος για τις συγκομιδές τους. ¶

¶ΗΗ εκτροφή ζώων χρησιμοποιεί τώρα το 30% ολόκληρης της επιφάνειας του γήινου εδάφους, κυρίως μόνιμα λιβάδια αλλά συμπεριλαμβάνουν και το 33% του παγκόσμιου καλλιεργήσιμου εδάφους που χρησιμοποιείται στην παραγωγή τροφής για τα εκτρεφόμενα ζώα, σημειώνει η έκθεση.

¶ΚΚαθώς τα δάση εκκαθαρίζονται για να δημιουργηθούν νέα λιβάδια, ¶Ηη εκτροφή ζώων είναι ένας σημαντικός παράγοντας της αποδάσωσης, ειδικά στη λατινική Αμερική όπου, παραδείγματος χάριν, περίπου το 70% των προηγούμενων δασών του Αμαζόνιου έχουν αποδοθεί στη βοσκή. ¶

¶ΤηΤην ίδια στιγμή τα κοπάδια προκαλούν ευρείας κλίμακας υποβάθμιση του εδάφους, ¶με περίπου το 20% των λιβαδιών να θεωρούνται υποβιβασμένα λόγω της υπερβόσκησης, της συμπίεσης και της διάβρωσης. Αυτός ο αριθμός είναι ακόμα υψηλότερος στις άνυδρες περιοχές όπου οι ακατάλληλες πολιτικές και η ανεπαρκής διαχείριση των εκτρεφόμενων ζώων συμβάλλουν στην προώθηση της ερήμωσης. ¶

Ο τομέας της εκτροφής ζώων είναι από τους πιό καταστρεπτικούς για τους όλο και περισσότερο λιγοστούς γήινους υδάτινους πόρους, συμβάλλοντας μεταξύ άλλων στη ρύπανση των υδάτων από τα ζωικά απόβλητα, τα αντιβιοτικά και τις ορμόνες, τις χημικές ουσίες από τα βυρσοδεψία,και τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για να ψεκαστούν οι καλλιέγειες ζωοτροφών. ¶

¶
Πέρα από τη βελτίωση της διατροφής των ζώων, οι προτεινόμενες λύσεις στα πολλαπλά προβλήματα περιλαμβάνουν:

- μεθόδους συντήρησης του εδάφους μαζί με τον ελεγχόμενο αποκλεισμό των εκτρεφόμενων ζώων από τις ευαίσθητες περιοχές.

- ¶οργάνωση πρωτοβουλιών για εγκαταστάσεις βιοαερίου όπου θα ανακυκλώνεται η κοπριά

- ¶βελτίωση της αποδοτικότητας των συστημάτων άρδευσης

- ¶εισαγωγή τιμολόγησης του πλήρους κοστους για το νερό

- και φόρους για να αποθαρρυνθεί η μεγάλης κλίμακας συγκέντρωση μονάδων εκτροφής κοντά στις πόλεις.

¶

Το 2% κατέχει το 50% του πλούτου στο πλανήτη

ΠΗΓΗ:

Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Οικονομική Έρευνα Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών

WORLD INSTITUTE FOR DEVELOPMENT ECONOMICS RESEARCH OF THE UNITED NATIONS UNIVERSITY

Η πιο ολοκληρωμένη μελέτη για το πλούτο παγκοσμίως που έγινε ποτε, πραγματοποιήθηκε με στοιχεία του έτους 2000 και παρουσιάστηκε το Δεκέμβριο του 2006 από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Οικονομική Έρευνα Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών (UNU-WIDER) με έδρα το Ελσίνκι.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα Βρετανών, Καναδών, Φινλανδών και Αμερικανών οικονομολόγων που συστάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη.

Τα συμπεράσματα της μελέτης:

- το πλουσιότερο 1% των ανθρώπων στον κόσμο κατέχει το 40% του πλούτου στον κόσμο.

- το αμέσως πλουσιότερο 9% κατέχει το υπόλοιπο 45% του παγκόσμιου συνολικού πλούτου

(δηλαδή το 10% κατέχει το 85% του πλούτου).

- ένα εξαθλιωμένο οικονομικά 50% κατέχει μόνο το 1% του παγκόσμιου πλούτου.

- 13.568.229: ήταν ο αριθμός των εκατομμυριούχων(σε δολλάρια) το 2000

- 499: ήταν ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων(σε δολλάρια) το 2000

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Anthony Shorrocks παρομοίασε τη κατάσταση ως εξής:

Σε ένα γκρουπ 10 ανθρώπων είναι σαν να έχει ένας 99 δολλάρια ενώ οι υπόλοιποι 9 να μοιράζονται το 1 δολλάριο.

Απίστευτη και ακραία ανισότητα!

Εάν ο παγκόσμιος πλούτος ήταν ισότιμα κατανεμημένος σε κάθε κάτοικο του πλανήτη, όλοι θα είχαμε 20.000 ευρώ στo όνομα μας.

Φανταστείτε ότι στις περισσότερες φτωχές χώρες του πλανήτη ο εργαζόμενος εκεί δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει αυτό το νούμερο ακόμα και αν δουλεύει όλη του τη ζωή!

Εδώ μπαίνει το ζήτημα της άνισης αμοιβής για την ίση και ίδια εργασία στις διάφορες χώρες του κόσμου και ποιος ωφελείται από αυτή την ανισότητα, αλλά αυτό θα είναι θέμα κάποιας επόμενης δημοσίευσης.