01 January 2015

Είμαστε όλοι σπόροι


Με ελληνικούς υπότιτλους

Είμαστε όλοι οι σπόροι της ειρήνης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αλήθειας έτοιμοι να βλαστήσουμε και να δημιουργήσουμε το νέο πρόσωπο αυτού του πλανήτη.

Το τρέχον σκηνικό είναι το αποκρουστικό πρόσωπο ενός ολοκληρωτικού συστήματος που ύπουλα κάθε μέρα μας κλέβει τις προϋποθέσεις επιβίωσης και παρά τη φαινομενική δύναμή του είναι προσωρινό και ζει τις τελευταίες αλαζονικές στιγμές του πριν τη θεαματική πτώση.

Μέσα από κίβδηλες, ψευδεπίγραφες, νομικά κατασκευασμένες οντότητες (θεσμοί, «διεθνείς» οργανισμοί, πολυεθνικές εταιρείες) και με τον απόλυτο αντιπερισπασμό των ελεγχόμενων, καθεστωτικών ΜΜΕ, το παγκοσμιοποιημένο σύστημα της καταπίεσης επιχειρεί την τελική, την κορυφαία πρόκληση και εξαπάτηση: να μας πάρει την πραγματική τροφή της φύσης και τους φυσικούς σπόρους.

Ο στόχος του δεν είναι άλλος πλέον (αφού ήδη έχει πάρει τον έλεγχο του χρήματος) παρά ο έλεγχος της βασικής βιολογικής ανάγκης της τροφής. Και έλεγχος της τροφής σημαίνει ένα πράγμα: έλεγχο του σπόρου, αυτού του κορυφαία ζωτικού για τη ζωή φυσικού πόρου αφού όλη η τροφή στη Γη αρχίζει με το σπόρο που γίνεται φυτό - μιας και ο πλανήτης μας έχει ως βασικό χαρακτηριστικό να είναι ένας πλανήτης των Φυτών.

Ο σπόρος είναι για την τροφή ότι είναι το χρήμα για την οικονομία. Σημαίνει καταρχήν επιβίωση και υγεία αλλά επιπλέον αυτάρκεια και Διατροφική Ελευθερία αφού σπέρνοντας και διατηρώντας σπόρο ουσιαστικά ισοδυναμεί με το να εκδίδεις το δικό σου χρήμα και να μην είσαι έρμαιο των τοκογλύφων. Ο σπόρος λοιπόν στοχεύεται ως ο τελευταίος πόρος προς αρπαγή και αυτό τώρα προωθείται με κάθε τρόπο (άμεση απαγόρευση, ιδιωτικοποίηση, σκόπιμη οικολογική καταστροφή, υποκατάσταση από εργαστηριακά, τοξικά κατασκευάσματα που περιφέρονται δήθεν ως «σπόροι» (ΓΤΟ), κλπ).

Μπορεί να μην είναι άμεσα αντιληπτό αλλά όλο αυτό το σκηνικό αντιπερισπασμού με τη στημένη ψευδοκρίση και τα ψευδοχρέη (που όμως έχουν πραγματικές συνέπειες για τους λαούς) δεν στήθηκε τυχαία από τους ενορχηστρωτές του χάους: τις μεγαλομανείς δυναστείες (εκπρόσωποι του κατώτερου είδους ανθρώπου) που κρύβονται από πίσω. Όλη αυτή η αναταραχή στοχεύει στην απόσπαση της προσοχής την ώρα που το νοσηρό σύστημα μας αρπάζει σαν το κλέφτη το τελευταίο πράγμα στο οποίο ακόμη έχουμε κάποιο έλεγχο και το οποίο κυριολεκτικά μας διασφαλίζει τη ζωή: τους φυσικούς σπόρους.

 Με ελληνικούς υπότιτλους

Η πραγματική μάχη για την επιβίωση και το μέλλον, η πραγματική μάχη με τους δυνάστες της ανθρωπότητας δίνεται στο επίπεδο του σπόρου και εκεί πρέπει να συγκεντρωθεί και να σταθεί ως πανστρατιά η ανθρωπότητα.

Το αντίπαλο στρατόπεδο προελαύνει με την ύπουλη τακτική του νομοθετικού ολοκληρωτισμού: μέσα από τη δύναμη που διαθέτει ψηφίζει τόμους από ευφημιστικά αποκαλούμενους «διεθνείς νόμους και συμφωνίες» που ουσιαστικά είναι οι θρασύτατες και άπληστες απαιτήσεις του απέναντί μας προκειμένου να κατακτήσει τον διακηρυγμένο στόχο του για κυριαρχία πλήρους φάσματος.

Έτσι έχουμε τη νομοθετική θωράκιση των δραστών αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας και βέβαια κατάπτυστα «νομοθετήματα» που προσπαθούν να μας εξαπατήσουν κατάμουτρα και να μας πιάσουν στον ύπνο απαιτώντας από εμάς να απεμπολήσουμε τα δικαιώματά μας και να συμμορφωθούμε σε παρανοϊκά τετελεσμένα γεγονότα.

Ψηφίζουν λοιπόν κομμάτι κομμάτι τις παρανοικές απαιτήσεις τους ως «νόμους» τους και περιμένουν να δουν πως θα αντιδράσουμε.

Μας ζητούν προκλητικά:

- να παραιτηθούμε από το δώρο της φύσης, τους φυσικούς σπόρους και τη φυσική τροφή, και να  συμμορφωθούμε με την απαγόρευση της διατήρησης των φυσικών σπόρων

- να υποκαταστήσουμε στο μυαλό μας αλλά και στη ζωή μας αυτό τον φυσικό σπόρο με τα ΓΤΟ κατασκευάσματα Φρανκεστάϊν που φτιάχνουν σε εργαστήρια και που καταχρηστικά και με περίσσιο θράσος ονομάζουν σπόρους

- να αποδεχθούμε την αφαίρεση του δικαιώματος της καλλιέργειας της τροφής μας

- τέλος να ξεχάσουμε την πραγματική τροφή που δίνει η Φύση και να αποδεχθούμε ως "τροφή" τη κατάρα για την ανθρωπότητα που λέγεται ΓΤΟ.

 Με ελληνικούς υπότιτλους

Δυστυχώς η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι ο αντίπαλος έχει καταφέρει αρκετά εις βάρος μας μέχρι τώρα όμως η τελική έκβαση αυτής της μητέρας των μαχών δεν έχει ακόμα κριθεί.

Τώρα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται η μέγιστη ενεργοποίηση για να διασφαλίσουμε μια για πάντα το δικαίωμα στην Διατροφική Ελευθερία, τη βάση όλων των ελευθεριών, και να προστατεύσουμε την γενετική ποικιλομορφία, αυτή την Αλεξάνδρεια των Σπόρων που η ανθρωπότητα σε συνεργασία με τη Φύση δημιούργησαν στη διάρκεια χιλιετιών.

Γιατί αν δεν τα καταφέρουμε και χάσουμε τους σπόρους, αυτό ως γεγονός θα ισοδυναμεί με το κάψιμο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας – το κομβικό, συμβολικό τέλος της ακμής του αρχαίου κόσμου και το πέρασμα σε μια περίοδο σκοταδισμού. Με τη διαφορά ότι τώρα θα μας περιμένει ένας ασύλληπτα πιο σκοτεινός, φοβερός, νέος Μεσαίωνας.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί να «βλαστήσουμε» όπως οι σπόροι της ζωής και να φυτρώσουμε «εκεί που δεν μας σπέρνουν» εξουδετερώνοντας μια και καλή την διατροφική δικτατορία της απαγόρευσης των φυσικών σπόρων και της στημένης κυριαρχίας των ΓΤΟ (γενετικά τροποποιημένων οργανισμών), δηλαδή της πολιτικής εκδοχής του βιολογικού πολέμου εναντίον μας και της συνεπακόλουθης γενοκτονίας μέσα από την «τροφή» που έχουν εξαπολύσει ως όπλο εναντίον μας.

Ήρθε η στιγμή να δείξουμε τη δύναμή μας να μεγαλώνει και να θεριεύει για να εκτοπίσει τα τωρινά ζιζάνια της ανωμαλίας, της νοσηρότητας και της ανηθικότητας. Και η δύναμη αυτή είναι η ΜΟΝΙΜΗ δράση μέσα από έναν νέο, ριζικά διαφορετικό και συνειδητοποιημένο τρόπο ζωής. Σε αυτή τη νέα πορεία ζωής η κύρια προτεραιότητά μας είναι η αποκατάσταση της πράξης της τροφής μας η οποία ξαναγίνεται και πάλι η υπεύθυνη εκείνη πράξη που τιμά τις αξίες αλλά και την πεπτική ανατομία του φυτοφάγου που διαθέτουμε.

Και από χέρι σε χέρι, σπόρο με το σπόρο, από άνθρωπο σε άνθρωπο, μεταμορφώνουμε το πρόσωπο αυτού του πλανήτη στην πραγματική του εικόνα της αειφορίας, της αφθονίας, της ελευθερίας των σπόρων για να εξαλείψουμε οριστικά την αφύσικη, μονότονη και νοσηρή τωρινή εικόνα της «Νέας» (Διατροφικής) Τάξης Πραγμάτων.