Συνήθεις παρανοήσεις για την παγκόσμια θέρμανση
Μύθος 1: Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται με ταχύ, πρωτοφανή ρυθμό.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Ακριβείς παρατηρήσεις από δορυφόρο, μπαλόνι και σε κορυφές βουνών που έγιναν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν δείξει καμία σημαντική αλλαγή στον μακροπρόθεσμο ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Οι μέσες τιμές ενδείξεων των σταθμών εδάφους δείχνουν μια ήπια αύξηση της θερμοκρασίας του 0,6 έως 0.8C κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών, η οποία είναι σαφώς εντός των φυσικών διακυμάνσεων που καταγράφονται κατά την τελευταία χιλιετία. Το δίκτυο επίγειων σταθμών υποφέρει από άνιση κατανομή σε όλο τον κόσμο. Οι σταθμοί βρίσκονται κατά προτίμηση σε αναπτυσσόμενες αστικές και βιομηχανικές περιοχές, οι οποίες παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες ενδείξεις από εκείνες των παρακείμενων αγροτικών περιοχών. Δύο επιστημονικές ομάδες έχουν δείξει ότι η διόρθωση της ένδειξης θερμοκρασίας της επιφάνειας λόγω των επιπτώσεων της αστικής ανάπτυξης θα μείωνε στο μισό την τάση αύξησης της θερμοκρασίας στην ξηρά από το 1980.
Δεν έχει υπάρξει καταγραφή καταστροφικής αύξησης της θερμοκρασίας.
Μύθος 2: Η γραφική παράσταση που έχει την μορφή «ραβδί του χόκεϋ» αποδεικνύει ότι η γη έχει βιώσει μια σταθερή, πολύ σταδιακή μείωση της θερμοκρασίας για 1000 χρόνια, στη συνέχεια, πρόσφατα ξεκίνησε μια ξαφνική αύξηση.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Σημαντικές αλλαγές στο κλίμα έχουν συνεχώς συμβεί καθ’ όλη την διάρκεια του γεωλογικού χρόνου. Για παράδειγμα, η μεσαιωνική θερμή περίοδος, από περίπου το 1000 ως το 1200 μ.Χ. (όταν οι Βίκινγκς καλλιεργούσαν στην Γροιλανδία), ακολουθήθηκε από μια περίοδος γνωστή ως Μικρή Εποχή των Παγετώνων. Από τα τέλη του 17ου αιώνα η "μέση θερμοκρασία του πλανήτη" έχει αρχίσει να αυξάνεται με τον χαμηλό σταθερό ρυθμό που αναφέρθηκε παραπάνω. Αν και από το 1940 - 1970 οι θερμοκρασίες στην πραγματικότητα έπεσαν, οδηγώντας σε έναν παγκόσμιο τρόμο ψύξης.
Η γραφική παράσταση «ραβδί του χόκεϋ», η αγαπημένη αφίσα τόσο του IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change - Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή) του ΟΗΕ και του υπουργείου Περιβάλλοντος του Καναδά, αγνοεί τις ιστορικά καταγραμμένες κλιματικές μεταβολές, και έχει πλέον αποδειχθεί ότι είναι εσφαλμένη καθώς και στατιστικά αναξιόπιστη. Πρόκειται για μια κατασκεύασμα ηλεκτρονικών υπολογιστών και μάλιστα λανθασμένο.
Μύθος 3: Το ανθρώπινα παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα (CO2) έχει αυξηθεί κατά τα τελευταία 100 χρόνια, προσθέτοντας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, θερμαίνοντας έτσι τον πλανήτη.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα έχουν πράγματι αλλάξει για διάφορους λόγους, ανθρώπινους και άλλους, όπως ακριβώς έχουν κάνει καθ’ όλη την διάρκεια του γεωλογικού χρόνου. Από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, το περιεχόμενο του CO2 στην ατμόσφαιρα έχει αυξηθεί. Ο ρυθμός αύξησης κατά την περίοδο αυτή αυξήθηκε επίσης από το περίπου 0,2% ανά έτος στο σημερινό ποσοστό της τάξης του 0,4% ανά έτος, το οποίο έχει πλέον παραμείνει σταθερό για τα τελευταία 25 χρόνια. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το CO2 είναι η βασική κινητήρια δύναμη της θέρμανσης του πλανήτη. Όπως έχει μετρηθεί σε πυρήνες πάγου που χρονολογούνται σε διάρκεια πολλών χιλιάδων ετών, τα επίπεδα του CO2 κινούνται προς τα πάνω και κάτω αφότου η θερμοκρασία έχει κάνει το ίδιο, και ως εκ τούτου είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της θέρμανσης. Γεωλογική εργασία πεδίου σε πρόσφατα ιζήματα επιβεβαιώνει αυτήν την αιτιολογική σχέση. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι, καθώς οι θερμοκρασίες κινούνται προς τα πάνω και προς τα κάτω φυσικά και κυκλικά δια μέσου της ηλιακής ακτινοβολίας, και των τροχιακών και γαλαξιακών επιρροών, τα θερμαινόμενα επιφανειακά στρώματα των ωκεανών του πλανήτη αποβάλλουν περισσότερο CO2, ως αποτέλεσμα.
Μύθος 4: Το CO2 είναι το πιο συνηθισμένο αέριο του θερμοκηπίου.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Τα αέρια του θερμοκηπίου αποτελούν περίπου το 3% της ατμόσφαιρας κατ’ όγκο. Αποτελούνται από διάφορα ποσά, (περίπου 97%) υδρατμών και νεφών, ενώ το υπόλοιπο αφορά τα αέρια όπως το CO2, CH4 (μεθάνιο), το όζον και N2O (υποξείδιο του αζώτου), εκ των οποίων το διοξείδιο του άνθρακα είναι το μεγαλύτερο ποσό. Ως εκ τούτου, το CO2 αποτελεί περίπου το 0,039% της ατμόσφαιρας. Ενώ τα ασήμαντα σε ποσοστό αέρια είναι πιο αποτελεσματικά ως «πράκτορες του θερμοκηπίου» από τους υδρατμούς και τα σύννεφα, τα τελευταία έχουν συντριπτική επίδραση λόγω του μεγάλου τους όγκου και - τελικά - πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνα για το 75% του «φαινόμενου του θερμοκηπίου». Σε τρέχουσες συγκεντρώσεις, μια 3% αλλαγή των υδρατμών στην ατμόσφαιρα, θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα με μια μεταβολή 100% των εκπομπών CO2.
Αυτοί που αποδίδουν την αλλαγή του κλίματος στο CO2 αναφέρουν σπάνια αυτά τα σημαντικά γεγονότα.
Μύθος 5: Τα μοντέλα υπολογιστών επιβεβαιώνουν ότι οι αυξήσεις του CO2 θα προκαλέσουν σημαντική θέρμανση του πλανήτη.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Τα υπολογιστικά μοντέλα υποθέτουν ότι το CO2 είναι ο κύριος οδηγός του κλίματος, και ότι ο Ήλιος έχει μια ασήμαντη επίδραση στο κλίμα. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς το αποτέλεσμα ενός μοντέλου για να επιβεβαιώσεις ή να αποδείξεις την αρχική παραδοχή του - αυτό είναι κυκλικός συλλογισμό και είναι παράλογο. Τα μοντέλα των υπολογιστών μπορούν να προγραμματιστούν ώστε περίπου να ταιριάζουν με την άνοδο της θερμοκρασίας του 20ου αιώνα, με την ρύθμιση πολλών εισαγόμενων παραμέτρων και την χρήση ισχυρής θετικής ανατροφοδότησης. Δεν «αποδεικνύουν» τίποτα. Επίσης, τα υπολογιστικά μοντέλα πρόβλεψης της θέρμανσης του πλανήτη είναι αδύνατον να συμπεριλάβουν σωστά τις επιπτώσεις του ήλιου, των κοσμικών ακτίνων και των νεφών. Ο ήλιος είναι μια σημαντική αιτία της μεταβολής της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του εδάφους, καθώς η λαμβανόμενη ακτινοβολία αλλάζει συνεχώς. Αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με κυκλικό τρόπο. Ο αριθμός και το μήκος του χρόνου των ηλιακών κηλίδων μπορεί να συσχετίζονται στενά με τις μέσες θερμοκρασίες της Γης, π.χ. την Μικρή Εποχή των Παγετώνων και την Μεσαιωνική θερμή περίοδο. Η ποικίλης έντασης ηλιακή θερμική ακτινοβολία επηρεάζει την θερμοκρασία της επιφάνειας των ωκεανών και των ρευμάτων. Το θερμότερο νερό των ωκεανών αποβάλλει αέρια, μερικά από τα οποία είναι το CO2. Η ηλιακή ακτινοβολία παρεμβαίνει στην ροή των κοσμικών ακτίνων, επηρεάζοντας έτσι την ποσότητα ιονισμένων πυρήνων που ελέγχουν νεφοκάλυψη.
Μύθος 6: Ο ΟΗΕ απέδειξε ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 προκαλούν την θέρμανση του πλανήτη.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Σε μια έκθεση του 1996 από τον ΟΗΕ για την θέρμανση του πλανήτη, δύο δηλώσεις διαγράφηκαν από το τελικό σχέδιο. Είναι οι εξής:
1) «Καμία από τις μελέτες που αναφέρεται ανωτέρω έδειξε σαφή απόδειξη ότι μπορούμε να αποδώσουμε τις παρατηρούμενες αλλαγές του κλίματος σε αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου.»
2) «Καμία μελέτη μέχρι σήμερα δεν έχει θετικά αποδώσει το σύνολο ή μέρος των κλιματικών αλλαγών σε ανθρωπογενείς αιτίες.»
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ακόμη καμία επιστημονική απόδειξη ότι οι ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 προκαλούν σημαντική θέρμανση του πλανήτη.
Μύθος 7: Το CO2 είναι ρύπος.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Αυτό είναι απολύτως αναληθές. Το άζωτο αποτελεί το 80% της ατμόσφαιράς μας. Δεν θα μπορούσαμε να ζούμε σε άζωτο 100%. Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι περισσότερο ρύπος από ότι είναι το άζωτο. Το CO2 είναι απαραίτητο για τη ζωή στη γη. Είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των φυτών διότι η αυξημένη πρόσληψη CO2 ως αποτέλεσμα της αύξησης της ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης κάνει πολλά δέντρα και άλλα φυτά να αναπτύσσονται πιο δυναμικά. Δυστυχώς, η κυβέρνηση του Καναδά έχει συμπεριλάβει το CO2 με μια σειρά από πραγματικά τοξικές και επιβλαβείς ουσίες που αναφέρονται στον νόμο προστασίας του περιβάλλοντος, μόνο ως μέσο τους για να το ελέγξουν αυτό πολιτικά.
Μύθος 8: Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα προκαλέσει περισσότερες καταιγίδες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Δεν υπάρχει απολύτως καμία επιστημονική ή στατιστική ένδειξη που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς αυτούς σε παγκόσμια κλίμακα. Περιφερειακές διαφορές μπορεί να συμβούν. Τα αυξανόμενα ασφάλιστρα και κόστη επισκευής των υποδομών, ιδιαίτερα στις παράκτιες περιοχές, μερικές φορές αποδίδονται ως το αποτέλεσμα της αύξησης της συχνότητας και της σοβαρότητας των καταιγίδων, ενώ στην πραγματικότητα είναι συνάρτηση της αυξανόμενης πυκνότητας του πληθυσμού, του κλιμακούμενου κόστους ανάπτυξης, και της όλο και περισσότερης αναφοράς από τα μέσα ενημέρωσης.
Μύθος 9: Η υποχώρηση των παγετώνων και η αποκόλληση ογκωδών τμημάτων πάγων είναι η απόδειξη της θέρμανσης του πλανήτη.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Οι παγετώνες υποχωρούν και αυξάνονται κυκλικά για εκατοντάδες χρόνια. Η πρόσφατη τήξη των παγετώνων είναι μια συνέπεια της εξόδου από την πολύ δροσερή περίοδο της Μικρής Εποχής των Παγετώνων. Τα ογκώδη τμήματα πάγου αποκολλώνται εδώ και αιώνες. Οι επιστήμονες γνωρίζουν τουλάχιστον 33 περιόδους που οι παγετώνες αυξάνονται και στη συνέχεια υποχωρούν. Είναι φυσιολογικό. Εκτός αυτού, η υγεία των παγετώνων εξαρτάται εξίσου από την συμπύκνωση των υδρατμών επί του εδάφους, όπως και την θερμοκρασία.
Μύθος 10: Οι πόλοι της γης θερμαίνονται. Οι πάγοι των πόλων σπάνε και λιώνουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Η γη είναι μεταβλητή. Η δυτική Αρκτική μπορεί να γίνεται πιο ζεστή, λόγω των κυκλικών γεγονότων στον Ειρηνικό Ωκεανό, αλλά η Ανατολική Αρκτική και η Γροιλανδία γίνονται πιο κρύες. Η μικρή χερσόνησος Palmer της Ανταρκτικής γίνεται θερμότερη, ενώ η κύρια Ανταρκτική στην πραγματικότητα ψύχεται. Η πυκνότητα των πάγων αυξάνονται τόσο στη Γροιλανδία όσο και στην Ανταρκτική.
Η παρακολούθηση των επιπέδων της θάλασσας στον Ειρηνικό (Tuvalu-Τουβαλού) και στον Ινδικό Ωκεανό (Μαλδίβες) δεν έχει δείξει κανένα ίχνος ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
