Πλανήτης των φυτών και των φυτοφάγων

Η Γη δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πλανήτης αλλά από κατασκευής της, πέρα από πλανήτης της ζωής, είναι και ένας πλανήτης των φυτών, αφού ο τρόπος λειτουργίας του οικοσυστήματος δίνει ολοφάνερα στα φυτά πρωτεύοντα ρόλο. Όλη η ζωή στον πλανήτη στηρίζεται σ’ αυτά, τα οποία αξιοποιώντας μόλις το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας, το μετατρέπουν σε συγκεκριμένη ποσότητα βιομάζας κάθε χρόνο. Μέσω των φυτών η ενέργεια του ήλιου μετατρέπεται σε τροφή η οποία μπορεί να υποστηρίξει την ζωή των ζώων. Και αφού η φυτική τροφή αφθονεί στο οικοσύστημα, τα ζώα που κατά κύριο λόγο ευνοούνται είναι τα φυτοφάγα, τα οποία είναι η πλειοψηφία, ενώ τα σαρκοφάγα προορίζονται να είναι η μειοψηφία. Άρα μπορούμε επίσης να μιλάμε για έναν πλανήτη των φυτοφάγων.

Η συγκεκριμένη αρχή λειτουργίας του οικοσυστήματος δημιουργεί μια πυραμίδα με τροφικά πεδία στην βάση της οποίας βρίσκονται οι παραγωγοί (τα φυτά). Τα επόμενα τροφικά πεδία είναι κατά σειρά των πρωτογενών καταναλωτών (φυτοφάγa ζώa), των δευτερογενών καταναλωτών (μικρά σαρκοφάγα), και φτάνοντας στην κορυφή της πυραμίδας των τριτογενών καταναλωτών (μεγάλα σαρκοφάγα).

Η διαμόρφωση της πυραμίδας υπακούει στον πολύ βασικό νόμο της απώλειας της ενέργειας, αφού σε κάθε επόμενο τροφικό πεδίο περνάει περίπου μόλις το 10% της ενέργειας του προηγούμενου (λόγω του μεταβολισμού των οργανισμών).

Η τεράστια μείωση της διαθέσιμης ενέργειας σημαίνει αντίστοιχα μειωμένη βιομάζα και αναλογικά μειωμένους πληθυσμούς ζώων στα επόμενα επίπεδα. Αυτό απεικονίζεται σε επιπλέον δύο πυραμίδες, της βιομάζας και των αριθμών, όπου φαίνεται ότι υπάρχει μια αναλογία μεταξύ των οργανισμών στα τροφικά επίπεδα: ο αριθμός των οργανισμών σε κάθε προηγούμενο επίπεδο πρέπει να είναι πάντα πολλές φορές μεγαλύτερος για να υποστηρίξει έναν πολύ μικρότερο πληθυσμό στο επόμενο επίπεδο.

Με άλλα λόγια, αυτό που επισημαίνουν αυτές οι πυραμίδες είναι ότι η Γη έχει μια συγκεκριμένη παραγωγική ικανότητα η οποία μπορεί να υποστηρίξει έναν συγκεκριμένο αριθμό φυτών και ζώων. Γι αυτό είναι σημαντική η προσήλωση του κάθε είδους στην διατροφική του ανατομία, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η εύθραυστη ισορροπία του όλου συστήματος κινδυνεύει.

Ποια είναι η θέση του ανθρώπου μέσα στην πυραμίδα

Το κριτήριο κατάταξης στην πυραμίδα των τροφικών πεδίων είναι αποκλειστικά το διατροφικό προφίλ κάθε είδους, δηλαδή τα χαρακτηριστικά εκείνα που έχει αποκτήσει στην διάρκεια εκατομμυρίων ετών εξέλιξης τα οποία το κάνουν να έχει μία από τις δύο βασικές ανατομίες: φυτοφάγο ή σαρκοφάγο.

Αντικειμενικά, η διατροφική ανατομία του ανθρώπου έχει, όπως φαίνεται στον συγκριτικό πίνακα παρακάτω, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φυτοφάγων και έτσι κατατάσσεται στο τροφικό επίπεδο των πρωτογενών καταναλωτών.

Η κατάταξη σε μια από τις δύο κατηγορίες δεν σημαίνει ότι όλα τα φυτοφάγα ή όλα τα σαρκοφάγα έχουν ακριβώς ίδια όλα τα χαρακτηριστικά, αλλά ότι μοιράζονται και έχουν κοινά, κάποια βασικά από αυτά. Δεν σημαίνει ταυτοποίηση και ακριβή ομοιότητα μεταξύ όλων των σαρκοφάγων και όλων των φυτοφάγων, αλλά ότι υπάρχουν μικροδιαφορές και υποκατηγορίες, αφού η φύση αρέσκεται στην ποικιλότητα και στην εξειδίκευση. Σχηματικά, αυτό θα μπορούσαμε να το παραλληλίσουμε με τον διαχωρισμό ανάμεσα στα δίτροχα και στα τετράτροχα: δεν είναι όλα τα αυτοκίνητα τα ίδια, αλλά όλα μοιράζονται το βασικό χαρακτηριστικό να έχουν 4 τροχούς. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος μπορεί να μην έχει τα πολλαπλά στομάχια των μηρυκαστικών, αλλά έχει πχ την ίδια αναλογία μήκους εντέρου σε σχέση με τον κορμό και με τον ίδιο τρόπο μοιράζεται σχεδόν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά με αυτά.

Επιπλέον, δεν ισχύει εξειδικευμένη ανατομία για τον άνθρωπο η οποία ξεφεύγει από αυτές τις δύο γενικές κατηγορίες. Γιατί, όπως φαίνεται στον πίνακα, τα παμφάγα είναι υποκατηγορία των σαρκοφάγων, αφού ουσιαστικά μοιράζονται με αυτά τα βασικότερα χαρακτηριστικά τους. Αλλά και στην υποθετική περίπτωση ότι είμαστε παμφάγοι, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε κάλλιστα να επιβιώσουμε και να ευδοκιμήσουμε με φυτά, ενώ ταυτόχρονα θα είμαστε συνεπείς με την γενική τάση της ενέργειας του οικοσυστήματος.

Η θέση μας λοιπόν είναι καθορισμένη (στα φυτοφάγα) και το να νομίζουμε και να τρώμε σαν σαρκοφάγα, δεν αλλάζει αυτό το θεμελιώδες ανατομικό γεγονός.

Η τεχνητή ώθηση στην κορυφή

Τα τελευταία  60 χρόνια έχουμε μια συνολική παρέμβαση στον χώρο της τροφής, ενώ υπάρχουν οι αποδείξεις ότι εξελίσσεται ένα σχέδιο άλωσής της και χρησιμοποίησής της ως μέσου ελέγχου των ανθρώπων. Το σκεπτικό αυτού του σχεδίου είναι ότι αν χτυπηθεί η σύνδεση και ο δεσμός του ανθρώπου με την Φύση ώστε αυτός να ξεκοπεί τελείως από αυτήν, τότε μπορεί πιο εύκολα να ελεγχθεί από το σύστημα της καταπίεσης (ΣτΚ), να ενσωματωθεί εντελώς σε αυτό και να γίνει το απόλυτο έρμαιο στον παραλογισμό του.

Έτσι όλο αυτό το προηγούμενο διάστημα μέχρι σήμερα βλέπουμε να εκτυλίσσεται παράλληλα η καταστροφική μετάλλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και του ανθρώπου, μέσα από την σκόπιμη και τεχνητή δημιουργία ενός χάους στον χώρο της διατροφής. Γιατί μια διατροφή εχθρική και ξένη με το οικοσύστημα μπορεί να διαβρώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά που θέλει το ΣτΚ: να γίνει σταδιακά όσο πιο απαθής, αδιάφορος και σκληρός προς την ζωή, να αποδέχεται ή να εξοικειώνεται με την καταπίεση των άλλων ανθρώπων και των ζώων, και τελικά να αποδέχεται και την δική του καταπίεση.

Το καταλυτικό βήμα σε μια τέτοια πορεία μετάλλαξης ήταν η αποσύνδεση του ανθρώπου από την πραγματική διατροφική του ανατομία και η αυθαίρετη μετατόπιση του στην κορυφή της πυραμίδας. Η στόχευση στην ανατομική μας ταυτότητα (ίσως το πιο καθοριστικό και ουσιαστικό γνώρισμα για κάθε είδος) και η διαστρέβλωση της, άνοιξε τον δρόμο για την άλωση του μυαλού και της σκέψης μας και για την καταστροφή που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Ο λόγος ήταν απλός: αν οι άνθρωποι πίστευαν ότι είναι σαρκοφάγοι, τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ή να υπάρξει ανοχή στην αντίληψη ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αφού η διατροφή με ζωικά δεν σημαίνει απλά κρέας, γάλα και αυγά, αλλά καταπίεση και εκμηδένιση της ζωής (μη ανθρώπινης και ανθρώπινης) και το γκρέμισμα κάθε φραγμού ώστε να υπάρχουν αυτά τα «προϊόντα» στην αγορά. Αν οι άνθρωποι πίστευαν ότι είναι σαρκοφάγοι, τότε εύκολα επίσης θα μπορούσαν να εξαπατηθούν και να συναινέσουν και σε όλα τα άλλα «αναγκαία κακά» αυτής της πρακτικής.

Έτσι ξαφνικά η μετατροπή της Γης σ’ ένα απέραντο «εργοτάξιο» εκτροφής ζώων φαίνεται «φυσιολογική», και επίσης φαίνονται «φυσιολογικά» όλα τα επόμενα κακά όπως:

- οι επεμβάσεις εναντίον χωρών για την αρπαγή του πετρελαίου το οποίο στηρίζει όλη αυτή την αναποτελεσματική «παραγωγή»,

- η εισαγωγή μιας χημικής, δηλητηριώδους γεωργίας που ευφημιστικά ονόμασαν «πράσινη επανάσταση» και της οποίας το 50% τώρα πάει στην εκτροφή ζώων,

- η επιβαλλόμενη μετεξέλιξη αυτής της γεωργίας σε μεταλλαγμένη δήθεν «για να αντιμετωπίσουμε την πείνα»,

- το κούρεμα των δασών και η καταστροφή του 70% και πλέον του Αμαζονίου για να καλλιεργηθούν σιτηρά ως ζωοτροφή,

- η εξάρτηση των φτωχών χωρών να πουλούν αυτά τα σιτηρά ενώ οι πληθυσμοί τους λιμοκτονούν,

- η μονοπώληση του νερού και των πόρων,

- η διάβρωση των εδαφών από τις μονοκαλλιέργειες, 

- ο διωγμός της άγριας ζωής και η εξαφάνιση της βιοποικιλότητας,

- η αλίευση του 50% της θαλάσσιας ζωής για να γίνει και αυτή ζωοτροφή,

- η αστείρευτη ανάγκη για συνεχώς αυξανόμενη ενέργεια όλου αυτού του παρασιτισμού η οποία σημαίνει νέα πυρηνικά εργοστάσια ρεύματος,

- η τεράστια μόλυνση και καταστροφή από τα απόβλητα αυτής της διαδικασίας,

- η έξαρση των εκφυλιστικών ασθενειών λόγω της ασύμβατης με την φυσιολογία διατροφής,

- η γιγάντωση μια «διατροφικής βιομηχανίας» που παράγει μη τροφή, 
- η άγρια φορολόγηση μας για να επιδοτείται αυτός ο παραλογισμός,

- και τέλος η διάβρωση της συνείδησης των ανθρώπων ώστε να βλέπουν την αδικία και την καταπίεση της ζωής πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ζώων και εκατομμυρίων ανθρώπων «φυσιολογική».

Όλο αυτό το χάος και όλος αυτός ο φαύλος κύκλος εξακολουθεί να συμβαίνει και να διογκώνεται ως πρακτική ρουτίνας μακριά από την αντίληψη των ανθρώπων. Όμως δεν πείθει και φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι πολύ κακό για το τίποτα, που άκομψα και μάταια επιχειρείται να δικαιολογηθεί στο όνομα της κάλυψης της ανάγκης της τροφής. Γιατί το ΣτΚ δεν μπορεί να αγνοεί ότι η όψιμη ανάγκη για «ζωικά προϊόντα» σκοντάφτει στην πυραμίδα της ενέργειας. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι με όποιο τρόπο και να γίνει η εκτροφή, θα είναι πάντα αδιέξοδη, αναποτελεσματική και αντι-αειφόρος, αφού στο επόμενο τροφικό επίπεδο περνάει πάντα μόλις το 10% της ενέργειας, ενώ χάνεται το 90%. Δεν μπορεί τώρα να μην γνωρίζει ότι η μετατροπή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε σαρκοφάγους και ο σχεδιαζόμενος διπλασιασμός της παραγωγής «ζωικών προϊόντων» μέχρι το 2020 θα ωθήσει στα άκρα την ευρείας κλίμακας αλλοίωση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος που έχει ήδη προκαλέσει.

Παρόλα αυτά επιμένει να διατηρεί την ψευδαίσθηση του «σαρκοφάγου» ανθρώπου, στο πρότυπο του βασικού κανόνα της προπαγάνδας: «όσο πιο μεγάλο το ψέμα και όσο πιο πολύ επαναλαμβάνεται, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Το ψέμα του «σαρκοφάγου» ανθρώπου του δίνει εν λευκώ την άδεια της εκτροφής ζώων, την οποία  χρησιμοποιεί για να μετατρέψει την διατροφική ασφάλεια σε ανασφάλεια, την αφθονία σε έλλειψη, και να προκαλεί μια διογκούμενη, τεχνητή κρίση στον χώρο της τροφής ως την ευκαιρία να προωθήσει το κακόβουλο σχέδιο του ακόμη παραπέρα με την γενίκευση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, αλλά και άλλων σχεδίων. Ενώ ταυτόχρονα, με το κλίμα του φόβου και της ψευδο-έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργήσει, καταφέρνει πιο εύκολα να εισάγει όλο και πιο ολοκληρωτικά μέτρα και με αυτόν το τρόπο να εδραιώνει την αρχή λειτουργίας του (την καταπίεση) προς κάθε κατεύθυνση.

Μέχρι τώρα η πορεία αυτή φαίνεται να είναι ανέλπιστα επιτυχής για το ΣτΚ, αφού αντί να αποκαλύπτεται ο πραγματικός του ρόλος, αντίθετα του προσδίδεται κύρος ως παράγοντας εξασφάλισης της τροφής και μπορεί να «νομιμοποιεί» οποιαδήποτε φρικαλεότητα και ανωμαλία αυτό διαπράττει στο όνομα δήθεν αυτής της εξασφάλισης. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο πλανήτης έχει αλλοιωθεί ριζικά σε σχέση με μόλις λίγες δεκαετίες πριν, σε σημείο που η εικόνα του σημερινού κόσμου μας να είναι αυτή που τώρα είναι λόγω της διατροφής με ζώα.

Όμως αν είχαμε αντιληφθεί την προπαγάνδα και είχαμε παραμείνει πιστοί στην διατροφική ανατομία μας, η εικόνα αυτή θα ήταν εντελώς διαφορετική από την σημερινή εικόνα ενός άρρωστου, λεηλατημένου, βαρύτατα κακοποιημένου αλλά και μεταλλαγμένου κόσμου. Και επίσης δεν θα είχε αλλοιωθεί η σκέψη μας και η συνείδησή μας, ώστε να εξοικειωθεί και να βλέπει ως «φυσιολογικό» όλον αυτό τον φαύλο κύκλο και την τραγική περιφρόνηση της ζωής που εξακολουθεί με περισσότερη μανία να συμβαίνει.

Ο μόνος που ωφελείται από αυτή την πορεία συνεχούς έντασης και αντιπαλότητας με το οικοσύστημα είναι το ΣτΚ. Η τρέχουσα τεράστια αναστάτωση και ανισορροπία που του έχουμε επιτρέψει να δημιουργεί, το δυναμώνει όλο και περισσότερο, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει εμάς. Αν όμως αυτό το σύστημα λατρεύει την ένταση, τις κρίσεις και το χάος και θρέφεται από αυτά, το δικό μας συμφέρον είναι να του αφαιρεθεί η δυνατότητα να παράγει καταπίεση, ώστε να χάσει κάθε λόγο ύπαρξης και να καταρρεύσει.

Όλο αυτό το κακό για το τίποτα μπορεί να σταματήσει και είναι εύκολο αρκεί να ακολουθήσουμε μιαν αντίστροφη πορεία για να ξαναβρούμε τον πραγματικό εαυτό μας και την πραγματική ανατομία μας. Αρκεί να επιστρέψουμε άμεσα στην πραγματική μας θέση στην πυραμίδα και να συμπλεύσουμε με την ροή του οικοσυστήματος, αντί όπως τώρα να πηγαίνουμε κόντρα σ’ αυτό. Η πορεία δικαίωσης της ανατομίας μας θα εξαλείψει την ένταση με τον κόσμο γύρω μας και θα μας συμφιλιώσει με τα άλλα είδη που τώρα αντιμετωπίζουμε με αδιαφορία και εχθρότητα. Είναι η πορεία της επίγνωσης και της αναίρεσης του λάθους, η οποία αποκτά κορυφαία σημασία στην συγκυρία που έχουμε βρεθεί, γιατί αποκαθιστώντας την πιο βασική πράξη της επιβίωσης, την διατροφή, απελευθερώνει και την συνείδηση από την τωρινή ματαιότητα και την αποδίδει ξανά στο γίγνεσθαι αυτού του κόσμου ως ενεργό παράγοντα δικαιοσύνης.