Κάνοντας τη σύνδεση

ΦΥΣΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ από το βιβλίο
THE FINAL EMPIRE
THE COLLAPSE OF CIVILIZATION AND THE SEED OF THE FUTURE
(Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ)
του
William H. Kotke

Το βιβλίο είναι μια κριτική της περιόδου του πολιτισμού, η οποία οριοθετείται από την ανακάλυψη της γεωργίας πριν 10.000 χρόνια μέχρι σήμερα, και των διάφορων αυτοκρατοριών που εναλλάσσονται από τότε στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο συγγραφέας William H. Kotke ισχυρίζεται ότι τώρα ζούμε την τελευταία αυτοκρατορία, η οποία όπως και όλες οι προηγούμενες, όντας μη αειφόρος και εχθρική προς το περιβάλον, αναγκαστικά θα καταρρεύσει και μαζί μ’αυτήν και ο πολιτισμός, δίνοντας την θέση του σε ένα άλλο μοντέλο ζωής, το οποίο θα είναι σε αρμονία με το φυσικό πλαίσιο και τους νόμους του.

Στο κεφάλαιο 10 που ακολουθεί, υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στην τρυφερότητα, στο αίσθημα της ασφάλειας που αισθάνεται το μωρό και στον δεσμό που αναπτύσσει με την μητέρα του κατά την διάρκεια της φυσικής γέννας σε σχέση με την ψυχρή, γεμάτη στρες διαδικασία τοκετού στη σύγχρονη βιομηχανική ιατρική.



Κεφάλαιο 10: Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Οι αρχές της ατομικής ψυχολογίας στην αυτοκρατορία αρχίζουν με την αποκοπή από τη μητέρα, στην διαδικασία της γέννας. Στον πολιτισμό της αυτοκρατορίας, ο φόβος αρχίζει στη γέννηση. Η ίδια η μέθοδος της γέννας στη σύγχρονη βιομηχανική ιατρική προκαλεί τον βαθύ ψυχολογικό φόβο και την αβεβαιότητα. Ο Arthur Janov είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Πρωταρχική Κραυγή, δημιουργός της Πρωταρχικής Θεραπείας και ερευνητής για πολλά χρόνια των ψυχολογικών περιπλοκών της διαδικασίας της γέννας. Ο Janov σχολιάζοντας τις διαφορές μεταξύ των σύγχρονων και των φυσικών μεθόδων γέννας λέει:

"Σε ένα από τα μεγάλα παράδοξα της κοινωνίας, οι υποθετικά πιό προηγμένες μέθοδοί μας έχουν παράγει τις πιό πρωτόγονες συνέπειες, και στις πιό πρωτόγονες κοινωνίες βρίσκουμε την πιό προηγμένη (δηλαδή φυσική και ευεργετική) πρακτική γέννησης: την απλή μέθοδο σκύβω-κάθομαι οκλαδόν- γεννώ (stoop-squat-deliver). Η σύγχρονη τεχνολογία δεν πρέπει να παρεμβαίνει στις φυσικές διαδικασίες αλλά αντίθετα πρέπει να χρησιμοποιείται για να βοηθήσει αυτές τις πρακτικές."2

Ο Joseph Chilton Pearce στη μελέτη του, Το Μαγικό Παιδί, για την ψυχολογία της παιδικής ηλικίας, επισημαίνει ορισμένες συγκεκριμένες ανά στάδιο ενέργειες που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της γέννας. Οι περιοδικές συστολές του κολπικού καναλιού τρίβουν και αναζωογονούν τις απομακρυσμένες καταλήξεις νεύρων στο δέρμα του μωρού που αναδύεται από ένα ρευστό περιβάλλον θερμότητας σχεδόν 37,7 βαθμών. Οι περιοδικές συστολές αρχίζουν επίσης να πιέζουν το στήθος, αρχίζοντας την αναπνευστική δράση που σύντομα θα έρθει. Καθώς το μωρό αναδύεται από το κολπικό κανάλι, πιάνεται από τη μητέρα και τοποθετείται στο στήθος της όπου μπορεί ξανά να ακούσει τον χτύπο της καρδιάς που ήξερε για εννέα μήνες. Σε αυτό το σημείο η μητέρα κοιτάζει τα μάτια του μωρού (ο Pearce λέει ότι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό στη διαδικασία συναισθηματικού δεσμού). Καθώς η μητέρα κοιτάζει τα μάτια του παιδιού αρχίζει να χαϊδεύει το μωρό, κάτι που ενεργοποιεί περαιτέρω τις απολήξεις νεύρων του δέρματος. Σε κάποιο ασφαλές σημείο μετά από αυτό, ο ομφάλιος λώρος κόβεται και η μητέρα πιέζει το μωρό στη θηλή της. Η χημεία του γάλακτος της μητέρας είναι συγκεκριμένη ανά στάδιο και αλλάζει καθώς το μωρό αναπτύσσεται διαμέσου των βιολογικών σταδίων μέχρι την απογαλάκτιση.

Η γέννα είναι ένας από τους μεγάλους μετασχηματισμούς της ζωής και για να βοηθήσει να δημιουργηθεί το σθένος της επιβιώσης από αυτήν την εμπειρία ο κοινός ανεφοδιασμός αίματος της μητέρας και του παιδιού παράγει μια ορμόνη του στρες, την κορτιζόλη(cortisol). Ο Pearce θεωρεί ότι η κατανάλωση του γάλακτος της μητέρας αμέσως μετά από τη γέννα βοηθά το σώμα του νηπίου να αποβάλει αυτήν την ουσία έτσι ώστε γίνει ήρεμο.

Η διαδικασία της σύνδεσης(του δεσμού) της μητέρας και του παιδιού εξηγείται από την παλιά ιστορία του μωρού της πάπιας που δένεται με το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται αφότου βγεί από το αυγό του. Διάφορες χιουμοριστικές ιστορίες λέγονται για τα μωρά παπάκια που δένονται με το οικογενειακό σκυλί, τους ανθρώπους και άλλα ζώα. Η διαδικασία είναι τόσο θεμελιώδης όπως η σύνδεση του πρωτονίου και του ηλεκτρονίου. Η διαδικασία συμβαίνει σε πολλά επίπεδα και με λεπτούς τρόπους. Ένα σημαντικό είδος σύνδεσης είναι για τα ζωντανά πράγματα να συνδέονται με το σπίτι τους, την ζωντανή γη και τον κόσμο. Η σύνδεση είναι μια θετική ψυχολογική σχέση που παρέχει μια αίσθηση του εαυτού και την ασφάλεια του να είσαι σαν "στο σπίτι σου."

Οι Janov, Pearce και πολλοί άλλοι σκέφτονται ότι η σύντομη ακολουθία σύνδεσης κατά τη διάρκεια της γέννας είναι μια από τη σημαντικότερες στη ζωή ενός ατόμου. Είναι αυτή η ακολουθία που παράγει τον κατάλληλο δεσμό μεταξύ της μητέρας και του παιδιού. Σε αυτό το αρχικό σημείο της ακολουθίας των συνδέσεων, αρχίζοντας με τη μητέρα και έπειτα ακτινοβολώντας προς τα έξω για να συμπεριλάβει τη γη, είναι που αποτυπώνεται η υποσυνείδητη γενική ιδέα του παιδιού για την ισορροπία της ζωής του. Στο σύγχρονο ιατρικό περιβάλλον το νήπιο μπορεί να υποβληθεί στην πίεση μιας καισαρικής επέμβασης όπου δεν υπάρχει καμία ακολουθία γέννας ή εναλλακτικά η πρώτη επαφή του νηπίου με τον εξωτερικό κόσμο να είναι τα φάρμακα που μεταφέρονται σε αυτό από την μητέρα μέσω του τοιχώματος του πλακούντα. Είναι πολύ πιθανόν ότι το νήπιο θα αισθανθεί το μέταλλο των λαβίδων γύρω από το κεφάλι του, να το τραβούν έξω από τη μητέρα. Το νήπιο θα κρατηθεί ψηλά, θα το χτυπήσουν για να αρχίσει την αναπνοή και έπειτα θα δοθεί σε μια νοσοκόμα για να το βάλει σε μια κρύα μεταλλική ζυγαριά. Το μωρό έπειτα αφήνεται μόνο του στην στειρότητα του θαλάμου μητρότητας.

Ότι τις λίγες στιγμές στις οποίες όλο αυτό πραγματοποιείται μπορει να κάνει μια τέτοια ουσιαστική διαφορά σε ολόκληρη τη ζωή κάποιου παρουσιάζεται από μια ανακάλυψη που έγινε στην Ουγκάντα. Ο Joseph Chilton Pearce αναφέρει ότι η Marcelle Gerber που έκανε έρευνα για το Ταμείο για τα Παιδιά των Ηνωμένων Εθνών στην Ουγκάντα ανακάλυψε αυτό που οι ερευνητές θεώρησαν ως μωρά "μεγαλοφυίες":
"Βρήκε τα πιό πρόωρα, λαμπρά, και εξελιγμένα νήπια και παιδιά που έχουν παρατηρηθεί ποτε οπουδήποτε. Αυτά τα νήπια χαμογελούσαν, συνεχώς και υπερενθουσιασμένα, από, το αργότερο, την τέταρτη ημέρα της ζωής τους. Οι αναλύσεις αίματος έδειξαν ότι όλα τα αδενικά στεροειδή που συνδέονταν με το στρες της γέννας ήταν πλήρως απόντα μέχρι εκείνη την τέταρτη ημέρα μετά από τη γέννηση. Η αισθητικοκινητική εκμάθηση και η γενική εξέλιξη ήταν φαινομενικές, πράγματι θαυμαστές. Αυτά τα νήπια από την Ουγκάντα ήταν μήνες μπροστά από τα αμερικανικά ή ευρωπαϊκά παιδιά." 3

Αφού προκάλεσε αίσθηση μεταξύ των ειδικών στην ανάπτυξη των παιδιών, ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν μερικά μωρά στην Ουγκάντα των οποίων η ανάπτυξη έμοιαζε με αυτά των χωρών της βιομηχανικής ιατρικής. Αυτά τα μωρά βρίσκονταν στα λιγοστά νοσοκομεία της Ουγκάντας:
"Η Gerber διαπίστωσε ότι δεν χαμογελούσαν μέχρι περίπου δυόμισυ μήνες μετά από τη γέννηση. Ούτε είχαν πρόωρη ανάπτυξη υπό οποιαδήποτε έννοια. Ούτε έδειχναν σημάδια αισθητικοκινητικής εκμάθησης, δεν επέδειξαν καμία ιδιαίτερη νοημοσύνη για περίπου δυόμισυ μήνες, οπότε και κάποια σημάδια νοημοσύνης έγιναν προφανή. Οι αναλύσεις αίματος έδειξαν ότι υψηλά επίπεδα αδενικών στεροειδών που συνδέονται με το στρες της γέννησης ήταν ακόμα παρόντα μετά από δυόμισυ μήνες. Αυτά τα νήπια κοιμόντουσαν πάρα πολύ, φωνάζαν όταν ήταν ξύπνια, ήταν οξύθυμα και είχαν κολικούς, και ήταν ευπαθή και ανίσχυρα. Έτσι το πρόβλημα δεν βρισκόταν σε κάποια φυλετική προδιάθεση για πρόωρη διανοητική ανάπτυξη. Το πρόβλημα βρισκόταν στο τι συμβαίνει στα νεογέννητα νήπια στα νοσοκομεία." 4

Το τραύμα της γέννησης και η αποτυχία σύνδεσης(δεσμού) είναι σοβαρά θέματα στη μελλοντική ζωή του μωρού. Ένα τόσο απλό πράγμα όπως η κοπή του ομφάλιου λώρου πάρα πολύ γρήγορα στο περιβάλλον γραμμή-παραγωγής των σύγχρονων νοσοκομείων προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά προξενώντας εγκεφαλική κάκωση – μικρά εγκεφαλικά, τα οποία αναφέρονται ως ανοξία. Ο Newell Kephart, διευθυντής του Κέντρου Επίτευξης για Παιδιά στο πανεπιστήμιο Purdue, λέει ότι το 15 έως 20 τοις εκατό όλων των παιδιών που εξετάστηκαν είχαν προβλήματα εκμάθησης και συμπεριφοράς ως αποτέλεσμα του μη ανιχνευθέντος ελάσσονος εγκεφαλικού τραυματισμού. Άλλοι λένε ότι το 20 έως 40 τοις εκατό του σχολικού πληθυσμού μειονεκτούν λόγω μαθησιακών προβλημάτων που μπορεί να σχετίζονται με τα νευρολογικές βλάβες κατά την γέννηση. 5

Ο Pearce στην μελέτη του το Μαγικό Παιδί, λέει για τα πειράματα που έγιναν από τον ιατρό William F. Windle. Ο Windle άρχισε να έχει αμφιβολίες για τις μεθόδους γέννησης της βιομηχανικής ιατρικής και έκανε μια δοκιμή με πιθήκους, (που κανονικά δεν χρειάζονται καμία βοήθεια για να γεννήσουν). Ο Windle πήρε διάφορες έγκυους πιθήκους και τις υπέβαλε στις κανονικές μεθόδους γέννησης των νοσοκομείων, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων, της αναισθησίας, των λαβίδων και της κοπής του ομφάλιου λώρου στο συνηθισμένο χρόνο που το είχε δει αυτό να γίνεται στα νοσοκομεία.

Διαπίστωσε ότι λόγω των φαρμάκων και της αναισθησίας τα μωρά των πιθήκων δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και χρειάστηκαν την τεχνητή αναπνοή που τα νοσοκομεία χρησιμοποιούν συνήθως. Αντί της προσκόλλησης στη μητέρα αμέσως μετά από την γέννα, τα μωρά των πιθήκων του Windle ήταν ανίσχυρα και δεν μπορούσαν να εκτελέσουν αυτόν τον στόχο. Στην πραγματικότητα δεν μπορούσαν να προσκολληθούν στις μητέρες τους για αρκετές εβδομάδες.

Αργότερα ο Windle έκανε αυτοψία στα νήπια που είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια της γέννησης ή που δεν έζησαν πολύ. Βρήκε σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις σε κάθε περίπτωση από την ανοξία στη γέννηση. Αργότερα έκανε αυτοψία στους πιθήκους που έζησαν μέχρι την ενηλικιότητα και διαπίστωσε ότι είχαν επίσης εγκεφαλικές κακώσεις. Ο Windle αργότερα έκανε αυτοψία σε ανθρώπινα μωρά που είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια της γέννησης ή αμέσως μετά και διαπίστωσε ότι είχαν εγκεφαλικές κακώσεις παρόμοιες με τους πιθήκους στα πειράματα του.

Οι εγκεφαλικές κακώσεις δεν είναι το μόνο αποτέλεσμα των σύγχρονων μεθόδων γέννησης. Τα ίδια τα σημάδια του γεννετικού τραύματος είναι συχνά σοβαρά. Ο μαζικός θεσμός της σύγχρονης βιομηχανικά βασισμένης ιατρικής, με την απέραντη σειρά των ακριβών μηχανημάτων και των βιομηχανικά παραχθέντων φαρμάκων φαίνεται να παράγει αποτελέσματα σύμφωνα με την ποιότητα αυτού του ίδιου του πολιτισμού - μηχανικότητα, μη αίσθηση και ανθρώπινη αλλοτρίωση. Αντί της θερμής άνεσης της μητέρας, το νήπιο αντιμετωπίζεται σαν ένα αντικείμενο, χαστουκίζεται από έναν ξένο και παίρνεται μακρυά από έναν άλλο ξένο σε έναν βρεφικό θάλαμο όπου τοποθετείται σε μια κούνια. Είναι σε αυτό το σημείο όπου οι άνθρωποι του πολιτισμού συχνά συνδέονται με τα υλικά αντικείμενα, δηλαδή, την κουβέρτα ασφάλειας. Ο Pearce ρωτά, "ποιά είναι η μεγάλη μάθηση; Τί χτίζεται στις ίδιες εκείνες ίνες του συστήματος μυαλό-εγκέφαλος-σώμα ως αρχική εμπειρία της ζωής;" Είναι ότι, "η συναντήσεις με τους ανθρώπους είναι αιτίες σοβαρού, συνεχούς, άκαμπτου στρες, και ότι το στρες βρίσκει τη μόνη μείωσή του μέσω της επαφής με τα υλικά αντικείμενα." 6

Ακόμη και μια ικανοποιητική γέννηση είναι μια από τις μεγάλες τραυματικές εμπειρίες της ζωής οποιουδήποτε ατόμου. Η εμπειρία της γέννησης είναι στην πραγματικότητα μια πάλη για τη ζωή. Ο εμβρυϊκός θάνατος είναι η πέμπτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ. Ο Arthur Janov ως ψυχίατρος από νωρίς είχε οδηγηθεί στο γεννετικό τραύμα ως πηγή μερικών από τα προβλήματα των ασθενών του. Μετά από μερικά χρόνια δημιούργησε μια μέθοδο θεραπείας που συνειδητά περιλάμβανε τη ανάκληση της εμπειρίας γέννησης. Διαπίστωσε ότι εάν ο συνειδητός ενήλικος μπορούσε να ξαναζήσει την εμπειρία γέννησης και να καταλάβει την εμπειρία μέσα στο ενήλικο πλαίσιο, τα συμπτώματα των φόβων, οι φοβίες, οι διανοητικοί φραγμοί και ούτω καθ'εξής θα εξατμίζονταν. Άρχισε να το αποκαλεί αυτό Πρωταρχική Θεραπεία.

Μετά από χρόνια εργασίας με την Πρωταρχική Θεραπεία, ο Janov συμπεραίνει:
"Έχω δει κάθε πιθανό συνδυασμό και μεταλλαγή διανοητικής ασθένειας. Έχω δει τι μπορούν να κάνουν οι κακές οικογένειες, τι μπορεί να κάνουν τα ορφανοτροφεία και η απόρριψη, τι μπορούν να κάνουν ο βιασμός και η αιμομιξία και παρόλα αυτά η άποψή μου είναι ότι το γεννετικό και προ-γεννετικό τραύμα είναι επικρατέστερο πέρα από σχεδόν οποιοδήποτε μεταγενέστερο είδος τραύματος. Γιατι σε εκείνη την γεννετική διαδικασία αποτυπώνεται ο τρόπος που πρόκειται να χειριστούμε τις ζωές μας από κει και πέρα. Εντυπώνονται τα γνωρίσματα της προσωπικότητας. Αποτυπώνονται οι τρόποι που βλέπουμε τον κόσμο. Διαμορφώνονται οι προδιαθέσεις. Το τι θα γίνουμε βρίσκεται στο πλαίσιο της γέννας.
"Η καλύτερη μαρτυρία που ξέρω για την σημασία των εναλλακτικών πρακτικών γέννας είναι η ποιοτική διαφορά μεταξύ των γεννημένων φυσικά και μη-τραυματικά παιδιών και εκείνων που γεννήθηκαν κάτω από τις συμβατικές περιστάσεις. Η δεύτερη καλύτερη μαρτυρία που ξέρω είναι η τεράστια αλλαγή που πραγματοποιείται στους ασθενείς της Πρωταρχικής Θεραπείας που έχουν ξαναζήσει τα τραύματα που υποβλήθηκαν κατά την γέννηση."

Το τραύμα της γέννησης, όπως το περιγράφει ο Janov, είναι η πρώτη αποτύπωση επάνω στο άτομο, αλλά δεν είναι η τελευταία. Υπάρχει το σημαντικό θέμα της ακολουθίας δεσμών που ο Joseph Chilton Pearce και άλλοι περιγράφουν.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
2 Imprints: The Life Long Effects of the Birth Experience. Arthur Janov. Coward-McCann, Inc. pub. New York. 1983. p. 249.
3 Magical Child: Rediscovering Nature's Plan For Our Children. Joseph Chilton Pearce. Bantam pub. New York. 1980. pp. 42,43.
4 ibid. pp. 43,44.
5 ibid. pp. 56,57.
6 ibid. p. 70.


ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΕΔΩ:
http://www.rainbowbody.net/Finalempire
http://www.box.net/shared/q9ak9zhacj