LIVE SUSTAINABLY - ζήσε βιώσιμα

ΗΛΙΟΣ - η μεγάλη συγκάλυψη

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΡΘΡΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ SITE

THE ECOLOGIST

http://www.theecologist.org/archive_detail.asp?content_id=442

Πανικοβλημένοι από τους ειδικούς να αποφεύγουμε το φως του ήλιου, διατρέχουμε τώρα τον πρωτοφανή κίνδυνο ασθενειών που συνδέονται με ανεπάρκειες της βιταμίνης δ, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων, του διαβήτη, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της κατάθλιψης και της υψηλής πίεσης αίματος. Έχει έρθει ο καιρός να αφεθούμε στην ηλιοφάνεια.

του Pat Thomas

"Γλιστρήστε" (σε ένα μπλουζάκι), "αλειφθείτε" (με αντηλιακή) και "βάλτε" (καπέλο). ... Όλοι ξέρουμε τη διαδικασία. Αποφύγετε τους κινδύνους της έκθεσης στον ήλιο γλιστρώντας στη σκιά, σε ένα καπέλο και στην αντηλιακή κρέμα. Μόνο ακολουθώντας αυτές τις συμβουλές μπορούμε να μην ενεργοποιήσουμε "την ωρολογιακή βόμβα του καρκίνου του δέρματος" που απειλεί να ανατιναχτεί στα πρόσωπά μας και να καταστρέψει την υγεία του έθνους. Η συμβατική σκέψη λέει ότι η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία(UV) από τον ήλιο είναι η μόνη αιτία καρκίνου του δέρματος. Όσο ψηλότερος ο αριθμός ωρών ηλιοφάνειας που συσσωρεύετε στη διάρκεια ζωής σας, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνός σας. Εάν μένετε στον ήλιο έως ότου καήτε, ειδικά στην παιδική ηλικία, ο κίνδυνός σας είναι επίσης μεγαλύτερος. Σε απάντηση σε αυτήν την σκέψη, η βρετανική κυβέρνηση έχει ξοδέψει περισσότερα από 3 εκατομμύρια λίρες κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας σε προγράμματα δημόσιας υγείας, όπως η τρέχουσα εκστρατεία SunSmart, η οποία συμβουλεύει την αποφυγή του ήλιου. Με μια πρώτη ματιά πολλές από τις λεπτομέρειες της SunSmart φαίνονται αρκετά λογικές. Παραδείγματος χάριν:

παραμείνετε στη σκιά μεταξύ 11π.μ. και 3μ.μ.
σιγουρευτείτε ότι δεν θα καήτε ποτέ
όταν είσαστε έξω στον ήλιο, φορέστε κοντομάνικο, μεγάλο καπέλο και γυαλιά ηλίου
χρησημοποιήστε αντηλιακή με παράγοντα προστασίας 15-συν.

Αλλά πέρα από τις οποιεσδήποτε καλές προθέσεις, αυτές είναι συμβουλές που πρώτα και κύρια αδιαφορούν για το που ζούμε – σε μια νεφελώδη βορεινή χώρα όπου ο ήλιος είναι λιγοστός. Ακόμη χειρότερα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας μάζες στοιχείων έχουν συσσωρευθεί που επιβεβαιώνουν ότι συγκριτικά οι κίνδυνοι υγείας από την αποφυγή του ήλιου είναι σοβαρότεροι από τις συνέπειες της έκθεσης σε αυτόν. Παρόλα αυτά οι συμβουλές δημόσιας υγείας δεν έχουν ποτέ τροποποιηθεί για να λάβουν υπόψη αυτά τα στοιχεία.

Η εκστρατεία SunSmart είναι οι συμβουλές του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή που δίνονται σε όλους, αλλά κατάλληλες μόνο για τα άτομα με το πιο ανοιχτό χρώμα δέρματος στο Βρετανία. Εντούτοις τις έχουμε ενστερνιστεί. Ενώ μερικοί σκληροπυρηνικοί λάτρεις του ήλιου παραμένουν προσηλωμένοι στην επιδίωξη του τέλειου μαυρίσματος, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν περικόψει την έκθεση τους στον ήλιο, και ως έθνος αγοράζουμε περισσότερα αντηλιακά κάθε χρόνο. Λίγοι γονείς αφήνουν τώρα τα παιδιά τους έξω χωρίς άφθονη και πολύπλευρη προστασία από τον ήλιο, και οι ιστορίες τρόμου των μέσων εξασφαλίζουν ότι αυτό θα είναι έτσι. Το 2003 η Δόκτωρ Rachael Morris-Jones, μια δερματολόγος στο νοσοκομείο του ST Thomas του Λονδίνου (και σύμβουλος του κατασκευαστή αντηλιακών Vichy Laboratoires), υποστήριξε στην εφημερίδα Daily Telegraph ότι οι γονείς που αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από ηλιακό έγκαυμα πρέπει να διώκονται για "φυσική παραμέληση".

Σε μερικές ιδιαίτερα δημοσιοποιημένες περιπτώσεις έχουν διωχθεί. Τον Ιουνίο του 2002, η Eve Hibbits μια μητέρα από το Οχάϊο, συνελήφθη, φυλακίστηκε και κατηγορήθηκε με τρεις επι μέρους κατηγορίες "διακινδύνευσης παιδιών" όταν τα παιδιά της έπαθαν άσχημα εγκαύματα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης σε έναν εκθεσιακό χώρο. Πέρασε οκτώ ημέρες στη φυλακή προτού να αποσυρθούν οι κατηγορίες. Το Μάιο πέρυσι ένας άντρας από το Νιου Τζέρσευ κατηγορήθηκε για κακοποίηση παιδιών όταν ο διανοητικά καθυστερημένος 12-χρονος γιος του κάηκε κατά τη διάρκεια μιας ημέρας στην παραλία. Η καταδίκη υποστήριξε ότι "απέτυχε να του βάλει αρκετό αντηλιακό".

Είναι τέτοια η κουλτούρα του φόβου που περιβάλλει τον ήλιο ώστε είναι δύσκολο να βρεθούν υπερασπιστές της έκθεσης στον ήλιο, ειδικά στη δερματολογία. Εντούτοις, υπάρχουν αποστάτες που είναι πρόθυμοι να εκφραστούν. Κάθε άλλο παρά να είναι τίποτα τρελλοί περιθωριακοί, πολλοί είναι διαπρεπείς και ευρέως δημοσιευμένοι επιστήμονες και ακαδημαϊκοί.

Το 1999, ο Δρ Andrew Ness και οι συναδέλφοι του στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ ισχυρίστηκαν στο Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (BMJ) ότι οι κίνδυνοι της έκθεσης στον ήλιο και τα οφέλη της αποφυγής του ήλιου έχουν υπερτονιστεί υπερβολικά. Σημείωσαν ότι "η ακριβής φύση της σχέσης μεταξύ του κακοήθους μελανώματος και της έκθεσης στο φως του ήλιου δεν έχει ακόμα καθοριστεί" και ότι "ακόμα κι αν μειώνοντας την έκθεση στο φως του ήλιου μείωναμε την εμφάνιση του μελανώματος, η επίδρασή της στη γενική θνησιμότητα θα είναι μικρή. Ακόμη και η πιό ισχυρή εκστρατεία θα ήταν αναμενόμενο να αποτρέψει μόνο μερικούς από αυτούς τους θανάτους.

Οι συντάκτες του BMJ προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να κάνουν μια δήλωση στον Τύπο που έλεγε ότι η τακτική έκθεση στον ήλιο πρέπει να θεωρείται υγιής. Αυτό προκάλεσε μια εξαγριωμένη συζήτηση στον ιατρικό και μη Τύπο στον οποίο ο Ness και η ομάδα του κατηγορήθηκαν ότι υπονόμευαν τις πολιτικές δημόσιας υγείας και ότι παραπλανούσαν το κοινό. Ειρωνικά, το 1999 ήταν επίσης η χρονιά που το BMJ κατέγραψε την πρώτη στα χρονικά περίπτωση ανεπάρκειας της βιταμίνης δ σε ένα λευκό νήπιο ως αποτέλεσμα της χρήσης ισχυρής αντηλιακής κρέμας.

Δύο χρόνια αργότερα, όταν οι ίδιοι συντάκτες ξαναεπισκέφτηκαν το θέμα και πρότειναν ότι η ένδεια, και όχι η αντηλιακή προστασία, πρέπει να γίνει προτεραιότητα στις πολιτικές δημόσιας υγείας της κυβέρνησης, δυσφημήθηκαν και πάλι. Πέρυσι ο Δρ Michael Holick, καθηγητής δερματολογίας στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και συντάκτης περισσότερων από 200 σημαντικών εγγράφων σχετικά με το θέμα της βιταμίνης δ και της υγείας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Το πλεονέκτημα της UV, το οποίο συμβούλευε 5 έως 10 λεπτά ημερησίως σκόπιμη, μη προστατευμένη έκθεση στον ήλιο προκειμένου να υποκινηθεί η επαρκής παραγωγή βιταμίνης δ στο δέρμα. Οι εργοδότες του Holick περιέγραψαν τις ιδέες που εκφράζονταν στο βιβλίο ως "μια αμηχανία για αυτό το ίδρυμα και μια αμηχανία για τον ίδιο". Ο Holick λέει: "τιμωρήθηκα γιατι αμφισβήτησα ένα από τα δόγματα της δερματολογίας. Είναι σχεδόν σαν μια θρησκεία υπό την έννοια ότι είτε είστε οπαδός ή δεν είστε. Εάν η σκέψη σας δεν συμφωνεί με τη σκέψη του κατεστημένου, δεν αναστατώνονται απλά, αλλά σταματούν τη καθαρή σκέψη. Ήταν το σημείο "χωρίς αντηλιακό " που δεν τους άρεσε. Προφανώς, απαγορεύεται να λες στους ανθρώπους να βγαίνουν έξω χωρίς αντηλιακό."

Μεταξύ των πιο ευθαρσών διαφωνούντων, εν τούτοις, είναι ο Δρ Bernard Ackerman, ιδρυτής της Ακαδημίας Δερματοπαθολογίας Ackerman στη Νέα Υόρκη. Ένας διακεκριμένος δερματολόγος και μια από τις παγκόσμια πρώτιστες αυθεντίες στους καρκίνους του δέρματος, ο Ackerman είναι ανένδοτος ότι η τρέχουσα άποψη της δερματολογίας για τον καρκίνο του δέρματος είναι απλά "κορεσμένη με αηδίες". Υποστηρίζει ότι οι συμβουλές να αποφεύγουμε τον ήλιο είναι βασισμένες στην κακή επιστήμη και μια δογματική πεποίθηση ότι ο ήλιος είναι η μόνη αιτία του καρκίνου του δέρματος.

Η επικρατούσα πεποίθηση είναι ότι καθώς το σώμα απορροφά τις υπεριώδεις ακτίνες UV, υπάρχει μια μειωμένη απάντηση του ανοσοποιητικού. Αφ' ενός, αυτή η αντίδραση είναι υγιής επειδή αποτρέπει την υπερβολική διόγκωση και τη ζημία στο δέρμα ως αποτέλεσμα της έκθεσης στον ήλιο. Αλλά σε μερικές περιπτώσεις η έκθεση στον ήλιο μπορεί να προκαλέσει την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος σε έναν τέτοιο βαθμό που αποτρέπει το ανοσοποιητικό σύστημα από την αναγνώριση και την καταστροφή οποιωνδήποτε πιθανών κακοηθιών. Όμως αυτό δεν είναι σε καμμιά περίπτωση βέβαιο. Ο βαθμός ευαισθησίας στην υπεριώδη ακτινοβολία UV ποικίλλει ευρέως μεταξύ των ατόμων, και το γιατί μερικοί από μας επηρεάζονται περισσότερο από την έκθεση στον ήλιο από όσο άλλοι θεωρείται μυστήριο. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στους New York Times, ο Ackerman είπε: "εξεταζόμενη ως σύνολο, η έρευνα [που συνδέει την έκθεση στον ήλιο με το μελάνωμα ] είναι αντιφατική και αποτυγχάνει να δώσει επιχειρήματα." Επισήμανε την έρευνα που δείχνει ότι οι πιό κοινές περιοχές για το μελάνωμα μεταξύ των λευκών ανθρώπων – το πίσω μέρος των ποδιών και των βραχιόνων στις γυναίκες, και η πλάτη στους άνδρες – είναι θέσεις που συσσωρεύουν το λιγότερο ποσό ήλιου κατά τη διάρκεια της ζωής. Στους Μαύρους και τους Ασιάτες, οι πιό κοινές περιοχές για μελάνωμα είναι τα πέλματα των ποδιών και οι παλάμες των χεριών: πάλι, περιοχές που δεν εκτίθενται τακτικά στον ήλιο.

Ανέφερε επίσης τις μελέτες που δείχνουν ότι η αυξανόμενη έκθεση στο φως του ήλιου παραδόξως μειώνει και τον κίνδυνο να πάθει κανείς μελάνωμα και το να πεθάνει από αυτό. Παραδείγματος χάριν, γράφοντας στο Περιοδικό της Ερευνητικής Δερματολογίας το 2003, ολλανδοί επιστήμονες ανέφεραν ότι είχαν διαπιστώσει ότι μια ολόκληρη ζωή έκθεσης στον ήλιο συνδεόταν κυρίως με μια υψηλότερη συχνότητα του καρκινώματος του λεπιδώδους-κυττάρου. Όπως αναμένεται, το ηλιακό έγκαυμα πριν από την ηλικία των 20 συνδεόταν με έναν αυξημένο κίνδυνο κακοήθους μελανώματος και άλλων καλοήθων καρκίνων του δέρματος. Αυτό που δεν αναμενόταν ήταν ότι ενώ εκείνοι με την υψηλότερη συσσωρευτική έκθεση στον ήλιο κατα τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής τους είχαν περισσότερες ελιές και ακροχορδώνες(μικρή,σκληρή νεοπλασία στα χέρια και τα πόδια), είχαν επίσης έναν χαμηλότερο κίνδυνο κακοήθους μελανώματος. Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν εκείνες τις προηγούμενες έρευνες που δείχνουν ότι οι ενήλικοι που εργάζονται και τα παιδιά που παίζουν υπαίθρια και εκτίθενται τακτικά στον ήλιο είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν μελάνωμα από εκείνους που εργάζονται ή παίζουν στο εσωτερικό. Το κλειδί φαίνεται ότι είναι η τακτική μέτρια έκθεση, παρά ανώμαλη έντονη έκθεση που παράγει έγκαυμα.

Στην πραγματικότητα, οι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στον κίνδυνο μελανώματος ενός ατόμου είναι διαφορετικοί. Το κάθισμα στον ήλιο έως ότου καήτε είναι ένας αποδεκτός παράγοντας, αλλά ο τρόπος ζωής επίσης επιδρά ιδιαίτερα. Το κάπνισμα, παραδείγματος χάριν, μπορεί να τριπλασιάσει τον κίνδυνό σας για καρκίνο του δέρματος. Ο καπνός του τσιγάρου περιέχει διάφορες καρκινογόνες και ομο-καρκινογόνες ενώσεις που μπορούν να υποβοηθήσουν τον καρκίνο του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων των νιτρωσαμινών, τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, τις αρωματικές αμίνες, τις ακόρεστες αλδεϋ'δες και φαινόλες. Αυτές οι χημικές ουσίες καταστέλλουν επίσης τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού, οι οποίες είναι απαραίτητες για να καταπολεμήσουν τη ζημία από τον ήλιο. Τα φυτοφάρμακα που περιέχουν αρσενικό έχουν την ίδια επίδραση. Η έκθεση στα συνταγογραφούμενα φάρμακα είναι επίσης ένας παράγοντας. Τα αντιβιοτικά όπως οι τετρακυκλίνες και οι σουλφοναμίδες, και τα φάρμακα όπως τα διουριτικά θιαζιδίου(thiazide), η χλωροπρομαζίνη, τα αντισυλληπτικά στόματος και τα αντικαταθλιπτικά χάπια μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του δέρματος με την αύξηση της ευαισθησίας του δέρματος στο υπεριώδες φως UV, καθιστώντας το πιό ευαίσθητο στη ζημία από τον ήλιο. Το οινόπνευμα – ένα κοινό συστατικό των διακοπών στον ηλιο – μπορεί επίσης να κάνει το δέρμα πιο ευαίσθητο στο υπεριώδες φως.

Σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ, η ανάπτυξη του καρκίνου του δέρματος συνδέεται επίσης με τις κακές διαιτητικές συνήθειες. Για τρεις δεκαετίες οι επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει την υπερκατανάλωση των πολυακόρεστων λιπών, από τον ηλίανθο, από το σαφράνι και άλλα φυτικά έλαια με την αύξηση στο κακοήθες μελάνωμα παγκοσμίως. Μόλις καταναλωθούν, αυτά τα λάδια βρίσκουν το δρόμο τους στην επιφάνεια του δέρματος, όπου οξειδώνονται από το φως του ήλιου για να δημιουργήσουν ελεύθερες ρίζες –ασταθή μόρια που βλάπτουν το DNA των κυττάρων του δέρματος. Το 1987 Αυστραλοί ερευνητές έδειξαν ότι το δέρμα των ασθενών με μελανώμα περιείχε πολύ πιό υψηλά επίπεδα πολυακόρεστων λιπαρών οξέων omegasix από αυτό των υγιών ατόμων. Και δεν είναι μόνο οι άνθρωποι στα ηλιόλουστα κλίματα που διατρέχουν κίνδυνο. Δέκα χρόνια αργότερα, μια μελέτη περισσότερων από 50.000 Νορβηγών με κακοήθες μελάνωμα επίσης διαπίστωσε ότι η μεγάλη κατανάλωση πολυακόρεστων λαδιών αύξανε σημαντικά τον κίνδυνο μελανώματος, ειδικά στις γυναίκες.

Αντί να σκεφτούμε αυτές τις μεταβλητές οι περισσότεροι από μας απλά ακολουθούμε τις συμβουλές της εκστρατείας SunSmart που λένε να μείνουνε μακρυά από τον ήλιο και να καλυφθούμε με αντηλιακή κρέμα. Αλλά αυτό, επίσης, είναι προβληματικό. Παραδείγματος χάριν, ενώ η χρήση αντηλιακής κρέμας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκινώματος λεπιδώδους-κυττάρου, η επίδρασή της στο καρκίνωμα βασικού-κυττάρου και το ενδεχομένως θανάσιμο κακοήθες μελάνωμα είναι πολύ λιγότερο σαφής. Οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ένα υψηλότερο ποσοστό μελανώματος μεταξύ των ανδρών που χρησιμοποιούν τακτικά αντηλιακή κρέμα και ένα υψηλότερο ποσοστό καρκινώματος βασικού-κυττάρου μεταξύ των γυναικών που χρησιμοποιούν αντηλιακή κρέμα. Τα συσσωρευμένα στοιχεία είναι τώρα τόσο ισχυρά που ένα κύριο άρθρο του Ιουνίου του 2004 στα έγκυρο περιοδικό Αρχεία Δερματολογίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι απλά δεν υπήρξε κανένα στοιχείο να υποστηρίξει την ιδέα ότι οι αντηλιακές κρέμες ήταν μια αποτελεσματική προστασία ενάντια στο μελάνωμα.

Αυτό που οι αντηλιακές κρέμες μπορούν να κάνουν όμως, είναι να χαμηλώσουν δραστικά τη παραγωγή της βιταμίνης δ στο δέρμα, και αυτό μπορεί να είναι η πιό καταστρεπτική συνέπειά τους. Έως και 90 τοις εκατό του ανεφοδιασμού του σώματος με βιταμίνη δ γίνονται στο δέρμα ως αποτέλεσμα της έκθεσης στον ήλιο. Τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι ένας παράγοντας ήλιο-προστασίας οκτώ (spf) αποτρέπει το 95 τοις εκατό της παραγωγής βιταμίνης δ στο δέρμα. Με μια αντηλιακή κρέμα με spf 30, υπάρχει παρεμπόδιση 99-100 τοις εκατό. Η Δρ ANN Webb, καθηγήτρια στη Σχολή Γήινων Ατμοσφαιρικών και Περιβαλλοντικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, θεωρεί ότι οι συμβουλές SunSmart μπορεί να έχουν ένα "σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην παραγωγή βιταμίνης δ".

Δουλεύοντας με ειδικούς στο Νορβηγικό ίδρυμα για την Έρευνα του Αέρα, μια ομάδα υπό την ηγεσία της Webb πρόσφατα παρήγαγε σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι 10 έως 15 λεπτά μη προστατευμένης έκθεσης στον ήλιο το μεσημέρι, που εκθέτουν γύρω στο ένα τέταρτο της συνολικής επιφάνειας του δερμάτος σας (δηλαδή φορώντας μια μπλούζα και σορτς), είναι απαραίτητα για το μέσο άτομο με λευκό δέρμα στη Βρετανία για να εξασφαλίσει επαρκή παραγωγή βιταμίνης δ. Οι περισσότεροι όμως από μας ζούμε όλο και περισσότερο ένα τρόπο ζωής σε εσωτερικούς χώρους και αυτό, σε συνδυασμό με τους δυσανάλογους φόβους για την έκθεση στον ήλιο και την αυξανόμενη χρήση αντηλιακού, έχει οδηγήσει σε τεκμηριωμένες αυξήσεις σε διαταραχές των οστών λόγω ανεπάρκειας της βιταμίνης δ όπως ραχίτιδα, οστεομαλακία και οστεοπόρωση.

Αλλά η βιταμίνη δ και το φως του ήλιου μπορούν να είναι σημαντικές στην ανθρώπινη υγεία με τρόπους ανεξάρτητους από τα αποτελέσματά τους στα οστά. Σε όλο τον κόσμο, η ανεπάρκεια της βιταμίνης δ έχει συνδεθεί με την ανάπτυξη των καρκίνων του προστάτη, του μαστού, της ωοθήκης και του κόλου, και με το λέμφωμα. Επίσης εμπλέκεται σε διάφορες διαταραχές του ανοσοποιητικού όπως διαβήτης τύπου-ένα, ρευματοειδής αρθρίτιδα και σκλήρυνση κατά πλάκας. Η υποκίνηση της διεγερτικής ορμόνης των άλφα-μελανοκυττάρων (η ουσία που ελέγχει τη χρωστική ουσία του δέρματος) είναι άμεσα συνδεδεμένη σε μια σειρά λειτουργιών του νευρικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της διάθεσης για σεξ, της καταστολής της όρεξης και της αίσθησης ευημερίας, και έχει να διαδραματίσει έναν ρόλο στην ανακούφιση της κατάθλιψης και το χαμήλωμα της πίεσης αίματος.

Αν και οι γιατροί και οι επιστήμονες υποτίθεται ότι έχουν τη δυνατότητα να ζυγίσουν τα ζητήματα από μια προοπτική κινδύνου/οφέλους, καμία τέτοια ισορροπία δεν υπάρχει αυτήν την περίοδο όταν πρόκειται για την έκθεση στον ήλιο. Υπολογίστε τα οφέλη της τακτικής έκθεσης στον ήλιο, και μια ανησυχητική εικόνα προκύπτει. Στις ΗΠΑ ο αριθμός θανάτων από τον καρκίνο του δέρματος θεωρείται ότι είναι στην περιοχή των 10.000 ετησίως. Αλλά το 2003, στη διάσκεψη των Αμερικανικών Εθνικών Ιδρυμάτων Υγείας με θέμα "Βιταμίνη δ και Υγεία στον 21^ο αιώνα", ο William B Grant, ένας ειδικός ηλιακής ακτινοβολίας και πρώην επιστήμονας της NASA που είναι τώρα διευθυντής του ερευνητικου Κέντρου Ηλιοφάνειας, Διατροφής και Υγείας στη Καλιφόρνια, δήλωσε ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D ευθύνεται για 45.000 θανάτους από καρκίνο και 165.000 νέες υποθέσεις καρκίνου στις ΗΠΑ ετησίως. Αρκετές δημοσιευμένες μελέτες δείχνουν ότι οι αριθμοί του είναι ακριβείς. Μιλώντας πρόσφατα στη Βρετανία, ο Grant είπε ότι ενώ το κακοήθες μελάνωμα λόγω της έντονης έκθεσης στον ήλιο αφαιρεί περίπου 1.600 ζωές βρετανών ετησίως, 25.000 ζωές χάνονται λόγω της ανεπαρκούς έκθεσης στον ήλιο.

Η Έρευνα Καρκίνου της Βρετανίας(Cancer Research UK) μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν έχει συστήσει ποτέ να αποφεύγουμε τον ήλιο εντελώς. Αλλά αυτό είναι δύσκολο να συμφιλιωθεί με τη συναίνεσή της σε τίτλους εφημερίδων που φωνάζουν για θανάσιμες επιδημίες`. Ούτε συμβαδίζει με το σύνολο των συμβουλών της SunSmart, το οποίο, αν ακολουθούνταν κατά γράμμα, θα απέτρεπε την επαρκή παραγωγή βιταμίνης δ. Πουθενά στο ήθος της SunSmart δεν υπάρχει αναγνώριση του οφέλους της τακτικής, σκόπιμης έκθεσης στον ήλιο, ούτε η πλήρης αποκάλυψη των κινδύνων υγείας από την αποφυγή του ήλιου ή προτάσεις σχετικά με το πώς να εκμεταλλευτείτε καλύτερα τον ήλιο ανάλογα με το τύπο δέρματος και τη γεωγραφική θέση σας. Ενώ η βρετανική κυβέρνηση και η Cancer Research UK συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, υπάρχει ένα αμυδρό φως της ελπίδας αλλού.

Στις αρχές του τρέχοντος έτους, ένας συνασπισμός οργανώσεων στους Αντίποδες(Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία) συμπεριλαμβανομένων των Αυστραλιανή και Νέο-Ζηλανδέζικη Ένωση Οστών και Μετάλλων, Οστεοπόρωση Αυστραλία, το Αυστραλοασιατικό κολλέγιο δερματολόγων και το Συμβούλιο Καρκίνου της Αυστραλίας, παρήγαγαν ένα μικρό αλλά σημαντικό έγγραφο αναθεωρώντας τους κινδύνους και το οφέλη της έκθεσης στον ήλιο. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή έκθεση στον ήλιο είναι και προστατευτική και επιθυμητή. Συγχρόνως, η Αυστραλιανή και Νέο-Ζηλανδέζικη Ένωση Οστών και Μετάλλων, η Ενδοκρινής Ένωση της Αυστραλίας και η οστεοπόρωση Αυστραλία εξέδωσαν μια αξιοπρόσεκτη δήλωση θέσης, που δημοσιεύθηκε στο Ιατρικό Περιοδικό της Αυστραλίας, που αναγνωρίζει την ανάγκη για σκόπιμη έκθεση στον ήλιο για να αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο πρόβλημα ανεπάρκειας της βιταμίνης δ μεταξύ των Αυστραλών. Αυτές είναι τολμηρές παραχωρήσεις από μια περιοχή γνωστή ως η "πρωτεύουσα του καρκίνου του δέρματος του κόσμου", και ανοίγουν την πόρτα για τις βρετανικές αρμόδιες για την υγεία αρχές να αναγνωρίσουν τελικά ότι μια δεκαετής εκστρατεία που εστιάζε απλά στους κινδύνους έχει προκαλέσει περισσότερη ζημιά παρά καλό. Το συλλογικό mea culpa που απαιτείται μπορεί να αφήσει μια πικρή γεύση στα στόματα εκείνων που έχουν σχέση, αλλά απαιτείται τώρα επειγόντως για να αποτραπεί ο θάνατος πολλών από εμάς λόγω έλλειψης λίγου ήλιου.

.................................................

Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
Οι δύο πιό κοινές μορφές καρκίνου του δέρματος είναι καρκίνωμα βασικού κυττάρου και καρκίνωμα λεπιδώδους κυττάρου. Σε μερικές περιπτώσεις το καρκίνωμα λεπιδώδους κυττάρου μπορεί να είναι παραμορφωτικό, αλλά αυτοί οι καρκίνοι, που διαδίδονται σπάνια σε άλλες περιοχές στο σώμα, είναι κοινοί και θεραπεύσιμοι και αναφέρονται ως καρκίνοι του δέρματος μη κακοήθεις ή μη-μελανώμα (NMSC).

Το κακοήθες μελάνωμα είναι μια σπάνια αλλά επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος. Δημιουργείται στα μελανοκύτταρα (τα κύτταρα που παράγουν τη χρωστική ουσία) και παράγει χαρακτηριστικές σκούρες, σαρκώδεις ελιές στο δέρμα. Το μελάνωμα μπορεί να διαδοθεί στους λεμφαδένες και, από εκεί, σε άλλα μέρη του σώματος όπως οι πνεύμονες, το συκώτι, ο εγκέφαλος ή άλλα όργανα. Κατά συνέπεια, μπορεί να είναι μοιραίο στους ανθρώπους.

Οι διαγνώσεις όλων των τύπων καρκίνων του δέρματος, αλλά ειδικά το κακοήθες μελάνωμα, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.Ο Δρ Bernard Ackerman λέει ότι αυτό οφείλεται εν μέρει εξαιτίας του γεγονότος ότι τα κριτήρια για αυτό που αποτελεί μια ύποπτη νεοπλασία του δέρματος κλινικά και ιστοπαθολογικά, είναι διαμετρικά διαφορετικά από εκείνα 30 χρόνια πριν ". Στην πραγματικότητα, η ιατρική εμφανίζεται να έχει εφεύρει μια ολόκληρη νέα κατηγορία ύποπτων νεοπλασιών – η ‘προ-κακοήθης ελιά’.

Η αλλαγή του ορισμού του καρκίνου του δέρματος σημαίνει ότι μικρές, μη-συμπτωματικές ελιές που δεν θα είχαν ποτέ εγείρει την υποψία του γιατρού χρόνια πριν εντοπίζονται τώρα ως προκαρκινικές και αντιμετωπίζονται επιθετικά. Οι προκύπτουσες ‘θεραπείες’ γιορτάζονται συχνά ως στοιχεία ότι κερδίζουμε τον πόλεμο κατά του καρκίνου του δέρματος. Κατά τρόπο ενδιαφέροντα, όταν οργανώσεις όπως το Υπουργείο Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συντάσσουν τις στατιστικές τους όσον αφορά την εμφάνιση του καρκίνου του δέρματος, οι αριθμοί για το μη-μελανώμα(NMSC) αποκλείονται. Επίσημα, αυτό συμβαίνει επειδή τα στοιχεία είναι αναξιόπιστα και ελλιπή. Αλλά η Έρευνα Καρκίνου της Βρετανίας λέει: "το NMSC αποκλείεται συχνά από τις στατιστικές εμφάνισης καρκίνου επειδή είναι συνήθως πολύ λιγότερο σοβαρό από άλλους τύπους καρκίνων." Στην πραγματικότητα, περισσότερα από το 95 τοις εκατό των θυμάτων δεν πάσχουν καμία μόνιμη επίπτωση στην υγεία τους από το NMSC.

Εντούτοις, τα ποσοστά του NMSC συμπεριλαμβάνονται συνήθως στις στατιστικές που δημοσιεύονται στα μέσα, και αυτό κάνει τα νούμερα να διογκώνονται [ για την επίπτωση καρκίνου του δέρματος ] κατά τουλάχιστον 1.000 τοις εκατό. Παραδείγματος χάριν, ενώ υπήρξαν 70.038 περιπτώσεις ‘καρκίνου του δέρματος’ στη Βρετανία το 2001, μόνο 7.630 από αυτές ήταν κακοήθη μελανώματα.

Σε παγκόσμια κλίμακα, όταν συγκρίνετε την εμφάνιση των διαφορετικών τύπων καρκίνων, η επιδημία "του καρκίνου του δέρματος είναι δύσκολο να παρθεί σοβαρά:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΤΗΣΙΩΣ
Πνεύμονας 1,2 εκατομμύρια
Στήθος 1 εκατομμύριο
Παχύ έντερο 940.000
Στομάχι 870.000
Συκώτι 560.000
Μήτρα 470.000
Του οισοφάγου 410.000
Κεφάλι και λαιμός 390.000
Κύστη 330.000
Κακοήθες λέμφωμα μη Hodgkin 290.000
Λευχαιμία 250.000
Προστατικά και ορχικά 250.000
Παγκρεατικά 216.000
Ωοθηκικά 190.000
Νεφρό 190.000
Ενδομήτρια 188.000
Νευρικό σύστημα 175.000
ΜΕΛΑΝΩΜΑ 133.000
Θυροειδής 123.000
Φάρυγγας 65.000
Ασθένεια του Hodgkin 62.000

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
Στη Βρετανία, ειδικότερα, συμφέρει να είστε οπορτουνιστές με την έκθεση στον ήλιο. Οι συχνές σύντομες εκθέσεις είναι καλύτερες από την παρατεταμένη έκθεση. Σκεφτείτε αυτά τα σημεία:

· Στη Βρετανία το καλοκαίρι, 15 λεπτά μη προστατευμένης έκθεσης στον ήλιο στα μπράτσα, τα πόδια, τα χέρια και το πρόσωπο κάθε ημέρα μπορεί να προάγει τη βέλτιστη σύνθεση της βιταμίνης δ. Το χειμώνα, μπορεί να πρέπει να συσσωρεύσετε τουλάχιστον δύο έως τρεις ώρες έκθεσης την εβδομάδα.

· Χρησιμοποιήστε τον δείκτη UV θετικά. Ο δείκτης χρησιμοποιεί μια παγκόσμια κλίμακα του ένα (χαμηλός) έως 11 και υψηλότερα (ακραίος) για να επεξηγήσει το ποσό ακτινοβολίας UV σε επίγειο επίπεδο όταν ο ήλιος είναι στην αιχμή του. Συνήθως, χρησιμοποιείται για να υπολογίσει πόση ζημιά θα προκαλέσει ο ήλιος σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Στη Βρετανία, ο δείκτης UV σπάνια πηγαίνει επάνω από ένα μέτριο έξι. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας Υγείας, αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος εγκαύματος κατά τη διάρκεια λιγότερο από μιας ώρας μη προστατευμένης έκθεσης είναι γενικά χαμηλός για όλους εκτός από τους πιό ανοιχτόχρωμης επιδερμίδας ανθρώπους (δείτε πληροφορίες για τον ηλιακό δείκτη στη σελιδα http://www.hpa.org.uk/).

· Εάν πρόκειται να είστε έξω στον ήλιο για πολύ, πάρτε πρώτα τουλάχιστον 15 λεπτά μη προστατευμένης έκθεσης και κατόπιν βάλτε αντηλιακή επάνω σας.

· Η ενδυμασία παρέχει επίσης χρήσιμη προστασία, και τα περισσότερα θερινά ενδύματα παρέχουν spf περισσότερο από 10. Ο ειδικά σχεδιασμένος ιματισμός (που φημίζεται ότι εμποδίσει τις ακτίνες UV) είναι όχι μόνο ακριβός αλλά περιττός. Η μέση μπλούζα παρέχει ένα δείκτη προστασίας spf επτά. Τα υφάσματα που έχουν χρώμα μαύρο, μπλε ναυτικό, άσπρο, πράσινο ή μπεζ παρέχουν το υψηλότερο spf.

· Η διατροφή μπορεί να είναι προστατευτική. Πέρυσι, τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας των ΗΠΑ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι των οποίων οι διατροφές περιέχουν τρόφιμα πλούσια στη βιταμίνη δ και καροτινοειδή (ουσίες όμοιες με τη βιταμίνη Α που βρίσκονται στα βαθειά χρωματισμένα φρούτα και λαχανικά) επίσης έχουν έναν χαμηλό κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος.

· Ενημερωθείτε: το βιβλίο του Michael Holick's Το πλεονέκτημα UV παρέχει χρήσιμες, προσιτές πληροφορίες για ττα οφέλη της έκθεσης στον ήλιο.

· Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια αντηλιακή κρέμα (παραδείγματος χάριν, εάν πρέπει να είστε στο ύπαιθρο για παρατεταμένες χρονικές περιόδους) επιλέξτε μία που περιέχει έναν φυσικό μπλοκάρισμα του ήλιου όπως το οξείδιο του ψευδάργυρου ή το οξείδιο του τιτανίου, τα οποία λειτουργούν αντανακλώντας την ακτινοβολία UV μακρυά από το δέρμα. Με τα τρέχοντα στοιχεία, αυτά είναι ασφαλέστερα από χημικές αντηλιακές, οι οποίες απορροφούν την UV, κρατώντας την κατά συνέπεια πλησιέστερα στο δέρμα.

Οι βασισμένες σε μέταλλα αντηλιακές απορροφώνται επίσης λιγότερο εύκολα στο δέρμα και δεν συνδέονται με τα οιστρογονικές επιδράσεις με τον τρόπο που συνδέονται οι αντηλιακές χημικές ουσίες όπως η βενζοφαινόνη-3, η homosalate, η octyl methoxycinnamate και η octyl διμεθυλικός-PABA. Άλλες αντηλιακές χημικές ουσίες που πρέπει να αποφευχθούν περιλαμβάνουν τις salicylate isotridecyl, octyl salicylate και octocrylene.

Μην εξισώνετε τον υψηλό spf με την υψηλή ποιότητα. Μερικά χημικά αντηλιακά μπορεί να είναι σκληρά στο δέρμα, καταστρέφοντας το φυσικό προστατευτικό μπλοκάρισμα του και αφήνοντας το πιό τρωτό στη ζημία του ήλιου μακροπρόθεσμα. Όσο υψηλότερος ο spf, τόσο περισσότερες χημικές ουσίες θα έχει το προϊόν. Υπό τον όρο ότι δεν τσιγγουνεύεστε κατά τον εφαρμογή της κρέμας, και ξαναβάζετε συχνά, λίγοι από μας χρειάζονται spf υψηλότερο από 15. Για τους περισσότερους από μας το spf οκτώ είναι επαρκές. Ψάξτε αντηλιακά που χρησιμοποιούν βάσεις φυτικού λαδιού (παρά εκείνα που χρησιμοποιούν ορυκτέλαια ή σιλικόνες) και εκείνα που αποφεύγουν να χρησιμοποιούν συντηρητικό όπως τα parabens, τα οποία είναι επίσης οιστρογόνα. Υπάρχουν κάποια στοιχεία ότι τα φυσικά συστατικά, όπως τα φυτικά ελαια και οι βιταμίνες E και C, μπορούν να ενισχύσουν τη δυνατότητα των κυττάρων του δέρματος να αποκαταστήσουν την ζημία στα κύταρρα και στο DNA που προκαλείται από την έκθεση στην UV.