Η μεγάλη εξέγερση κατά του glyphosate στην Ευρώπη
Στις 19 Μαΐου μια αναθεωρημένη πρόταση από την Κομισιόν για επανέγκριση του glyphosate στην Ευρώπη για 9 ακόμη χρόνια (αντί των αρχικά 15 ετών), αλλά με σχεδόν χωρίς περιορισμούς στη χρήση, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη ειδική πλειοψηφία από τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ.
Η Κομισιόν δεν τόλμησε καν να προχωρήσει σε επίσημη ψηφοφορία, συνειδητοποιώντας ότι θα αποτύχει η απαίτηση της ειδικής πλειοψηφίας αφού η Γαλλία, η Σουηδία η Ολλανδία, η Βουλγαρία, η Δανία, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ιταλία θα καταψήφιζαν και η Γερμανία θα απείχε μαζί με έξι άλλα κράτη.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες της ΕΕ, ένα θέμα που έρχεται προς ψήφιση στο Συμβούλιο των Υπουργών των 28 κρατών-μελών και απαιτεί ειδική έγκριση της πλειοψηφίας πρέπει να πληροί δύο κριτήρια. Κατ ‘αρχάς, το 55% των κρατών μελών να ψηφίσουν υπέρ. Δεύτερον, η πρόταση αυτή να υποστηρίζεται από τα κράτη μέλη που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ. Με βάση με τους κανόνες, η αποχή στην ειδική πλειοψηφία μετράει ως ψήφος κατά.
Το άθροισμα των πληθυσμών των παραπάνω χωρών ισούται με το 53% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ όταν προστίθεται η Γερμανία ως απέχουσα. Σε αυτή την περίπτωση, το «ναι» για το glyphosate θα είχε το 47% και όχι το απαιτούμενο 65%.
– το λόμπι της βιοτεχνολογίας,
– την ΕΕ (Κομισιόν)
– και τους Ελεγκτικούς οργανισμούς (όπως η EFSA – Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των τροφίμων)
Ιδιαίτερα μάλιστα αν λάβουμε υπόψη μας πόσο απεγνωσμένα προσπάθησαν να επηρεάσουν τη κοινή γνώμη λίγο πριν την ψηφοφορία: στις 13 Μαΐου οι εκπρόσωποι από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) σε κοινή συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της ΠΟΥ στη Γενεύη δήλωσαν ότι το glyphosate είναι απίθανο να ενέχει κίνδυνο καρκινογένεσης στον άνθρωπο.
Το ίδιο είχε κάνει πρωτύτερα και η ΕFSA, το Νοέμβριο του 2015, που επίσης δήλωνε ότι το glyphosate είναι απίθανο να θέτει σε κίνδυνο καρκινογένεσης τους ανθρώπους.
Όμως οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν παραπλανούνται πλέον από οργανισμούς που στιγματίζονται με διαφθορά και με τεράστιες συγκρούσεις συμφερόντων και αισθάνονται αηδιασμένοι με την νοσηρή εμμονή δύο σχεδόν δεκαετιών τώρα να τους επιβληθεί η κακόβουλη τεχνολογία των ΓΤΟ και ένα τύπος γεωργίας που ουσιαστικά επινοήθηκαν για να αφαιρεθεί κάθε έλεγχος και δικαίωμα στη τροφή. Και απαιτούν δυναμικά να ακουστεί η φωνή τους και τεθούν ως προτεραιότητα ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους, η διασφάλιση της υγείας τους και η προστασία της φύσης.
Νωρίτερα μέσα στο 2016, σύμφωνα με δημοσκόπηση από τη διεθνή εταιρεία ερευνών αγοράς YouGov διαπιστώθηκε ότι τα δύο τρίτα των Ευρωπαίων θέλουν να απαγορευτεί το glyphosate.
Σύμφωνα με την έρευνα σε περισσότερα από 7.000 άτομα των πέντε μεγαλύτερων κρατών της ΕΕ, η απαγόρευση του glyphosate υποστηρίχθηκε από το 75% των Ιταλών, το 70% των Γερμανών, το 60% των Γάλλων και το 56% των Βρετανών.
Η παλιά άδεια του glyphosate λήγει στα τέλη Ιουνίου και αν δεν δοθεί έγκριση θα πρέπει να αποσυρθεί από το σύνολο της αγοράς της ΕΕ εντός έξι μηνών.
Πάντως η Γαλλία θα απαγορέψει το glyphosate – ανεξάρτητα από το αν ή όχι η ΕΕ αποφασίσει τελικά να ανανεώσει την άδεια, είπε η Γαλλίδα Υπουργός Υγείας, Marisol Touraine.
Η απαγόρευση του θανατηφόρου glyphosate στην ΕΕ σήμερα θα ήταν η χαριστική βολή στη βιοτεχνολογία και στους ΓΤΟ. Ακόμα και αν η απαγόρευση του glyphosate δεν γίνει τελικά σε αυτή τη φάση σίγουρα πάντως δείχνει ότι η αρχή του τέλους για το πιο φονικό ζιζανιοκτόνο και τη τεχνολογία που το συνοδεύει έχει αρχίσει.
Και αυτό θέλει πάση θυσία να αποφύγει η λυσσαλέα εμμονή από την πλευρά της ΤΡΟΙΚΑΣ των ΓΤΟ. Η εμμονή αυτή δεν είναι για το οικονομικό κέρδος (για να διασφαλιστούν τα 5 δις κέρδη της Monsanto από την αγορά του glyphosate) αλλά γιατί διακυβεύεται το ευρύτερο σχέδιο τους για τον πλήρη έλεγχο του πυρήνα της ανθρώπινης οικονομίας που είναι η παραγωγή και η διανομή της τροφής.
Όμως αυτό ακριβώς είναι και το κορυφαίο, τεράστιο διακύβευμα για τα έθνη, τις κοινωνίες και τους πολίτες: να μην επιτρέψουν την ιδιωτικοποίηση, την ιδιοποίηση και τον έλεγχο της τροφής από την ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Γιατί εάν χαθεί ο έλεγχος της βασικής βιολογικής ανάγκης της τροφής, τότε χάνεται η Διατροφική Ελευθερία και κάθε λόγος πάνω στην ίδια μας την ύπαρξη και αυτό σημαίνει την πλήρη απώλεια των δικαιωμάτων μας.