Η επιλογή είναι δική μας

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο Ελληνισμός και η ελληνική κοινωνία ωθείται ταχύτατα στον Καιάδα της ολοκληρωτικής καταστροφής και η αιτία είναι ένα εχθρικό κράτος που απροκάλυπτα και για πολλές δεκαετίες κάνει πόλεμο στο έθνος. Ιδιαίτερα από το 2009 ο πόλεμος αυτός έχει ενταθεί και έχει φτάσει πλέον στο αποκορύφωμά του. Ως κύριο εργαλείο του χρησιμοποιεί τη πλάνη και το συνεχές ψέμα για ένα δήθεν χρέος, εντελώς παράνομο και ψεύτικο ώστε ύπουλα να αφαιρεθούν η εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των πολιτών.

Αυτή η δοσιλογική πρακτική, η οποία ακολουθείται πιστά από τις εναλλασσόμενες στην εξουσία κυβερνήσεις, γνωρίζει την αλήθεια για τη δολιότητα με την οποία στήνεται ένα «χρέος» αλλά την αποσιωπά. Έχει πλήρη γνώση ότι ο έλεγχος της έκδοσης του χρήματος παρανόμως έχει εκχωρηθεί στα χέρια των 2 μεγάλων κεντρικών τραπεζών του κόσμου (FED και ΕΚΤ) που είναι ιδιωτικές και ανήκουν σε συγκεκριμένες δυναστείες μεγαλοτραπεζιτών. Επιπλέον γνωρίζει ότι αυτές οι 2 τράπεζες παράγουν το χρήμα από το πουθενά (FIAT money - παραστατικό χρήμα) και μέσω του ελεγχόμενου από αυτές μηχανισμού (δίκτυο διεθνών τραπεζών, οίκων αξιολόγησης, οργανισμών (ΔΝΤ, ΕΕ) και κυβερνήσεων) φορτώνουν αυτό το χρέος στους λαούς ώστε να τους κάνουν εσαεί σκλάβους. Τέλος γνωρίζει ότι όλο αυτό είναι παράνομο βάσει της διεθνούς νομοθεσίας και ότι με βάση το σύνταγμα το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος ενός έθνους ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε αυτό. Εξ ου και ο ρόλος του κράτους είναι να εκδίδει άτοκα το χρήμα και να επιβλέπει και να διευθετεί την ομαλή κυκλοφορία του στην οικονομία και στη κοινωνία.

Παρόλα αυτά ο ελληνικός λαός βομβαρδίζεται ανελέητα με ψεύδη και απειλές (με την αμέριστη συνδρομή των διαπλεκόμενων συστημικών ΜΜΕ) ώστε να δεχτεί την θυματοποίηση και τη γενοκτονία που του επιβάλλουν. Όμως η πορεία των τελευταίων 6 ετών περίτρανα δείχνει ότι ενός κακού μύρια έπονται: η αποδοχή του ψευδοχρέους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη συντριβή της ελληνικής κοινωνίας και στον αφανισμό του ελληνικού έθνους.

Εξαπάτηση ή αλήθεια;

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: θα εξακολουθήσουμε να δεχόμαστε το ψέμα τους; Θα δεχόμαστε να δημιουργούν χρήμα από το πουθενά και να μας το παίζουν «δανειστές» οι οποίοι έχοντας «δανείσει» κυριολεκτικά αέρα να μας παίρνουν το πλούτο της χώρας και την ιδιωτική περιουσία που με αίμα δημιουργήσαμε;

Θα εξακολουθήσουμε να δεχόμαστε την εξαπάτηση ή επιτέλους θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους; Ας το φωνάξουμε δυνατά για να το χωνέψουμε: Δεν υπάρχει χρέος. Υπάρχει η απάτη του ψευδοχρέους και η τοκογλυφία. Δεν υπάρχουν «δανειστές» αλλά τοκογλύφοι και μάλιστα σεσημασμένοι που υπό άλλες συνθήκες θα λογοδοτούσαν στη δικαιοσύνη.

Θα συνεχίζουμε λοιπόν να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ότι λύση είναι οι εκλογές μέσα στο απατηλό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, των κόμματων, και των «θεσμών»; Ή μήπως θα κατανοήσουμε ότι η λύση είναι η ατομική συμμετοχή αντί για την ιδιώτευση: όλοι μας έχουμε δικαίωμα αλλά και καθήκον να αποφασίζουμε. Όλοι μας θα πρέπει να έχουμε λόγο για όλα. Όμως όταν εμείς τα εκατομμύρια των πολιτών εκχωρούμε με τη ψήφο αυτό το δικαίωμα σε ελάχιστους «αντιπροσώπους» ουσιαστικά είναι σαν να λέμε ότι είμαστε ανίκανοι ή ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι ή ώριμοι για να διαχειριστούμε τα θέματα που αφορούν την ίδια μας τη ζωή, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.

Η ψευδο-κρίση που έστησαν (με τις πραγματικές όμως συνέπειες) έφερε στο φως την αλήθεια που επιτέλους πρέπει να δούμε: ότι δηλαδή είναι επιτακτικό να αλλάξουν όλα εκείνα που χρήζουν αλλαγής αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν Ελληνισμός. Η κρίση έδειξε ολοφάνερα πλέον ότι είμαστε προτεκτοράτο και ότι ήρθε η ώρα για τη πραγματική απελευθέρωση. Έφερε στην επιφάνεια όλους αυτούς που μας επιβουλεύονται και τον τρόπο που το κάνουν αυτό. Ανέδειξε ακόμη το όραμα για μιαν άλλη πατρίδα, για μιαν άλλη Ελλάδα που μπορούμε και πρέπει να την ξανακάνουμε φωτεινό φάρο της ανθρωπότητας στη ζοφερή συγκυρία που έφεραν το πλανήτη οι δυνάμεις της ανωμαλίας και του σκοταδισμού.

Η αφύπνιση έχει ξεκινήσει

Όλοι μας πλέον βλέπουμε ότι η πορεία και η ουσία του ψευδο-χρέους είναι η εθνοκτονία του Ελληνισμού. Μας πολιορκούν από κάθε κατεύθυνση, με κάθε αντισυνταγματικό μέτρο και νόμο προκειμένου να μας οδηγήσουν στην απόλυτη εξαθλίωση και στον αφανισμό. Βασικός σκοπός τους είναι να μας συγχύσουν και να φρενάρουν την αφύπνισή μας όμως δεν υπάρχει πλέον Έλληνας που να μην γνωρίζει τι παιχνίδι παίζεται εις βάρος του.

Η αφύπνιση υπάρχει αλλά δεν έχει ωριμάσει αρκετά ώστε να μιλήσουμε επιτέλους και να απαντήσουμε στην μέγιστη πρόκληση της ζωής μας και της εποχής μας. Είμαστε λίγο πριν την έξοδό μας  από το μάτριξ σε ένα ιδιάζον μεταίχμιο όπου βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα και το τέλος του δρόμου που μας οδηγούν και ταυτόχρονα βλέπουμε έναν άλλο δρόμο: αυτόν της εθνικής κυριαρχίας, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων (τα οποία με συνοπτικές διαδικασίες μας αφαιρούν). Και παραμένουμε εκεί διστακτικοί και αναποφάσιστοι, όμως ο χρόνος πιέζει.

Προς τη κατεύθυνση λοιπόν της ολοκλήρωσης της αφύπνισης και της περαιτέρω εγρήγορσης της συνείδησης θα πρέπει να έχουμε κατά νου την απόλυτα βασική αρχή: ότι η λύση μπορεί να προέλθει μόνο από την υπεύθυνη προσπάθεια από τη πλευρά μας, την πλευρά των πολιτών. Εμείς είμαστε οι σωτήρες μας αρκεί άπαντες, η πρώτη μας δουλειά κατά προτεραιότητα να γίνει η προστασία και επανάκτηση των δικαιωμάτων μας (μετά ακολουθεί η δουλειά, το μεροκάματο, η επιβίωση, ή το διάβασμα για τη νεολαία). Γιατί δεν θα μπορεί να υπάρξει επιβίωση όταν θα μας έχουν αφαιρεθεί όλα τα δικαιώματα.

Χρειαζόμαστε να ενισχύσουμε ποσοτικά και ποιοτικά την κρίσιμη μάζα των αφυπνισμένων πολιτών που υπάρχει και να την μετατρέψουμε σε ένα κίνημα ειρηνικό (πολιτικής ανυπακοής τύπου Γκάντι) για να υπάρξει ελπίδα ανατροπής του οργανωμένου εγκλήματος που επιβάλλεται στις ζωές μας. Τονίζουμε σε όλους τους τόνους ότι δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή και σε αυτόν το πλανήτη για να είμαστε δούλοι ή φορολογικά υποζύγια ολοκληρωτικών μορφωμάτων (όπως η ΕΕ) και ενός κακόβουλου κράτους που κάνει πόλεμο στο έθνος.

Θεμελιώδης, απαράβατη και πραγματικά ιερή αρχή της προσπάθειας καθίσταται η Ενότητα των Ελλήνων: δεν υπάρχει διχασμός - δεν υπάρχουν αριστεροί, δεξιοί, χρυσαυγίτες, κλπ – υπάρχουν Έλληνες και μια πατρίδα υπό κατοχή. Ο Ελληνισμός ζει τη πιο ζοφερή καμπή της ιστορίας του – αν δεν αφανιστούμε τώρα με τέτοιο εξελιγμένο πόλεμο που μας κάνουν, δεν θα αφανιστούμε ποτέ. Είναι επομένως παραπάνω από αυτονόητο ότι στη συγκυρία αυτή δεν χωρούν διχασμοί. Απαιτείται και γίνεται πλέον επιτακτική και υποχρεωτική η συμφωνία των πολιτών (της συντριπτικής πλειοψηφίας μιας και όλων είναι αδύνατο) σε κάποιες βασικές αρχές που θα διαμορφωθούν από τους ενδιαφερόμενους πολίτες και όχι από κόμματα με βάση τα συμφέροντα του Έθνους (όπως για παράδειγμα αποκήρυξη και μονομερής διαγραφή του χρέους, δικαίωμα έκδοσης του χρήματος από το κράτος, έξοδος από ολοκληρωτικά μορφώματα τύπου ΕΕ, κλπ). Δεν υπάρχει άλλος χρόνος και πολυτέλεια για ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες για ζητήματα που ουσιαστικά είναι το κουνούπι όταν η άλλη πλευρά επελαύνει και όταν ήδη έχουμε καταπιεί τη καμήλα των αντιδραστικών επιθέσεων στα δικαιώματά μας.

Χρειαζόμαστε ουσιαστικές κινήσεις και όχι εκλογές

Όταν απειλείται και διακυβεύεται το μέλλον μας, προσπαθούμε πάση θυσία να διασφαλίσουμε οπωσδήποτε ένα πράγμα: δεν εμπλεκόμαστε με το ανούσιο, το ψευδές και το παραπλανητικό. Δεν παίζουμε δηλαδή το ίδιο κακόβουλο παιχνίδι που μας έφερε στο χείλος της καταστροφής: την απάτη της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», των κομμάτων, των εκλογών και όλων αυτών που έχει επινοήσει το τρέχον σύστημα για να μας ακυρώσει κάθε ουσιαστική κίνηση.

Στη πορεία της απελευθέρωσής μας παύουμε να πιστεύουμε τα ψεύδη και εστιάζουμε στην αλήθεια μέσω της έρευνας και της αντικειμενικής ενημέρωσης και αναζητούμε ουσιαστικές κινήσεις και ουσιαστικά εργαλεία που μπορούν να κάνουν τη διαφορά όπως για παράδειγμα οι πραγματικές μορφές δημοκρατίας (συμμετοχική ή άμεση). Επιπλέον παραμερίζουμε την σκόπιμη, τωρινή σύγχυση και ανασύρουμε στο επίκεντρο της προσοχής και του διαλόγου τις ιδέες, τις πληροφορίες αλλά και τις αξίες που είναι ουσιαστικές για να μας βγάλουν από το τρέχον αδιέξοδο.

Αναζητώντας λοιπόν τέτοιου είδους ορόσημα μέσα στον επικοινωνιακό πόλεμο που υφιστάμεθα για τον έλεγχο της σκέψης μας, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχει μια χώρα και ένας λαός που νίκησε τη παγκοσμιοποιημένη δικτατορία των τραπεζών. Το φωτεινό παράδειγμα της Ισλανδίας είναι ένα ανεκτίμητο μάθημα και εμπειρία που θα πρέπει να μελετήσουμε  και να προσαρμόσουμε στη δική μας περίπτωση. Και αυτό που ξεχωρίζει ως το βασικό δίδαγμα από την ισλανδική επανάσταση είναι ότι ο λαός βγήκε στο προσκήνιο και πήρε την πρωτοβουλία. Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από τη θέληση ενός λαού να επιβιώσει. Και αυτή η θέληση θα πρέπει να εκφραστεί μεθοδικά και υπεύθυνα, χωρίς να πέσει σε παγίδες που ήδη καραδοκούν για να την καπηλευτούν, αφομοιώσουν, ευτελίσουν και ακυρώσουν.

Αυτή η θέληση μπορεί να εκφραστεί πρώτα και κύρια ως ακύρωση και αναίρεση (βάση της εμπειρίας του κινήματος Nullification movement στις ΗΠΑ) σε όλο αυτό το νομικίστικο συνονθύλευμα που ξερνάει η παγκοσμιοποιημένη δικτατορία των τραπεζών (μέσω των ντόπιων και ξένων αχυρανθρώπων της) προκειμένου να μας περικόψει κάθε συνταγματικό δικαίωμα και ελευθερία. Ο λαός αν θέλει, είναι ο μόνος που μπορεί να καταστήσει άκυρα και άνευ νομικής ισχύος τα μνημόνια. Με συνελεύσεις και αποφάσεις από το πιο στενό τοπικό επίπεδο και κατόπιν στο περιφερειακό όλοι οι αντισυνταγματικοί νόμοι μπορούν ως παράνομοι να ακυρωθούν.

Τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο γιατί όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία που συστηματικά αποκρύπτεται, το θέμα είναι να το πάρει απόφαση ο άμεσα ενδιαφερόμενος, δηλαδή ο λαός. Και τότε μπορεί να καταφέρει αυτό που οι σειρήνες του σκοταδισμού παρουσιάζουν ως αδιανόητο και ανέφικτο ή ως μονόδρομο. Το εξίσου φωτεινό παράδειγμα της Πολιτείας της Αλαμπάμα που απαγόρευσε από το 2012 την Ατζέντα 21 (το κατεξοχήν σχέδιο της παγκοσμιοποίησης το οποίο ουσιαστικά είναι αυτό που εφαρμόζουν με τα μνημόνια και στη χώρα μας) είναι εξίσου θετικό και αναπτερωτικό.

Εν κατακλείδι, ως Ελληνισμός και Έλληνες πολίτες έχουμε τη σοφία, την ιστορική εμπειρία και τις λύσεις για να καθορίσουμε το μέλλον της ζωής μας και της πατρίδας μας αποκόπτοντας τους δεσμούς μας και αποσύροντας την εμπιστοσύνη μας από το τρέχον πολιτικό σύστημα και καθεστώς. Γιατί πατρίδα δεν είναι μόνο ο γεωγραφικός χώρος αλλά και το δικαίωμα να ορίζουμε ελεύθεροι τη ζωή μας και αυτό το δικαίωμα είμαστε αποφασισμένοι να το παραδώσουμε ακέραιο στα παιδιά μας. Αρκεί φυσικά να τηρήσουμε αυτή την απόφαση και να πούμε τέρμα στην αδιέξοδη πορεία του εθνικού μαρασμού και της παρακμής. Και να επιλέξουμε την λυτρωτική πορεία της εθνικής ανάτασης και κυριαρχίας, θέτοντας ως προτεραιότητα την ενεργή, σταθερή, δημοκρατική και με επίγνωση συμμετοχή μας στη διαμόρφωση της πορείας του τόπου.