23 December 2013
Μαδρίτη – Ρώμη – Δεκέμβριος 2012
Άνθρωποι από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν σε μια συγκινητική εκδήλωση σεβασμού
της ζωής και μνήμης των αθώων.
Κρατώντας ο καθένας από ένα νεκρό ζώο στα χέρια τους, στέκονταν εκεί σαν
αρχαίος χορός από ακίνητες, μελαγχολικές φιγούρες, αναδεικνύοντας την αξία της ζωής
όλων αυτών των αισθανόμενων άλλων που θυματοποιεί (πρώτα και κύρια ως «τροφή»)
η επιβεβλημένη άγνοια και αδιαφορία.
Και το απέραντο δράμα (που ενώ δεν το χωράει ο νους εν τούτοις είναι η απερίγραπτα
σκληρή πραγματικότητα για τα μη ανθρώπινα ζώα) συντρίβει την ψυχή και προκαλεί λυγμούς
και δάκρια για τα θύματα της μεγαλύτερης αδικίας που υπάρχει σήμερα στην
κοινωνία – και αυτή η συντριβή και η θλίψη μεγεθύνονται απόλυτα μπροστά στην αδυναμία
του ανθρώπου να καταλάβει το κακό που προξενεί.
Όμως το δράμα των αισθανόμενων (όχι μόνο των ζώων αλλά πλέον και των ανθρώπων)
εμπεριέχει την λυτρωτική δύναμη της κάθαρσης και η όλη σκηνή εμπνέει και παραπέμπει
έντονα σε μια ανάλογη στιγμή περισυλλογής που θα εμπνεύσει το «εύρηκα» του
πραγματικού εαυτού μας, αυτού που η πεζή πραγματικότητα της εποχής μας απωθεί
στο περιθώριο.
Είναι η πολυπόθητη στιγμή της αφύπνισης η οποία μπορεί να απαλλάξει για πάντα
αυτό τον κόσμο από την εικόνα του ανθρώπου δυνάστη και εξολοθρευτή της
αισθανόμενης ζωής. Είναι η μοναδική στιγμή της συνάντησης με τον αισθανόμενο άνθρωπο
που κρύβουμε μέσα μας και η θριαμβευτική και μόνιμη επάνοδός του στο προσκήνιο.