Τοξικό φως – η σκοτεινή πλευρά των λαμπτήρων οικονομίας

Θα αποφασίζατε ποτέ να εκθέσετε τον εαυτό σας στον κίνδυνο του υδραργύρου, ενός ιδιαίτερα τοξικού δηλητηρίου; Σίγουρα όχι. Και όμως εδώ και 15 χρόνια κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει για μας, πάντα για το καλό μας, ότι θα πρέπει να καταργήσουμε τους αποδεδειγμένα ασφαλείς λαμπτήρες πυρακτώσεως και να χρησιμοποιούμε τους δήθεν λαμπτήρες «οικονομίας» CFL.

Χωρίς να ρωτηθούμε και χωρίς να υπάρξει η παραμικρή ενημέρωση για τους κινδύνους, οι μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες της ΕΕ μας επέβαλαν τον τεράστιο κίνδυνο του υδράργυρου σε κάθε σπίτι και εργασιακό χώρο. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το 2020 που υποτίθεται ότι θα απαγορευτεί η χρήση υδραργύρου θα υφιστάμεθα μια τοξική πολιορκία με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες για την υγεία μας.

Ουσιαστικά μας επιβάλλεται να ζούμε εν αγνοία μας μέσα σε ένα νέφος υδραργύρου αφού στους χώρους που επισκεπτόμαστε (σπίτια, καταστήματα, δημόσιοι χώροι, κλπ) δεν γνωρίζουμε το ιστορικό του χώρου και αν έχει προηγηθεί μόλυνση από σπασμένη λάμπα φθορισμού CFL. Όμως το απόλυτα εγκληματικό είναι ότι σε χώρους ανακύκλωσης αυτών των λαμπτήρων που πολλές φορές είναι σχολεία οι λάμπες πετιούνται σε ένα ανοιχτό κάδο και πολλές σπάνε απελευθερώνοντας υδράργυρο και είναι εκτεθειμένες ώστε να αγγίζονται από τους μαθητές. (Στην Αγγλία οι εργάτες καθαριότητας αρνούνται να παραλάβουν τις λάμπες CFL.)

Το ντοκιμαντέρ «Τοξικό φως – η σκοτεινή πλευρά των λαμπτήρων οικονομίας» μας δείχνει πόσο επικίνδυνοι είναι οι νέοι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας και τι να κάνουμε σε περίπτωση που σπάσουν. Επίσης περιγράφει όλο το σκηνικό της διαπλοκής που προηγήθηκε ώστε οι λάμπες CFL να βγουν στην αγορά από τα λόμπι των εταιρειών και τις διαπλεκόμενες ΜΚΟ αναπαράγοντας τα γνωστά ψέματα περί δήθεν παγκόσμιας θέρμανσης (και κατόπιν κλιματικής αλλαγής) και με πρόσχημα δήθεν την οικονομία και την φιλικότητα στο περιβάλλον.

Υπότιτλοι σε Ελληνικά και Αγγλικά

Όμως όταν όλα τα παραπάνω ψέματα καταρρέουν, το ερώτημα είναι γιατί μας επιβλήθηκαν οι λάμπες CFL αλλά γενικότερα γιατί μας επιβάλλεται κάθε επικίνδυνη και κακόβουλη τεχνολογία; Που αποσκοπεί η συνεχής και αυξανόμενη έκθεση μας σε γνωστά δηλητήρια σε κάθε πτυχή της ζωής μας; Αλλά και γιατί δηλητηριάζεται σκόπιμα και συνεχώς το περιβάλλον, ο αέρας και τα νερά και τι αντίκτυπο θα έχει αυτό για την επιβίωσή μας;

Γίνεται φανερό ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ψευδο-οικονομική κρίση του δήθεν χρέους που δικαιολογημένα εστιάζουμε αλλά και η γενικευμένη τοξική πολιορκία που υφιστάμεθα με διάφορους τρόπους.

Και η σημαντική παρατήρηση είναι ότι τόσο το ψευδο-χρέος όσο και η τοξική πολιορκία αλλά και κάθε άλλη αρνητική οδηγία και ντιρεκτίβα που αποσκοπεί στην στέρηση των δικαιωμάτων μας και των ελευθεριών μας πηγάζει τελικά από το ίδιο αμαρτωλό, ανώμαλο και ολοκληρωτικό άντρο, αυτό της ΕΕ, και ότι είναι καιρός να ξεμπερδεύουμε μια και καλή μαζί του.

.....................

Σημαντικές οδηγίες σε PDF

από το Γενικό Χημείο του Κράτους 

για την

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΕΚΧΥΣΗΣ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ

Σχετικά με την

Δηλητηρίαση από υδράργυρο

ΟΔΗΓΙΕΣ από την ιστοσελίδα

http://www.polkarag.gr/FILES/chem/Hg/Hg_fils/harmful.htm

     Αμέσως μετά τη έκχυση του υδραργύρου, κρατήστε όλους τους ανθρώπους και τα κατοικίδια μακριά από την περιοχή έκχυσης. Για να ελαχιστοποιηθεί η ποσότητα του υδραργύρου που εξατμίζεται, κλείστε κάθε θερμαντικό και ανοίξτε κάθε κλιματιστικό. Αερίστε την περιοχή ανοίγοντας παράθυρα και, αν είναι δυνατό, αφήστε την ανοιχτή για τουλάχιστον δυο μέρες.

     Μην χρησιμοποιείτε ποτέ ηλεκτρική σκούπα για να καθαρίσετε υδράργυρο που έχει χυθεί. Διότι όχι μόνο θα την ρυπάνει, αλλά η θερμότητα της σκούπας θα εξατμίσει μέρος του υδραργύρου με αποτέλεσμα την ρύπανση του περιβάλλοντος χώρου. Παρομοίως, μην χρησιμοποιείτε ποτέ την κλασσική σκούπα (σάρωθρο) για να καθαρίσετε υδράργυρο. Θα διασκορπίσει τον υδράργυρο σε μικρότερα σταγονίδια και θα ρυπάνει τη σκούπα.

     Συγκεντρώστε τα απαραίτητα αντικείμενα πριν επιχειρήσετε το καθάρισμα. Αυτά είναι γάντια με ανθεκτικά σε υγρά, σταγονόμετρο, δυο σκληρά χαρτόνια, δυο πλαστικές σακούλες, ένα μεγάλο κουτί, μια κολλητική ταινία, φακό, προστασία για τα μάτια και ένα φαρδιά μάσκα.

Θυμηθείτε ότι κάθε εργαλείο που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό πρέπει να θεωρείται ότι έχει ρυπανθεί από τον υδράργυρο και να αποτίθεται κατάλληλα.

Μην αγγίζετε τον υδράργυρο. Απομακρύνετε κάθε κόσμημα και ρολόι από τα χέρια σας γιατί ο υδράργυρος ενώνεται με τα μέταλλα. Φορέστε γάντια, ελαστικά κατά προτίμηση για να μειωθεί η επαφή με τον υδράργυρο. Χρησιμοποιείστε το φακό για να εντοπίσετε τον υδράργυρο. Το φως θα αντανακλάσει τα σταγονίδια του υδραργύρου και θα είναι ευκολότερο να τα εντοπίσουμε.

Ζητήστε ιατρική βοήθεια σε κάθε περίπτωση που παρουσιάσετε συμπτώματα που πιστεύετε ότι σχετίζονται με την έκθεση σε υδράργυρο.  

Ο άνθρωπος που σταμάτησε την έρημο

Από μια σκληρή, αδιάλλακτη γη έρχεται μια ιστορία ελπίδας. Ο Yacouba Sawadogo είναι ο άνθρωπος που σταμάτησε την έρημο. Η ιστορία του είναι η ιστορία του αγώνα και της δύναμης ενός και μόνο ανθρώπου. Ή πως ένας αγρότης με όραμα από την Δυτικό-Αφρικανική χώρα της Μπουρκίνα Φάσο αποκαθιστά και πάλι τα εδάφη που έχουν πληγεί από την ερημοποίηση και την ξηρασία. 

Η βόρεια έκταση της Μπουρκίνα Φάσο βρίσκεται στην ζώνη του Σαχέλ, μια ημι-άνυδρη περιοχή μεταξύ της ερήμου Σαχάρας στα βόρεια και των τροπικών σαβάνων νοτιότερα. Η περιοχή πλήττεται από ξηρασία περιοδικά. Η πιο πρόσφατη σημαντική ξηρασία ήταν κατά τη δεκαετία του 1970, με αποτέλεσμα την πείνα που στοίχισε τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους.

Από το 1980 ο Yacouba Sawadogo πειραματίζεται με τεχνικές για την αποκατάσταση του κατεστραμμένου εδάφους και μέσα από την πολύχρονη προσπάθειά του έχει καταφέρει να ξαναπρασινίσει και να κάνει εύφορα 200 στρέμματα πρώην έρημου. Και το έχει επιτύχει χρησιμοποιώντας προσεγγίσεις παραδοσιακές στην περιοχή: φράγματα Pierreux και τρύπες Zai. 

Οι τρύπες Zai είναι ρηχές τρύπες που σκάβονται σε ευθείες στην ερημοποιημένη γη για να συλλέγουν το νερό της βροχής και χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για να αποκαταστήσουν την άγονη γη. Ο Yacouba Sawadogo το εξέλιξε γεμίζοντας τις τρύπες με κοπριά και κομπόστ, για να εξασφαλίσει μια πηγή θρεπτικών συστατικών για την ανάπτυξη των φυτών. Η κοπριά προσελκύει τερμίτες, των οποίων οι σήραγγες τρυπούν περαιτέρω το χώμα. Αύξησε επίσης το μέγεθος των οπών ελαφρώς πάνω από τα παραδοσιακά μοντέλα. Στις τρύπες Zai καλλιεργούνται κατόπιν δέντρα, σόργο, και κεχρί.

Τα φράγματα Pierreux φτιάχνονται με πέτρες σε ελαφρά επικλινή εδάφη και σκοπός τους είναι να σχηματίσουν μια λεκάνη απορροής. Όταν πέφτει βροχή, ωθεί λάσπη στις πέτρες και σχηματίζονται λίμνες. Έτσι επιβραδύνεται η ροή του νερού και του δίνεται περισσότερος χρόνος για να διεισδύσει στη γη. Η συσσωρευμένη ιλύ είναι επίσης ένα γόνιμο σημείο για να βλαστήσουν οι σπόροι των τοπικών φυτών. Τα φυτά επιβραδύνουν το νερό ακόμη περισσότερο με τη σειρά τους, και οι ρίζες τους σπάνε το συμπαγές έδαφος, κάνοντας ακόμη πιο εύκολο να εισχωρήσει μέσα περισσότερο νερό. 

Για την προώθηση αυτών των μεθόδων, ιδιαίτερα τις τρύπες Zai, ο Yacouba Sawadogo διοργανώνει δύο φορές το χρόνο τις «Ημέρες της αγοράς» στο αγρόκτημά του, στο χωριό του Gourga. Οι συμμετέχοντες από πάνω από εκατό χωριά έρχονται να μοιραστούν δείγματα σπόρων, ανταλλάσσουν συμβουλές, και μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο. Επίσης έχει κληθεί στην Ευρώπη και στην Αμερική για να μιλήσει για το έργο του και την εμπειρία του.

Η ζωή και το έργο του Yacouba Sawadogo είναι το θέμα του ωριαίου ντοκιμαντέρ “ The Man Who Stopped the Desert” από την 1080 Films.

Επεξεργασμένοι άνθρωποι

Το ντοκιμαντέρ Επεξεργασμένοι άνθρωποι (Processed People) των Jeff και Sabrina Nelson είναι καθοριστικά αφυπνιστικό γι αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της τροφής και της υγείας με στοιχεία που σπάνια ακούγονται και περιλαμβάνει συνεντεύξεις από εννέα διαπρεπείς ειδικούς οι οποίοι συζητούν το πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το χάλι, και τι μπορούμε να κάνουμε για να σπάσει ο κύκλος των «Επεξεργασμένων ανθρώπων».

Όπως λεει ο σκηνοθέτης Jeff Nelson: «Όταν δεν είναι απασχολημένοι με το να μας παίρνουν το εισόδημα από τις τσέπες μας, ή να μας λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τις ελευθερίες μας για να έχουμε ελευθερία, μας πουλάνε σκουπίδια που αποκαλούν φαγητό. Η βιομηχανία τροφίμων είναι μεγαλύτερη από την πετρελαϊκή. Με τόσα χρήματα αγοράζει ασύλληπτα μεγάλες ποσότητες προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και διεφθαρμένης επιστήμης».

Στο απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ ο παιδίατρος Jay Gordon μιλάει για τον διατροφικό προγραμματισμό που δεχόμαστε και την ανάγκη να τον σπάσουμε.

Ένα ακόμη απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ Επεξεργασμένοι άνθρωποι (Processed People) όπου ο παιδίατρος Jay Gordon εξηγεί ότι κανένας δεν χρειάζεται τα ζωικά προϊόντα για υγεία.

Ένας κήπος τροφής σε πεζοδρόμιο του Λος Άντζελες

Όταν ο Ron Finley, κάτοικος μιας γειτονιάς του Νότιου Λος Άντζελες, δημιουργούσε (το 2011) ένα κήπο με φαγώσιμα φυτά δεν φανταζόταν τις αντιδράσεις: θετικές και αρνητικές.

Ο λόγος ήταν η απίθανη τοποθεσία του κήπου: μια παραμελημένη λωρίδα, 3Χ45 μέτρα με ζιζάνια και βρωμιά ανάμεσα στο πεζοδρόμιο και το δρόμο. Η υπηρεσία του δήμου επιδόθηκε σε μια μάχη εναντίον του Finley με βάση τον οικιστικό κώδικα. Όμως μια τέτοια στείρα στάση σε μια συνοικία που είναι ήδη μια «τροφική έρημος»* (food desert) ενόχλησε και συσπείρωσε τους δημότες.

Ο Finley δημιούργησε τον κήπο αφού φοίτησε σε μια κηπουρική τάξη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και διάλεξε τη θέση επειδή ήταν αχρησιμοποίητη, βολική και, επίσης, εξαιρετικά άσχημη. Η τοποθεσία είναι επίσης δημόσια, αλλά αυτό είναι και το ζήτημα: ο Finley δεν καλλιεργεί λαχανικά μόνο για να θρέψει τον εαυτό του, αλλά για να θρέψει και να εμπνεύσει το σύνολο της κοινότητας.

Αλλά ο δήμος που είχε την ιδιοκτησία της λωρίδας γης διέταξε τον Finley να καταστρέψει τον κήπο του, επειδή δεν ακολούθησε τις «οδηγίες διαμόρφωσης οικιακών χώρων στάθμευσης» οι οποίες επιτρέπουν μόνο ανθεκτικά στην ξηρασία φυτά κάτω από 10 μ. ύψος - με άδεια $ 400.

Με άλλα λόγια, μπορείτε να φυτέψετε χλοοτάπητα και να ρίχνετε άπειρα λίτρα νερού για να παραμείνει πράσινος, όπως κάνουν χιλιάδες, παρά το πρόβλημα της λειψυδρίας. Αλλά αλίμονο αν φυτέψετε φρούτα και λαχανικά που απαιτούν λιγότερο νερό και παρέχουν τροφή στους ανθρώπους. Και στην περίπτωση του Finley, αυτός συλλέγει βρόχινο νερό σε βαρέλια που του φτάνει για την άρδευση του κήπου μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού.

Τελικά ο Finley με την υποστήριξη της γειτονιάς και ακτιβιστών συγκέντρωσε 900 υπογραφές και κέρδισε το δικαίωμα να κρατήσει τον κήπο. Η ιστορία και το όραμά του Finley για τον επαναπροσδιορισμό των αχρησιμοποίητων ανοιχτών χώρων, όπως και  πολλών άλλων που αγωνίζονται για την αστική καλλιέργεια, θα πρέπει να εμπνέει όλους μας, και μας θυμίζει πως με λίγη δημιουργικότητα, με όραμα, και την προθυμία να λερώσουμε λίγο τα χέρια μας, μπορούμε να ξανακάνουμε χώρους από άσφαλτο και γρασίδι σε παραγωγικές θέσεις ομορφιάς.

Ο Ron Finley ίδρυσε και συμμετέχει στην τοπική οργάνωση: L.A. Green Grounds η οποία βοηθά τους ανθρώπους να ξεκινήσουν έναν αστικό κήπο και είναι μια οργάνωση με την φιλοσοφία “Pay it forward” που σημαίνει ότι όσοι δέχονται βοήθεια είναι υποχρεωμένοι με τη σειρά τους να δώσουν βοήθεια σε κάποιους άλλους.

...........

* Αναφέρεται σε ολόκληρες συνοικίες στις ΗΠΑ που κατακλύζονται από εστιατόρια γρήγορου φαγητού και μαγαζιά με επεξεργασμένα τρόφιμα αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα μαγαζί με φρέσκα φρούτα και λαχανικά.