Αν η έρημος μπορεί να ξαναγίνει όαση, τότε όλα είναι εφικτά!

Αν η έρημος συμβολίζει τον απόλυτα αφιλόξενο τόπο, την οριστική καταστροφή και το μάταιο κάθε προσπάθειας για αναγέννηση, και αν αυτό το σεληνιακό τοπίο μετατρέπεται τελικά σε όαση, τότε κάλλιστα θα μπορούσαμε να μιλάμε για θαύμα.

Όμως αυτό που κατάφερε ο Αυστραλός ειδικός της περμακουλτούρας Geoff Lawton και το οποίο φαινομενικά μοιάζει με θαύμα, στην ουσία δεν είναι παρά η προσέγγιση των προβλημάτων με σοφία: αυτήν που απλόχερα μας παρέχει η Φύση, αρκεί να την παρατηρήσουμε και να την αφομοιώσουμε.

Αυτή η σοφία είναι που αναζωογονεί την δύναμη της θέλησης και αναγεννά τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και που οδηγεί τελικά αυθόρμητα στην τεχνογνωσία εκείνη που πραγματικά λύνει τα προβλήματα.

Η ερημοποίηση δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενο.

Από ένα σημείο και μετά είναι επίσης αποτέλεσμα της κακοποίησης του οικοσυστήματος από τις δραστηριότητες των ανθρώπων, όπως υλοτομία μέχρις εσχάτων και κατόπιν κτηνοτροφία.

Και αν η αρχαιότητα με έναν συγκριτικά πολύ μικρό πληθυσμό ανθρώπων μας κληροδότησε τεράστια οικολογική καταστροφή, τότε σήμερα που ο πληθυσμός έχει ξεπεράσει τα 7 δις, ο αντίκτυπος είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερος.

Το ανθρώπινο είδος είμαστε τώρα η υπερδύναμη στον πλανήτη και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά έχουμε την δύναμη να πάμε τον κόσμο είτε προς την κατεύθυνση της ερημοποίησης ή προς την κατεύθυνση της ακμής του ευρύτερου οικοσυστήματος.

Αν με επίκεντρο τον εαυτό μας αναλύσουμε τον καθημερινό τρόπο ζωής μας με την ρουτίνα των συνηθειών που περιλαμβάνει, και αν δούμε τις προεκτάσεις τους τραβώντας γραμμές που τις συνδέουν με τις συνέπειες τους, τότε θα αντιληφθούμε ότι αυτές οι συνήθειες λειτουργούν ουσιαστικά ως μοχλοί.

Έχουν δηλαδή πολλαπλασιαστική ικανότητα για θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο αφού αθροιστικά όλες αυτές οι ατομικές συνήθειες από μεμονωμένες σταγόνες ενώνονται σε ένα καθοριστικό ρεύμα.

Το μήνυμα λοιπόν του εγχειρήματος του Geoff Lawton δεν είναι απλά ότι το «ακατόρθωτο» και το «ουτοπικό» μπορεί να γίνει εφικτό.

Το μήνυμα είναι ότι σε αυτή τη συγκυρία ο καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξη αυτού του κόσμου είμαστε πλέον εμείς και ότι τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά ή τουλάχιστον τίποτε δεν είναι δεδομένο και μόνιμο, όσο κι αν φαίνεται ως τέτοιο.

Τα πάντα ρει όπως είπε ο Ηράκλειτος και άρα επίκειται άρδην αλλαγή του σκηνικού προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Τα πάντα τώρα εξαρτώνται από την δική μας διάθεση, αντίληψη, θέληση και σοφία γιατί μπορούν να μας οδηγήσουν σε αειφόρες και ζωτικής σημασίας πρακτικές (μία απ’ αυτές είναι η περμακουλτούρα), οι οποίες θα είναι καθοριστικές για το μέλλον μας.