Παχύς, άρρωστος, και σχεδόν πεθαμένος

 

Το ντοκιμαντέρ «Παχύς, άρρωστος, και σχεδόν πεθαμένος – Fat, sick, and nearly dead» είναι μια εμπνευσμένη ταινία που εξιστορεί την προσωπική αποστολή του Αυστραλού Joe Cross να ανακτήσει την υγεία του.

45 κιλά υπέρβαρος, φορτωμένος με στεροειδή φάρμακα και υποφέροντας από μια εξουθενωτική αυτοάνοση ασθένεια (Κνίδωση), ο Joe είναι στο τέλος της ελπίδας. Στον καθρέφτη βλέπει έναν άνθρωπο 140 κιλών με μια τεράστια, κρεμασμένη κοιλιά και ένα μονοπάτι μπροστά του, που δεν θα τελειώσει καλά – με το ένα πόδι ήδη στον τάφο, το άλλο δεν είναι και πολύ πίσω.

Με τους γιατρούς και τα συμβατικά φάρμακα να μην μπορούν να βοηθήσουν μακροπρόθεσμα, ο Joe στρέφεται προς την μόνη επιλογή που του έχει απομείνει, την ικανότητα του σώματος να αυτο-θεραπεύεται. Εγκαταλείπει το πρόχειρο φαγητό και ξεκινά ένα ταξίδι στις ΗΠΑ παίρνοντας μαζί του έναν αποχυμωτή και μια γεννήτρια, υποσχόμενος να πίνει για τις επόμενες 60 ημέρες μόνο φρέσκο ​​χυμό φρούτων και λαχανικών.

Για τα επόμενα 5.000 χιλιόμετρα ο Joe έχει ένα στόχο στο μυαλό: να σταματήσει τα χάπια του και να επιτύχει έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής.

Στην διάρκεια του οδοιπορικού και ενώ έχει μιλήσει με πάνω από 500 Αμερικανούς για την τροφή, την υγεία και τη μακροζωία, ο Joe φτάνει σε μια στάση φορτηγών στην Αριζόνα, όπου συναντά έναν οδηγό που πάσχει από την ίδια σπάνια πάθηση. Ο Phil Staples είναι νοσηρά παχύσαρκος και ζυγίζει 193 κιλά – μόλις ένα μπέργκερ μακριά από την καρδιακή προσβολή. Καθώς ο  Joe ανακάμπτει στην υγεία του, ο Phil ξεκινά το δικό του επικό ταξίδι του για να γίνει καλά.

Αυτό που προκύπτει δεν είναι παρά μια εκπληκτική, εμπνευσμένη ιστορία ίασης και ανθρώπινης σχέσης. Εν μέρει οδικό ταξίδι, εν μέρει μανιφέστο αυτοβοήθειας, η ταινία «Παχύς, άρρωστος, και σχεδόν πεθαμένος» αψηφά την παραδοσιακή μορφή ντοκιμαντέρ για να παρουσιάσει μια αντισυμβατική και εμψυχωτική ιστορία δύο ανδρών από διαφορετικούς κόσμους που ο καθένας συνειδητοποιεί ότι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να τους σώσει είναι οι ίδιοι.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα

REBOOT του Joe Cross

Jointhereboot.com

.....

Η ταινία μπορεί να κατεβεί από το Vimeo.

Ελληνικοί υπότιτλοι για την ταινία

 

 

Αν η έρημος μπορεί να ξαναγίνει όαση, τότε όλα είναι εφικτά!

Αν η έρημος συμβολίζει τον απόλυτα αφιλόξενο τόπο, την οριστική καταστροφή και το μάταιο κάθε προσπάθειας για αναγέννηση, και αν αυτό το σεληνιακό τοπίο μετατρέπεται τελικά σε όαση, τότε κάλλιστα θα μπορούσαμε να μιλάμε για θαύμα.

Όμως αυτό που κατάφερε ο Αυστραλός ειδικός της περμακουλτούρας Geoff Lawton και το οποίο φαινομενικά μοιάζει με θαύμα, στην ουσία δεν είναι παρά η προσέγγιση των προβλημάτων με σοφία: αυτήν που απλόχερα μας παρέχει η Φύση, αρκεί να την παρατηρήσουμε και να την αφομοιώσουμε.

Αυτή η σοφία είναι που αναζωογονεί την δύναμη της θέλησης και αναγεννά τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και που οδηγεί τελικά αυθόρμητα στην τεχνογνωσία εκείνη που πραγματικά λύνει τα προβλήματα.

Η ερημοποίηση δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενο.

Από ένα σημείο και μετά είναι επίσης αποτέλεσμα της κακοποίησης του οικοσυστήματος από τις δραστηριότητες των ανθρώπων, όπως υλοτομία μέχρις εσχάτων και κατόπιν κτηνοτροφία.

Και αν η αρχαιότητα με έναν συγκριτικά πολύ μικρό πληθυσμό ανθρώπων μας κληροδότησε τεράστια οικολογική καταστροφή, τότε σήμερα που ο πληθυσμός έχει ξεπεράσει τα 7 δις, ο αντίκτυπος είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερος.

Το ανθρώπινο είδος είμαστε τώρα η υπερδύναμη στον πλανήτη και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά έχουμε την δύναμη να πάμε τον κόσμο είτε προς την κατεύθυνση της ερημοποίησης ή προς την κατεύθυνση της ακμής του ευρύτερου οικοσυστήματος.

Αν με επίκεντρο τον εαυτό μας αναλύσουμε τον καθημερινό τρόπο ζωής μας με την ρουτίνα των συνηθειών που περιλαμβάνει, και αν δούμε τις προεκτάσεις τους τραβώντας γραμμές που τις συνδέουν με τις συνέπειες τους, τότε θα αντιληφθούμε ότι αυτές οι συνήθειες λειτουργούν ουσιαστικά ως μοχλοί.

Έχουν δηλαδή πολλαπλασιαστική ικανότητα για θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο αφού αθροιστικά όλες αυτές οι ατομικές συνήθειες από μεμονωμένες σταγόνες ενώνονται σε ένα καθοριστικό ρεύμα.

Το μήνυμα λοιπόν του εγχειρήματος του Geoff Lawton δεν είναι απλά ότι το «ακατόρθωτο» και το «ουτοπικό» μπορεί να γίνει εφικτό.

Το μήνυμα είναι ότι σε αυτή τη συγκυρία ο καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξη αυτού του κόσμου είμαστε πλέον εμείς και ότι τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά ή τουλάχιστον τίποτε δεν είναι δεδομένο και μόνιμο, όσο κι αν φαίνεται ως τέτοιο.

Τα πάντα ρει όπως είπε ο Ηράκλειτος και άρα επίκειται άρδην αλλαγή του σκηνικού προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Τα πάντα τώρα εξαρτώνται από την δική μας διάθεση, αντίληψη, θέληση και σοφία γιατί μπορούν να μας οδηγήσουν σε αειφόρες και ζωτικής σημασίας πρακτικές (μία απ’ αυτές είναι η περμακουλτούρα), οι οποίες θα είναι καθοριστικές για το μέλλον μας.