Όλα τα ζώα κατοικίδια

Αν στην επιφάνεια του μυαλού μας έρχονται σκέψεις και υπόνοιες ότι κάτι δεν πάει καλά με την σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ...

Αν ψάχνουμε να βρούμε το γιατί χαϊδεύουμε κάποια ζώα και γιατί δολοφονούμε κάποια άλλα ...

Αν αναρωτιόμαστε με ποια λογική ένα ζώο θεωρείται φίλος ενώ κάποιο άλλο ζώο θεωρείται τροφή ...

Και αν μέχρι τώρα δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια φιλοσοφία περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism) που δίνει απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, τότε υπάρχει ένας απλός τρόπος για να βγούμε από την αμηχανία μας:

μπορούμε να βλέπουμε όλα τα ζώα ως κατοικίδια.

Εικόνα από την Animal Aid

Αυτό δεν σημαίνει ότι παίρνουμε όλα τα ζώα στο σπίτι αλλά ότι τερματίζουμε τους διαχωρισμούς και τις κατηγοριοποιήσεις και τα προσεγγίζουμε με τον σεβασμό και την αγάπη των κατοικίδιων, δηλαδή ως φίλους. Και οι φίλοι δεν έχουν θέση στο μενού μας και στα γεύματά μας, δεν είναι τροφή μας, ένδυσή μας ή οποιαδήποτε άλλη χρήση αποδεχόμασταν μέχρι τώρα γι αυτά.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» είναι ο πιο απλός κώδικας συμπεριφοράς προς τα ζώα και μια πρώτη, γενική απάντηση που όμως είναι απόλυτα συνεπής και έχει νόημα γιατί όλα τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα, τα οποία ευθέως μας δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να υποφέρουν και ότι διεκδικούν το αυτονόητο δώρο της φύσης: να ορίζουν την ζωή τους. Από εκεί και πέρα πάνω σε αυτή την βασική θέση μπορούμε να χτίσουμε και να εμβαθύνουμε, κάνοντας κάποιες τελικές μικρορυθμίσεις που θα διευθετούν πλήρως το θέμα στην βάση της δικαιοσύνης.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» κατοχυρώνει ότι φροντίζουμε, αγαπάμε και προστατεύουμε όλα τα ζώα. Είναι μια σχέση στοργής και κάτι πολύ εύκολο στο οποίο μπορούμε να ανταποκριθούμε, γιατί έχουμε την εμπειρία να φερόμαστε σε όλα τα ζώα όπως στα κατοικίδια και είναι κάτι που ήδη γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε. Aπλά το επεκτείνουμε σε όλα τα ζώα. Μάλιστα, το ίδιο το γεγονός της διαφορετικής συμπεριφοράς μας προς τα κατοικίδια είναι και το πιο σοβαρό χτύπημα και η πιο σοβαρή καταδίκη και απονομιμοποίηση της καταπίεσης των υπόλοιπων ζώων.

Το «Όλα τα ζώα κατοικίδια» είναι μια απελευθερωτική ιδέα και για τους ανθρώπους και για τα ζώα. Εμείς κερδίζουμε την ακεραιότητα του μυαλού μας, την καθαρότητα της σκέψης και της συνείδησής μας. Δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα, ή να ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να κρυφτούμε πίσω από αστήρικτα άλλοθι. Και ακόμα τερματίζουμε τον αποπροσανατολισμό και τον διχασμό της προσωπικότητάς μας που ενώ αγαπάει τα ζώα, αποδέχονταν τα διαμελισμένα σώματά τους και τις αναπαραγωγικές εκκρίσεις των σωμάτων τους (γάλα και αυγά) ως τροφή.

Αντίστοιχα τα ζώα κερδίζουν τον προ πολλού οφειλόμενο σεβασμό και την ελευθερία να ζήσουν σαν πραγματικοί φίλοι μας, οριστικά έξω από κάθε άνομη απαίτηση και επιθυμία μας που ντύναμε με τον μανδύα της «ανάγκης». Παύουν να είναι οι αποδέκτες της αβεβαιότητάς μας και της εξάρτησής μας από κάτι που πέρα από απόλυτα άδικο είναι και απόλυτα περιττό.

Γιατί ο άνθρωπος ποτέ δεν εξαρτώνταν από τα ζώα, ούτε και αυτά από εμάς. Πρώτον γιατί η φύση δημιουργεί αυτόνομα όντα που δεν χρειάζονται «υποστήριξη» από εμάς για να ζήσουν. Τα είδη που τώρα εκμεταλλευόμαστε έχουν εμφανιστεί στον πλανήτη πολύ πριν από εμάς και τα κατάφερναν για εκατομμύρια χρόνια μια χαρά. Για παράδειγμα, τα πρόβατα δεν είχαν τόσο μαλλί και οι αγελάδες δεν παρήγαγαν τόσο γάλα, χαρακτηριστικά τα οποία απέκτησαν μέσα από τις επιλεκτικές διασταυρώσεις που τους κάναμε. Εμείς δημιουργήσαμε την ανισορροπία και εμείς μπορούμε να την τερματίσουμε. Επομένως δεν χρειάζεται να παίξουμε άλλο τον ρόλο του «σωτήρα» τους, ούτε και να «καταδικάζουμε» τους εαυτούς μας σε καταναγκαστική κατανάλωση των «προϊόντων» τους για να μην «σκάσουν» ή να μη πάθουν «κακό».

Δεύτερον, έχουμε ανατομία φυτοφάγου και τσάμπα μπήκαμε στον «κόπο» της «εξημέρωσης» των ζώων (κυριολεκτικά της μετατροπής τους σε δούλους μας), αφού η ανακάλυψη της γεωργίας που είχε προηγηθεί, μας είχε λύσει το πρόβλημα της διατροφής.

Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι τα ζώα που εκμεταλλευόμαστε εξαφανίζονταν σήμερα, αυτό όχι μόνο δεν θα επηρέαζε την επιβίωσή μας αλλά θα την βελτίωνε θεαματικά σε κάθε επίπεδο. Αντίστοιχα για τα ζώα, η εξαφάνιση του ανθρώπου θα ήταν μια απρόσμενα θετική εξέλιξη και θα είχε τεράστιο θετικό αντίκτυπο γι αυτά. Θα επανέρχονταν στην προ της «εξημέρωσης» εποχή και στην δικαιοδοσία της Φύσης.

Παρουσίαση  Caldwell B. Esselstyn, Jr. M.D.

Η παραπάνω υπόθεση δείχνει το αδιέξοδο της τρέχουσας σχέσης των δύο πλευρών που δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Και επειδή το πρώτο σκέλος της υπόθεσης που αφορά τα ζώα είναι κάθε άλλο παρά υποθετικό (αφού τώρα αφενός τα άγρια ζώα βιώνουν την έκτη μαζική εξάλειψη ειδών προκαλούμενη από τον άνθρωπο, τα δε «εξημερωμένα» ζώα γενοκτονούνται κατά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο), και επειδή θα ήταν τραγική απώλεια, λόγω της ματαιοδοξίας μας, να ζούμε σε ένα πλανήτη χωρίς ζώα, πρέπει να διευθετήσουμε την αδικία άμεσα.

Με την προσέγγιση «Όλα τα ζώα κατοικίδια», λύνουμε τον «Γόρδιο δεσμό» τώρα. Και όχι μόνο δεν χάνουμε απολύτως τίποτα, αλλά αντίθετα κερδίζουμε σε κάθε τομέα (ηθικό, πνευματικό, περιβαλλοντικό, κοινωνικό, ατομικό).

Γιατί να μην την υιοθετήσουμε λοιπόν; 

Ζωικά «προϊόντα»: η λεηλασία της ζωής

Η τραγική ιστορία δισεκατομμυρίων μη ανθρώπινων ζώων περνά μπροστά από τα μάτια μας άπειρες φορές κάθε ημέρα. Κρέας, γαλακτοκομικά, αυγά, δέρμα και γούνα και πάνω από 11 χιλιάδες ζωικά συστατικά κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Βρίσκονται παντού γύρω μας: στα ράφια, στις βιτρίνες, στις αποθήκες, στα ψυγεία μας, στις ντουλάπες μας, στα πιάτα μας, μέσα μας. Αποκαλούνται παραπλανητικά ζωικά «προϊόντα» και στην συγκυρία που ζούμε έχουν γίνει η προτίμηση της πλειοψηφίας και καταγράφονται στην συλλογική συνείδηση ως τα κορυφαία «προϊόντα».

Όμως η θεώρηση των ζωικών ως «προϊόντων» είναι η μεγαλύτερη και πιο επιζήμια ψευδαίσθηση. Ξέρουμε ότι τα προϊόντα παραπέμπουν σε ύλη (όπως πχ σίδερο, γυαλί, κλπ) και προέρχονται από την κατεργασία της. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με αισθανόμενα όντα και άτομα από τα οποία αφαιρούμε το δικαίωμα να ορίζουν τη ζωή τους και κατόπιν κατεργαζόμαστε την ζωή τους σαν να ήταν ύλη. Αυτό σημαίνει ότι η αξία την οποία αυτοδίκαια έχει ζωή (επειδή ακριβώς είναι ζωή και μάλιστα αισθανόμενη) καταλύεται.

Μια τέτοια εξέλιξη ήρθε ως συνέπεια της λεγόμενης «εξημέρωσης» των ζώων η οποία έδωσε ώθηση σε ένα ανώμαλο σύστημα το οποίο κυριαρχεί μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτό η ζωή εκδιώκεται από τον φυσικό της χώρο, το πλαίσιο εκείνο που την αναγνωρίζει ως αξία και την περιβάλλει με σεβασμό. Το προστατευτικό τείχος γκρεμίζεται και η ζωή παραδίδεται έρμαιο σε ένα άλλο καθεστώς βαρβαρότητας και τρόμου, όπου το δίκαιο και η λογική έχουν καταλυθεί και όπου κυριαρχεί ο παροξυσμός και η μανία εναντίον της.

Είναι το καθεστώς της λεηλασίας της ζωής το οποίο βάλλει ευθέως και δολοφονεί την αξία της. Είναι το καθεστώς που με αμόκ και μανία θα χιμήξει λυσσασμένο να ξεσκίσει και να κουρελιάσει τη ζωή. Μια λεηλασία εννοιολογική πρώτα απ’ όλα η οποία στερεί από κάθε νόημα την έννοια της ζωής. Και μόλις έχουν αφαιρεθεί και τα τελευταία ψήγματα αξίας από αυτήν, τότε ο δρόμος είναι ανοικτός για να ακολουθήσει και η λεηλασία της στη πράξη.

Βρισκόμαστε κυριολεκτικά πνιγμένοι μέσα σε ένα τέτοιο νοσηρό και μακάβριο καθεστώς λεηλασίας της ζωής. Οι συνθήκες που ευνοούν την λεηλασία όχι μόνο δεν έχουν εξαλειφθεί αλλά σκόπιμα οξύνονται ώστε αυτή να μεγεθύνεται σε γιγαντιαία έκταση. Όλα τα συστατικά του αναχρονιστικού κακουργήματος είναι εδώ: οι εφιαλτικές σκηνές και η πρωτοφανής αγριότητα είναι εδώ. Τα κατώτερα πάθη που υποδαυλίζονται είναι εδώ. Τα διεγερμένα πλήθη σε κατάσταση αμόκ είναι εδώ. Και τέλος τα αθώα θύματα είναι κι αυτά εδώ κατά δισεκατομμύρια, καταδικασμένα να βιώσουν ανυπεράσπιστα την άνευ προηγουμένου λεηλασία της ζωής τους.

Μόνο που τώρα το αρρωστημένο καθεστώς έχει εκσυγχρονιστεί και «εκπολιτιστεί». Η νέα σκηνοθεσία επιβάλλει οι εφιαλτικές σκηνές να κρυφτούν στο περιθώριο. Η αγριότητα της λεηλασίας δεν πρέπει να φαίνεται: κανένας δεν σφαγιάζει, δεν κακοποιεί, δεν δολοφονεί σήμερα, απλά καταναλώνει. Έτσι το αμόκ και η λύσσα για αρπαγή αυτού που δεν μας ανήκει έχουν ενσωματωθεί και κρυφτεί καλά μέσα σε μια καταναλωτική μανία αφού τώρα η λεία και τα λάφυρα από την λεηλασία της ζωής φτάνουν με ευκολία στα πλήθη βαφτισμένα ως «προϊόντα».

Ως δια μαγείας η λεηλασία της ζωής εξαφανίζεται και η συνείδηση οδηγείται στην συναίνεση και στον συμβιβασμό ότι καταναλώνει «προϊόντα» και όχι τα πειστήρια ενός εγκλήματος και τη λεία από την ζωή που λεηλατήθηκε. Η ζωή ισοπεδώνεται, η αδικία παραγράφεται και στη συνέχεια ακολουθεί όλος αυτός ο παραλογισμός όπου εκείνος που επιμένει να βλέπει και να τιμά στη πράξη την ζωή ως ζωή, να αντιμετωπίζεται από το εμποτισμένο στην λεηλασία της ζωής κοινωνικό σώμα στην καλύτερη περίπτωση ως εκκεντρικός και στην χειρότερη ως ακραίος.

«Δεν βάζεις γάλα στο κουάκερ;» θα μας ρωτήσουν με μια τεράστια απορία και έκπληξη. Είναι τόσο δεδομένο να χρησιμοποιούν ζωικό γάλα που η μη χρήση του φαντάζει συγκλονιστική. Είναι τόσο δεδομένο να αγνοούν πως προήλθε αυτό το γάλα. Είναι τόσο δεδομένο αλλά και βολικό να εθελοτυφλούν και να εθελοκωφεύουν μπροστά σε κάθε τι που προέρχεται από τα ζώα γιατί στην τρέχουσα συγκυρία και κάτω από το τρέχον σύστημα η πλειοψηφία εμποδίζεται με κάθε τρόπο να φτάσει στην επίγνωση.

Γιατί αν αφεθούν να εστιάσουν στην προέλευση θα δουν την πραγματικότητα και τότε είναι υποχρεωμένοι να βγουν από την αυταπάτη του «προϊόντος». Και επομένως όταν συναντούν τα μη ανθρώπινα ζώα ως νεκρά σώματα (ψάρια στο πάγο), ως κατακρεουργημένα μέλη σωμάτων (κρέας στο σελοφάν), ως γάλα και γαλακτοκομικά (η κλεμμένη τροφή των δολοφονημένων με φούρια μωρών των ζώων), ως αυγά (η εκμετάλλευση του θηλυκού και της αναπαραγωγικής του ικανότητας), ως παπούτσια και ρούχα από δέρμα, ως μύρια άλλα «προϊόντα» και «υπηρεσίες», τότε είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν την λεηλασία της ζωής.

Όμως μια τέτοια αναγνώριση είναι εν δυνάμει βόμβα στα θεμέλια του συστήματος το οποίο μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από την λεηλασία της ζωής: ανθρώπινης και μη ανθρώπινης. Μια τέτοια αναγνώριση διαπερνά τους διάφορους μύθους και βλέπει καθαρά ότι τα ζωικά «προϊόντα» και γενικά η ζωική «οικονομία» εξυπηρετούν την ατζέντα της καταπίεσης και μόνο. Η ύπαρξη ζωικών δεν υπακούει στις άθλιες δικαιολογίες περί αναγκών  ούτε είναι αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης αλλά αποτέλεσμα αυτής της ατζέντας με τον συγκεκριμένο σκοπό της ηθικής διαφθοράς και εξαχρείωσης του αντιπάλου, δηλαδή της κοινωνίας. Επιπλέον, ο λόγος που τα ζωικά «προϊόντα» δεν απαντούν σε καμία αναγκαιότητα είναι ότι καμία αναγκαιότητα δεν απαντάται με βαρβαρότητα από ένα έλλογο, αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος. Καμία αναγκαιότητα δεν αφήνεται ανεξέλεγκτη σε συμπεριφορές και ψυχολογία λεηλασίας, ούτε γίνεται η δικαιολογία εγκληματικών πράξεων (ο σκοπός αγιάζει τα μέσα) όπως επικρατεί τώρα αλλά φιλτράρεται από τους κανόνες της ηθικής και των αξιών. Ο σκοπός είναι πάντα υπόλογος απέναντι στη ζωή και όχι υπεράνω της.

Έτσι μέσω των ζωικών η συλλογική συνείδηση ύπουλα και έμμεσα απομακρύνεται από την φυσική τάση της αλληλεγγύης προς τη ζωή και διαβρώνεται στην ανοχή ή στην αποδοχή της καταπίεσης πρώτα των ζώων και  κατόπιν των άλλων κατά περίσταση στοχοποιούμενων κοινωνικών ομάδων. Και η κοινωνία εκπαιδεύεται στο μοντέλο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος όπου η δημοκρατία έχει στραγγαλιστεί και οι υπήκοοί του έχουν χάσει κάθε δικαίωμα, ώστε να αποδεχτεί σε ανύποπτο χρόνο την γενική επιβολή αυτού του καθεστώτος στη βάση κάποιας κατασκευασμένης «αναγκαιότητας» και ανωτέρας βίας.

Ουσιαστικά, το σύστημα της καταπίεσης με το να πλήττει τα ζώα, δεν πλήττει απλά την βιολογική ύπαρξη κάποιων άλλων όντων αλλά πλήττει το γενικό χαρακτηριστικό που όλοι είμαστε φορείς του: πλήττει την αξία της αισθανόμενης ζωής. Εμάς τελικά πλήττει και απαξιώνει έμμεσα μέσω των ζώων και τα ζώα είναι ο Δούρειος ίππος για να το κάνει αυτό. Γι αυτό η λεηλασία της ζωής των ζώων ως ζωικά προϊόντα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του συστήματος και είναι ο πυλώνας της «οικονομίας» του και της «αγοράς» του.

Και το να βασίζουμε την ζωή μας στα ζωικά «προϊόντα» γίνεται το μεγάλο εμπόδιο στην πρόοδο αφού συντηρεί και διαιωνίζει έναν καταστροφικό διχασμό: από τη μια έχουμε τη γνώση, την εμπειρία, και την τεχνολογική εξέλιξη ώστε να μην κάνουμε κακό που μπορούμε να αποφύγουμε, όμως από την άλλη κρατούμαστε τεχνητά καρφωμένοι σε μια ηθική στασιμότητα που μας πισωγυρίζει στην πρωτόγονη εποχή. Έτσι εξακολουθούμε να βλάπτουμε χωρίς λόγο άλλες ζωές, ενώ είμαστε κι εμείς φτιαγμένοι από ζωή και ξέρουμε τι ακριβώς είναι να αισθάνεσαι.

Όμως η αμείλικτη πραγματικότητα της λεηλασίας της ζωής είναι εδώ και τώρα δόλια συγκαλυμμένη συνεχώς διευρύνεται άσχετα από το αν την αναγνωρίζουμε ή όχι και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως μια διαδικασία που απαιτεί την ακύρωση του αισθανόμενου ανθρώπου μπορεί να απαντήσει και να επιλύσει το οποιαδήποτε πρόβλημα μας; Πως μια πρακτική η οποία είναι αναίσθητη μπροστά στην αισθανόμενη ζωή μπορεί να θρέψει ένα  αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος;

Τα ζωικά «προϊόντα» ισοδυναμούν με τη μέγιστη και τη πιο προκλητική δήλωση: λεηλατούμε τη ζωή γιατί έτσι μας αρέσει και γιατί μπορούμε να το κάνουμε ατιμώρητα. Και παρόλο που η πλειοψηφία τα έχει αποδεχτεί ως «προϊόντα» και τα καταναλώνει, αυτό δεν είναι το μέτρο της συμπεριφοράς μας (επειδή κάτι γίνεται μαζικά), ούτε και το άλλοθι για να υπάρχουν. Όχι πολλές δεκαετίες πριν σε αρκετές χώρες της Ευρώπης εκατομμύρια άνθρωποι αποδέχονταν το καθεστώς του ναζισμού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι νομιμοποιείται ο ναζισμός και ότι κάτω από ένα τέτοιο σύστημα θα πρέπει να οργανωθεί η κοινωνία μας.

Έχουμε χρέος να βγούμε άμεσα από την παγίδα των ζωικών. Δεν μπορούμε να δεχόμαστε την απόλυτη κατάλυση της λογικής και του δικαίου μεταμφιεσμένη ως «προϊόντα», ούτε να δεχόμαστε το έκτρωμα της καταπίεσης μεταμφιεσμένο ως κάλυψη των αναγκών μας. Γιατί από τα ζώα δεν παίρνουμε προϊόντα: τους παίρνουμε τη ζωή και όχι αυτό δεν είναι νόμος της φύσης τουλάχιστον για την περίπτωση του ανθρώπου. Η ψευδαίσθηση των ζωικών προϊόντων και ότι όλα είναι μέλι γάλα (η αίσθηση του οικείου και του καλού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την βάρβαρη κλοπή του ζωικού γάλακτος και του μελιού) κομματιάζεται κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά από μια παραπλανητική συσκευασία και μηχανικά, χωρίς δεύτερη σκέψη την επιλέγουμε. Κάθε τέτοια στιγμή μπορεί και πρέπει να γίνει η μεγάλη μας ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε οριστικά τη σκέψη μας και τη θέση μας: σταματάμε να δυναστεύουμε τα μη ανθρώπινα ζώα και να είμαστε τα αναλώσιμα πιόνια ενός συστήματος που καταπιέζει και εμάς με τον ίδιο τρόπο μέσα από την διαρκή λεηλασία της ζωής.  

Σήμερα γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο η παγκόσμια ημέρα veganism

Εικόνα από την Vegan Society

Πριν από 68 χρόνια έγινε το ξεκίνημα μιας ειρηνικής επανάστασης η οποία μπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα από το αδιέξοδο σπιράλ της καταπίεσης και της επακόλουθης κουλτούρας του θανάτου. Είναι μια πορεία που οδηγεί τους ανθρώπους να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό προς όλη την υπόλοιπη αισθανόμενη ζωή του πλανήτη κάνοντας πράξη την περιεκτική δικαιοσύνη για όλους.

Είναι μια έκκληση για τον σεβασμό της αξίας της ζωής και για την αποκατάσταση του πιο καταπιεζόμενου, των μη ανθρώπινων ζώων, η οποία δυστυχώς γίνεται υπό τον αθέατο φόντο της απόλυτης απαξίωσης της ζωής τους. (Πάνω από 55 δισεκατομμύρια ζώα της ξηράς και πολλαπλάσια δισεκατομμύρια ζώα της θάλασσας γενοκτονούνται μόνο για «τροφή» κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο).

Η τεχνητή κατάπτωση των ζώων σε αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς καταπίεσης είναι αυτή η οποία προετοίμασε και προλείανε το έδαφος και για την ολοφάνερη πλέον κατάπτωση και της ίδιας της ζωής των ανθρώπων σε ένα ανάλογο καθεστώς κυριαρχίας πλήρους φάσματος όπου χάνονται ή ήδη έχουν χαθεί τα περισσότερα δικαιώματα.

Το διατροφικό δόγμα που επικράτησε μετά τον 2^ο Π.Π. δεν επέβαλε τυχαία την γενικευμένη διατροφή με ζωικά (κρέας, γαλακτοκομικά, αυγά, κλπ) κόντρα στην φυτοφάγο ανατομία του ανθρώπινου οργανισμού. Ο στόχος δεν ήταν η κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων (για τροφή, ένδυση, κλπ) όπως δήθεν προπαγανδίζεται αλλά ο εκμαυλισμός της ανθρωπότητας, η αλλοίωση της συλλογικής συνείδησης και η εξοικείωση της με την αντίληψη της καταπίεσης όποιου αυθαίρετα θεωρεί υποδεέστερο.

 Όπως αποδεικνύεται η εύκολη συναίνεση των ανθρώπων στην καταπίεση του αισθανόμενου άλλου ήταν μοιραία αφού ουσιαστικά οδήγησε σε μια παγκόσμια κατάσταση όπου εκμηδενίστηκαν όλες οι θεμελιώδεις αξίες και το μόνο που ευημερεί είναι η καταπίεση και το σύστημα της σε παγκοσμιοποιημένη πλέον μορφή.

Τώρα λοιπόν η έκκληση του veganism γίνεται ακόμα πιο κρίσιμα επίκαιρη γιατί μας δείχνει τον μόνο δρόμο για να ανατραπεί η λαίλαπα της καταπίεσης: έναν τρόπο ζωής με προσήλωση στις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, και του σεβασμού της ζωής αλλά αυτή την φορά όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά για όλους τους αισθανόμενους.

Και η διαχρονική αυτή έκκληση δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα παρά από τον εμπνευστή αυτής της ιδέας Donald Watson ο οποίος τον Νοέμβρη του 1944 μαζί με μια μικρή ομάδα άλλων πρωτοπόρων ίδρυσαν την Vegan Society, κορυφώνοντας ουσιαστικά μια προσπάθεια που ξεκίνησε από τον Πυθαγόρα στην λογική και δίκαιη κατάληξή της: «ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει χωρίς να εκμεταλλεύεται τα ζώα».*

.....................

Μια έκκληση

του Donald Watson

από το περιοδικό “The Vegan” Χειμώνας 1947

Η αύξηση της Vegan Society σε πεντακόσια μέλη μέσα σε τρία χρόνια είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην εξέλιξη της ανθρωπιστικής σκέψης και πρακτικής. Το ενδιαφέρον που προκάλεσε η vegan ιδέα δεν είναι έκπληξη όταν εκτιμηθεί πλήρως η πρόκληση που θέτει ο veganism σε πολλές πτυχές της σύγχρονης σκέψης. Ο ισχυρισμός ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα ζώα και ότι η εν λόγω εκμετάλλευση παρεμβαίνει στους νόμους που διέπουν την υγεία του και την προμήθεια της τροφής του δεν θα πρέπει να περνούν απαρατήρητα από τους σκεπτόμενους ανθρώπους σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την βαναυσότητα, τις ασθένειες και την πείνα. Η αποσπασματική προσέγγιση σε αυτά τα προβλήματα από την Εκκλησία, το ιατρικό επάγγελμα και την πολιτική, χρειάζεται την καθοδήγηση μιας ορθολογικής, ηθικής φιλοσοφίας για να δείξει ότι σχετίζονται και ότι έχουν κοινή προέλευση. Το μεγάλο λάθος του κατακερματισμού της σκέψης χωρίζει τους βασικούς παράγοντες των προβλημάτων, έτσι ώστε η λύση τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οδηγεί άμεσα και σχεδόν πάντοτε στην θεραπεία των συμπτωμάτων παρά των αιτίων.

Ο vegan έχει να προσφέρει μια χρήσιμη συμβολή στο να θέσει αυτή την απαραίτητη, ενοποιητική φιλοσοφία. Η Εκκλησία πρέπει να διδαχθεί ότι τα ηθικά διδάγματά της μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν καθολικά σε όλη την αισθανόμενη Ζωή, και πραγματικά οι καταστροφές θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στην ανθρωπότητα, αν αυτό δεν γίνει. Η επιστήμη πρέπει να οδηγηθεί να αναγνωρίσει ότι η συνείδηση ​​είναι ένας πραγματικός παράγοντας στην ανθρώπινη υπόσταση και ότι είναι αντιεπιστημονικό να αγνοείται. Η θρησκεία που έχει πάρει διαζύγιο από την συμπόνια είναι παράλογη, και η επιστήμη που έχει πάρει διαζύγιο από την ηθική είναι επικίνδυνη. Η χριστιανική εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλο είναι πιθανό να πετύχει μόνο αν συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις που θα άρουν τα εμπόδια που κάνουν δύσκολη την αγάπη ή, για τους κρεοφάγους, αδύνατη. Οι πεινασμένοι, κουρελοντυμένοι, υποσιτιζόμενοι άνθρωποι δεν ελκύονται εύκολα σε μια ζωή αγάπης.

Ο Veganism δείχνει σε έναν κόσμο συγχυσμένο από τα συσσωρευμένα προβλήματά του ότι η κακομεταχείριση του ζώου είναι στη ρίζα σχεδόν όλου του κακού. Μόνο ο vegan έχει την απάντηση για το μεγαλύτερο και πιο επείγον πρόβλημα σήμερα, δηλαδή το πως η γη μπορεί να παράγει αρκετά τρόφιμα για να θρέψει ολόκληρο τον πληθυσμό της επαρκώς. Η κύρια αιτία της έλλειψης τροφής παγκοσμίως είναι αρκετά σαφής σε ορισμένους από εμάς. Έχει την ρίζα της στο εργαστήριο πειραμάτων σε ζώα, όπου εξάγονται εσφαλμένα συμπεράσματα σχετικά με τις διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μέσα από διατροφικά πειράματα σε ζώα των οποίων οι διαιτητικές ανάγκες διαφέρουν από τις δικές μας. Τα συμπεράσματα του ζωοτόμου γίνονται αποδεκτά από το διατροφολόγο, ο οποίος, με τη σειρά του, τα περνάει στον πολιτικό. Αυτός με τη σειρά του δίνει εντολή στον αγρότη να χαραμίζει την εύφορη γη σε μια υπερβολική προσπάθεια να εκθρέψει χιλιάδες εκατομμύρια ζώα των οποίων τα σώματα και τα προϊόντα θεωρούνται ως αναγκαία για να διατηρηθεί ο άνθρωπος ζωντανός. Το μικρό ποσοστό γης που προορίζεται για καλλιέργειες ωθείται σε μεγαλύτερη (προσωρινά) παραγωγή με την εφαρμογή δηλητηρίων που το καταστρέφουν για τις επόμενες γενιές. Ο άνθρωπος πληρώνει ακριβά για την ζωοτομία του. Οι αμαρτίες των γονέων είναι βέβαιο ότι θα επισκεφθούν τα παιδιά.

Πιστεύουμε ότι η vegan άποψη είναι τόσο απλή, λογική, ηθική και συμφέρουσα ώστε προορίζεται να έχει μια βαθιά επίδραση στη σύγχρονη σκέψη, ακόμη και μόνο για το αδιάσειστο συμπέρασμά της και για τον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζει γενικά διαδεδομένες απόψεις σχετικά με κάποια από τα πιο θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου. Όταν οι πλήρεις συνέπειες του veganism αναγνωριστούν ευρύτερα, μπορεί να υπάρξουν εκατομμύρια που θα γίνουν vegan μέσα σε μια γενιά. Οι άνθρωποι δεν θα ζουν επ' αόριστον στο πνευματικό κενό που υπάρχει τώρα, και η vegan αντίληψη της ηθικής μπορεί να γίνει δεκτή ως ο δικαιωματικός διάδοχος στις δεισιδαίμονες πεποιθήσεις του παρελθόντος. Είναι ασύλληπτο τι αλλαγές προς το καλύτερο θα υπάρξουν όταν οι πύλες της βαναυσότητας αρχίσουν να κλείνουν. Μεγάλο μέρος της ιστορίας δεν έχει ακόμη γραφτεί.

Αυτές οι σημειώσεις είναι για να πείσουν εκ νέου τόσο τον συγγραφέα όσο και τους αναγνώστες του για τις ευθύνη που πέφτει σήμερα στον vegan. Ο κίνδυνος να αφήσουμε την μεταρρύθμιση στο μέλλον είναι ότι το μέλλον μπορεί να μην είναι τόσο ενημερωμένο ή εμπνευσμένο όπως εμείς. Η ανθρωπότητα μπορεί να χαθεί λόγω έλλειψης λίγων ανθρώπων που μπορούν να σκεφτούν χωρίς παραδοσιακές ή συναισθηματικές προκαταλήψεις. Ένας αναγνώστης γράφει για να ρωτήσει αν πιστεύουμε ότι αγωνιζόμαστε για μια χαμένη υπόθεση, όταν λάβουμε υπόψη το μέγεθος της αντίδρασης εναντίον μας. Εάν ο αγώνας είναι χαμένος δεν μπορεί να ειπωθεί ακόμη. Αυτό εξαρτάται από εμάς. Σίγουρα το να είσαι ένα με την Αλήθεια σημαίνει το να έχεις βεβαιότητα, και έτσι οπλισμένοι, έχουμε τη δυνατότητα να μετασχηματίσουμε τον κόσμο και να ισοπεδώσουμε τα τεράστια οχυρά της βαναυσότητας και του ψεύδους που εμφανίζονται τώρα απόρθητα. Η μάχη των ιδεών είναι σε εξέλιξη. Ο καθένας πρέπει να αποφασίσει τη δική του θέση και το δικό του καθήκον στον αγώνα.

DW

....

* Από την ομιλία του Leslie Cross, συνιδρυτή της Vegan Society στο Vegetarian World Forum του 1951 Ορισμός του veganism – «...και με την λέξη veganism νοείται η ιδεολογία ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει χωρίς να εκμεταλλεύεται τα ζώα.»