Χτυπάτε τις σωστές πόρτες με το σωστό μήνυμα;
Σήμερα μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που διαμαρτύρονται ενάντια στον καπιταλισμό και το κάνουν αυτό μπροστά σε πολιτικούς και εταιρείες. Υπάρχει κάποια λογική σε αυτό. Αλλά πόση; Και χτυπούν πραγματικά οι πολίτες τις σωστές πόρτες με το σωστό μήνυμα;
Έφτιαξα ένα γράφημα, στο οποίο περιλαμβάνονται όλα τα κύρια στοιχεία της «δημοκρατίας» μας και ο τρόπος που συνδέονται μεταξύ τους.
Αναφερόμενος στον G. Edward Griffin ο οποίος έχει πολύ καλά περιγράψει τι είναι καπιταλισμός - μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν δύο είδη καπιταλισμού – ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς και ο καπιταλισμός της μονοπωλιακής αγοράς.
Όπως μπορείτε να δείτε οι επιχειρηματίες του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς δεν επηρεάζουν την κυβέρνηση και το δικαστικό σύστημα. Δραστηριοποιούνται για να ικανοποιήσουν τις ατομικές ανάγκες και αυτός είναι ο τρόπος που προσπαθούν να επιβιώσουν στην ελεύθερη αγορά του καπιταλισμού. Αντίθετα, οι επιχειρηματίες του καπιταλισμού της μονοπωλιακής αγοράς και τα ανώτερα διοικητικά στελέχη των εταιριών, όχι μόνο δωροδοκούν πολιτικούς άμεσα, αλλά μπορούν να τους εξαγοράσουν χρηματοδοτώντας τα κόμματα, προκειμένου να κερδίσουν το ειδικό νομικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών. Έτσι, στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς πια. Φυσικά, αυτά τα κόμματα χρηματοδοτούνται καλύτερα και έτσι έχουν περισσότερες ευκαιρίες να διαφημίζονται, προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες για να μπουν στο επίπεδο 1 του εν λόγω συστήματος.
Έτσι, εάν ένας πολιτικός έχει ψηφιστεί στο επίπεδο 1 χάρη στην χρηματοδότηση του μονοπωλιακού καπιταλιστική ή / και των ανώτερων διοικητικών στελεχών των εταιριών, τότε φυσικά αυτός θα εργαστεί για τα συμφέροντά τους και εσείς ως πολίτης δεν μπορείτε να αναμένετε να αλλάξετε την πορεία αυτού του πολιτικού με την διαμαρτυρία στην πόρτα του. Αυτός είναι σαν μια μαριονέτα που στέκεται απέναντί σας και κάνει ό,τι τον να αναγκάζει να κάνει ο παίκτης της μαριονέτας. Αν αηδιάσετε με αυτό το σκηνικό επαφής με αυτή την μαριονέτα - τότε ο παίκτης της μαριονέτας θα χρηματοδοτήσει μια νέα μάρκα με νέα συνθήματα που θα ψηφιστεί στο επίπεδο 1 και το παιχνίδι θα συνεχιστεί, με τον καλύτερο τρόπο για τους μονοπωλιακούς καπιταλιστές.
Και εάν δούμε τους πολιτικούς που ψηφίζονται στο επίπεδο 1 και δεν συνεργάζονται με τους μονοπωλιακούς καπιταλιστές – αυτοί όχι μόνο είναι λίγοι σε αριθμό, αλλά και πάλι εξακολουθούν να μην αντιπροσωπεύουν αυτό που θέλουν οι πολίτες - επειδή δεν υπάρχει άμεση δημοκρατία, εφόσον υπάρχουν πολιτικοί. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να εγγυηθούν τις ατομικές σας ανάγκες να εκπροσωπείστε στο κυβερνητικό επίπεδο. Ποτέ δεν ψηφίσατε να κατασκευαστεί αυτή η πάρα πολύ ακριβή γέφυρα, όταν δεν υπάρχουν παιδικοί σταθμοί στην πόλη σας. Έτσι, επίσης, δεν είναι παρά αυταπάτη, ότι εάν όλοι οι πολιτικοί ήταν ειλικρινείς (αν είναι δυνατό) θα αντιπροσώπευαν τις ανάγκες όλων των πολιτών.
Πίσω στην εταιρική απληστία, λοιπόν - Επίπεδο 2 - θα υπήρχαν κάποιες πιθανότητες να επηρεάσετε αυτό το σύστημα, με το να διαμαρτύρεστε στις πόρτες των μονοπωλιακών καπιταλιστών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών των εταιριών; Όχι βέβαια - θα ήταν πολύ πιο κοντά στους πραγματικούς "παίκτες" αυτού του συστήματος, αλλά και πάλι, αυτοί είναι μόνο μαριονέτες. Αυτοί, επίσης, διορίζονται από τους Διευθύνοντες Συμβούλους και έτσι μπορούν να αλλαχτούν αν είναι αναγκαίο από την προοπτική των καλύτερων Δημοσίων Σχέσεων(PR) - αλλά ακόμα δεν υπάρχουν συστήματα ψήφου για να αλλάξετε τον εκπρόσωπο μιας ιδιωτικής δομής. Ψηφίζετε για πολιτικούς, αλλά όχι για τους τραπεζίτες (banksters) που τους ελέγχουν. Η αποστολή τους είναι να δωροδοκούν και να ελέγχουν τους πολιτικούς και τους δικαστές στο επίπεδο λειτουργίας τους - ας πούμε στην βρώμικη δουλειά.
Υπάρχει ένα ακόμα υψηλότερο επίπεδο για να πάτε - Επίπεδο 3 – οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι των εταιριών, των τραπεζών, των κεντρικών τραπεζών, των ταμείων, των οργανισμών όπως το ΔΝΤ και ο ΟΗΕ. Είναι η υψηλότερη δημόσια ελίτ που ελέγχει τα στελέχη του επίπεδου 2, έτσι ώστε να εκπληρώσουν τα σχέδια που απευθύνονται σε αυτούς από την παγκόσμια ελίτ. Και αν διαμαρτυρηθείτε στις πόρτες τους, είστε πολύ κοντά για να τρομάξετε τους πραγματικούς παίκτες - αλλά ακόμα δεν έχετε φτάσει εκεί. Επειδή, αυτοί επίσης, είναι απλώς δημόσιες μαριονέτες – οι οποίες παίζουν σε διαφορετικό επίπεδο - πολύ υψηλότερο από ό,τι οι προηγούμενες μαριονέτες. Παίζουν στο παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά αυτοί δεν παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, όπως εάν θα υπάρξει άλλος πόλεμος ή εάν θα υπάρξει άλλη μια οικονομική κρίση και «διάσωση» των τραπεζών. Αυτό γίνεται από το τελευταίο επίπεδο 4.
Στο επίπεδο 4 είναι οι λίγοι άνθρωποι οι οποίοι ελέγχουν σχεδόν τα πάντα σε αυτόν τον πλανήτη, παίρνουν όλες τις σημαντικές αποφάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με το ποια κατεύθυνση θα πάρει ο κόσμος. Ελέγχουν σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις και την στρατιωτική ισχύ των χωρών, εταιρείες, παγκόσμιους οργανισμούς, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Στο μυαλό τους δεν έχουν σύνορα χωρών - νομίζουν ότι ο κόσμος τους ανήκει - έτσι γιατί να ασχολούνται με τα σύνορα; Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να καταλάβει ο μέσος άνθρωπος. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η δική του κυβέρνηση θα επιτιθόταν στους δικούς της ανθρώπους ή θα έκανε τρομοκρατικές πράξεις ή θα τους δηλητηρίαζε τους ή θα δημιουργούσε νέους ιούς, κλπ. Δεν υπάρχει λογική εκεί. Αλλά αν το δει κανείς από την προοπτική της παγκόσμιας ελίτ - τότε είναι πολύ λογικό το να ελέγχει κάποιος όλες τις πλευρές, για να καθοδηγήσει τον κόσμο προς την κατεύθυνση που αυτός θέλει. Αυτά τα άτομα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούν σε οποιαδήποτε λίστα των πλουσιότερων του κόσμου, επειδή δεν έχουν ανάγκη από ένα τέτοιο παθητικό τίτλο - δεν χρειάζονται τις ετικέτες του ιδιοκτήτη εφόσον ελέγχουν όλα αυτά τα στοιχεία στο σύστημα.
Έτσι, εάν πραγματικά ενδιαφέρεστε να κάνετε την διαφορά όταν διαμαρτύρεστε για την υφιστάμενη κατάσταση στον κόσμο που ζούμε: Περάστε το μήνυμά σας ευθέως (ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς υποστηρίζει τους ανθρώπους - ο μονοπωλιακός καπιταλισμός όχι) και βρείτε τις σωστές πόρτες για να παραδώσετε αυτό το μήνυμα – την παγκόσμια ελίτ.
………………
ΣΗΜΕΙΩΣΗ «Ζήσε βιώσιμα»: Ο καπιταλισμός, όποια μορφή και να πάρει, είναι μια δομή που λειτουργεί με βάση την καταπίεση, και είναι μια ακόμη εκδοχή αυτού που ορίζεται ως σύστημα της καταπίεσης (ΣτΚ). Είναι αυταπάτη να θεωρείται ότι το οποιοδήποτε ΣτΚ μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι θετικό και υπάρχει διαφορά από την διενέργεια της ιδιωτικής, ελεύθερης πρωτοβουλίας σε ένα πλαίσιο καταπίεσης, σε σχέση με την διενέργεια της σε ένα πλαίσιο περιεκτικής δικαιοσύνης.
Η συγκυρία που βρισκόμαστε δείχνει ότι δεν υπάρχει άλλο περιθώριο και η πολυτέλεια ανάλωσης δυνάμεων στην «βελτίωση» ενός αδιέξοδου ΣτΚ, όταν όλα τα συστατικά, ιδεολογικά και πρακτικά, και όλη η σοφία και η εμπειρία για να οργανώσουμε την ζωή μας στην βάση μιας περιεκτικής δικαιοσύνης είναι ήδη εδώ από πολύ καιρό.
Παρόλα αυτά, το άρθρο παρατίθεται γιατί πολύ εύστοχα μας εξηγεί τον αντιπερισπασμό και την μεταφορά του προβλήματος από την ρίζα σε άλλα άσχετα με αυτό επίπεδα και πως να παρακάμψουμε τα διαδοχικά επίπεδα συγκάλυψης για να φτάσουμε στους πραγματικά υπεύθυνους των δεινών της ανθρωπότητας.
Ο εγκλωβισμός σε άλλα επίπεδα από αυτά που δημιουργούν τα προβλήματα δείχνει την επιτυχία του ΣτΚ να συγχέει τα πράγματα και να αποπροσανατολίζει, ενώ η παραμονή σε αυτά τα επίπεδα τους δίνει κύρος και τα νομιμοποιεί. Κάθε επίπεδο μας εγκλωβίζει στο κοντόφθαλμο σκεπτικό του και όσο ποιο μακριά είμαστε από την πόρτα των υπευθύνων, τόσο πιο αποπροσανατολισμένο και άστοχο είναι το μήνυμά μας.
Όμως η παράκαμψη των ενδιάμεσων σταδίων και η στόχευση κατευθείαν στη ρίζα του προβλήματος, εστιάζει τις δυνάμεις και την προσπάθεια στην δομή που πρέπει να μετασχηματιστεί και όχι στους αχυρανθρώπους των ενδιάμεσων επιπέδων, σε άσχετα ζητήματα και στα ψευδο-διλήμματα απόσπασης της προσοχής. Έτσι η εστίαση παραμένει στον πλήρη τερματισμό της καταπίεσης.
