Μη αναστρέψιμη ζημιά στα ωκεάνια οικοσυστήματα

Μη αναστρέψιμη ζημιά στα ωκεάνια οικοσυστήματα λόγω του οξυνισμού τους από τις εκπομπές CO₂

Λαμβάνοντας υπόψη τις αυξανόμενες εκπομπές του CO₂ και την επακόλουθη αυξανόμενη απορρόφηση από τους ωκεανούς, η ωκεάνια οξύτητα θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 150% μέχρι το 2050, σύμφωνα σε μια σημαντική νέα μελέτη αναθεώρησης και σύνθεσης που δημοσιεύτηκε από τη γραμματεία της Συνθήκης σχετικά με τη βιολογική ποικιλομορφία (CBD). Αυτό είναι μια αύξηση 100 φορές γρηγορότερα από οποιαδήποτε αλλαγή στην οξύτητα δοκίμασε το θαλάσσιο περιβάλλον κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 εκατομμυρίων ετών, δίνοντας λίγο χρόνο για την εξελικτική προσαρμογή μέσα στα βιολογικά συστήματα, λέει η έκθεση.

Η έναρξη της μελέτης - Επιστημονική σύνθεση των επιδράσεων του ωκεάνιου οξυνισμού στη θαλάσσια βιολογική ποικιλομορφία- προετοιμάστηκε σε συνεργασία με το UNEP-WCMC (Κέντρο Ελέγχου της Παγκόσμιας Προστασίας) και επισήμανε την Ημέρα Ωκεανών κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων για την κλιματική αλλαγή στην Κοπεγχάγη. Η μελέτη παρουσιάζει μια αναθεώρηση και μια σύνθεση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και άλλων επιστημονικών πληροφοριών για τις πιθανές επιδράσεις του ωκεάνιου οξυνισμού στη θαλάσσια βιοποικιλότητα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι θάλασσες και οι ωκεανοί απορροφούν περίπου το ένα τέταρτο του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα από την καύση των καυσίμων, την αποδάσωση, και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Καθώς όλο και περισσότερο το διοξείδιο του άνθρακα έχει εκπεμφθεί στην ατμόσφαιρα, οι ωκεανοί έχουν απορροφήσει μεγαλύτερα ποσά σε όλο και πιο γρήγορα ποσοστά. Χωρίς αυτό το επίπεδο απορρόφησης από τους ωκεανούς, τα ατμοσφαιρικά επίπεδα CO₂ θα ήταν σημαντικά πιο υψηλά από αυτή τη στιγμή και τα αποτελέσματα της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής θα ήταν πιο έντονα. Εντούτοις, η απορρόφηση του ατμοσφαιρικού CO₂ έχει ως αποτελέσματα τις αλλαγές στη χημική ισορροπία των ωκεανών, που τους αναγκάζει να γίνονται πιο όξινοι.

Μεταξύ άλλων συμπερασμάτων, η μελέτη δείχνει ότι ο αυξανόμενος ωκεάνιος οξυνισμός θα σημάνει ότι κατά το 2100 περίπου το 70% των κοραλλιών κρύου νερού, ένα βασικό καταφύγιο και ένα έδαφος σίτισης για πολλά είδη ψαριών, θα εκτεθεί σε διαβρωτικά ύδατα.

Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τα τρέχοντα ποσοστά εκπομπής, προβλέπεται ότι το νερό της επιφάνειας του ιδιαίτερα παραγωγικού αρκτικού ωκεανού θα γίνει πολύ φτωχό σε ουσιαστικά ανθρακικά μέταλλα μέχρι το έτος 2032, και ο νότιος ωκεανός μέχρι το 2050 με ανωμαλίες σε μεγάλα συστατικά της θαλάσσιας πηγής τροφής, και ιδιαίτερα σε εκείνα τα ασβεστογενή είδη, όπως το foraminifera, pteropods, coccolithophores, τα μύδια, τα στρείδια, οι γαρίδες, τα καβούρια και οι αστακοί, τα οποία στηρίζονται στο ασβέστιο για να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν.

Ένα αναδυόμενο σώμα έρευνας προτείνει ότι πολλά από τα αποτελέσματα του ωκεάνιου οξυνισμού στους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα θα είναι μεταβλητά και σύνθετα και θα έχουν επιπτώσεις στα διαφορετικά είδη με διαφορετικούς τρόπους. Τα στοιχεία από τις φυσικά οξυνισμένες περιοχές επιβεβαιώνουν, εντούτοις, ότι αν και μερικά είδη μπορούν να ωφεληθούν, οι βιολογικές κοινότητες υπό τις οξυνισμένες συνθήκες θαλασσινού νερού έχουν λιγότερη ποικιλότητα και τα είδη που βασίζονται στο ασβέστιο είναι απόντα.

..................

ΠΗΓΗ

Scientific Synthesis of the Impacts of Ocean Acidification on Marine Biodiversity

(CBD Technical Series No. 46)

Επιστημονική Σύνθεση για την επίδραση του ωκεάνιου οξυνισμού στη θαλάσσια βιοποικιλότητα