20 June 2007

Τα ψάρια πονούν ;


Από ότι λένε οι επιστήμονες ΝΑΙ. Τα ψάρια νιώθουν πόνο.

Αν και είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι και τα ψάρια νιώθουν πόνο όπως όλα τα υπόλοιπα ζώα, για μερικούς ανθρώπους εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως "λαχανικά που κολυμπούν". Πιστεύω πως όλοι έχετε ακούσει την ερώτηση - αφού έχετε δηλώσει ότι είστε χορτοφάγος - "Δηλαδή δεν τρώς ούτε ψάρια;;;"



Στην πραγματικότητα, όσον αφορά στην ικανότητά τους να νιώσουν πόνο, τα ψάρια έχουν τις ίδιες αντιδράσεις με ένα σκύλο, μία γάτα ή άλλα ζώα. Ο Δρ. Ντόναλντ Μπρουμ, επιστημονικός σύμβουλος της Βρετανικής κυβέρνησης, εξηγεί : " Τα επιστημονικά δεδομένα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Ανατομικά, φυσιολογικά και βιολογικά, το σύστημα πόνου στα ψάρια είναι αναλογικά το ίδιο με τα θηλαστικά και τα πτηνά.


Πράγματι, νευρο-βιολόγοι έχουν από χρόνια αναγνωρίσει πως τα ψάρια διαθέτουν ένα νευρικό σύστημα που κατανοεί και ανταποκρίνεται στον πόνο, και όποιος διαθέτει βασικές γνώσεις βιολογίας γνωρίζει πως τα ψάρια έχουν νεύρα και εγκέφαλο που αισθάνεται τον πόνο, όπως όλα τα ζώα.


Οι επιστήμονες μας λένε πως οι εγκέφαλοι των ψαριών και το νευρικό τους σύστημα μοιάζει με του ανθρώπου. Για παράδειγμα, τα ψάρια έχουν νευρο-μεταδότες όπως οι ενδορφίνες που βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου. Ο ισχυρισμός ότι τα
ψάρια δεν υποφέρουν είναι τόσο επιστημονικά άτοπο σαν να ισχυρίζεται κάποιος ότι η γη είναι επίπεδη.


Η Δρ. Σύλβια Ερλ, μία από τις κορυφαίες βιολόγους θαλάσσιας ζωής, δηλώνει : "Δεν θα μπορούσα να φάω ένα ροφό, για τους ίδιους λόγους που δεν έτρωγα κι ένα σκύλο. Τα ψάρια είναι έξυπνα, περίεργα, έχουν προσωπικότητες, και πονούν όταν πληγώνονται". Υπάρχουν πάνω από 500 επιστημονικές έρευνες που καταγράφουν πως τα ψάρια είναι έξυπνα, χρησιμοποιούν εργαλεία, και ότι έχουν εντυπωσιακά καλή μνήμη (άλλος ένας μύθος) και περίπλοκες κοινωνικές δομές.


Ξέρατε ότι

1. Τα ψάρια μιλούν μεταξύ τους με θορύβους χαμηλών συχνοτήτων που οι άνθρωποι δεν μπορούν να ακούσουν;

2. Τα ψάρια λατρεύουν να αγγίζονται και πολύ συχνά τρίβεται το ένα πάνω στο άλλο - όπως οι γάτες.

3. Κάποια ψάρια έχουν την τάση να διατηρούν ένα είδος 'κήπου' στο τόπο που μένουν όπου και μεγαλώνουν τα μωρά τους. Άλλα μαζεύουν πετρούλες από το βυθό και φτιάνουν φωλιές όπου μπορούν να κρύβονται

4. Μερικά ψάρια όταν θέλουν να προσελκύσουν το θηλυκό τους τραγουδάνε ενώ κάποια άλλα που ζουν στα Ευρωπαϊκά Παράλια αναλαμβάνουν το ρόλο της μαμάς για τα μικρά όταν το θηλυκό για κάποιο λόγο πάθει κάτι



Εσύ δεν θα πονούσες με ένα αγκίστρι στα χείλια σου;


Έρευνα που διήρκησε δύο χρόνια από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του Ινστιτούτου Ρόζλιν της Μ. Βρετανίας απέδειξε αυτό που βιολόγοι έχουν παραδεχθεί εδώ και χρόνια : Τα ψάρια πονούν όταν αγκιστρώνονται και πεθαίνουν από ασφυξία όταν τα βγάζουμε από το νερό, καθώς δεν μπορούν να αναπνεύσουν. Η Δρ.
Λιν Σνέντον που υπήρξε επικεφαλής της έρευνας αυτής είπε :"Πράγματι, πρόκειται για ένα ηθικό ερώτημα. Είναι η ευχαρίστηση η δική σου σημαντικότερη από τον πόνο του ψαριού;"


Επιλέξτε την αποχή!

Τα ψάρια υποφέρουν φρικτά στο ταξίδι τους από τη θάλασσα στην αγορά. Τα εμπορικά ψαράδικα πλοία χρησιμοποιούν τεράστια δίχτυα, μερικά από τα οποία εκτείνονται πραγματικά για χιλιόμετρα, και καταπίνουν τα πάντα και τον καθένα στο πέρασμά τους. Τα ψάρια βγαίνουν από τα δίχτυα με το δέρμα τους κατεστραμμένο από το σύρσιμο πάνω σε βράχια, αλλά και άλλα ψάρια.

Τα ψάρια είναι συχνά μολυσμένα με υδράργυρο (που προκαλεί καταστροφές στον ανθρώπινο εγκέφαλο), τοξικά χημικά, διοξίνες (που προκαλούν καρκίνο, προβλήματα στο νευρικό σύστημα) και βακτήρια.


Το τι συμβαίνει στα ψάρια πριν καταλήξουν στο πιάτο του καταναλωτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά βία - είτε παράγονται σε ιχθυοκαλλιέργειες είτε είναι 'ελευθέρας βοσκής'. Τα ψάρια τυγχάνουν μίας συμπεριφοράς που θα τιμωρούνταν με πρόστιμα αν ήταν άλλα ζώα στη θέση τους.


ΠΗΓΗ:
ΒΕΤΖΕΤΕΡΙΑΝ & ΒΕΓΚΑΝ ΦΟΡΟΥΜ


11 June 2007


Η α
λιευτική βιομηχανία αφαν
ίζει σε σημείο εξάλειψης τους καρχαρίες, και τα άλλα μεγάλα ψάρια του ωκεανού

του George Monbiot


Τα θαλάσσια αρπακτικά ζώα είναι στα πρόθυρα της εξάλειψης, όμως η αλιευτική βιομηχανία κατακρεουργεί το περιβάλλον - και με ατιμωρησία.


Εάν αυτά τα ζώα ζ
ούσαν στη στεριά θα υπήρχε παγκόσμια κατακραυγή. Αλλά τα μεγάλα κήτη που περιπλανώνται στις σαβάννες των ανοικτών θαλασσών δεν συγκεντρώνουν καμία τέτοια υποστήριξη. Οι μεγάλοι καρχαρίες, ο γιγαντιαίος τόνος, ο τετράπτερος (marlin) και οι ξιφίες έπρεπε να έχουν το καθεστώς προστασίας του γιγαντιαίου panda ή της λεοπάρδαλης του χιονιού. Παρόλα αυτά,Παρόλ ακόμα πιστεύουμε ότι είναι αποδεκτό για τους ιχθυοπώλες να τα πωλούν και οι διάσημοι σεφ να μας δείχνουν πώς να τα μαγειρεύουμε.


Μια μελέτη στην έκδοση αυτής της εβδομάδας
του περιοδικού Science (επιστήμη) αποκαλύπτει την καταστρεπτική κατάρρευση της μεγαλο-πανίδας του ωκεανού. Οι μεγάλοι καρχαρίες βρίσκονται τώρα στο χείλος της εξάλειψης. Από το 1972 ο αριθμός των καρχαριών blacktip έχει μειωθεί κατά 93 τοις εκατό, οι καρχαρίες τίγρεις κατά 97 τοις εκατό και οι καρχαρίες bull, οι καρχαρίες dusky και οι σφυροκέφαλοι κατά 99 τοις εκατό. Σχεδόν οΣΧεδόν κάθε πληθυσμός των σημαντικών αρπακτικών ζώων είναι τώρα σε ελεύθερη πτώση.


Ένα άλλο έγγραφο, που δημοσιεύ
τηκε στο Nature τέσσερα χρόνια πριν, δείχνει ότι περισσότερο από το 90 τοις εκατό των μεγάλων αρπακτικών ψαριών σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου έχει χαθεί.


Α
ντιδρούμε με φρίκη όταν ακούμε για τις κινεζικές γιορτές με πόδια αρκούδων και κρέας τίγρεων. Αλλά αυτό δεν είναι διαφορετικό, όσον αφορά στη διατήρηση των ειδών, από την κατανάλωση σούπας από τα πτερύγια του καρχαρία ή των ξιφιών ή από μπριζόλες σπάνιων ειδών τόνου. Η μια πρακτική θεωρείται βάρβαρη στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η άΗλλη προωθείται στις κριτικές και τις συνταγές των εστιατορίων στα έγχρωμα έντυπα των ευϋπόληπτων εφημερίδων.


Από την άποψη του αντίκτυπού του στην οικολογία και την ευημερία των ζώων,
η αλιεία του καρχαρία θα μπορούσε να είναι η πιό βάναυση βιομηχανία του πλανήτη. Ενώ μερικοί καρχαρίες αλιεύονται ολόλκηροι, περίπου 70 εκατομμύρια πιάνονται κάθε έτος για τα πτερύγιά τους. Σε πολλές περιπτώσεις, τα πτερύγια κόβονται και ο καρχαρίας πετιέται, ζωντανός, πίσω στη θάλασσα. Μπορεί να πάρει αρκετές εβδομάδες για να πεθάνει. Τα μακρυά παραγάδιαΜακρυά παραγάδια και δίχτια που χρησιμοποιούνται για να τους πιάσουν πιάνουν επίσης φάλαινες, δελφίνια, χελώνες και άλμπατρος.


Το νέο έγγραφο δείχνει ότι
το πιάσιμο των καρχαριών προκαλεί επίσης έναν καταρράκτη καταστροφών σε ολόκληρη τη τροφική αλυσίδα. Από τότε πουΑ οι μεγάλοι καρχαρίες απομακρύθηκαν από τα παράκτια ύδατα στον Δυτικό Ατλαντικό, τα σαλάχια τα οποία έτρωγαν έχουν πολλαπλασιάσει δέκα φορές και έχουν αφανίσει όλα τα κύρια εμπορικά είδη οστρακόδερμων.


Ένα μεγάλο μέρος αυτού του εμπορίου δημιουργείται στην ανατολική Ασία, όπου η σούπα
από τα πτερύγια του καρχαρία -- που πωλείται μέχρι και 200 δολλάρια η μερίδα -- είναι σημάδι μεγάλου πλούτου και κοινωνικής τάξης, όπως το χαβιάρι στην Ευρώπη. Η παγκόσμια απαίτηση για το πτερύγιο του καρχαρία αυξάνεται κατά περίπου 5 τοις εκατό ετησίως.


Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ


Αλλά εάν θεωρείτε ότι αυτό είναι ένα ακόμα πρόβλημα για το οποίο μπορούν να κατηγορηθούν οι Κινέζοι και
να απαλλαγούν οι Ευρωπαίοι , εξετάστε αυτό: Ο σημαντικός εισαγωγέας παγκοσμίως -- και πιθανώς επαν-εξαγωγέας -- των καρχαριών είναι η Ισπανία. Οι αλιευόμενες ποσότητες της έχουν αυξηθεί 9 φορές από τη δεκαετία του '90 και έχει αντισταθεί -- στις περισσότερες περιπτώσεις επιτυχώς -- σε κάθε ευρωπαϊκή και παγκόσμια προσπάθεια να προστατεύσει το θήραμά της.


Ο
ι Ισπανοί υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να σκοτώνουν τους σπάνιους καρχαρίες τόσο λυσσαλέα όσο οι Ιάπωνες υπερασπίζουν το δικαίωμά τους να σκοτώνουν τις σπάνιες φάλαινες. Η αλιευτική βιομηχανία, που εξουσιάζεται παραδοσιακά από τους φασίστες της Γαλικίας, ασκεί έναν εξαιρετικό βαθμό δύναμης στη σοσιαλιστική κυβέρνηση.

Η ισπανική κυβέρνηση, στη συνέχεια, περνάει συνήθως τη γραμμή της στην Ευρώπη. Η ΕΕ, παραδείγματος χάριν, υποστηρίζει ότι έχει απαγορεύσει την αλιεία των πτερυγίων των καρχαριών. Αλλά η αναλογία που θέτει για το βάρος των πτερυγίων σε σχέση με το βάρος των σωμάτων που μεταφέρονται στη στεριά από τους ψαράδες είναι 5 τοις εκατό. Δεδομένου ότι τα φαγώσιμα πτερύγια αποτελούν μόνο το 2 τοις εκατό του σωματικού βάρους του καρχαρία, αυτό σημαίνει ότι οι δύο και μισοί καρχαρίες χωρίς πτερύγια μπορούν να πετιώνται στη θάλασσα για καθένα που έρχεται στην ξηρά.


Ακόμη και αυτό δεν είναι αρκετό για το
υς Ισπανούς, των οποίων μέλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν απαιτήσει να αυξηθεί το ποσοστό.


Αλλά και
ο Βόρειουρωπαϊκός πολιτισμός δεν το χειρίστηκε αυτό πολύ καλά, επίσης. Το 2001, η βρετανική κυβέρνηση υποσχέθηκε να προστατεύσει ένα αυστηρά απειλούμενο υπό εξαφάνιση είδος, αποκαλούμενο καρχαρίας άγγελος, του οποίου ο πληθυσμός στα βρετανικά ύδατα κατέρρεε. Ελίχθηκε και αμφιταλαντεύτηκεΕλίχθηκε και έως ότου δεν υπήρχε πλέον πρόβλημα: ο καρχαρίας έχει τώρα εκλείψει στη Βόρεια Θάλασσα.


Γιατί
το βρίσκουμε τόσο δύσκολο να αντισταθούμε στους ψαράδες; Αυτό το μικροσκοπικό βιομηχανικό λόμπι φαίνεται να έχει τις κυβερνήσεις στην παλάμη του χεριού του. Κάθε χρόνο, η ΕΕ θέτει όρια αλιείας για όλα τα είδη πάνω από τα επίπεδα που συστήνουν οι επιστήμονες. Οι κυβερνήσεις ξέρουν ότι επιτρέπουν στην αλιευτική βιομηχανία να αυτοκαταστραφεί και να καταστρέψει το οικοσύστημα από το οποίο εξαρτάται. Αλλά τίποτα δεν είναι ιερό, εφ' όσον είναι κάτω απ’ το νερό.


Το Νοέμβριο, τα Η.Ε απέτυχαν ακόμη και να πα
ράγουν ένα ψήφισμα που θα ζητούσε επειγόντως μια παύση στο χτένισμα του βυθού του ωκεανού με τράτες. Αυτά τα οικοσυστήματα, που μόλις αρχίζουν να εξερευνιούνται, φιλοξενούν μεγάλα δάση κοραλλιών και σφουγγαριών των βαθιών νερών στα οποία κρύβονται χιλιάδες απόκοσμα είδη. Αλλά δεν μπορούμε να βρούμε τη θέληση να σταματήσουμε τη χούφτα των σκαφών που τα συντρίβει σε κομμάτια.


ΤΟ ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΛΟΜΠΥ


Η δύναμη του λόμπι των ψαράδων εξηγεί την έλλειψη προστασίας για τα θαλάσσια αρπακτικά ζώα. Αν και τα είδη ψαριών ξεπερνούν αριθμητικώς
κατά πολύ τα είδη θηλαστικών, η Συνθήκη σχετικά με το Διεθνές Εμπόριο στα Απειλούμενα υπό Εξαφάνιση Είδη προστατεύει 654 είδη θηλαστικών και μόλις 77 είδη ψαριών. Το εμπόριο μόνο σε εννέα από αυτά υπόκειται σε πλήρη απαγόρευση.


Οι καν
ονισμοί που καταφέρνουν να θεσμοθετηθούν, αγνοούνται από τους ψαράδες και τις κυβερνήσεις.Τη περασμένη Τη Κυριακή, στεκόμουν με έναν διευθυντή αλιείας στις όχθεις ενός διάσημου ποταμού θαλάσσιας πέστροφας στην Ουαλία. Ίσως θα έπρεπε να πω έναν διάσημο πρών ποταμό θαλάσσιας πέστροφας στην Ουαλία. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σχεδόν καθόλου ψάρια -- θαλάσσια πέστροφα ή σολομός -- έχουν εμφανιστεί. Δεν ήταν σίγουρος γιατί, αλλά μου είπε ότι τα αλιευτικά πλοιάρια στην ιρλανδική θάλασσα φέρνουν κιβώτια που εν πρώτοις φαίνονται να έχουν πέρκες. Κάτω από το επάνω στρώμα κρύβονται οι θαλάσσιες πέστροφες και οι σολομοί.


Κανένας
δεν φαίνεται να νοιάζεται αρκετά για να τους σταματήσει: Ο κυβερνητικός έλεγχος εμφανίζεται να είναι ανύπαρκτος. Η ομάδα πίεσης Oceana μπαίνει μέσα στα ευρωπαϊκά λιμάνια όποτε είναι επίσημη αργία και βρίσκει εκατοντάδες χιλιόμετρα παράνομων διχτυών για αφρόψαρα στοιβαγμένων στα σκάφη. Πού είναι οι επίσημοι επιθεωρητές;


Φυσικά, οι κυβερνήσεις
επικαλούνται την ένδεια. Κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί αποφάσισαν πέρυσι να διαθέσουν 3,8 δισεκατομμύρια Ευρώ στην καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Αυτό είναι το ποσό που εσείς και εγώ πληρώνουμε τώρα ως επιχορηγήσεις για να κρατηθούν οι ωκεάνιοι καταστροφείς εν δράσει. Αυτά τΑα χρήματα θα αγοράσουν νέες μηχανές και σκάφη για τους νέους ψαράδες που ελπίζουν να επεκτείνουν την επιχείρησή τους. Με το ίδιο κόστος θα μπορούσαμε να βάλουμε έναν μόνιμο επιθεωρητή σε κάθε μεγάλο αλιευτικό σκάφος στα ευρωπαϊκά ύδατα.


Εάν δεν ενεργ
ήσουμε, ξέρουμε τι θα συμβεί. Ένα άλλο έγγραφο που δημοσιεύεται στο Science εκτιμά ότι με τις σύγχρονες τάσεις, το 2048 θα δούμε τη παγκόσμια κατάρρευση όλων των ειδών που πιάνονται τώρα από τους ψαράδες. Παρόλα αυτά, εάν προλάβουμε τα οικοσυστήματα έγκαιρα -- με προσωρινές απαγορεύσεις αλιείας και τη δημιουργία μεγάλων θαλασσίων πάρκων αυτά θα μπορέσουν να ανακτήσουν με αξιοπρόσεκτη ταχύτητα. Ελπίζω οι βρετανοί υπουργοί, που τώρα συντάσσουν έναν νέο θαλάσσιο νόμο, να έχουν διαβάσει αυτή τη μελέτη.


Αλλά πέρα από ένα ορισμένο σημείο η κατάρρευση είναι πιθανό να είναι μόνιμη.
Στα ανοιχτά των ακτών της Ναμίμπια, όπου η αλιεία έχει καταρρεύσει ως αποτέλεσμα της υπεραλίευσης, έχουμε μια εικόνα του μέλλοντος. Ένα έγγραφο στο Current Biology (τρέχουσα βιολογία) αναφέρει ότι το οικοσύστημα πλησιάζει το "τροφικό αδιέξοδο." Καθώς τα ψάρια έχουν εκκαθαριστεί έχουν αντικατασταθεί από τις τσούχτρες, οι οποίες τώρα τα ξεπερνούν τρία προς ένα. Οι τσούχτρες τρώνε τα αυγά και τις προνύμφες των ψαριών, έτσι η μεταστροφή είναι πιθανώς μη αναστρέψιμη. Έχουμε εισέλθει, μας λέει το έγγραφο, στην "εποχή της κυριαρχίας της τσούχτρας."


Είναι ένα καλό σύμβολο.
Η τσούχτρα αντιπροσωπεύει την κατάρρευση του οικοσυστήματος και την έλλειψη πυγμής των ανθρώπων που ήταν υπεύθυνοι για την προστασία του.


ΠΗΓΗ: The Guardian –3-ΑΠΡ-07



05 June 2007


Περιβάλλον και Χορτοφαγία (
Veganism) πάνε μαζί


Αναμφίβολα, η βέγκαν διατροφή είναι η πιό εναρμονισμένη με τους ρυθμούς της Φύσης και της Γης, γιατι σέβεται τους φυσικούς πόρους χρησιμοποιώντας τους ορθολογικά, και ταυτόχρονα διασφαλίζει την αειφορία και την οικολογική ακεραιότητα του Πλανήτη.


Στηριζόμενη στις 4 μεγάλες ομάδες τροφών (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά) και στα παράγωγα τους προσφέρει όλον τον πλούτο των θρεπτικών συστατικών που είναι ουσιαστικά για την υγεία και μάλιστα στην πιό αγνή, πρωτογενή, και φυσική μορφή.


Είναι γνωστό ότι ο συντομότερος δρόμος είναι η ευθεία και αυτό ακριβώς κάνει η ολική χορτοφαγία. Χωρίς σπατάλες και υπερβολές, θρέφει τους ανθρώπους με την ελάχιστη και την πλέον αποτελεσματική χρήση των πόρων.


Συγκριτικά στοιχεία μεταξύ κρεατοφάγων, χορτοφάγων και vegan


· Σύμφωνα με τον John Robbins, ο μέσος βέγκαν – καθαρός χορτοφάγος που δεν τρώει αυγά και γαλακτοκομικά – χρησιμοποιεί σχεδόν 650 μέτρα εδάφους για να ικανοποιήσει τις διατροφικές του απαιτήσεις για 1 χρόνο. Ο μέσος βετζετέριαν που καταναλώνει γαλακτοκομικά και αυγά χρειάζεται το 3πλάσιο, και ο μέσος κρεατοφάγος απαιτεί το 20πλάσιο.


· Η ενεργειακή εισαγωγή σε καύσιμα για να παραχθούν τα τρόφιμα μιας ημέρας για έναν vegan είναι κάτω από 10.000 θερμίδες, ενώ είναι σχεδόν διπλή για έναν vegetarian χορτοφάγο και υπέρογκη στις 34.000 θερμίδες για έναν που τρώει κρέας.


· Τα τρόφιμα μιας ημέρας για έναν που τρώει κρέας απαιτούν πάνω από 15.000 λίτρα νερού (αρκετά για να κάνει κάποιος 300 μπάνια) – έναντι 5.000 για έναν χορτοφάγο και μόνο 1.150 για ένα vegan (14 φορές λιγότερο από έναν κρεατοφάγο).


· Επιπλέον, στις ΗΠΑ μόνο, τα εκτρεφόμενα ζώα παράγουν 130 φορές τα περιττώματα ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας αυτής. Τα περιττώματα των ζώων ειναι μολυσμένα με φυτοκτόνα, εντομοκτόνα, τοξικά χημικά, ορμόνες, αντιβιοτικά, κλπ. Οι βιομηχανικές φάρμες εντατικής εκτροφής δεν έχουν συστήματα επεξεργασίας των αποβλήτων, και έτσι αυτά τα λύματα ρίχνονται ανεπεξέργαστα σε τεράστιες ποσότητες και καταστρέφουν τα εδάφη και τα νερά, προκαλώντας οικολογική καταστροφή και θάνατο των ψαριών και της υπόλοιπης θαλάσσιας ζωής.


· Και ακόμη το μεθάνιο από τα ίδια ζώα, που σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ συμβάλλει περισσότερο στη παγκόσμια θέρμανση από όσο οι εκπομπές καυσαερίων όλων των αυτοκινήτων.


Πολύ κακό για το τίποτα


Ακριβώς, γιατι παίρνουμε σοδειές όπως η σόγια, η βρώμη, το καλαμπόκι, ή το στάρι, που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και υδατάνθρακες, αλλά χωρίς τη χοληστερόλη και τα κορεσμένα λίπη που φράζουν τις αρτηρίες και τα δίνουμε στα ζώα για να δημιουργηθεί κάτι που δεν έχει καθόλου φυτικές ίνες ή σύνθετους υδατάνθρακες, αλλά έχει πολλή χοληστερόλη και πολύ κορεσμένο λίπος. Είναι σαν να παίρνουμε καθαρό νερό, να το περνάμε μέσα από αποχετεύσεις, και μετά να το πίνουμε.


Πρακτικά λοιπόν για το περιβάλλον, το να τρως κρέας είναι σαν να οδηγάς ένα τεράστιο, ενεργοβόρο και ρυπογόνο τζιπ. Ενώ εάν είσαι βετζετέριαν είναι σαν να οδηγάς ένα μέσο αυτοκίνητο και άν είσαι βέγκαν είναι σαν να πηγαίνεις με ποδήλατο ή να περπατάς.


Η επιλογή είναι καθαρή


Κάθε φορά που καθόμαστε να φάμε μπορούμε να δείξουμε τις περιβαλλοντικές μας αξίες και ευαισθησίες ή αντίθετα μπορούμε να ποδοπατήσουμε βάναυσα τη Γη. Γιατι ο πραγματικός φίλος του περιβάλλοντος δεν τρώει κρέας, γαλακτοκομικά ή αυγά αλλά υπακούει στο κάλεσμα της Φύσης για μια βέγκαν διατροφή.