Η ιστορία μου

Έχει εδραιωθεί ένας κόσμος που στηρίζεται στην καταπίεση του άλλου, ένας κόσμος ανυπόφορος για την μη ανθρώπινη ζωή (τα ζώα) αλλά και για την ανθρώπινη. Είναι ένας κόσμος γεμάτος πόνο και οδύνη, κορεσμένος μέσα σε μια περιρρέουσα κουλτούρα απαξίωσης της ζωής. Αυτός ο κόσμος είναι θλιβερός και αδιέξοδος και δεν έχει να περιμένει καμία εξέλιξη ή βελτίωση όσο η καταπίεση θα παραμένει αδιαμφισβήτητη, όσο δηλαδή οι άνθρωποι θα κρατούνται στη καταστολή του ψεύδους, των αντιδραστικών αντιλήψεων και των επιβεβλημένων μονόδρομων στην διατροφή, στην υγεία, στην πολιτική, στην οικονομία και σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Γι αυτό και βίντεο όπως το παραπάνω είναι ανεκτίμητης αξίας για να ξαναξεκινήσουμε τη ζωή μας στη σωστή και δίκαιη βάση του σεβασμού της αξίας της ζωής και σε ένα μέλλον περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism) για όλα τα πλάσματα. Η εικαστική καλλιτέχνης Gretchen Ryan μαζί με την οργάνωση Mercy For Animals μας μεταφέρουν μέσα σε 3 λεπτά στο αδιανόητο παρασκήνιο της «παραγωγής» γάλακτος που είναι γεμάτο τραυματικές εμπειρίες, πολλαπλές κακοποιήσεις, ποδοπάτηση της αξίας της μητρότητας και καταπίεσης του θηλυκού. Το βίντεο με τίτλο «Η ιστορία μου» είναι φτιαγμένο στο στυλ των βίντεο που καταγράφουν την κακομεταχείριση ατόμων κατά την εφηβεία όπου το βιωμένο σοκ έχει κάνει τα άτομα αυτά σχεδόν να χάσουν τη φωνή τους και η εξιστόρηση του δράματός τους γίνεται με γραπτά σημειώματα. Μέσα από αυτά τα σημειώματα αλλά ακόμα περισσότερο μέσα από το εκφραστικό και συναισθηματικά φορτισμένο βλέμμα της Gretchen μεταφερόμαστε στον κόσμο της απομόνωσης και της συντριβής που καταναγκάζεται να βιώσει μια μη ανθρώπινη μητέρα.

Και η λυτρωτική δύναμη της αλήθειας μας δείχνει ότι κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να γίνεται πιόνι και αυτόματο της καταπίεσης που μηχανικά συντρίβει τις αξίες και την αισθανόμενη ζωή γύρω του και τελικά και την δική του. Η λυτρωτική δύναμη της αλήθειας επίσης μας λέει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε οτιδήποτε θετικό από την παγιωμένη στην συγκυρία μας ρουτίνα της καταπίεσης των ζώων (πρώτα και κύρια των θηλυκών – για γάλα και αυγά) η οποία ακυρώνει τον αισθανόμενο άνθρωπο.

Είναι απόλυτα τραγική κατάληξη για την γυναίκα (φορέα και η ίδια της μητρότητας) να συνηγορεί στην καταπίεση της μητρότητας και του θηλυκού. Οι περισσότερες από αυτές ήδη μητέρες που έχουν θηλάσει τα δικά τους παιδιά, που έχουν νοιώσει αυτόν το μοναδικό, απόλυτα στενό, προσωπικό δεσμό μεταξύ μητέρας και μωρού, που γνωρίζουν ότι το μητρικό τους γάλα προορίζεται για το δικό τους μωρό, και που τέλος έχουν βιώσει την φυσική διαδικασία του απογαλακτισμού, είναι τραγικό να αναζητούν το γάλα μιας άλλης μητέρας, το γάλα που δεν τους ανήκει. Είναι τραγική ειρωνεία να αναζητούν να πιούν οι ίδιες ή να δώσουν στα παιδιά τους ένα φορτισμένο με απέραντη οδύνη, λευκό, ψυχρό υγρό που προέρχεται από ένα πλάσμα που δυσφορεί, από μια μητέρα που θρηνεί την απώλεια του μωρού της και που βιώνει το απόλυτο δράμα.

Το κάλεσμα λοιπόν έχει γίνει και απευθύνεται πρώτα και κύρια στις γυναίκες. Αυτές είναι που θα πρέπει άμεσα να συνειδητοποιήσουν και να πάψουν να συμμετέχουν στην καταπίεσή τους, μέσα από την καταπίεση του θηλυκού στα μη ανθρώπινα ζώα και να αποκαταστήσουν έτσι και πάλι την κυρίαρχη αξία της μητρότητας. Και εν συνεχεία να θέσουν το μήνυμα παντού, σε ολόκληρη τη κοινωνία, ώστε να γίνει φανερή στον καθένα η αδικία και η καταπίεση των ζώων και το αποκρουστικό έκτρωμά της να εξαφανιστεί για πάντα από προσώπου γης.

 

Η εναγώνια κραυγή των αμνών που πρέπει οπωσδήποτε να ακούσουμε

Ξαφνικά οι Σειρήνες της ύπνωσης που μας κρατούσαν εγκλωβισμένους σε αιμοσταγή «έθιμα» σωπαίνουν. Οι παρεμβολές και τα παράσιτα ενός ανώμαλου συστήματος που μας ωθεί σε μια διατροφή που συντρίβει τη ζωή υποχωρούν και σβήνουν.

Τώρα ακούγονται καθαρά στη συνείδηση οι φωνές αυτών που συστηματικά και σκόπιμα φιμώνονταν. Είναι οι φωνές από τα νεογέννητα μωρά που πίνουν ακόμα το γάλα της μάνας τους. Είναι οι εναγώνιες κραυγές των δισεκατομμυρίων αισθανόμενων όντων που απεγνωσμένα μας καλούν σε βοήθεια αλλά και επίγνωση. Είναι η ύστατη έκκληση να δούμε ξεκάθαρα την αλήθεια.

Είναι οι φωνές που μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα της άδικης μοίρας που επιβάλουμε στα ζώα, με τα οποία ως αισθανόμενα όντα, συνδεόμαστε άρρηκτα αφού κι εμείς είμαστε φορείς αισθανόμενης ζωής. Είναι φωνές, λίγο πριν τις πνίξει μέσα στην μονότονη οχλοβοή της αιμοσταγούς διατροφής, το σύστημα που ισοπεδώνει γενικά την ζωή ως αξία. Είναι οι φωνές των μελλοθάνατων, αυτών που αυθαίρετα καταδικάζουμε να τερματιστεί η ζωή με μηχανική, δολοφονική μανία για να εκτεθούν ως "κρέας" στις "αγορές" (με τον ίδιο ακριβώς ψευδή λόγο που βγάζουν ολόκληρα έθνη ως βορά σε άλλες, "σαρκοβόρες" αγορές). Είναι οι φωνές όντων που σφύζουν από ζωή, πλασμάτων μοναδικά όμορφων, όπως το θαύμα της ζωής, που όμως το κακόβουλο σύστημα-τέρας θα μετατρέψει σε αποκρουστικά κακοποιημένα πτώματα. Είναι φωνές που δεν θα ξανα-ακουστούν και που η μοναδική τους ακρόαση οφείλει να μας σοκάρει, να μας ταρακουνήσει και να συγκλονίσει συθέμελα το είναι μας.

Γιατί αυτές οι φωνές απευθύνονται κατευθείαν στον αισθανόμενο άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου και τον καλούν να επιληφθεί μια για πάντα του μέγιστου ζητήματος που πρέπει τώρα να διευθετηθεί: την αποκατάσταση της αξίας της ζωής αφού όλη η ζωή στη Γη είναι ιερή.

Η απόλυτα θλιβερή και τραγική φάρσα της διατροφής με ζώα δεν μπορεί να συνεχίζεται και προκλητικά να πλημμυρίζει τον Πλανήτη της Ζωής με τη χυδαία κουλτούρα του θανάτου. Δεν πρέπει να της επιτρέψουμε να δηλητηριάσει κι άλλο το κόσμο μας, γεμίζοντάς τον με την δυστυχία και την αρνητική ενέργεια της ζωής (μη ανθρώπινης αλλά και ανθρώπινης) που χαραμίζεται με κύριο λόγο την ιδεολογική κατήχηση και την εξοικείωση των κοινωνιών στην καταπίεση. Το μεγαλύτερο έγκλημα στη Γη πρέπει τώρα να σταματήσει και η ύβρης που λέγεται καταπίεση των ζώων να εξαλειφθεί οριστικά. (Γιατί όσο αυτό δεν γίνεται, η μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας θα είναι κι αυτή ένας "αμνός" που θα σφαγίαζεται από μια αποκομμένη, ανάλγητη και αναίσθητη εξουσιαστική δομή.)

Το νέο ήθος του σεβασμού της ζωής μας καλεί να εορτάζουμε και να τιμούμε την αξία της ζωής μέσα από ένα στοχαστικό τρόπο ζωής που έχει στο επίκεντρό του την περιεκτική δικαιοσύνη (veganism) και ο οποίος ευθυγραμμίζεται με τους φυσικούς νόμους και δικαιώνει την φυτοφάγο ανατομία μας αλλά και την έμφυτη τάση μας για το καλό, το συμπονετικό και το δίκαιο.

Τώρα λοιπόν που το έγκλημα, η αδικία και η βαρβαρότητα βγαίνει απροκάλυπτα στο φως και προκαλεί την ηθική και την συνείδησή μας, απέδειξε έμπρακτα ότι ο αισθανόμενος άνθρωπος μέσα σου δεν έχει ακυρωθεί. Τώρα που αυτόματα πάλι ετοιμάζονται να σε ξαναβάλουν και φέτος σε ένα μακάβριο τυπικό «εορτασμού», αναλογίσου:

Αναλογίσου ποιος πραγματικά είσαι και γιατί πρέπει να ζεις παρασιτικά ισοπεδώνοντας τις ζωές των ζώων και σκέψου ότι δεν είσαι εδώ για να περάσεις το διάστημα της ζωής σου με εχθρότητα προς άλλες ζωές και με το να ζεις εις βάρος τους.

Αναλογίσου ποιος και γιατί σου δίνει την απατηλή επιλογή να ορίζεις τις ζωές των άλλων, να παραγγέλνεις το φονικό των αθώων και ποιος τελικά σου βάφει τα χέρια με αίμα.

Αναλογίσου αν υπάρχει το παραμικρό ανατομικό χαρακτηριστικό επάνω σου που σε θέλει σε ένα τέτοιο ρόλο.

Αναλογίσου τι σημαίνει η φυσικοποίηση και η αυτοματοποίηση της βαρβαρότητας προς τα ζώα (η οποία συγκαλύπτεται δόλια ως διατροφή για να σε εξαπατά) και δες που μας έχει οδηγήσει.

Αναλογίσου τι μήνυμα δίνεις στα παιδιά σου όταν τα εκθέτεις στο τυπικό της φρίκης που ονομάζεται πασχαλινό τραπέζι, η οποιαδήποτε άλλο γεύμα με ζωικά «προϊόντα».

Αναλογίσου ποιον ωφελείς όταν απαξιώνεις το θαύμα της ζωής και ποιος θέλει γενικά την αξία της ζωής στο Ναδίρ.

Αναλογίσου ότι έχεις την ευκαιρία: να κάνεις την λυτρωτική σύνδεση που είναι η μόνη που μπορεί πραγματικά να σε «αναστήσει» από την ζωή ενός αυτόματου της καταπίεσης που δόλια σε έχει εγκλωβίσει το κακόβουλο σύστημα της καταπίεσης.

Αναλογίσου την ευθύνη και κάνε το χρέος σου προς τη ζωή!