Πανδημία γρίπης Η1Ν1 τέλος! Πότε θα γίνει το ίδιο για το AIDS;

Η ανύπαρκτη πανδημία γρίπης Η1Ν1 έλαβε τέλος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε επίσημα το τέλος της στις 10-8- 2010.

Βέβαια, η κοινή γνώμη και η πλειοψηφία των ανθρώπων της είχε δώσει ανεπίσημα τέλος μήνες πριν. Παρά την τεράστια επιχείρηση υστερίας και τρόμου που στήθηκε παγκόσμια, ελάχιστοι στατιστικά πείστηκαν να εμβολιαστούν.    

Το σχέδιο κατέρρευσε αλλά ο σκοπός των φαρμακευτικών εταιρειών επετεύχθη αφού τα εμβόλια αγοράστηκαν (με λεφτά των φορολογουμένων) από αρκετές χώρες.

Η ανακοίνωση του ΠΟΥ μιλάει για την πρώτη πανδημία του 21ου αιώνα, προϊδεάζοντας έτσι το κοινό για ανάλογες τέτοιες πανδημίες που από ότι φαίνεται θα ακολουθήσουν με βάση κάποια άλλη επινοημένη απειλή. Εξάλλου η Le Monde το είχε γράψει παλιότερα ότι οι φαρμακευτικές επινοούν ασθένειες για να πουλάνε φάρμακα και εμβόλια.

Μάλιστα οι προσπάθειες επιβολής επινοημένων απειλών χωρίζονται σε έκτακτες όπως SARS, γρίπη των πτηνών, γρίπη των χοίρων κλπ και μόνιμες όπως για παράδειγμα η ΔΕΠ-Διαταραχή έλλειψης προσοχής(ADD) ή το AIDS.

Μόνιμο χαρακτηριστικό αυτών των προσπαθειών είναι η τρομοκράτηση του κοινού, μόνο που επειδή ο κόσμος το έχει ξαναδεί το έργο αρχίζει να δείχνει σκεπτικισμό και να αμφισβητεί τελικά αυτές τις απειλές. Και το ερώτημα είναι:

Πότε θα γίνει το ίδιο για το AIDS;

Η δημοσιογράφος Μαίρη Παπαγιαννίδου μας αποκαλύπτει το 'AIDS' από την προσωπική της περιπέτεια. Ως πρώην ασθενής του 'AIDS', είναι μια από τους πολλούς πλέον που έψαξαν, διάβασαν, και αποχαιρέτησαν το σύνδρομο και τη θεωρία του και έγιναν ξανά ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ άνθρωποι. Ο ιός HIV, που υποτίθεται ότι προκαλεί το AIDS, δεν έχει εντοπιστεί ποτέ και πουθενά.

Μέσα στην προσωπική της ιστοσελίδα http://hivwave.gr υπάρχει η άλλη άποψη που απομυθοποιεί το AIDS, τεκμηριωμένη με τις απόψεις των ειδικών, μαρτυρίες πρώην ασθενών και πολύ ακόμη υλικό και συνδέσεις σε συνεντεύξεις, βιβλία και βίντεο.

Η Μαίρη Παπαγιαννίδου παρουσίασε επίσης το 2008 τα αποτελέσματα της έρευνας πάνω σε ό,τι της συνέβη στο βιβλίο της  Αντίο AIDS!  (εκδόσεις Οξύ 2008, νέα έκδοση 2010).

Παρακάτω ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από τον όγκο του υλικού που υπάρχει στο http://hivwave.gr και το οποίο αξίζει να μελετηθεί εκτενώς:

Τα δεδομένα του φιάσκου:

Ολοι ξέρουμε πια ότι το λεγόμενο τεστ αντισωμάτων, αυτό που μας έβγαλε θετικούς, δεν ανιχνεύει τον ιό HIV ούτε τα αντισώματά του. Το γράφει η κατασκευάστρια εταιρεία "Abbott" στο εσώκλειστο φυλλάδιο, το οποίο δεν μας δείχνουν ποτέ. Χώρια που ο ιός HIV δεν έχει εντοπιστεί ποτέ και πουθενά (γι' αυτό δεν μπορεί να τον ανιχνεύσει και το τεστ), ούτε έχει αποδειχτεί ότι - αν υπάρχει - προκαλεί το AIDS.

----

Πήγα στο διαγνωστικό κέντρο Συγγρού και ζήτησα να μου δώσουν για λίγο να διαβάσω το φυλλάδιο του τεστ ( αυτό που έχεις) εκεί , όχι να το πάρω. Είπαν πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση – απαγορεύεται από το κράτος αυτό!

----

Όλοι, και όχι μόνο οι "οροθετικοί", έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν ότι μπορούν να απαλλαγούν από το φόβο, τις ενοχές και τους απίστευτους περιορισμούς σε θέματα ζωής και θανάτου εξαιτίας μιας αβάσιμης θεωρίας. Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ήδη κυκλοφορούν πάνω σ' αυτό το θέμα και διαρκώς προστίθενται καινούργια.

----

Μάταια  ζητάμε και στη χώρα μας να μας παρουσιάσουν την πρωτότυπη μελέτη με τις επιστημονικές αποδείξεις ότι ο ιός "HIV" προκαλεί το "AIDS".

Ομοίως, σε Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία και αλλού αυτό δεν κατέστη εφικτό εδώ και 12 χρόνια συνεχόμενων ερωτημάτων από πολίτες και επιστήμονες προς τις αρχές, επειδή πολύ απλά τέτοιες αποδείξεις δεν υπήρξαν ποτέ

----

Γνωρίζαμε αρκετοί από μας ότι οι τέσσερις αρχικές μελέτες του Γκάλο που δημοσιεύτηκαν στο Science το 1984 και χρησιμοποιούνται ακόμα ως βάση για τους ισχυρισμούς ότι ο HIV προκαλεί το AIDS, έχουν ελεγχθεί ως άκυρες και σφαλερές. Κυκλοφόρησε τελευταία το βιβλίο της Βρετανής δημοσιογράφου Janine Roberts ¨Ο φόβος του αόρατου", όπου παρουσιάζεται σε φωτογραφική ανατύπωση το δοκίμιο της μιας από τις τέσσερις αυτές ιδρυτικές μελέτες. Βλέπουμε ότι ο Γκάλο έκανε εκτεταμένες χειρόγραφες "διορθώσεις" στις μετριοπαθείς αλλά έντιμες αναφορές του βοηθού του Πόποβιτς, με θυμωμένες διαγραφές όποιων δεδομένων ήταν ανεπιθύμητα, αλλά και με προσθήκες - χωρίς καμία επιστημονική αιτιολόγηση - θρασύτατων ισχυρισμών ότι ο ιός που προκαλεί το AIDS είχε ανακαλυφθεί.

Μια από τις διαγραμμένες αναφορές: ¨Παρά τις εντατικές ερευνητικές προσπάθειες, ο αιτιολογικός παράγοντας του AIDS δεν έχει εντοπιστεί".

----

Φαίνεται πως καταστρώθηκε εσπευσμένα σχέδιο διάσωσης της θεωρίας HIV/AIDS, κατά το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών που καταρρέουν.

Η απονομή του Νόμπελ Ιατρικής 2008 στον Λικ Μοντανιέ για την ανακάλυψη ενός ιού που δεν έχει αποδειχτεί να προκαλεί ποτέ τίποτα σε κανέναν, στόχευε προφανώς να αποθαρρύνει τους αντιρρησίες. Αλλά μάλλον έφερε στο φως ένα παλιό ερώτημα: Ανακάλυψε ποτέ κανείς τον HIV;

Ο ίδιος ο Λικ Μοντανιέ είχε δηλώσει κατ' επανάληψιν στο παρελθόν ότι "ποτέ δεν απομόνωσε τον ιό", όπως επίσης ότι "ο HIV δεν μπορεί να είναι από μόνος του η αιτία για την ολική καταστροφή που λέγεται AIDS".

Οι φωνές "οροθετικών" που σώθηκαν μόλις σταμάτησαν την αγωγή του AIDS πολλαπλασιάζονται σε  ντοκιμαντέρ, σε βίντεο, σε σάιτ και άλλα σάιτ,  σε βιβλία και συνεντεύξεις. Ερχονται να προστεθούν στα βιβλία επιστημόνων που εξαρχής διαφώνησαν με τη θεωρία HIV/AIDS, όπως δείχνει και το νέο τρέιλερ της εταιρείας Rethinking AIDS.

----

Ημασταν πάλι τυχεροί που  βρέθηκε ο καθηγητής Dr Andrew Maniotis να μας πληροφορήσει πρόσφατα για το αμαρτωλό χτίσιμο της επιστήμης του AIDS σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παρασκευή +13 στις 7 Δεκεμβρίου 2007,  ένα 32σελιδο ένθετο με τον τίτλο "AIDS, ένα παγκόσμιο σκάνδαλο".

"...Επιστημονικοί κριτικοί, σαν εμένα, αποκαλούνται «αρνητές» για να μην περιμένει κανείς πια την αναζήτηση μιας αντικειμενικής αλήθειας. Και οι πληρωμένοι κράχτες των φαρμακευτικών εταιρειών θεωρούνται «ακτιβιστές» και «ερευνητές»".

«Ποτέ δεν αναφέρει κανείς ότι όλοι αυτοί αμείβονται ευθέως και γενναιόδωρα από όχι μια, αλλά αρκετές από τις φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν τα φάρμακα που αυτοί υπερασπίζονται τόσο σθεναρά».

"Αποτέλεσμα, η θαυμάσια ευρεσιτεχνία του να έχεις αρρώστους υγιείς ανθρώπους".

----

Ας ακούσουμε τώρα τον  Dr David Rasnick στο ντοκιμαντέρ "AIDS Inc." να παρουσιάζει την πηγή του κακού:

"Αυτοί που διαφεντεύουν και συντηρούν την υπόθεση του HIV/AIDS είναι δύο βασικά Ιδρύματα. Το CDC (Αμερ. Υπ.Υγείας) και το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH) στη Βηθεσθά του Μέριλαντ.Ο κόσμος θα εκπλαγεί αν μάθει ότι και τα δύο αυτά Ιδρύματα είναι στρατιωτικοί οργανισμοί.

'Οταν έχεις τέτοια στρατιωτική δομή σε Οργανισμούς όπως το CDC και το NIH, κρατάς τον έλεγχο των αντιδράσεων. Μπορείς να περιορίζεις την ροή των πληροφοριών. Και δεν είναι μόνο αυτό. Από την ώρα που το NΙΗ είναι η βασική πηγή των χρηματοδοτήσεων για όλες τις πανεπιστημιακές ιατρικές έρευνες, ελέγχει σε ποιόν και για ποια έρευνα θα δοθούν λεφτά. Μ' αυτό τον τρόπο, μπορεί να ελέγχει τι θα εκδίδεται και το πιο σημαντικό, τι θα αποκλείεται..."

Και τον Kary Mullis,  Νόμπελ Χημείας 1973, στο ντοκιμαντέρ ¨The Other Side of AIDS":

"Αν σε πληρώνουν $ 150.000 τον χρόνο για να δουλεύεις σε κάτι, δεν χρειάζεται ν' αμφισβητείς αν είναι χρήσιμο κάθε μέρα, επειδή είναι χρήσιμο σε σένα.  Αν θες ν' αναρριχηθείς για παράδειγμα στην ΙΒΜ, δεν πας κατευθείαν στον Πρόεδρο να ρωτήσεις αν η εταιρία κάνει αυτό που υπόσχεται ότι κάνει. 'Οσοι δουλεύουν στην ΙΒΜ, απλά ακολουθούν την γραμμή της εταιρίας. 'Ολοι στον τομέα του AIDS ακολουθούν μια γραμμή. Σαν σε ένα μεγάλο οργανισμό  που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση. Δεν είναι 30,000 επιστήμονες που δουλεύουν μόνοι τους στα εργαστήρια τους με τις δικές τους ιδέες. Απλά ανήκουν όλοι στο ίδιο κλαμπ, σωστά; Πληρώνονται από τον ίδιο κορβανά και δεν  θα πληρωθούν αν δεν βάλουν τα δυνατά τους". 

“Μπορείτε να βοηθήσετε να σταματήσει αυτό” – You Can Help Stop This

Αυτός είναι ο τίτλος ενός νέου βίντεο από την συλλογικότητα L.O.V.E.*, το οποίο επιχειρεί να καταγράψει με ολοκληρωμένο τρόπο την καταπίεση που υφίστανται  τα μη ανθρώπινα ζώα και είναι διαθέσιμο με υπότιτλους και στα ελληνικά.

Ο Steven, μέλος της L.O.V.E. και ένας από τους συντελεστές του βίντεο, λέει χαρακτηριστικά γι’ αυτό:

Η κύρια διαφορά μεταξύ του “Μπορείτε να βοηθήσετε να σταματήσει αυτό ” (YCHST) και άλλων βίντεο για την υπεράσπιση των ζώων είναι ότι το YCHST τονίζει κατ’ επανάληψη την εκμετάλλευση, ενώ το “Meet Your Meαt (Γνώρισε το κρέας σου),” το Earthlings (Γήινοι), και άλλα βίντεο επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες των διαφόρων βιομηχανιών. Για τον λόγο αυτό, το “Meet Your Meat” δεν είναι ένα vegan βίντεο αλλά ένα βίντεο ενάντια στην βιομηχανική εκτροφή ζώων. Από την άλλη το Earthlings ενώ αντιμετωπίζει πολλές σπισιστικές πρακτικές, θέτει κάθε επιχείρημα χωριστά: συγκεκριμένοι λόγοι για να αλλάξουμε τη διατροφή μας, συγκεκριμένοι λόγοι για να μποϊκοτάρουμε τα τσίρκο, συγκεκριμένοι λόγοι για να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε το δέρμα. Συγκριτικά, νομίζω ότι το μήνυμα στο YCHST είναι συνεκτικό, ολιστικό και σαφές. Από την πρώτη ενότητα θέτει άμεσα την εκμετάλλευση,  όλες οι ακόλουθες ενότητες επιστρέφουν στην εκμετάλλευση και ο veganism ορίζεται ως η αρχή της μη εκμετάλλευσης. Νομίζω ότι αυτό παρουσιάζει με σαφήνεια τον speciesism ως ένα σύστημα καταπίεσης, και πιστεύω ότι παρουσιάζει τον veganism ως μια λογική και αποτελεσματική απάντηση στην σπισιστική καταπίεση.

Από την αρχή αυτού του εγχειρήματος, φαντάστηκα ομοϊδεάτες vegans να χρησιμοποιούν αυτό το βίντεο στην θέση άλλων κλιπ ακτιβισμού τα οποία, αν και συναισθηματικά δυνατά, είναι περιορισμένα στην παρουσίασή από μέρους τους της vegan προοπτικής. Εάν πιστεύετε στον veganism ως την αρχή της μη εκμετάλλευσης και όχι μόνο ως έναν τρόπο ζωής που συμβαίνει για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων, σας ενθαρρύνω να δείτε αυτό το βίντεο και να το μοιραστείτε με τους ανθρώπους που ξέρετε, να το διαδώσετε στο διαδίκτυο και να το προβάλλετε στις τοπικές κοινωνίες σας. Νιώθω πολύ ικανοποιημένος για την ολοκλήρωση αυτού του βίντεο και για ότι το μοιράζομαι με όλους σας. Νομίζω ότι εκφράζει τους λόγους μου που “είμαι vegan” σαφέστερα από ό,τι ποτέ πριν. Σας ευχαριστώ πολύ.

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το νέο βίντεο: www.YouCanHelpStopThis.com

………………………….

*L.O.V.E. – Living Opposed to Violence and Exploitation (Ζώντας ενάντια στην Βία και την Εκμετάλλευση)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να βγουν οι υπότιτλοι πηγαίνουμε τον κέρσορα του ποντικιού πάνω από το κόκκινο κουμπί με το βελάκι στην κάτω δεξιά γωνία του βίντεο και ανοίγει το μενού όπου φαίνεται το κόκκινο κουμπί CC και ένα βελάκι στα αριστερά του. Πηγαίνουμε τον κέρσορα του ποντικιού πάνω σε αυτό το βελάκι για να μας ανοίξει το μενού με τις γλώσσες και κάνουμε κλικ στο Greek.

Η εξουσία στις εταιρείες; Η Νεοφιλελευθεροποίηση των Κοινωνικών Κινημάτων

Μια παγιωμένη παρανόηση είναι ότι ο veganism σημαίνει απλά την αλλαγή των ατομικών καταναλωτικών συνήθειων και ότι αυτό θα οδηγήσει στη κοινωνική αλλαγή. Ωστόσο, αυτή η σύγχυση του veganism με τον καταναλωτισμό ως στρατηγική για την αλλαγή, είναι μια αρκετά πρόσφατη εξέλιξη που έχει τις ρίζες της στα τέλη της δεκαετίας του '70 με την άνοδο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας· και προέρχεται εκτός του veganism.

Η χθεσινή δημοσίευση περιλάμβανε ένα απόσπασμα από το "Μια συζήτηση με τον Tom Regan", δημοσιευμένη στο περιοδικό Ahimsa του Οκτωβρίου/Δεκεμβρίου 1987, όπου ο Regan λέει:

«Οι άνθρωποι θεωρούν τους ακτιβιστές ως ανταγωνιστές στην όποια αντιπαράθεση, και ούτω καθεξής. Θεωρώ τους ακτιβιστές ως ανθρώπους με ένα δολάριο στο πορτοφόλι· κατ’ αυτό τον τρόπο φαντάζομαι τους πραγματικούς ακτιβιστές».

Ακτιβιστής είναι ο καθένας που πηγαίνει στην αγορά με ένα δολάριο στο χέρι, και ο οποίος λέει «θα αγοράσω αυτό παρά εκείνο επειδή έχει κάτι να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ζώα».

Αυτό το απόσπασμα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της νεοφιλελευθεροποίησης των κοινωνικών κινημάτων. Ενώ η νεοφιλελευθεροποίηση στοχεύει τον veganism, στοχεύει γενικότερα και τα κοινωνικά κινήματα αλλαγής. Για παράδειγμα, το πράσινο κίνημα πάσχει επίσης από νεοφιλελευθεροποίηση, όπου βλέπουμε «τους πραγματικούς ακτιβιστές» ως μεσοαστούς καταναλωτές που αγοράζουν τα πάντα, από μια λάμπα φθορισμού στην αλυσίδα super market Wal Mart μέχρι τα Toyota Prius.  Αυτό είναι σε άμεση αντίθεση με το πράσινο κίνημα της δεκαετίας του '60, όπου κυρίως γυναίκες από κοινότητες της εργατικής τάξης και έγχρωμες κοινότητες αγωνίστηκαν για την περιβαλλοντική δικαιοσύνη μέσα από την δημόσια λογοδοσία και τον έλεγχο της κυβέρνησης και της βιομηχανίας.

Η νεοφιλελευθεροποίηση των πολιτικών κινημάτων ενισχύεται από τη ρητορική της «δύναμης των καταναλωτών». Αυτό υπονοείται στο απόσπασμα του Regan – ότι ως καταναλωτές έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε την αλλαγή «ψηφίζοντας με τα χρήματά μας». Έτσι «ψηφίζουμε» για «αυτό παρά εκείνο επειδή αυτό έχει κάτι να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ζώα», ή την κατανάλωση ενέργειας, ή οποιοδήποτε ζήτημα. Αλλά αυτή η «δύναμη του καταναλωτή» είναι ένας μύθος.

Σε αυτή την κατάσταση η δύναμη δεν βρίσκεται στον καταναλωτή, αλλά στα χέρια των εταιρειών που κατασκευάζουν τα καταναλωτικά αγαθά. Σε τελική ανάλυση, οι καταναλωτές δεν ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, αλλά οι εταιρείες. Έτσι ενώ οι εταιρείες διατηρούν τον έλεγχο, η ρητορική της «καταναλωτικής δύναμης» μετατοπίζει την ευθύνη προς το μεμονωμένο καταναλωτή. Αυτό ενισχύει τη νεοφιλελεύθερη ρητορική «της προσωπικής ευθύνης» η οποία χρησιμοποιείται για την κατάλυση των κοινωνικών προγραμμάτων που δημιουργούνται για να αντιμετωπίσουν την κοινωνική καταπίεση.

Επιπλέον, η ρητορική του «ψηφίζω με το χρήμα» κρύβει μέσα από τη ρητορική της «δημοκρατίας» αυτό που στην πραγματικότητα είναι ο αυξανόμενος έλεγχος των εταιρειών στη ζωή μας. Οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί, και οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ, χρησιμοποιούν αυτό το προσωπείο της «δημοκρατίας» για να δικαιολογήσουν τη μείωση της δημόσιας λογοδοσίας και του έλεγχου των εταιρειών. Έτσι ο νεοφιλελεύθερος μύθος της «δύναμης του καταναλωτή», στην πραγματικότητα οδηγεί σε μια λιγότερη δημοκρατική κοινωνία. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες για τα κοινωνικά κινήματα καθώς όλο και περισσότερη δύναμη μετατοπίζεται από εμάς συλλογικά «το λαό» στις εταιρείες.

Μέσα από τη ρητορική της «δημοκρατίας», τα νέα προϊόντα παρουσιάζονται ως συμβολή στην «ελευθερία της επιλογής». Αλλά αυτά τα νέα προϊόντα δεν αποτελούν πραγματικά μια σοβαρή απειλή για το κατεστημένο. Στην πραγματικότητα επεκτείνουν τις αγορές οι οποίες προσφέρουν νέο χώρο στις εταιρείες, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους. Και αυτές οι νέες αγορές είναι προσιτές μόνο σε μια προνομιούχα τάξη καταναλωτών με τα μέσα και τη προθυμία να πληρώσουν.

Οι «επιλογές» για τους λιγότερο εύπορους και για τους καταναλωτές της εργατικής τάξης, καθώς και για πολλούς καταναλωτές που ζουν σε κάποιες αγροτικές ή αστικές περιοχές, περιορίζονται στα φτηνότερα και ευρύτερα παραγόμενα προϊόντα αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι καταναλωτές δεν θα έχουν πρόσβαση στα περισσότερα από αυτά τα νέα προϊόντα και θα αναγκαστούν να καταναλώσουν τα παλιά προϊόντα. Εν συνεχεία, σύμφωνα με τη ρητορική της «προσωπικής ευθύνης», αυτοί οι καταναλωτές γίνονται το αντικείμενο επιπλήξεων για τις λεγόμενες «καταναλωτικές επιλογές» τους. Με το να εστιάζουν στην «επιλογή του καταναλωτή» και στην «ευθύνη», οι εταιρείες και η καταπιεστική δομή που τις υποστηρίζει αποφεύγουν την αμφισβήτηση.

Ακόμα χειρότερα, φτάνουμε να βλέπουμε αυτές ακριβώς τις εταιρείες – αντί τους εαυτούς μας ως συλλογική κοινότητα – σαν την πηγή της αλλαγής και της καινοτομίας. Αυτό οδηγεί στη συρρίκνωση της συλλογικής γνώσης, της δύναμης και του ελέγχου πάνω στις ζωές μας.

Όσον αφορά  την τροφή, αυτό ενισχύει την τάση προς τα επεξεργασμένα τρόφιμα και τα τρόφιμα ευκολίας. Η τροφή δεν είναι πλέον κάτι που παράγουμε μόνοι μας ως πολιτισμός και ως κοινότητα, αλλά κάτι που αποκτάμε από τις εταιρείες. Απαντώντας σε μια προηγούμενη δημοσίευση σε αυτό το τελευταίο σημείο, ένας σχολιαστής έγραψε:

Πάρα πολλές πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας είναι «ευκολίες» που δεν θα θέλαμε να ζήσουμε χωρίς αυτές (π.χ. βιβλιοθήκες, τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό ρεύμα). Πού τραβάει κάποιος τη γραμμή μεταξύ της ευκολίας και του βιοτικού επιπέδου; Δεν νομίζω ότι η ευκολία και η δικαιοσύνη είναι απαραίτητα αντικρουόμενες έννοιες.

Αυτό είναι ένα ακραίο παράδειγμα της λογικής του νεοφιλελευθερισμού. Ο σχολιαστής (λανθασμένα) συγκρίνει τα Boca Burgers, μια επεξεργασμένη τροφή ευκολίας που παράγεται από μια πολυεθνική εταιρεία, με τους δημόσια ελεγχόμενους και υπόλογους θεσμούς και οργανισμούς κοινής ωφέλειας όπως οι βιβλιοθήκες, το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια. Οι σημαντικές διαφορές μεταξύ καταναλωτικών προϊόντων όπως τα Boca Burgers και των βιβλιοθηκών, του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας διαστρεβλώνονται και παραβλέπονται. Αυτό υπογραμμίζει το πως κάτω από τον ιδεολογικό έλεγχο του νεοφιλελευθερισμού, οι βιβλιοθήκες, το τρεχούμενο νερό και η ηλεκτρική ενέργεια απειλούνται με ιδιωτικοποίηση και έλεγχο από τις εταιρείες.

Η συντριπτική επίδραση της νεοφιλελευθεροποίησης, έτσι όπως διατυπώνεται στη ρητορική της «δύναμης του καταναλωτή» και της «δημοκρατίας», είναι να μετατοπίσει τη δύναμη και τους πόρους από εμάς τον λαό στις εταιρείες. Μέσω της νεοφιλελευθεροποίησης, τα κοινωνικά κινήματα που επιδιώκουν την αλλαγή ιδιωτικοποιούνται, εξατομικεύονται, αποπολιτικοποιούνται και περιθωριοποιούνται. Ενώ καθιστά τα κοινωνικά κινήματα αναποτελεσματικά, ο μύθος της «δύναμης του καταναλωτή» αφομοιώνει αυτά τα κινήματα μέσα στη διαδικασία της ενίσχυσης και της επέκτασης της καταπιεστικής δομής.

Όπως λέει η Kath Clement στο βιβλίο της Γιατί Vegan: Η Ηθική της διατροφής & η ανάγκη για αλλαγή (Why Vegan: The Ethics of Eating & the Need for Change):

Στην πραγματικότητα είναι η άθλια ψεύδο-λογική των οικονομικών που έχει παράγει πείνα σε έναν κόσμο αφθονίας. Σίγουρα χρειάζεται να φέρουμε τους ανθρώπινους και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες στην εξίσωση. Οι αληθινοί μας πόροι βρίσκονται όχι στις ράβδους χρυσού και στις «αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης» αλλά στον πλούτο της γης και στην ικανότητα των ανθρώπων.

ΠΗΓΗ: The Vegan Ideal