Κάνοντας τη σύνδεση

Παγκόσμιες Προτεραιότητες:

το αποκορύφωμα του παραλογισμού

Η εικόνα του σημερινού κόσμου για έναν εξωτερικό παρατηρητή - αλλά ίσως όχι για μας που ζούμε μέσα σ’αυτόν - είναι αυτή ενός κόσμου παράνοιας και παρακμής, ξεκομμένου από τις πραγματικές του ανάγκες και προτεραιότητες.

Να ποιες ήταν οι προτεραιότητες μας παγκοσμίως σύμφωνα με την Έκθεση του 1998 The state of human development( Η κατάσταση της Ανθρώπινης Ανάπτυξης), που δημοσιεύεται κάθε χρόνο από τα Ηνωμένα Έθνη.

Παγκόσμιες Προτεραιότητες	$ δισεκατομμύρια δολλάρια
Καλλυντικά στις ΗΠΑ	8
Παγωτό στην Ευρώπη	11
Αρώματα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη	12
Τροφές για τα κατοικίδια σε ΗΠΑ και Ευρώπη	17
Ψυχαγωγία στα πλαίσια κλεισίματος δουλειάς στην Ιαπωνία	35
Τσιγάρα στην Ευρώπη	50
Αλκοολούχα ποτά στην Ευρώπη	105
Ναρκωτικά παγκοσμίως	400
Στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως	780
Ας συγκρίνουμε τα παραπάνω με τα ποσά που απαιτούνται για να πετύχουμε γενική πρόσβαση στις βασικές κοινωνικές ανάγκες σε όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες:
Βασική εκπαίδευση για όλους	6
Νερό και Υγιεινή για όλους	9
Αναπαραγωγική Υγεία για όλες τις γυναίκες	12
Βασική Υγεία και Θρέψη	13

Τα παραπάνω νούμερα δείχνουν πολύ εύγλωττα τη κρισιμότητα της κατάστασης μας και διαγράφουν καθαρά τη προοπτική να έρθουμε αντιμέτωποι με το τίμημα των λανθασμένων επιλογών μας.

Όπως βλέπουμε τα νούμερα για καταστροφικές δραστηριότητες είναι υπέρογκα και μάλιστα όσο πιο βλαπτική για τους ανθρώπους και το περιβάλλον είναι μια δραστηριότητα τόσο πιο γιγαντωμένη οικονομικά είναι.

Ο άκρατος και αλόγιστος καταναλωτισμός, οι βλαβερές για την υγεία συνήθειες και ο μιλιταρισμός. έχουν αναχθεί σε κύριες προτεραιότητες μας, ποδοπατώντας βάναυσα τη προτεραιότητα του σεβασμού και της διατήρησης της οικολογικής ακεραιότητας της Γης.

Το τραγικό όμως είναι ότι πίσω όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των δολλαρίων κρύβεται ο κλεμμένος(ανήκει σε όλα τα πλάσματα) και άσκοπα σπαταλημένος πλούτος του πλανήτη.

Και ακόμη τραγικότερη είναι η αυταπάτη του να αποτιμούμε σε χαρτιά(χρήμα) την εξάντληση και καταστροφή των πολυτιμότατων και πεπερασμένων φυσικών πόρων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιες προτεραιότητες είναι αδιέξοδες, για να μη πω αυτοκαταστροφικές.

Και ο μόνος λόγος που εξακολουθούν να υφίστανται είναι η εν γνώση μας ή μη στήριξη τους μέσω των καθημερινών μας επιλογών.

Στη παρούσα φάση όμως δεν έχουμε πλέον τη πολυτέλεια να τις στηρίξουμε ούτε λεπτό παραπάνω.

Το ζητούμενο είναι ένα νέο μοντέλο ζωής και μια νέα κουλτούρα με προτεραιότητες τη βιωσιμότητα και αειφορία, τον ορθολογισμό, το ενδιαφέρον για τις συνέπειες των καταναλωτικών συνηθειών μας, τη γνώση, και τέλος τη θέληση να συνειδητοποιήσουμε τη κατάσταση μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.