Κάνοντας τη σύνδεση

Παγκόσμια θέρμανση και κλιματική αλλαγή :

Αντί για κινδυνολογία ας δούμε τα αίτια και να δόσουμε λύση

Οι πάντες πλέον μιλούν για τη παγκόσμια θέρμανση και τη κλιματική αλλαγή και μάλιστα έχει γίνει το προσφιλές θέμα για ντοκυμαντέρ, κινδυνολογία και ακραία σενάρια κάθε είδους.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η υπερβολική εστίαση στις συνέπειες και στο φάσμα της συντέλειας του κόσμου με το οποίο θα έρθει αντιμέτωπη η ανθρωπότητα, ενώ ουσιαστικά αποσιωπόνται οι αιτίες και αυτοί οι οποίοι οδήγησαν την ανθρωπότητα στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της.

Άραγε είναι η μόνη καταστροφή που έχουν επιφέρει οι κοντόφθαλμες και εγκληματικές ανθρώπινες δραστηριότητες και γιατί ως δια μαγείας όλοι ξεχνούν και τις τόσες άλλες προκαλούμενες επίσης από τον άνθρωπο καταστροφές που συντελούνται ταυτόχρονα με αυτήν;

Αυτό που βλέπουμε είναι ότι σιγά σιγά χτίζεται το σκηνικό ενός νέου μπαμπούλα για να καλύψει τον πραγματικό ένοχο του προβλήματος και να σπείρει το φόβο και την απογοήτευση.

Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα είναι οι ίδιοι που σχεδιάζουν να επωφεληθούν από αυτό, αυτοχρηζόμενοι όπως πάντα ως σωτήρες μας, ενώ για μας τους υπόλοιπους επιφυλάσσεται ο αρνητικός αντίκτυπος από αυτή την αλλαγή.

Η παραπληροφόρηση και η δημιουργία σύγχυσης για το πρόβλημα μαζί με τη κινδυνολογία και το φόβο έχουν ως στόχους αφ’ενός μεν να αδρανοποιήσουν τα δισεκατομμύρια των κατοίκων του πλανήτη και αφ’ετέρου να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια για αναζήτηση λύσης έξω από τα πλαίσια του τρέχοντος αδιέξοδου μοντέλου ζωής που έχει επιβληθεί.

Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα συνεχίζουν αναπόσπαστοι και ακόμα πιο επιθετικοί να κάνουν μπίζνες ως συνήθως σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να ζουν σε άλλο πλανήτη.

Στη κοντόφθαλμη, ανόητη και εγκληματική στάση τους αυτό που μετράει πάνω απ’όλα, ακόμα και τώρα που κυριολεκτικά είμαστε στο χείλος της καταστροφής, είναι το κέρδος, η εξουσία και η διατήρηση των προνομίων τους.

Όμως η κρισιμότητα της κατάστασης αντί να μας δημιουργήσει πανικό ή σύγχυση μπορεί να γίνει αφορμή να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας ή καλύτερα να ξαναβρούμε το χαμένο ρόλο μας ως πλάσμα της φύσης, μέσα σ’αυτήν και όχι έξω απ’αυτήν ως αλλαζόνες "κυρίαρχοι" της.

Η "κυριαρχία" δεν είναι παρά η αυταπάτη ενός ασήμαντου και εφήμερου όντος μπροστά στο αιώνιο.

Είναι η ύβρις που έγινε μπούμερανγκ γιατι πολύ απλά η φύση δεν υποτάσσεται ούτε κυριαρχείται.

Αυτή θέτει τα όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού μέσω των φυσικών νόμων που πρέπει να τηρεί κάθε δημιούργημα της μέσα στο συνολικό οικοσύστημα.

Στη συγκεκριμένη συγκυρία υφιστάμεθα τις συσσωρευμένες συνέπειες της παράβασης αυτών των νόμων και της παραβίασης της αρχής της βιωσιμότητας.

Ας ρίξουμε λοιπόν μια σχολαστική ματιά γύρω μας και ας επανεξετάσουμε πώς όλα τα άλλα είδη που θεωρούμε κατώτερα από εμας κατάφεραν και καταφέρνουν να επιβιώνουν για εκατομμύρια χρόνια ενώ εμείς μέσα σε τόσο λίγο διάστημα σπείραμε τον όλεθρο και διαταράξαμε σε μη αναστρέψιμο ίσως βαθμό την οικολογική ακεραιότητα του πλανήτη.

Ίσως κάνοντας το πάψουμε να αρνούμαστε πεισματικά το κάλεσμα της λογικής και της βιωσιμότητας και αποφασίσουμε να πετάξουμε από πάνω μας όλες εκείνες τις αρνητικές αντιλήψεις που προκάλεσαν όλη αυτή την ανισορροπία και αστάθεια.

Ακόμα και τώρα δεν είναι αργά.

Ακόμα και τώρα έχουμε το περιθώριο να το κάνουμε για να σώσουμε οτιδήποτε μπορεί να σωθεί.